ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 715

ราชันเร้นลับ 715 : เสียสติในบั้นปลาย
“เราได้รับสูตรโอสถ ‘จักรพรรดิความรู้’ มาจากองค์กรลับที่เก่าแก่ที่สุด ปัจจุบันเหลือแค่การรวบรวมวัตถุดิบหลัก บางทีอาจอยู่กับเทวทูตบางตน หรือไม่ก็หลอมรวมเข้ากับวัตถุรอบข้างไปแล้ว กลายเป็นสัตว์ประหลาดหรือไม่ก็สมบัติปิดผนึกระดับ ‘0’ ที่น่าหวาดกลัว สรุปโดยสั้น เราต้องระมัดระวังพอสมควร ถ้าเป็นไปได้ก็ต้องหาคนช่วย”

“จักรพรรดิความรู้… ชื่อโอสถลำดับ 1 ของเส้นทางนี้ฟังดูน่าสนใจ หากไม่เคยเห็นศิลาเย้ยเทพมาก่อน คงคิดว่าเป็นโอสถบนเส้นทาง ‘นักอ่าน’ แห่งโบสถ์เทพปัญญาความรู้ และที่แปลกยิ่งกว่านั้นคือ ทั้งสองเส้นทางไม่สามารถสับเปลี่ยนกันได้”

“เราเคยคุยกับหัวหน้าองค์กรสุดลึกลับคนนั้นและเฒ่าเฮอร์มิส ทุกคนมีความเห็นตรงกันว่า เส้นทาง ‘นักอ่าน’ มีแก่นสำคัญคือความ ‘ปราดเปรื่อง’ ที่อยู่ในคำว่า ‘ปราดเปรื่องและทรงพลัง’ … ส่วนเส้นทาง ‘ผู้ส่องความลับ’ มีแก่นสำคัญคือ ‘ความรู้’ โดยที่ความรู้ก็ยังแบ่งได้เป็นส่องแง่มุม หนึ่งคือการค้นหาความลับ และหนึ่งคือการเข้าใกล้ความจริง”

“อา.. เมื่อเรากลายเป็น ‘จักรพรรดิความรู้’ เมื่อไร แบร์นาแดตก็ไม่ต้องกังวลว่าจะถูก ‘ปราชญ์เร้นลับ’ บังคับถ่ายทอดองค์ความรู้มหาศาลอีกต่อไป และไม่ต้องกลัวการตั้งคำถาม”

ท้ายที่สุด จักรพรรดิเปลี่ยนไปเป็นเส้นทาง ‘ผู้ส่องความลับ’ ? เรายังไม่มีข้อมูลว่าเขาได้เป็นจักรพรรดิความรู้สมใจหรือไม่… อาจเพราะด้วยเหตุนี้ โบสถ์จักรกลไอน้ำจึงตัดขาดความสัมพันธ์ ส่งผลให้โรซายล์กลายเป็นศัตรูกับคนทั้งโลก ความหวังสุดท้ายจึงเหลือเพียง ‘สภานักสิทธิ์สนธยา’ … ไคลน์คาดเดาด้วยอารมณ์ซับซ้อน

นอกจากนั้น ชายหนุ่มยังสนใจประเด็นที่เส้นทาง ‘นักอ่าน’ ไม่สามารถสับเปลี่ยนกับเส้นทาง ‘ผู้ส่องความลับ’ และ ‘นักปราชญ์’ ได้แม้จะฟังดูคล้ายกันมาก หากคิดเรื่องนี้ให้ลึกลงไป อาจพบกฎและหลักเกณฑ์ในการ ‘สับเปลี่ยน’ เส้นทางผู้วิเศษ

ในสายตาของผู้วิเศษทั่วไป ‘นักอ่าน’ ‘ผู้ส่องความลับ’ และ ‘นักปราชญ์’ ล้วนถูกจัดอยู่ในหมวดหมู่ ‘ความรู้’ จึงควรเป็นเส้นทางใกล้เคียงกัน แต่ในความเป็นจริง นักอ่านกลับแปลกแยกจากพวก…

หาก ‘นักอ่าน’ สื่อถึงความ ‘ปราดเปรื่อง’ ในคำว่า ‘ปราดเปรื่องและทรงพลัง’ ถ้าอย่างนั้น ‘ผู้วิงวอนความลับ’ ของเส้นทาง ‘คนเลี้ยงแกะ’ ก็คงสื่อถึง ‘ทรงพลัง’ ในคำว่า ‘ปราดเปรื่องและทรงพลัง’ … และทั้งสองเส้นทางมีความเกี่ยวข้องกันอย่างลับๆ ในบางแง่มุม ยกตัวอย่างเช่น ปัญญาคือบ่อเกิดของพลัง ขณะเดียวกัน พลังก็คือบ่อเกิดของปัญญา ส่งผลให้สามารถสับเปลี่ยนกันได้…

หากเริ่มจากหลักการนี้ เส้นทาง ‘วายุสลาตัน’ สามารถนิยามได้ว่า ‘ทรงพลัง’ ทั้งทางทะเล ทางบก และทางอากาศ ส่วน ‘ผู้ชม’ จะทรงพลังในขอบเขตของ ‘จิตใจ’ เป็นส่วนที่เส้นทางพายุขาดหายไป ถ้าอย่างนั้นทำไม ‘สุริยัน’ ถึงถูกจัดอยู่ในกลุ่มนี้? ถ้าลองพิจารณาว่า ‘มหาเทพผู้ปราดเปรื่องและทรงพลัง’ คนล่าสุดคือ ‘เทพสุริยันบรรพกาล’ หมายความว่า ‘สุริยัน’ คือรากฐานสำคัญของ ‘ปราดเปรื่องและทรงพลัง’ ?

อา… ถ้าอ้างอิงจากตรรกะข้างต้น ‘ความรู้’ จากเส้นทาง ‘นักปราชญ์’ และ ‘ผู้ส่องความลับ’ ก็ถือเป็นคนละส่วน ทำให้สามารถสับเปลี่ยนกันได้… แล้ว ‘นักลอบสังหาร’ กับ ‘นักล่า’ ต่างกันยังไง? ‘รัตติกาล’ ‘มรณา’ และ ‘เทพสงคราม’ ? ไคลน์พยายามเค้นสมองคิด แต่ยังมีเวลาและข้อมูลไม่มากพอจะวิเคราะห์ จึงต้องละทิ้งความสงสัย พลิกเปิดไปยังหน้าที่สาม

กวาดสายตาตรวจสอบสักพัก ไคลน์พลันตั้งสติ เนื่องจากเนื้อหาของไดอารีหน้าปัจจุบันมีความแตกต่างจากสองหน้าแรกอย่างชัดเจน

ไม่มีวันที่เขียนกำกับไว้ ตัวอักษรมีขนาดใหญ่และเขียนห่างกันมาก คงเป็นไดอารีต้นฉบับไม่ผิดแน่ นอกจากนั้นยังเห็นได้ชัดว่า น้ำหนักในการกดปากกาไม่ปรกติ!

ไคลน์กวาดตาอ่านอีกครั้ง เนื้อหาบนกระดาษสีเหลืองสะท้อนอยู่ในห้วงความคิด

“ไม่! เป็นไปไม่ได้!”

“ได้ยังไงกัน!”

“ถ้าเดาไม่ผิด เราไม่น่าจะใช่คนเดียวที่เคยสัมผัสประสบการณ์เช่นนี้!”

“ไม่! ไม่! เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง!”

“ภาพที่เราเห็นกำลังบอกว่า ทุกสิ่งจะถูกทำลาย ไม่เว้นแม้แต่สิ่งที่เราสร้างขึ้น! ไม่! เราไม่ยอมรับจุดจบแบบนี้เด็ดขาด!”

“ต้องช่วยตัวเองให้ได้ ห้ามหวังพึ่งพาเจ็ดเทพจารีต!”

“มีเพียงการขึ้นไปครองบัลลังก์ลำดับ 0 เท่านั้น ตัวเองและคนที่เรารักถึงจะรอด!”

“ควรพามิสเตอร์ประตูกลับมายังโลกความจริงดีไหม? ไม่! ไม่ได้! แม้อีกฝ่ายจะอ้างว่าอยู่เพียงลำดับ 1 แต่เราเชื่อว่าชายคนนั้นไม่ใช่ลำดับ 1 ธรรมดา! มีโอกาสมากที่จะนำพาหายนะเหนือจินตนาการมาสู่เรา!”

อักษรจีนกลางมีขนาดใหญ่กว่าสองหน้าที่แล้ว ข้อความไม่กี่ประโยคกินเนื้อที่เกือบทั้งหมดของกระดาษสีเหลือง แม้จะมีเนื้อหาไม่มาก แต่ศีรษะไคลน์กลับรู้สึกเจ็บแปลบกะทันหัน

ขณะที่เขียนไดอารีหน้านี้ จักรพรรดิโรซายล์น่าจะกลายเป็นลำดับ 1 ‘จักรพรรดิความรู้’ เรียบร้อยแล้ว เนื้อหาที่อีกฝ่ายเขียนอัดแน่นไปด้วยอำนาจเหนือธรรมชาติอย่างรุนแรง หรือกล่าวอีกนัยหนึ่ง ถ้าอ่านบนโลกความจริง ไคลน์อาจเสียสติและคลุ้มคลั่งทันที!

โชคดีที่มาดาม ‘เฮอร์มิท’ ไม่รู้ภาษาจีน ไม่อย่างนั้นคงเกิดการกลายพันธุ์ในตอนที่เธอทำการคัดลอกเนื้อหา… แต่ถึงจะอ่านแล้วไม่เข้าใจ จิตวิญญาณคงได้รับผลกระทบไม่มากก็น้อย เผชิญความอ่อนเพลียกว่าปรกติ… หากเผชิญหน้ากับสิ่งนี้เป็นเวลานาน อาจเห็นภาพหลอนและได้ยินเสียงที่ไม่มีอยู่จริง จากนั้นก็แสดงอาการเริ่มต้นของภาวะคลุ้มคลั่ง… ไคลน์ครุ่นคิดพลางขอบคุณความโชคดีของตน

สมาธิหันกลับมาจดจ่ออยู่กับไดอารีอย่างรวดเร็ว ภายในใจผุดข้อสงสัย

จักรพรรดิไปเห็นอะไรเข้า? ทำไมถึงเปี่ยมด้วยอารมณ์สุดโต่งเช่นนี้?

แปลกมาก… ความตื่นเต้นที่แสดงให้เห็นระหว่างบรรทัดมีมากจนผิดปรกติ ไม่สมกับที่ดำรงความเป็นตัวตนระดับสูงอย่างเทวทูตมานาน นอกจากนั้นจักรพรรดิยังเคยพูดไว้เองว่า หากวาระสุดท้ายของตนมาถึง ต่อให้น้ำท่วมฟ้าก็จะไม่หวาดกลัวต่อความตายอย่างเด็ดขาด… แล้วทำไมถึงได้ตื่นตระหนกขนาดนี้…

ถูกอิทธิพลของบางอย่างครอบงำ? หรือถูกปนเปื้อนด้วยบางสิ่ง?”

นอกจากนั้นยังเขียนว่า… เขาไม่น่าจะเป็นคนเดียวที่ได้สัมผัสประสบการณ์แบบนี้ หมายถึงอะไร? การเดินทางข้ามโลก? ก็จริงที่เขาไม่ได้เผชิญประสบการณ์นั้นคนเดียว ยังมีเราด้วย… หรือจะบอกว่ามีมากกว่านี้?

หลังจากความคิดมากมายแล่นผ่าน ไคลน์ไม่มัวเสียเวลา รีบสลายไดอารีทั้งสามหน้าทิ้งและยิ้มให้แคทลียา

“คิดข้อเสนอได้หรือยัง”