ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 477

Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ – ราชันเร้นลับ 477 : เดอะฟูลกับความกังวลร้อยแปด
ราชันเร้นลับ 477 : เดอะฟูลกับความกังวลร้อยแปด
โดย
Ink Stone_Fantasy
สิ่งแรกในการมองเห็นไคลน์คือแท่นบูชาขนาดใหญ่ รอบนอกมีม่านแสงห่อหุ้มหนาหลายชั้น ด้านในสุดเป็นร่างของบุคคลผู้หนึ่งกำลังยืนตัวตรงในสภาพหลับตา

อีกฝ่ายสวมชุดคลุมยาวสีดำของนักบวช แต่ปลดผ้าคลุมหัวลง เผยให้เป็นใบหน้าอันงดงามลักษณะค่อนไปทางเพศหญิง บริเวณหน้าอกซ้าย หัวไหล่ ช่องท้อง และต้นขา ถูกปกคลุมด้วยก้อนเนื้อแดงฉ่ำน่าขยะแขยงกำลังยุบพอง

รอบตัวบุคคลดังกล่าวเต็มไปด้วยร่างมายากึ่งล่องหนจำนวนมาก ออร่าอัดแน่นด้วยอารมณ์ด้านลบมหาศาล ทั้งด้านชา สิ้นหวัง เจ็บปวด และหดหู่

เหนือสุดแท่นบูชามีร่างของสี่บุคคลสวมชุดคลุมสีดำ พวกมันเคยสวดภาวนาจนถึงเมื่อครู่ แต่ปัจจุบัน ผิวพรรณทุกคนเริ่มแห้งเหี่ยว ร่างกายหดเกร็งผิดรูป คล้ายกับซากศพซึ่งเสียชีวิตมาแล้วหลายปี

เหนือสุดของหลังคาโดมสูง ลำแสงเส้นหนึ่งแหวกอากาศสาดส่องลงมายังกึ่งกลางแท่นบูชาใหญ่ รอบข้างเป็นเสาหินต้นใหญ่สี่ทิศ รวมถึงอักขระเวทมนตร์ซึ่งกำลังลอยบนอากาศอีกจำนวนหนึ่ง

เมื่อไคลน์ออกจากจุดซ่อนตัว มิสเตอร์ A ลืมตาขึ้นและมองไปยังทิศทางชายหนุ่มทันที

ดวงตาของมันแดงก่ำราวกับเลือด อัดแน่นด้วยความบ้าคลั่งเหนือพรรณนา เจือความเย็นชาไว้เล็กน้อย

หากเป็นผู้วิเศษปรกติ คงได้รีบเบือนหน้าหนีอย่างหวาดผวา แต่ไม่ใช่กับไคลน์ ผู้เคยเฟอะฟะจ้องมองเทพสุริยันเจิดจรัสด้วยตาเปล่า แถมยังเคยเผชิญหน้ากับอามุนด์ ผู้เย้ยเทพจากอดีตกาล รูปลักษณ์ของมิสเตอร์ A จึงมิได้ส่งผลต่อจิตใจ ชายหนุ่มเพียงลั่นไกอย่างเยือกเย็นพร้อมกับส่งกระสุนปราบมารสีเงินสลักลวดลายซับซ้อนตรงไปยังแท่นบูชา

เมื่อเห็นภาพตรงหน้า จิตใต้สำนึกมิสเตอร์ A เตรียมสั่งให้มันยกมือ แต่สุดท้ายกลับชะงักไว้กลางคัน และทำเพียงจ้องมองกระสุนเงินพุ่งผ่านม่านแสงรอบนอกอย่างไม่กะพริบตา

กระสุนปราบมารสีเงินเริ่มละลาย ก่อนจะหายไปโดยสมบูรณ์ท่ามกลางแสงสว่างและอารมณ์ด้านลบอันเข้มข้น ไม่เหลือแม้แต่เศษเสี้ยวหรือร่องรอยการมีตัวตน

ดวงตาไคลน์เริ่มกระตุก ตาดำหดลีบ

มันรีบรัวยิงกระสุนนัดอื่นในรังเพลิงเข้าใส่จนหมด ไม่ว่าจะเป็นกระสุนชำระล้างสีทองอ่อนหรือกระสุนปัดเป่าสีทองแดง ทุกนัดพุ่งปะทะกับม่านแสงในเวลาไล่เลี่ย

ทว่า ทั้งหมดมีชะตากรรมเดียวกับกระสุนปราบมารนัดแรก สลายหายไปราวกับไม่เคยมีตัวตนบนโลก มิอาจสร้างการคุกคามแก่แท่นบูชาได้แม้แต่เศษเสี้ยว

มิสเตอร์ A หัวเราะแหบพร่า

“เปล่าประโยชน์… พิธีกรรมเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว ด้วยพลังเยี่ยงหนอนแมลงอ่อนเช่นเจ้า การขัดขวางพิธีกรรมเป็นได้เพียงความฝัน แม้จะเป็นลำดับ 5 ก็หมดโอกาส! แต่อย่าได้เสียใจไป เจ้าคือผู้โชคดีอันหาได้ยากยิ่ง เจ้าได้รับสิทธิ์ให้เป็นเป็นพยานการลงมาจุติของพระองค์ และยังจะได้รวมเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของกายาพระองค์ท่าน!”

มิสเตอร์ A เมินเฉยไคลน์อย่างแท้จริง มันกลับไปหลับตาและทำตัวสงบนิ่ง ประหนึ่งชายหนุ่มเป็นเพียงหนอนแมลงอ่อนแอตามปากว่า

ทันใดนั้น คนเลี้ยงแกะยกแขนขึ้นทั้งสองข้างในท่ากางออก ตามด้วยการเปล่งเสียงภาษาเฮอร์มิสโบราณ

“พระองค์ผู้รังสรรค์ทุกสิ่ง พระองค์ผู้คอยปกครองอยู่ด้านหลังเงามืด ผู้เป็นรากฐานแห่งการเสื่อมถอยทั้งปวง”

“สาวกอันซื่อสัตย์ของท่าน ขอวิงวอนให้ท่านลงมาจุติ ตัวข้า ขอสละร่างกายเพื่อเป็นภาชนะสำหรับบรรจุปณิธานอันยิ่งใหญ่ของท่าน!”

ท่ามกลางเสียงสวด แสงปริศนาโผล่ขึ้นเหนือศีรษะมิสเตอร์ A อย่างไร้เหตุผล ร่างกายของมันถูกลำแสงดังกล่าวห่อหุ้มอย่างทั่วถึง

ขณะเดียวกัน อารมณ์โศกเศร้าด้านลบรอบตัวเริ่มหลั่งไหลเข้าผสานเป็นหนึ่งเดียวกับร่างกายมิสเตอร์ A คล้ายกับวังวนวารี

ปัง! ปัง! ปัง!

ไคลน์พยายามดีดนิ้วอย่างต่อเนื่อง รวมถึงใช้พลังควบคุมไฟเข้าช่วย ทำทุกวิถีทางเพื่อให้แท่นบูชาได้รับความเสียหาย แต่ผลลัพธ์ช่างน่าเศร้า ไม่มีสิ่งใดทะลวงผ่านชั้นม่านแสงเข้าไปได้เลย

เราทำอะไรไม่ได้เลยหรือ สมบัติวิเศษเกือบทั้งหมดอยู่บนมิติสายหมอก การจะนำออกมาต้องผ่านพิธีกรรม ซึ่งสิ้นเปลืองเวลาไม่ต่ำกว่าหนึ่งนาที หากร่างกายบนโลกจริงไม่ได้อยู่ในจุดปลอดภัย อันตรายสามารถเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ…

เรายังทำอะไรได้อีก?

ไคลน์เลิกพฤติกรรมเปล่าประโยชน์และหยุดยืนครุ่นคิด

ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ว่าจะเป็นเข็มกลัดสุริยัน ขวดพิษชีวภาพ ดวงตาดำล้วน หรือไพ่จักรพรรดิมืด ในทางทฤษฎี ไม่มีสิ่งใดสามารถใช้พังม่านแสงรอบแท่นบูชาได้เลย

เราทำได้แค่รอให้กำลังเสริมจากจัสติสส่งมาถึงจริงหรือ… ต้องเป็นประจักษ์พยานการลงมาจุติของพระผู้สร้างแท้จริงเนี่ยนะ?

ไคลน์เริ่มตึงเครียด ความคิดมากมายแล่นผ่านสมองอย่างรวดเร็ว วิธีแก้ปัญหาถูกจำลองในหัวหนแล้วหนเล่า

มันพยายามสำรวจว่า ตอนนี้ตนพกสิ่งใดติดตัวอยู่บ้าง ขณะใช้มือล้วงจับ เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดแทรกขึ้นตามรูขุมขนฝ่ามือเป็นระยะ

ทันใดนั้น มันฉุกคิดบางสิ่งได้

โดยไม่มัวไตร่ตรองให้เสียเวลา ชายหนุ่มควักวัตถุบางชนิดซึ่งมีผิวสัมผัสเป็นโลหะออกมาไว้ในมือ

กึก. กึก. กึก.

ไคลน์รีบวิ่งไปข้างหน้าสามก้าว ตามด้วยการกระตุกแขนขว้างวัตถุเนื้อโลหะไปยังแท่นบูชาเต็มแรง

แสงสีทองแดงส่องประกายวิบวับขณะวัตถุดังกล่าวทะลวงผ่านม่านแสงชั้นนอก

กุญแจราบเรียบทรงโบราณ

มาสเตอร์คีย์!

ภายในม่านแสง ผิวมาสเตอร์คีย์ทองแดงเริ่มละลายในลักษณะเดียวกับกระสุนปืน

แต่หลังจากเปลือกนอกสลายไป คำสาปด้านในจึงมีโอกาสสัมผัสกับโลกมนุษย์โดยตรง อุโมงค์เชื่อมต่อกับเสียงเพรียกของมิสเตอร์ประตูถูกสร้างขึ้นภายในแท่นบูชาทันที

…

เขตราชินี คฤหาสน์หรูของเคาต์ฮอลล์

ออเดรย์กำลังยืนข้างหน้าต่างเต็มบานพลางจ้องมองออกไปด้วยสีหน้ากังวล

เด็กสาวเพ่งพิจารณากลุ่มหมอกทึบบนเส้นขอบฟ้าอีกฟากฝั่ง ปริมาณหมอกหนาแน่นขึ้นทุกขณะ สีสันเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นเหลืองซีดผสมดำเหล็ก อาณาเขตของมันค่อย ๆ ขยายตัวทีละนิด

“มีบางอย่างไม่ปรกติ” โกลเดนรีทรีเวอร์ตัวใหญ่ขนฟู ซูซี่ ผู้กำลังนั่งด้านข้างปลายเท้าออเดรย์ กล่าวพลางมองไปยังทิศทางของหมอกหนาแน่นบนท้องฟ้าในจุดห่างไกล

ใช่แล้ว… ขอให้เหตุการณ์สงบลงโดยเร็ว…

แม้ออเดรย์จะยังไม่เข้าใจความหมายของหมอกเหล่านี้ แต่เธอก็เพ่งสมาธิสวดวิงวอนถึงเทพธิดารัตติกาลและเดอะฟูลอย่างเป็นกังวล โดยหวังว่าพวกท่านจะขัดขวางการลงมาจุติของแม่มดบรรพกาลสำเร็จ

ทันใดนั้น มุมสายตาเด็กสาวเหลือบเห็นการโยกเอนของกิ่งไม้แห้งอย่างรุนแรง กรอบหน้าต่างข้างลำตัวเริ่มกระทบกระเทือนเสียงดังโครมคราม

สายลมนี่มัน…

ออเดรย์พลันโล่งใจ

…

เขตเชอร์วู้ด มหาวิหารวายุ

ผู้คนสามารถมองเห็นมหาวายุสลาตันได้ด้วยตาเปล่าจากด้านนอกวิหาร ลมพายุอันเกรี้ยวกราดเริ่มก่อตัวเป็นวงกลมและมุ่งตรงหน้าไปยังทิศตะวันออก