ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 426

Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ – ราชันเร้นลับ 426 : 1-42
ราชันเร้นลับ 426 : 1-42
โดย
Ink Stone_Fantasy
ผู้ปลดปล่อยแรงกระหาย บุคคลซึ่งเคยสวมหนังมนุษย์ของเจสัน·แพทริค·บีเลียล พลันชะงักฝีเท้าพร้อมกับกวาดสายตาไปรอบตัวด้วยสีหน้าประหลาดใจ

มันเริ่มตระหนักว่ามีบางสิ่งกำลังย่างกรายเข้ามาใกล้ตน

ปัจจุบัน ผู้ปลดปล่อยแรงกระหายกำลังยืนในมุมลานหญ้าของบ้านหลังหนึ่ง พืชพรรณเหี่ยวเฉาจากสภาพอากาศแห้งผากของฤดูหนาว ด้านล่างจึงเหลือเพียงดินสีน้ำตาลเข้ม

มองไปยังถนนฝั่งขวา ผู้คนสัญจรผ่านไปมาไม่มากนักเนื่องจากเป็นช่วงบ่ายของวันทำงาน อาจมีหลงผ่านไปมาในละแวกใกล้เคียงบ้างสักสองสามคน แต่ก็ไม่มีใครเผยให้เห็นความผิดปรกติ

ทันใดนั้น มุมสายตาของมันพลันเหลือบเห็นประกายแสงสีเงิน เมื่อหันไปมองก็ได้พบกับใครบางคนในชุดเกราะเต็มอัตราศึกสีเงินกำลังเดินเข้ามาใกล้

เกราะสีเงินเปื้อนคราบเลือดแห้งกรังจากไหล่ซ้ายลงมาถึงช่องท้อง มอบความรู้สึกงดงามและน่าหวาดกลัว มองผิวเผินจะคล้ายกับมีน้ำหนักมาก เพราะทุกย่างก้าวหนักแน่นจนทำให้พื้นสะเทือนเล็กน้อย

เมื่อได้เห็นเกราะเงินเปื้อนเลือดเต็มสองตา ผู้ปลดปล่อยแรงกระหายพลันรู้สึกคล้ายกับตนหายใจไม่ออกกะทันหัน ประหนึ่งกำลังเผชิญหน้าของแสลงซึ่งมันหวาดกลัวเป็นอันดับหนึ่งในชีวิต

ทำไมถึงมาเร็วแบบนี้…?

พวกมันอ่านกลอุบายของเราออก?

อย่างไรก็ตาม ผู้ปลดปล่อยแรงกระหายยังคงสุขุมและเลือดเย็น สมาธิจดจ้องไปยังอารมณ์และแรงกระหายของบุคคลในชุดเกราะสีเงินตรงหน้า

แต่เหนือความคาดหมาย เกราะสีเงินกลับมีอำนาจปิดกั้นอารมณ์ของผู้สวมใส่ได้อย่างสมบูรณ์ ส่งผลให้ผู้ปลดปล่อยแรงกระหายไม่สามารถใช้พลังกระตุ้นทะลวงเข้าไป

คล้ายกับมันกำลังเพ่งมองก้อนหิน คล้ายกับในเกราะสีเงินเปื้อนเลือดไม่มีใครสวมอยู่!

ผู้ปลดปล่อยแรงกระหายไม่มีทางเลือก รีบยกแขนขวาขึ้นพร้อมกับสยายปีกค้างคาวออกจากแผ่นหลัง กลุ่มก้อนลูกบอลไฟสีฟ้าจำนวนหลายสิบ กำลังก่อตัวเตรียมถล่มใส่สัตว์ประหลาดชุดเกราะสีเงิน

แต่ทันใดนั้น มือขวาของผู้ปลดปล่อยแรงกระหายพลันส่องแสงกะทันหัน นิ้วหัวแม่มือของมันถูกตัดขาดและร่วงหล่นลงบนพื้นดิน บาดแผลเรียบเนียนคมกริบจนน่าอัศจรรย์

ท่ามกลางเสียง ‘ฉึบ!’ พร้อมกับการกะพริบวิบวับของริ้วแสงสีเงิน นิ้วอีกเก้าของผู้ปลดปล่อยแรงกระหายพลันถูกตัดขาดจากฝ่ามืออย่างประณีต กระเป๋าเดินทางหนังใบใหญ่มีอันต้องหล่นกระแทกพื้นดัง ‘ตุบ’

ตาดำของผู้ปลดปล่อยแรงกระหายหดลีบจนเหลือเท่าหัวเข็มหมุด มันรีบกระพือปีกค้างคาวพร้อมกับบินหนีไปยังทิศทางตรงข้าม

ขณะเดียวกัน เงาดำใต้ฝ่าเท้าปีศาจเริ่มหดตัวจนกลายเป็นจุดกลมเล็กโดยไม่มีใครทันสังเกตเห็น

แต่หลังจากบินไปได้ไม่กี่อึดใจ ประกายแสงสีเงินได้ระเบิดจากภายในร่างผู้ปลดปล่อยแรงกระหายอย่างต่อเนื่อง คล้ายกับมีเทศกาลพลุไฟสุดอลังการอยู่ด้านใน

ของเหลวเหนียวข้นสีดำซึ่งเคยปกคลุมลำตัวตลอดเวลา ยามนี้เริ่มสาดกระเซ็นเป็นฝอยคล้ายหยดฝน ปลายแขน ต้นแขน หัวไหล่ ซี่โครง และอวัยส่วนอื่นของร่างกายกำลังถูกกรีดเฉือนอย่างประณีตในลักษณะปากแผลเรียบเนียน

ฉูด! ฉูด! ฉูด!

ลำไส้เล็กสีซีด เปื้อนคราบเลือดสด หล่นลงมากองบนพื้นอย่างน่าสยดสยอง ตามด้วยถุงกระเพาะอาหารและหัวใจซึ่งกำลังเต้นยุบพอง

พื้นดินใต้จุดถูกโจมตีกำลังเจิ่งนองไปด้วยบ่อเลือดสีแดงข้น ยิ่งมันพยายามหนี เลือดก็ยิ่งหยดเป็นทางยาว ตกกระทบพื้นดินและจนมีลักษณะคล้ายกุหลาบแห่งความตาย

ผู้วิเศษลำดับ 5 สุดทรงพลัง ผู้ปลดปล่อยแรงกระหาย ผู้เพิ่งสำเร็จภารกิจลอบสังหารอันแทบจะเป็นไปไม่ได้ บัดนี้ถูกหั่นแยกชิ้นส่วนอย่างน่าสยดสยองโดยหมดสิทธิ์ขัดขืน

นี่คือความทรงพลังของสมบัติปิดผนึกระดับ 1 แห่งโบสถ์รัตติกาล สมบัติต้องสาปซึ่งเคยพรากชีวิตผู้คนมาแล้วนับแสนราย

1-42

เลียวนาร์ด·มิเชล ผู้กำลังสวมเกราะเงินเปื้อนเลือด ขยับตัวไปข้างหน้าสองก้าวพร้อมกับเพ่งมองชิ้นส่วนกระจัดกระจายของศพ

ทันใดนั้น มันรีบจะแผดเสียงอย่างตื่นตัว

“ผู้ปลดปล่อยแรงกระหายยังไม่ตาย!”

เลียวนาร์ดเว้นวรรคและรีบเสริม

“ปีศาจต่างชนิดจะมีพลังและความพิเศษแตกต่างออกไป ผู้ปลดปล่อยแรงกระหายในคราวนี้คือ ‘ปีศาจเงา’ มันเพิ่งสละร่างเนื้อจนเหลือแค่เงาก่อนจะหลบหนี!”

หลังจากออกคำสั่งให้เหยี่ยวราตรีและจิตแห่งจักรกลช่วยกันประชาชนออกจากจุดเกิดเหตุ ‘ผู้ปลอบวิญญาณ’ โซสต์ หันกลับมาสำรวจรอบตัวพลางฟังคำแนะนำของเลียวนาร์ดอย่างตั้งใจ

โซสต์หยิบนาฬิกาพกออกมาเปิดฝาตรวจสอบ ตามด้วยการกล่าวอย่างเคร่งขรึม

“เหลือแค่สิบนาที ทันเวลาไหม? ห้ามฝืนตัวเองเด็ดขาด!”

“ไม่มีปัญหาครับ! 1-42 กำลังล็อกเป้าไปยังคนร้าย ผมสัมผัสความตื่นเต้นของมันได้!”

เลียวนาร์ดกล่าวโดยปราศจากความลังเล

โซสต์ขยับรีบถุงมือแดงเพื่อออกคำสั่งกับเหยี่ยวราตรีคนอื่น

“เตรียมน้ำร้อนติดตัวพวกคุณไปด้วย! คอยตามหลังเลียวนาร์ดอย่างใกล้ชิด หากเห็นท่าไม่ดีให้รีบสลับตัวกับเขาและขุด ‘อ่าง’ ในจุดดังกล่าวทันที! แล้วก็อย่าลืมทิ้งร่องรอย สมาชิกคนอื่นจะได้ตามไปถูกทาง”

กึก! กึก! กึก!

ชุดเกราะสีเงินเปื้อนเลือดเริ่มออกวิ่งอีกครั้งเพื่อไล่ตามจับผู้ปลดปล่อยแรงกระหาย แม้จะดูเหมือนว่ามีน้ำหนักมาก แต่ความเร็วกลับสูงมากจนน่าทึ่ง

โซสต์ยืนจ้องมองแผ่นหลังของถุงมือแดงสองสามคนกำลังวิ่งตามเลียวนาร์ด จากนั้น มันหันกลับมามองไอคานส์

“อาวุโสเบอร์นาร์ด รบกวนคุณช่วยพาจิตแห่งจักรกลไปยังบ้านหลังเกิดเหตุด้วย คอยจับตามองกลุ่มผู้รอดชีวิตเอาไว้ โดยเฉพาะคนใกล้ตัวดยุคนีแกน”

“จับตามอง?” ไอคานส์ย้อนถาม

โซสต์พยักหน้าและกล่าวเสียงขรึม

“ลองนึกดูให้ดี ผู้ปลดปล่อยแรงกระหายสามารถระบุเวลาเดินทางของดยุคนีแกนอย่างแม่นยำเช่นนี้ได้อย่างไร? ไม่ผิดแน่ มันต้องทราบกำหนดการเดินทางล่วงหน้า ไม่อย่างนั้นคงไม่มีทางหลอกล่อผู้ขับขานแห่งเทพออกจากมหาวิหารได้ในจังหวะเหมาะเจาะ”

ไอคานส์เริ่มกระจ่าง

“คุณกำลังหมายความว่า หนึ่งในคนใกล้ชิดของดยุคนีแกนคือผู้สมรู้ร่วมคิดกับผู้ปลดปล่อยแรงกระหาย?”

เพราะหากไม่เป็นเช่นนั้น คนร้ายย่อมไม่มีทางทราบกิจวัตรประจำวัน ซึ่งถือเป็นความลับสุดยอดของดยุคแกนได้แน่!

และถ้าไม่เป็นเช่นนั้น ‘ปฏิบัติการ’ ซึ่งแทบจะเป็นไปไม่ได้ ก็ไม่มีทางประสบความสำเร็จอย่างราบรื่น!