ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 604
ราชันเร้นลับ 604 : ศัตรูที่ไม่เคยพบเจอ
โดย
Ink Stone_Fantasy
ได้ยินคำถามของนักปรุงยาร่างท้วม ไคลน์ฉีกยิ้มพลางมอบคำตอบเย็นชา
“การคุ้มครองจะเริ่มขึ้นเมื่อจ่ายเงินก้อนแรก”
ดัควีลล์ไม่ลังเลเลยที่จะนำเงินสดปึกใหญ่ออกมาวางบนโต๊ะ
“นี่คือสามร้อยปอนด์ นายเริ่มงานได้ทันที”
ไคลน์รับธนบัตรไปนับ พยักหน้าแผ่วเบา
“ไม่มีปัญหา”
ดัควีลล์เริ่มหายใจทั่วท้อง คล้ายกับคนใกล้จมน้ำที่คว้าห่วงยางชูชีพไว้ได้ทัน
ราวครึ่งชั่วโมงถัดมา ภายในโรงแรมเทียน่า นักปรุงยาร่างท้วมยืนมองนักผจญภัยสุดแกร่ง เกอร์มัน·สแปร์โรว์ กำลังเจรจากับพนักงานต้อนรับกะดึก
“ช่วยเปลี่ยนเป็นห้องสูทราคาแพงที่สุด”
เมื่อกล่าวจบ ไคลน์ถอยหลังสองก้าว คล้ายกับเปิดทางให้ดัควีลล์เดินเข้าไป
ดัควีลล์กลืนน้ำลายหนึ่งอึก ซักถามลังเล
“ฉ…ฉันเป็นคนจ่าย?”
“ระหว่างภารกิจ นายจ้างจะเป็นคนออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดเสมอ นี่คือกฎของนักผจญภัย”
ไคลน์อธิบายโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า
ถ้าเชื่อก็เป็นลาโง่แล้ว! ถ้านายเรียกโสเภณีจากโรงละครแดง ฉันก็ต้องจ่ายให้ด้วยรึไงวะ!
ดัควีลล์ครุ่นคิด ฝืนยิ้มแห้ง
“ฉันว่าพวกเราควรใช้ห้องธรรมดา แบบนั้นจะคุ้มครองได้ง่ายกว่า”
“นายอยู่คนเดียวก็แล้วกัน” ไคลน์ไม่ต้องใช้ความพยายามมากนักในการสวมหน้ากากเป็นเกอร์มัน·สแปร์โรว์
ดัควีลล์หัวเราะแห้งสองหน เดินไปยังเคาน์เตอร์ พูดหน้านิ่ง
“ห้องสูทพิเศษ”
รอจนกระทั่งเช็กอินเสร็จ หลังจากเข้าไปในห้องนอนขนาดไม่ใหญ่ นักปรุงยาอ้วนเปิดหน้าต่าง ปล่อยให้นกฮูกสีดำบินเข้ามาในห้อง แล้วหยิบกล่องแหวนในกระเป๋าเสื้อออกมาตรวจสอบสถานะปัจจุบันของลูกเต๋า
เมื่อยืนยันว่าด้านบนของลูกเต๋ายังคงเป็นจุดแดงสี่จุดเหมือนเดิม ไม่มีการเปลี่ยนหน้า ดัควีลล์ถอนหายใจอย่างผ่อนคลาย
…
กรุงเบ็คลันด์ ภายในบ้านธรรมดาหลังหนึ่ง
อินซ์·แซงวิลล์ตื่นจากการหลับลึก ท่าทีตอบสนองแรกคือการตรวจสอบสภาพร่างกายตัวเองอย่างละเอียด
นี่คือสิ่งที่มันต้องทำทุกวัน เพราะไม่มีทางทราบเลยว่าในยามที่ตัวเองหลับ ปากกาขนนกบัดซบ 0-08 จะเขียนเรื่องราวใดลงไปบ้าง และตนจะประสบความฉิบหายสักเพียงใด
หลังจากยืนยันว่าไม่ได้รับบาดเจ็บ อินซ์·แซงวิลล์สวมรองเท้าบูทหนัง ลุกขึ้นเดิน
ค่อนข้างผิดคาด มันพบว่า 0-08 ถูกวางอยู่บนโต๊ะอ่านหนังสืออย่างเงียบงัน คล้ายกับเป็นเพียงปากกาขนนกธรรมดา
แต่อินซ์·แซงวิลล์ยังไม่ลืมว่า ก่อนนอน ตนได้ผนึก 0-08 ไว้ในกล่องที่สลักอักขระเวทมนตร์หลายชั้น!
มันเดินเข้าไปใกล้โต๊ะอย่างกล้าหาญ มือข้างหนึ่งจับ 0-08 ส่วนอีกข้างเปิดสมุดบันทึกที่อยู่ใกล้กัน พบข้อความใหม่เกือบหนึ่งหน้ากระดาษ
“อินซ์·แซงวิลล์จดจำในสิ่งที่ตัวเองทำเมื่อคืนไม่ได้เลย เพียงตระหนักอย่างเลือนรางว่ามีเรื่องไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้น เขามองเข้าไปในกระจก และพบเริ่มความแปลกประหลาด คล้ายกับว่า ภายในร่างกายของตนยังมีอินซ์·แซงวิลล์อาศัยอยู่อีกหนึ่งคน เขาก้มหน้าลง พบความผิดปรกติกับเล็บมือ แต่มิอาจจำจดได้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน”
เมื่ออ่านจบ อินซ์·แซงวิลล์หันไปมองกระจกเงาตามสัญชาตญาณ พบว่าตัวเองยังคงตาบอดหนึ่งข้างเช่นเคย ปราศจากริ้วรอยบนใบหน้าที่คล้ายกับรูปปั้นแกะสลัก แต่บริเวณมุมปากกลับเผยรอยยิ้มเจือจาง ขัดแย้งอย่างมากกับดวงตาที่แฝงความฉงน
ทันใดนั้น อินซ์·แซงวิลล์เริ่มหน้าซีด ถุงใต้ตาเผยความหมองดำคล้ำ รอยยิ้มประหลาดที่ตัวมันไม่เคยทำมาก่อน กำลังเผยบนกระจกด้วยบรรยากาศน่าหวาดหวั่น
แซงวิลล์ยกมือขึ้น ก้มหน้าลง พบเศษดินแห้งเกรอะกรังอยู่ในซอกเล็บมือ คล้ายกับเมื่อคืนแอบไปยังสวนสักแห่งและทำการขุดหารากไม้เป็นเวลานาน
แม้จะเปลี่ยนจากเส้นทาง ‘ความตาย’ มายังเส้นทาง ‘รัตติกาล’ เป็นลำดับ 4 ‘ผู้พิทักษ์ราตรี’ แต่มันก็มิได้สูญเสียพลังพิเศษในลำดับเส้นทางก่อนหน้าไป ยังคงเป็นผู้สื่อวิญญาณที่แข็งแกร่ง เชี่ยวชาญในขอบเขตความตายและวิญญาณ
เพียงสื่อสารกับวิญญาณภายในและนอกบ้าน ก็จะทราบทันทีว่าเมื่อคืนเกิดเหตุการณ์ใดขึ้นบ้าง
แต่ทันใดนั้น มุมสายตาแซงวิลล์กลับเหลือบเห็นย่อหน้าสุดท้ายของสมุดบันทึก
“อินซ์·แซงวิลล์วางแผนสนทนากับวิญญาณพเนจรรอบบ้าน แต่ช่างน่าเศร้าที่ความพยายามดังกล่าวต้องกลายเป็นหมัน คล้ายกับมีผู้วิเศษในเส้นทางเดียวกัน แอบมาจัดการเก็บกวาดวิญญาณเร่ร่อนไปจนหมด เขาเป็นกังวลมาก เพราะไม่ทราบเลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองเมื่อคืน สีหน้าของอินซ์·แซงวิลล์เริ่มหม่นหมอง เขาพยายามสื่อวิญญาณอย่างสิ้นหวัง และผลลัพธ์ก็มีเพียงความว่างเปล่า ไม่ใช่เรื่องเกินคาดสักเท่าไร”
…
เช้าวันพุธ ใกล้กับผับใบไม้หอมที่มีการเปลี่ยนแปลงบอสเงา
ไคลน์เดินวนรอบซอยเปลี่ยว จนกระทั่งพบออส·เคนท์ที่กำลังถือกระเป๋าเดินทางใบเล็กในมือ
“รางวัลของคุณ” ออส·เคนท์โยนกระเป๋าเดินทางขนาดเล็กลงตรงหน้าไคลน์
ในทางทฤษฎี เงินส่วนนี้มิใช่รางวัลของจริงที่ออกโดยรัฐบาล แต่เป็นเงินที่กองทัพจ่ายให้ก่อนล่วงหน้าด้วยความเกรงใจ
เพราะตามระเบียบปฏิบัติ เงินรางวัลจะต้องถูกเบิกผ่านหลายขั้นตอน ผ่านหลายหน่วยงานของรัฐบาล ต้องใช้เวลาอย่างน้อยสามวันจึงจะบรรลุผล
ไคลน์ก้มเปิดกระเป๋าตรวจสอบ พบปึกธนบัตรมากมายวางเรียงรายอย่างเป็นระเบียบ ประกอบด้วยชนิดหนึ่งปอนด์และห้าปอนด์คละเคล้ากัน
“ห้าพันสี่ร้อยปอนด์ถ้วน ไม่ถูกหัก” ออส·เคนท์เผยรอยยิ้มขื่นขม
หากเป็นนักผจญภัยคนอื่น มันคงจ่ายได้เต็มที่ไม่เกินสี่พันปอนด์ ส่วนที่เหลือจะถูกหักเป็นค่าดำเนินการ
แต่อีกฝ่ายเป็นชายเสียสติ ฝีมือระดับเดียวกับพลเรือโจรสลัด ออส·เคนท์เกรงว่าตนอาจถูกชักปืนยิงใส่ทันทีหากมีการหักหัวคิว จึงยอมทำงานโดยไม่คิดเงิน
กองทัพคงไม่หลอกจ่ายด้วยเงินปลอมแน่…
ไคลน์หยิบปึกธนบัตร ขยับมือนับคล่องแคล่ว
ห้าพันสี่ร้อยปอนด์…!
ดัควีลล์ที่ซ่อนตัวอย่างด้านนอกตรอกย่อมได้ยินคำพูดของออส·เคนท์ มันแอบชำเลืองไปยังกระเป๋าเดินทางใบเล็ก ดวงตาพลันสั่นเทาเมื่อเห็นเงินจำนวนมหาศาล
มันไม่เคยเห็นเงินมากขนาดนี้มาก่อนในชีวิต!
นักผจญภัยร่ำรวยชะมัด… แค่ล่าโจรสลัดมีชื่อเสียงสำเร็จก็จะได้เงินไม่ต่ำกว่าพันปอนด์ รับงานคุ้มกันสามวันได้เงินหนึ่งพันปอนด์บวกกับอีกหนึ่งเงื่อนไข บางครั้งบางคราวก็ได้พบกับเรืออับปางหรือหีบสมบัติ… ทำไมเราถึงเลือกเส้นทางนักปรุงยาในตอนแรก? ทำไมถึงไม่ใช่นักผจญภัย!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ