ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 409

สรุปบท 409: ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ

สรุปเนื้อหา 409 – ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ โดย Internet

บท 409 ของ ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ ในหมวดนิยายInternet เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ – ราชันเร้นลับ 409 : ธันวาคม
ราชันเร้นลับ 409 : ธันวาคม
โดย
Ink Stone_Fantasy
อะไรนะ? ให้เราสืบข่าวตัวเองอีกแล้ว?

ไคลน์เริ่มสงสัยว่านี่อาจเป็นบททดสอบจากพระเจ้า

จริงอยู่ องค์กรลับผู้ใช้ไพ่ทาโรต์ค่อนข้างน่าสนใจ เราก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน แต่เราไม่มีทางขายตัวเองแน่นอน… ไม่ผิดแน่ ตัวตนแท้จริงของคาพินย่อมไม่ธรรมดา มันมีผู้วิเศษคอยอารักขามากถึงสี่คน บางที อาจมีองค์กรลับทรงพลังคอยหนุนหลัง แบบนี้ไม่ต่างอะไรกับการเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับแวดวงชนชั้นสูง…

แต่นักสืบเชอร์ล็อกต้องทำเป็นไม่รู้เรื่องนี้…

ไคลน์ก้มหน้าตรึกตรองและชั่งน้ำหนักข้อเสนออย่างถี่ถ้วน

“การสืบหาเบาะแสขององค์กรลับไม่ใช่เรื่องง่าย แถมยังอันตรายมากด้วย”

คล้ายกับทาลิมคาดหวังคำตอบไว้แล้ว

“เชอร์ล็อก คุณไม่จำเป็นต้องเสี่ยงอันตรายเลยสักนิด บุคคลสำคัญเพียงต้องการให้คุณช่วยรวบรวมข่าวลือเกี่ยวกับองค์กรดังกล่าวเท่านั้น นี่คือเงินห้าปอนด์เป็นค่าเสียเวลา ต่อให้คุณไม่ได้รับเบาะแสใดเพิ่มเติม เงินก้อนนี้ก็จะยังเป็นของคุณอยู่ดี แต่ถ้าพบเบาะแสสำคัญ ทางนั้นยินยอมเพิ่มเงินก้อนโต รวมถึงอนุญาตให้คุณเบิกค่าเสียหายระหว่างภารกิจ”

เงื่อนไขยอดเยี่ยมขนาดนี้เชียว? บุคคลสำคัญเป็นฝ่ายเดียวกับคาพิน หรือเป็นฝ่ายตรงข้าม และต้องการตามหาองค์กรลับสัญลักษณ์ไพ่ทาโรต์เพื่อคอยสนับสนุนกันแน่?

หืม… อนุญาตให้เบิกค่าเสียหาย… ไม่ได้ยินคำนี้มานานแค่ไหนแล้ว…

ในเมื่ออีกฝ่ายมีน้ำใจยื่นข้อเสนอหอมหวานถึงเพียงนี้ หากนักสืบเอกชนแสนธรรมดาอย่างเราตอบปฏิเสธ นั่นจะยิ่งเพิ่มความน่าสงสัย… และเหนือสิ่งอื่นใด เราคือผู้กำหนดทิศทางการสืบสวน โดยเฉพาะการสืบหาเบาะแสของตัวเอง…

ไคลน์แสร้งลังเลสักพัก ก่อนจะกล่าว

“เข้าใจแล้ว ผมจะพยายามก็แล้วกัน”

ชายหนุ่มไม่มากพิธี ใช้มือคว้าธนบัตรห้าปอนด์ของทาลิมมาเก็บ โดยภายในใจมีแผนจะมอบเบาะแสอย่างกว้างให้อีกฝ่ายทุกหนึ่งสัปดาห์หรือสอง

ในเมื่อชุมนุมแสงเหนือกำลังพลิกแผ่นดินตามล่าเดอะฟูล และเดอะฟูลคือชื่อไพ่ทาโรต์ในสำรับหลัก หมายความว่าเราสามารถฉวยโอกาสทองครั้งนี้ ชักนำให้ ‘บุคคลสำคัญ’ ช่วยจัดการมิสเตอร์ A ทางอ้อมได้!

ชายหนุ่มผุดความคิดสุดบรรเจิด

…

ใต้มหาวิหารนักบุญแซมมัว

นักปลอบวิญญาณ โซสต์ เรียกลูกทีมทุกคนมารวมตัวเพื่อประชุมหารือเกี่ยวกับแผนการหลังจากนี้

มันหันไปจ้องบุรุษผมดำยุ่งเหยิง ดวงตาเขียวมรกต เลียวนาร์ด·มิเชล และซักถามเชิงลองภูมิ

“ถ้าผมมอบภารกิจนี้ให้ คุณมีแผนสืบสวนคดีเกี่ยวกับไพ่ทาโรต์ทั้งสองอย่างไรบ้าง”

เลียวนาร์ดเลื่อนมือขึ้นมาสางเส้นผม อมยิ้ม และมอบคำตอบ

“ประการแรก ผมจะทำตามแผนเดิมในหัว ย้อนสืบหาว่าใครกำลังตามล่าตัวสาวกของเดอะฟูลอยู่ ทางนั้นต้องมีข้อมูลของอีกฝ่ายแน่นอน ประการสอง รื้อสองคดีไพ่ทาโรต์ขึ้นมาสืบสวนใหม่ทั้งหมด ตรวจสอบว่ามีผู้เกี่ยวข้องคนใดบ้าง ไม่ว่าจะน่าสงสัยหรือไม่ก็ตาม จากนั้นก็ใช้พลังฝันร้ายเข้าไปเค้นความจริงทีละคน ผมเชื่อว่า ตัวการสำคัญต้องซ่อนอยู่ในกลุ่มคนน่าสงสัยน้อยกว่าใครเพื่อนแน่!”

โซสต์หัวเราะ

“ผมได้อ่านเอกสารแล้ว คดีทั้งสองมีผู้เกี่ยวข้องเป็นจำนวนมาก อาศัยคนละเขตโดยสิ้นเชิง การสืบสวนใหม่หมดจึงเป็นไปได้ยาก และไม่เพียงเท่านั้น หลายคนยังเป็นผู้วิเศษนอกกฎหมาย เก่งกาจด้านซ่อนตัว พวกเราไม่มีทางทราบแหล่งกบดานครบทุกคน ถ้าคุณต้องการรื้อคดีออกมาทำใหม่จริง คงต้องร้องขอให้โบสถ์ส่งฝันร้ายมาเพิ่มอีกไม่ต่ำกว่าห้านาย หรือไม่ก็เหยี่ยวราตรีลำดับสูงกว่านั้น และแน่นอน ยังต้องมีหน่วยสนับสนุนระดับล่างอีกหลายสิบนาย”

“อย่าลืมสิ ขอบเขตงานของหน่วยเรามีเพียงการเฝ้าระวังพิธีกรรมอัญเชิญปีศาจ” ถุงมือแดงคนหนึ่งกล่าวเตือนสติเลียวนาร์ด

ชายหนุ่มมิได้แสดงสีหน้าโกรธเคือง เพียงเผยรอยยิ้มมุมปาก

“ผมทราบ แต่ในเมื่อถูกถาม ผมก็ต้องตอบในมุมมองตัวเอง ส่วนใครจะนำไปใช้หรือไม่ ก็สุดแล้วแต่ท่านหัวหน้าโซสต์”

ชายหนุ่มเว้นวรรคพลางขมวดคิ้วฉงน

“แต่ผมไม่เข้าใจ ทำไมคดีไพ่ทาโรต์ทั้งสองถึงได้รับความสนใจจากโบสถ์น้อยมาก โดยเฉพาะคดีแรกซึ่งเกี่ยวข้องกับการจุติของทายาทเทพมารโดยตรง น่าจะเป็นอันตรายยิ่งกว่าพิธีกรรมอัญเชิญปีศาจตามปรกติอีกไม่ใช่หรือครับ”

โซสต์ยกถ้วยกาแฟขึ้นจิบ และมอบคำตอบอย่างเป็นกันเอง

“เหยี่ยวราตรีมีกำลังคนจำกัด จึงต้องแบ่งความสำคัญของเนื้องานตามระดับภัยคุกคาม แต่จนกระทั่งตอนนี้ องค์กรลับไพ่ทาโรต์ยังมิได้แสดงความเป็นภัยออกมา กลับกัน พฤติกรรมของพวกเขาออกจะ… ค่อนข้างเป็นประโยชน์ต่อฝ่ายเรา ไม่ว่าจะเป็นการทำลายแผนจุติของพระผู้สร้างแท้จริง หรือการเปิดโปงว่าคาพินไม่ใช่นักค้ามนุษย์ธรรมดา แต่อาจมีเรื่องราวเบื้องลึกซ่อนอยู่อีกมาก”

เมื่อกล่าวจบ โซสต์ยิ้มมุมปาก

“บางที พวกเขาอาจช่วยเราเปิดโปงเรื่องราวแสนโสมมได้มากกว่านี้ในอนาคต อย่างไรก็ตาม ไม่ได้หมายความว่าพวกเราจะไม่ตามสืบ ในฐานะองค์กรลับนอกรีต ไม่มีสิ่งใดรับประกันว่าพวกเขาจะไม่กลายมาเป็นศัตรูในอนาคต”

“เข้าใจแล้วครับ ท่านหัวหน้าโซสต์ พวกเรากลับมาทำคดีอัญเชิญปีศาจต่อเถอะ”

เลียวนาร์ดกล่าวจากใจจริง

…

สำหรับกรุงเบ็คลันด์ มีสองสิ่งมิอาจถูกพรากไปจากฤดูหนาวได้ หนึ่งคือเตาผิง และสองคือหมอกหนาสีเทาเย็นเฉียบ

เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก เหลืออีกเพียงครึ่งเดือนก็จะถึงเทศกาลปีใหม่

ไคลน์ดับไฟเตาผิง หยิบโค้ทดำกระดุมสองแถวตัวใหญ่ออกมาสวมทับเสื้อกั๊กขนสัตว์สีแดงเข้ม

ราวสามสัปดาห์ก่อน เลพเพิร์ดสำเร็จการจดสิทธิบัตรจักรยานและเริ่มค้นหาผู้ร่วมลงทุนระลอกสอง จนกระทั่งไปเตะตาเจ้าพ่อแห่งวงการไอน้ำ ฟามี่·เคจ เข้า

หลังจากนัดพบปะเพื่อพูดคุยอยู่หลายหน ทั้งสามจึงตกลงร่างสัญญาฉบับสุดท้ายในวันนี้

ทางด้านชุมนุมแสงเหนือและมิสเตอร์ A แผนการค้นหาตัวสาวกของเดอะฟูลย่อมไม่มีความคืบหน้า ไคลน์จงใจไม่เปิดเผยเบาะแสแม้แต่เรื่องเดียวตลอดหนึ่งเดือนผ่านมา

และถึงพวกมันจะคว้าน้ำเหลวอย่างไร แต่ผู้วิเศษในชุมนุมมิสเตอร์ A ก็ไม่ใช่คนโง่ ย่อมไม่มีทางเอ่ยนามเต็มของเดอะฟูลเป็นภาษาเฮอร์มิสส่งเดช นอกเสียจากจะไม่มีสมองเหลืออยู่แล้ว หรือไม่ก็ชีวิตกำลังจะถึงจุดจบ เพราะการสวดภาวนาถึงเทพมารโดยตรง ไม่ต่างอะไรกับการร้องขอให้ความตายย่างกรายเข้ามาเยือน

ระหว่างนั้น แวมไพ์เอ็มลิมระบุว่า มันมีเบาะแสของหนึ่งในวัตถุดิบตรงตามความต้องการของไคลน์จริง เพียงแต่ต้องยืนยันกับแวมไพร์ชนชั้นสูงให้แน่ใจอีกครั้ง

แต่ปัญหาคือ เรายังไม่มีเงินซื้อ…

ขณะถอนหายใจด้วยสีหน้าหดหู่ ชายหนุ่มเดินตรงยังบ้านของนักกฎหมายเยอร์เก้นพร้อมกับไม้ค้ำในมือซ้าย

เมื่อกดกริ่งเสร็จ ไคลน์รีบถอยหลังสองเก้าตามสัญชาตญาณและความเคยชิน

เพียงอึดใจเดียว ประตูบ้านเปิดออกพร้อมกับมาดามดอริส ผู้มีใบหน้ายิ้มแย้ม กำลังอ้าแขนเตรียมสวมกอดไคลน์อย่างอบอุ่น

“คุณนักสืบ คุณหมอเพื่อนคุณช่างยอดเยี่ยมมาก! ฉันไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองสุขภาพดีแบบนี้มาหลายปีแล้ว!”

เมื่อโดริสมองเห็นว่าอีกฝ่ายยืนถัดไปค่อนข้างไกล เธอจึงหดแขนกลับมากอดอกตัวเองด้วยสีหน้าซาบซึ้ง

ไคลน์กล่าวติดตลกเสียงเรียบ

“มาดามดอริสครับ คุณพูดแบบนี้กับผมมาแล้วเก้าครั้ง”

ขณะเดียวกัน ชายหนุ่มเหลือบเห็นแมวดำ โบรดี้ กำลังนั่งบนราวแหวนผ้าสูงในลักษณะหวาดเสียวเกรงว่าจะหล่น แต่จนแล้วจนรอด แมวก็ยังเป็นแมว

ไม่ได้เจ๋งเลยสักนิด เราก็ทำแบบนั้นได้เหมือนกัน… ไคลน์นำตัวเองไปเทียบกับแมว

“งั้นหรอกหรือ…” หญิงชราขมวดคิ้ว

ตามด้วยการโยนคำถามกลับพร้อมรอยยิ้ม

“มาหาเยอร์เก้นใช่ไหม”

ไคลน์ยิ้มตอบ

“ใช่ครับ”

การลงนามในสัญญาธุรกิจสำคัญ ย่อมขาดนักกฎหมายมือฉมังไม่ได้อยู่แล้ว

……………………