ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 392
ราชันเร้นลับ 392 : เดอะซันน้อยเล่าเรื่อง
โดย
Ink Stone_Fantasy
เดิมที เดอร์ริคต้องการปรึกษาปัญหาเกี่ยวกับภัยคุกคามจากพระผู้สร้างเสื่อมทราม แต่หลังจากได้ยินคำถามของแฮงแมน เด็กหนุ่มก็ตอบกลับอย่างซื่อตรง
“เขาตายแล้ว”
“ตายแล้ว?” จัสติส แฮงแมน และเมจิกเชียนต่างแสดงสีหน้าประหลาดใจไม่ปิดบัง
ไม่มีใครคาดคิดว่าเรื่องราวจะดำเนินมาในทิศทางนี้ เพราะเหนือสิ่งอื่นใด อดีตหัวหน้าทีมสำรวจถูกกักตัวอยู่ใต้หอคอยมานานหลายสิบปีไม่ใช่หรือ? แล้วเหตุใดถึงได้เสียชีวิตทันทีหลังจากเดอะซันพยายามพูดคุย?
ในวินาทีนี้ นอกจากมิสเตอร์ฟูล มีเพียงเดอะเวิร์ลผู้เดียวยังรักษามาดเคร่งขรึมไว้ได้
เดอร์ริคพยักหน้ารับ
“ถูกต้อง หลังจากจิตของผมถูกส่งกลับไป ผมพยายามติดต่อเขาเพื่อสอบถามข้อมูลเพิ่มเติมตามคำแนะนำของมิสเตอร์แฮงแมนทันที แต่เขากลับโผล่มาอยู่ข้างหลังอย่างกะทันหันและถามว่า ‘กำลังมองหาฉันอยู่หรือ’”
เมื่อสิ้นเสียง ออเดรย์พลันหยุดหายใจ
แม้ว่าทักษะการเล่าเรื่องของเดอะซันน้อยจะไม่หวือหวา แต่ถ้อยคำเถรตรงและเรียบง่ายก็มาพอจะทำให้เด็กสาวรู้สึกราวกับกำลังได้อ่านนิยายสยองขวัญตามลำพังกลางดึกสงัด
ประหนึ่งใครบางคนกำลังยืนข้างหลังเธอและกระซิบข้างหูว่า ‘กำลังมองหาฉันอยู่หรือ’
ฟอร์สเกิดความหวาดกลัวแกมตื่นเต้น เป็นความรู้สึกคล้ายกับขณะได้ฟังมารดาเล่านิทานสยองขวัญตอนยังเด็ก ย้อนกลับไปในตอนนั้น แม้ว่าจะเธอจะอุดหูด้วยความกลัว แต่คล้ายกับมีบางสิ่งสิงสู่ให้เธอแง้มนิ้วมือออกเล็กน้อย ปล่อยให้เสียงของแม่เล็ดลอดเข้าไปในโสตประสาทเพื่อจะได้ฟังเรื่องราว
วลีเมื่อครู่สมควรถูกนำไปใส่ลงในนิยาย!
สัญชาตญาณของนักเขียนนิยายติดอันดับขายดีกำลังทำงานเต็มประสิทธิภาพ
อัลเจอร์ ผู้มากพร้อมประสบการณ์และเปี่ยมด้วยความรู้กว้างขวาง ทำการซักถามโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า
“ไหนคุณบอกว่าเมืองเงินพิสุทธิ์มีผนึกคอยกักขังผู้คลุ้มคลั่ง? ไม่มีม่านผนึกขวางกั้นระหว่างห้องเลยหรือ? ผมเคยได้ยินคุณพูดว่า หอคอยใต้ดินของเมืองเงินพิสุทธิ์จะมีสมบัติปิดผนึกทรงพลังเป็นแกนกลางคอยค้ำจุน”
“มีสิ แต่ผมก็ไม่ทราบว่าเขาทะลวงผ่านอุปสรรคเหล่านั้นมาได้อย่างไร แถมยังเป็นในสภาพคลุ้มคลั่งโดยสมบูรณ์ ร่างกายถูกผ่าจากส่วนหัวลงมาถึงกลางลำตัว ของเหลวน่าขยะแขยงฟุ้งกระจาย ตามลำตัวมีรอยแยกจำนวนมาก ทุกรอยแยกเต็มไปด้วยฟันคม”
เดอร์ริคอธิบายเป็นฉากๆ
“แล้วคุณรอดมาได้อย่างไร? ใช้วิธีใดหลบหนีจากเขา… ไม่สิ จากมัน!” ฟอร์สพลันเกิดอารมณ์ร่วม เธอตัดสินใจซักถามในประเด็นค้างคา ซึ่งเป็นข้อสงสัยข้อเดียวกับออเดรย์
ในทางกลับกัน อัลเจอร์มีท่าทีตอบสนองแตกต่างจากคนอื่นโดยสิ้นเชิง มันพึมพำหลังจากกลั่นกรองความคิดสักพัก
“ไม่สมเหตุสมผลเลยสักนิด… กับการจัดสรรให้คุณ ผู้แสดงอาการเริ่มต้นของภาวะคลุ้มคลั่ง ไปอยู่ใกล้กับตัวอันตรายแบบนั้น เมื่อพิจารณาจากมุมดังกล่าว มีความเป็นไปได้สูงว่า สภาอาวุโสของเมืองเงินพิสุทธิ์จงใจจัดสรรให้คุณอยู่ห้องข้างชายคนนั้น หวังให้คุณสร้างสนทนาและหลอกถามข้อมูลสำคัญ ส่วนพวกเขาก็คอยจับตามองทุกฝีก้าวจากจุดใดสักแห่ง เช่นนั้นแล้ว อาวุโสคนใดช่วยคุณไว้?”
เดอร์ริคพลันอ้าปากค้างอย่างตกตะลึง ภายในใจรู้สึกราวกับมิสเตอร์แฮงแมนได้เห็นและได้ยินทุกสิ่งด้วยตาตัวเอง
จากรายละเอียดเพียงเล็กน้อย เขาสามารถวิเคราะห์สถานการณ์และมองเห็นความจริง!
เดอร์ริคอุทานด้วยสีหน้าชื่นชม
“ถูกต้อง… ไม่ผิดจากคำกล่าวของคุณแม้แต่น้อย ท่านหัวหน้าอาวุโสปรากฏตัวออกมาช่วยผมไว้ด้วยสมบัติวิเศษ เขาจัดการกับผู้คลุ้มคลั่งได้ในพริบตา”
เมื่อเห็นสีหน้าแววตาชื่นชมของเด็กหนุ่ม อัลเจอร์พ่นลมหายใจเย้ยหยัน
“ไม่ใช่เรื่องน่าตกใจสักนิด ของแบบนี้ ถ้ามีประสบการณ์มากพอก็สามารถคาดเดาได้ไม่ยากทุกคน”
แต่ดิฉันคิดไม่ถึง… ออเดรย์พึมพำหดหู่
ฉันเดาไม่ถูก… ฟอร์สเลื่อนมือขึ้นมาสางผมด้วยความอับอาย
เราไม่ได้คิดไปในทิศทางดังกล่าวเลย… เดอะฟูลในคราบเดอะเวิร์ลถอนหายใจยาว
เมื่อกล่าวจบ อัลเจอร์ขมวดคิ้วเล็กน้อยและซักถามต่อ
“เมื่อครู่คุณบอกว่า หลังจากจิตถูกส่งกลับถึงเมืองเงินพิสุทธิ์ได้ไม่นาน อดีตหัวหน้าทีมสำรวจก็เกิดคลุ้มคลั่งทันทีใช่ไหม? ชายคนนั้นไม่คลุ้มคลั่งมาตลอดสี่สิบสองปี… แล้วทำไมถึงได้คลุ้มคลั่งอย่างกะทันหันหลังจากจิตของคุณกลับไป?”
ขณะกล่าว แฮงแมนแอบชำเลืองเดอะฟูลเล็กน้อยเพื่อสำรวจปฏิกิริยา และเมื่อพบว่าอีกฝ่ายยังคงสุขุม ไม่ออกอาการประหวั่น ความกังวลใจของแฮงแมนจึงแปรเปลี่ยนเป็นคำถามภายใน
ตระกูลอามุนด์ถูกเรียกขานว่าผู้เย้ยเทพ… หรือมันจะสัมผัสถึงชุมนุมทาโรต์และความลับเหนือห้วงมิติสายหมอกเทา แต่ในภายหลังได้ถูกมิสเตอร์ฟูลจัดการไปแล้ว…?
เดอร์ริคพยักหน้ารับ
“ผมเคยคาดเดาไว้สองเหตุผล หนึ่งคือ เป็นเพราะผมเลือกเส้นทางสุริยัน และคุณเคยบอกว่าตระกูลอามุนด์เป็นทายาทของเทพสุริยันบรรพกาล ส่วนอีกหนึ่งเหตุผลคือ มันอาจสัมผัสได้ว่าผมถูกมิสเตอร์ฟูลดึงเข้าร่วมชุมนุมบนมิติแห่งนี้ ส่งผลให้ตัดสินใจลงมืออย่างปุบปับ… และในตอนหลังได้ถูกพิสูจน์แล้วว่าเป็นอย่างหลัง”
“พิสูจน์อย่างไร?” อัลเจอร์ถามจี้
เป็นไปไม่ได้…! มีใครบางคนสัมผัสถึงการดึงเข้าร่วมชุมนุมของมิสเตอร์ฟูล? มีคนทำแบบนั้นได้ด้วยหรือ? ช่างทรงพลังอะไรเช่นนี้! สมกับเป็นตระกูลแห่งผู้เย้ยเทพ…
ออเดรย์ประหลาดใจแกมตะลึง
เธออดชำเลืองบุคคลในตำแหน่งประธานใหญ่ไม่ได้ แต่เด็กสาวผ่อนคลายตัวเองลงเมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายไม่แสดงท่าทีตื่นตระหนก ยังคงนั่งนิ่งอย่างไม่แยแสทุกสรรพสิ่งเช่นเคย
คงเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย… สำหรับท่านเดอะฟูล สิ่งนี้คงไม่ระคายเคือง…
ออเดรย์โล่งใจและมีความสุข
มีใครบางคนสามารถตระหนักถึงชุมนุมลับแห่งนี้… นึกแล้วเชียว โลกของผู้วิเศษเต็มไปด้วยเส้นทางมากมาย ย่อมต้องมีสักเส้นทางสามารถทำได้… สำหรับตัวเราในปัจจุบัน เรื่องนี้ค่อนข้างน่าเป็นห่วง พลังของเรายังน้อยเกินไป เห็นทีต้องรีบพัฒนาโดยเองโดยเร็ว…
ฟอร์สกำลังหวาดหวั่น
เดอร์ริคเล่าเรื่องราวต่อไปอย่างเถรตรง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ