ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 694
ราชันเร้นลับ 694 : อ่านจบให้รีบเผาทิ้ง
โดย
Ink Stone_Fantasy
ในท่าถือกริชทองแดงด้วยมือขวา เดนิสขยับคมมีดมาวางบนหลังมือซ้ายอย่างระมัดระวัง แต่สุดท้ายกลับค้างไว้เช่นนั้นด้วยสีหน้าลังเล
เพลิงพิโรธเงยหน้า ฝืนยิ้มและกล่าว
“ถึงจะเคยบาดเจ็บมาหลายครั้ง แต่ฉันก็ยังกลัวเจ็บอยู่ดี”
“อยากจะพูดอะไร” ไคลน์ตอบเสียงเย็น
เดนิสหัวเราะแห้ง
“ฮะฮะ… ฉันก็แค่กลัวเจ็บนิดหน่อย”
เมื่อกล่าวจบ เดนิสออกแรงกดมือขวา เฉือนหลังมือซ้ายด้วยกริชทองแดง คล้ายกับใช้ประโยคเมื่อครู่ในการเบี่ยงเบนความสนใจ ช่วยให้ลืมความกลัวไปชั่วขณะ
เลือดสีแดงเริ่มไหลซึม เดนิสรีบวางมีดลงพร้อมกับใช้นิ้วมือขวาป้ายเลือดละเลงบนปกหนังสัตว์สีน้ำตาลของ ‘การเดินทางของกรอซาย’
เดนิสกลั้นหายใจสักพัก รอการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้น
ทันใดนั้น เกล็ดหิมะขนาดเท่าขนห่านพลันปรากฏขึ้นตรงหน้าพร้อมกับเสียงลมหวีดดังแว่วข้างหู ตามด้วยสายลมอันหนาวเหน็บที่พยายามแทรกซึมเข้ามาในร่างกาย
แม้จะเตรียมใจไว้แล้ว แต่เดนิสกลับยังตื่นตระหนกนานหลายวินาที จนกระทั่งได้สติกลับมาจึงรีบสำรวจรอบตัว พยายามยืนยันที่อยู่ปัจจุบันของตน
มันถูกย้ายตำแหน่งจากห้องกัปตันของฝันทองคำ มายังดินแดนอันเย็นยะเยือกซึ่งมีพายุหิมะปกคลุมหนาแน่นโดยไม่รู้ตัว สภาพอากาศเลวร้ายเสียจนมองไม่เห็นทางเดินข้างหน้า มิอาจบอกได้กระทั่งว่าตนอยู่บนภูเขาหรือทุ่งกว้างกันแน่
เราถูกส่งเข้ามาในโลกแบบไหน? กัปตันเองก็อยู่ที่นี่ด้วย? เดนิสรีบยกมือปิดหน้า กลัวว่าจะตาบอดเพราะแรงลมและหิมะ
หลังจากเริ่มใจเย็น เดนิสหวนนึกถึงสิ่งที่เกอร์มัน·สแปร์โรว์เคยกำชับ จึงรีบหยิบกระดาษพับออกจากกระเป๋ากางเกง คลี่ออกอย่างระมัดระวัง
ระหว่างกำลังลงมือ มันกังวลว่าจะเกิดเหตุไม่คาดฝันทำให้กระดาษแผ่นนี้ขาดหรือปลิวไปตามแรงลม นั่นจะทำให้ความหวังในการรอดชีวิตจบสิ้นทันที แต่โชคดีที่เรื่องแบบนั้นไม่เกิดขึ้น เดนิสตั้งใจอ่านข้อความจากเกอร์มัน·สแปร์โรว์อย่างละเอียด
“จงท่องพระนามเต็มอันศักดิ์สิทธิ์ของท่านผู้นี้ด้วยภาษาเฮอร์มิส จะดีที่สุดหากใช้ภาษาเฮอร์มิสโบราณ”
“เดอะฟูลจากต่างยุคสมัย”
“ผู้ปกครองลึกลับเหนือห้วงสายหมอกเทา”
“ราชันเหลืองดำผู้ครองพลังโชคลาภ”
“อ่านจบให้รีบเผาทิ้ง”
นี่มัน…! ตัวตนลึกลับระดับทวยเทพ? เนื่องจากคาบเรียนของพลเรือโทธารน้ำแข็งเข้มงวดอย่างมาก เดนิสจึงพอจะมีความรู้ในเชิงศาสตร์เร้นลับอยู่บ้าง โดยเฉพาะหลักการขั้นพื้นฐาน
ขณะยืนจ้องกระดาษโน้ตบนมือ เดนิสเผลอสูดไอความเย็นและเกล็ดหิมะเข้าไปโดยไม่รู้ตัวจนเกิดอาการคันคอและไอกระแอมรุนแรง สีหน้าบิดเบี้ยวชัดเจน
อย่างไรก็ตาม มันสามารถยืนยันข้อสันนิษฐานเก่าได้หนึ่งเรื่อง
เกอร์มัน·สแปร์โรว์เป็นสมาชิกขององค์กรลึกลับทรงพลัง และพวกเขานับถือเทพผู้มีนามว่า ‘เดอะฟูล’ !
กะแล้วเชียว… บุคคลที่แข็งแกร่งและเสียสติแบบนั้นไม่มีทางเกิดจากอากาศ ต้องมีคนคอยสนับสนุนเบื้องหลัง… เดนิสขยับปกเสื้อและจัดระเบียบเครื่องแต่งกาย สายตาก้มมองกระดาษโน้ตในมือซึ่งกำลังพัดกระพือตามแรงลม สีหน้าเผยความลังเลชัดเจน
มันตระหนักดีว่า การเอ่ยนามพระเต็มของตัวตนลึกลับมีความเสี่ยงสูงเพียงใด หากโชคร้าย จุดจบอาจต้องทุกข์ทรมานยิ่งกว่าความตาย!
แต่กัปตันถูกขังอยู่ที่นี่… และเหนือสิ่งอื่นใด เราไม่รู้วิธีกลับ… เดนิสกำหมัดแน่นพลางเม้มริมฝีปาก
จากนั้น มันประสานมือพร้อมกับท่องพระนามเต็มของเดอะฟูลด้วยภาษาเฮอร์มิสโบราณ
…
ภายในห้องกัปตันของฝันทองคำ
ไคลน์ซึ่งเห็นเดนิสกลายเป็นภาพมายาและหายตัวไปอย่างไร้เหตุผล หมดข้อสงสัยในวิธีการเข้าสู่ ‘การเดินทางของกรอซาย’
อดทนรอสักพักจนกระทั่งเสียงสวดวิงวอนดังแว่ว ไคลน์ยืนยันว่าเป็นเสียงของผู้ชาย
ฟู่ว… ดูเหมือนว่า ‘การเดินทางของกรอซาย’ จะไม่สามารถปิดกั้นพลังของมิติเหนือสายหมอก โลกภายในหนังสือจึงยังเชื่อมต่อกับมิติลึกลับ… ถ้าเป็นแบบนี้ ตัวเราที่ตามเข้าไปช่วยก็ยังเหลือไพ่เด็ดสำหรับพลิกสถานการณ์… ไคลน์โล่งใจไปหลายส่วน
เพื่อยืนยันให้แน่ชัด ชายหนุ่มเดินถอยหลังสี่ก้าว พึมพำคาถาเพื่อส่งตัวเองเข้าไปในมิติเหนือสายหมอก จนกระทั่งมองเห็นแสงสว่างตัวแทนเดนิสกำลังยุบพองในจุดใกล้กับเก้าอี้พนักสูงของเดอะฟูล
ร่างเนื้อและร่างวิญญาณถูกส่งเข้าไปพร้อมกัน… พิจารณาจากความแข็งแรงของโลกภายในหนังสือ ลำพังการดึงร่างวิญญาณออกมาคงไม่เพียงพอที่จะตัดขาด… นอกจากนั้น หากสามารถใช้วิธีดังกล่าวได้จริง การทำนายครั้งก่อนของเราก็ควรได้ผลลัพธ์… คงอันตรายเกินไปที่จะใช้คทาเทพสมุทรเพื่อมอบพรให้เดนิส นั่นอาจเป็นการเร่งให้เขาตายเร็วขึ้น… ไคลน์หรี่ตาลง หลังจากแผ่พลังวิญญาณเข้าไปตรวจสอบ ชายหนุ่มได้ข้อสรุปมากมาย
โดยไม่รีรอ ไคลน์ส่งตัวเองกลับโลกความจริง หยิบกริชทองแดงและใช้กระดาษเช็ดเลือดเดนิสออก
พับกระดาษแผ่นดังกล่าวเก็บใส่กระเป๋า ชายหนุ่มครุ่นคิดวางแผน
ดูเหมือนว่าวิธีที่ดีที่สุดคือการป้ายเลือดลงบนปกโดยตรง จะได้ไม่ต้องคอยพะวงอันตรายซึ่งอาจเกิดขึ้นกับร่างเนื้อ… และเหนือสิ่งอื่นใด ตัวเราสามารถสะสางปัญหาได้รวดเร็ว
แต่นั่นก็ยังไม่ปลอดภัยเสียทีเดียว เราต้องคอยระวังภัยคุกคามทุกชนิดที่อาจเกิดขึ้นบนเรือ ยกตัวอย่างเช่น… ใครสักคนซึ่งเป็นตัวปัญหา แอบเข้ามาในห้องกัปตันและสังเวย ‘การเดินทางของกรอซาย’ ให้กับพระผู้สร้างแท้จริง แม่มดบรรพกาล หรือปราชญ์เร้นลับ นั่นคงเป็นนรกที่แย่ยิ่งกว่าความตาย…
จากการประเมินของเรา ลูกเรือทุกคนล้วนชื่นชอบพลเรือโทธารน้ำแข็ง ยืนยันได้จากการที่แอนเดอร์สันสามารถเบนเป้าความเกลียดชังมาหาเราสำเร็จด้วยคำพูดเพียงไม่กี่ประโยค… ดังนั้น เราควรบอกกับพวกเขาว่า ชีวิตของพลเรือโทธารน้ำแข็งกำลังตกอยู่ในอันตราย ห้ามให้ใครเข้ามาในห้องกัปตันโดยเด็ดขาด ทุกคนจะได้ช่วยกันสอดส่องและระแวงกันเอง… ต้องได้ผลแน่…
ยังแอนเดอร์สันที่เป็นปัญหา… หมอนั่นคือนักล่าอันดับหนึ่ง แข็งแกร่งกว่าผู้วิเศษคนใดบนเรืออย่างชัดเจน แถมยังเชี่ยวชาญการซุ่มโจมตีและอำพรางตัว สามารถหลบเลี่ยงสายตาคนอื่นเข้ามาในห้องกัปตันได้ไม่ยากเย็น… ชายคนนั้นมีที่มาที่ไปไม่ชัดเจน เราไม่ควรวางใจเต็มร้อย…
ไม่มีทางเลือก… คงต้องโน้มน้าวให้แอนเดอร์สันเข้ามาใน ‘การเดินทางของกรอซาย’ พร้อมกับเรา…
ท่ามกลางกระแสความคิดหลากหลาย ไคลน์พลิกอ่านหนังสือเล่มเล็กซึ่งปกทำจากกระดาษหนังสัตว์สีน้ำตาลอ่อน หลังจากตรวจสอบสักพัก ชายหนุ่มยังไม่พบเรื่องราวใหม่ของเดนิสปรากฏขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ