ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 716

ราชันเร้นลับ 716 : เกาะร้างและซากโบราณสถาน
นอกจากของเรา มิสเตอร์เวิร์ลยังหาสูตรโอสถ ‘ผู้ขับขานสมุทร’ และวัตถุดิบหลักได้ด้วย… สุดยอด! ‘เดอะซัน’ เดอร์ริคถอนสายตาจากกระดาษในมือและหันไปทางสุภาพบุรุษสุดขอบโต๊ะทองแดงยาว

ภายในใจกำลังครุ่นคิดว่า ระดับพลังของมิสเตอร์เวิร์ลได้เพิ่มขึ้นอีกขั้น เทียบได้กับบุคคลที่อ่อนแอที่สุดของหกสภาอาวุโส!

‘เมจิกเชี่ยน’ ฟอร์สอุทานในใจด้วยถ้อยคำที่คล้ายกัน ความรู้สึกที่มีต่ออีกฝ่ายเปลี่ยนไปอีกครั้ง

เธอยังจำได้ว่า เมื่อตอนที่ตนเข้าร่วมชุมนุมทาโรต์ครั้งแรก มิสเตอร์เวิร์ลเป็นคนสงวนกิริยาและมีบรรยากาศหม่นหมอง นอกจากจุดก็ไม่มีอะไรโดดเด่น แต่ในการชุมนุมครั้งถัดๆ มา มิสเตอร์เวิร์ลแสดงให้เห็นว่าเขามีประสบการณ์ที่โชกโชน ความรู้กว้างขวาง และมีฝีมือพอตัว มองแวบแรกจะดูเหมือนกับรุ่นพี่เจ๋งๆ ในชุมนุม เป็นรองเพียงมิสเตอร์แฮงแมนแค่คนเดียว

นั่นคือภาพจำแรกของฟอร์ส แต่ผ่านมาหลายเดือน มิสเมจิกเชี่ยนพบว่า เดอะเวิร์ลทำให้เธอประหลาดใจหนแล้วหนเล่า

ในช่วงแรก เดอะเวิร์ลคอยแจ้งข้อมูลสำคัญ แต่พักหลังๆ เริ่มนำตะกอนพลังของผู้วิเศษมาขายเป็นจำนวนมาก หลายคนอดสงสัยไม่ได้ว่า เขาอาจเป็นนักฆ่าจากโลกใต้ดิน นั่นทำให้ฟอร์สเกิดความกลัวจากก้นบึ้ง แต่หนึ่งสิ่งที่น่ายินดีก็คือ เธอมีสิทธิ์ในการว่าจ้างนักฆ่าที่มีอัตราความสำเร็จสูง

จนกระทั่งสมาชิกใหม่อย่าง ‘เฮอร์มิท’ ปรากฏตัว ฟอร์สคิดว่าความเฉิดฉายของเดอะเวิร์ลจะถูกสตรีลึกลับและทรงพลังคนดังกล่าวกลบจนมิด แต่ไม่มีใครคาดคิดว่าเขาจะ ‘เจิดจ้า’ ยิ่งกว่าเดิมจนทุกคนหมดคำพูด ไม่มีใครกล้าสบตาตรงๆ

สามารถล่าสูตรโอสถ ‘ผู้ขับขานสมุทร’ และวัตถุดิบหลัก รวมถึงสูตรโอสถ ‘ผู้รับรอง’ ได้ภายในหนึ่งสัปดาห์ ไม่น่าจะมีมนุษย์ธรรมดาคนใดทำแบบนี้ได้อีกแล้ว!

เขาเจ๋งมาก… เราชื่นชอบคนที่เงียบขรึมแต่มากฝีมือ เฮ่อ… แล้วเราจะได้เป็นไวเคาต์ตอนไหน หลังการแข่ง ‘ล่า’ คราวนี้จบลง ดูเหมือนผู้ชนะจะได้รับรางวัลที่สามารถยกระดับพลังผีดูดเลือด… ‘เดอะมูน’ เอ็มลิน·ไวท์เบนความคิดกลับมายังเรื่องของตัวเอง

‘จัสติส’ ออเดรย์อุทานในใจด้วยอารมณ์ค่อนข้างสับสน

เหตุใดมิสเตอร์เวิร์ลที่เก่งกาจถึงไม่เคยส่งไดอารีจักรพรรดิโรซายล์เลยสักครั้ง? น่าแปลกมาก… เขาไม่เหมือนกับมาดามเฮอร์มิทที่เพิ่งเข้าร่วมชุมนุม ไม่ต้องคอยระวังตัว… จะบอกว่าเขาไม่ต้องการแลกเปลี่ยน? นั่นก็ไม่ใช่ มีหลายครั้งที่ข้อเสนอของเขาสามารถบรรลุได้ด้วยการส่งไดอารีจักรพรรดิโรซายล์ แต่ทำไมเขาถึงไม่รวบรวมมาส่ง?

แอบส่งลับๆ? แล้วทำไมต้องปิดเป็นความลับ?

ออเดรย์เริ่มรู้สึกว่า มิสเตอร์เวิร์ลกับเดอะฟูลแอบเชื่อมโยงกันด้วยบางสิ่ง แต่ยังไม่มีหลักฐานยืนยันแน่ชัด ไม่มีใครสามารถเดาสิ่งที่เกิดขึ้นเบื้องหลัง

ขณะเดียวกัน ‘แฮงแมน’ อัลเจอร์ผู้เงียบงันมาสักพัก มองไปยังสุดขอบโต๊ะทองแดงยาว

“เรียนมิสเตอร์ฟูล ผมขอสนทนาส่วนตัวกับเดอะเวิร์ล”

มาแล้ว… ไคลน์พยักหน้ารับอย่างคาดหวัง ปิดกั้นประสาทสัมผัสของสมาชิกคนอื่น

อัลเจอร์หยุดรอสองสามวินาทีก่อนจะหันไปทาง ‘เดอะเวิร์ล’ เกอร์มัน·สแปร์โรว์

“ผมขอแลกเปลี่ยนด้วยพิกัดของเกาะร้างที่ไม่มีใครรู้จัก… บนเกาะไม่เพียงจะมีสัตว์วิเศษที่สูญพันธุ์ไปจากทวีปเหนือและใต้ แต่ยังมีซากโบราณสถานเก่าแก่ที่ไม่ทราบอายุ… เดิมที ผมพบมันพร้อมกับคีลิงเกอร์ ตอนนั้นยังไม่มีความสามารถมากพอที่จะสำรวจ แต่หมอนั่นพบเบาะแสบางอย่าง สงสัยว่าด้านในซากโบราณสถานจะมีสมบัติล้ำค่าซ่อนอยู่ และเชื่อว่ามูลค่าไม่ด้อยไปกว่าไพ่เย้ยเทพที่สร้างโดยจักรพรรดิโรซายล์… สำหรับตอนนั้น ผมยังไม่แข็งแกร่งเท่าคีลิงเกอร์ ประสาทสัมผัสไม่เฉียบแหลม ไม่รู้ว่าหมอนั่นมองเห็นอะไรกันแน่ ทำได้เพียงคาดเดาคำพูดที่อีกฝ่ายพึมพำ”

“…” ประโยคเมื่อครู่ของมิสเตอร์แฮงแมนอัดแน่นไปด้วยข้อมูลมากมาย ดูเหมือนว่าเขากับ ‘พลเรือโทวายุ’ คีลิงเกอร์จะรู้จักกันมานานแล้ว เคยผจญภัยเสี่ยงชีวิตร่วมกันจนพบเกาะร้างโบราณ… ขณะเดียวกันก็เป็นคนที่บอกให้เรารีบจัดการคีลิงเกอร์ขณะมันกำลังทำภารกิจบนบก… มิสเตอร์แฮงแมนไม่ได้เป็นแค่สมาชิกธรรมดาๆ ของโบสถ์วายุสลาตัน อดีตของเขาซับซ้อนมาก เต็มไปด้วยปริศนา… อา… เกาะร้างโบราณนับว่ามีมูลค่าสูง สำหรับองค์กรลับ สิ่งนี้ถือเป็นรากฐานสำคัญในการพัฒนาบุคลากร… ไคลน์บังคับเดอะเวิร์ลด้วยมาดขรึม รอให้อีกฝ่ายพรั่งพรูข้อมูลออกมาเพิ่ม

เมื่อเห็นเดอะเวิร์ลไม่ปฏิเสธ แต่ยังไม่ตอบตกลง ‘แฮงแมน’ อัลเจอร์เล่าอย่างใจเย็น

“ที่นั่นมีร่องรอยของสัตว์วิเศษระดับครึ่งเทพ สำหรับคุณ สิ่งนี้มีมูลค่าสูงมาก… ผมกล้าสาบานต่อหน้ามิสเตอร์ฟูลว่า ทุกคำพูดล้วนเป็นความจริง”

หลังจากครอบครองสูตรโอสถ ‘จอมเวทพิสดาร’ เราต้องพิจารณาการค้นหาวัตถุดิบไว้ด้วย ในกรณีของวัตถุดิบระดับครึ่งเทพ มีแค่เงินอย่างเดียวไม่สามารถซื้อได้ ส่วนใหญ่จะได้จากการแลกเปลี่ยน… เบาะแสของสัตว์วิเศษลำดับครึ่งเทพนับว่าน่าสนใจมาก ยังไม่รวมถึงซากโบราณสถาน… เดอะเวิร์ลไม่ลังเลอีกต่อไป กล่าวเสียงทุ้มด้วยรอยยิ้ม

“ตกลง”

‘แฮงแมน’ อัลเจอร์ยังไม่ขอสูตรโอสถ ‘ผู้ขับขานสมุทร’ ในทันที

“ผมมีเงื่อนไขเล็กน้อย การสำรวจเกาะครั้งแรกต้องให้ผมร่วมทางไปด้วย หากมีมิสเตอร์ฟูลช่วยเป็นสักขีพยาน คุณคงไม่ต้องกลัวผมตุกติกกระมัง”

ไคลน์ครุ่นคิด บังคับให้เดอะเวิร์ลพยักหน้าและกล่าว

“ไม่มีปัญหา การไปเยือนสถานที่อันตรายควรมีเพื่อนร่วมทางอยู่แล้ว หวังว่าคุณในตอนนั้นจะแข็งแกร่งพอ”

อัลเจอร์มิได้แสดงท่าทีหงุดหงิด เพียงถอนหายใจโล่งอก

“ผมถึงอยากให้คุณรอผมเลื่อนลำดับก่อน จึงค่อยไปสำรวจเกาะด้วยกัน แน่นอน ถ้าผมเลื่อนลำดับล้มเหลวและเกิดคลุ้มคลั่ง เงื่อนไขดังกล่าวจะถือเป็นโมฆะ”

“ตกลง” เดอะเวิร์ลตอบหน้านิ่ง

‘แฮงแมน’ อัลเจอร์ไม่กล่าวสิ่งใดต่อ หันไปขอสิทธิ์การเขียนจากเดอะฟูลและลงมือวาดภาพแผนที่ของเกาะร้างโบราณ

สุดเขตน่านน้ำเกาะรอสต์… ขนาดโดยรวมของเกาะไม่เล็กมาก ประมาณเกาะภูเขาสีคราม… ไคลน์รับกระดาษและตรวจสอบตำแหน่งที่ตั้งอย่างคร่าวๆ

จากนั้นก็รีบเงยหน้า

“ผมจะส่งสูตรโอสถและวัตถุดิบหลักให้คุณหลังจบการชุมนุม”

“ตกลง” อัลเจอร์ที่ได้ข้อสรุป ไม่หลงเหลือความกังขาใดอีก หัวใจกำลังเต้นระรัวแม้ว่าสีหน้าภายนอกจะสุขุม

เมื่อสองบุรุษเสร็จการสนทนาส่วนตัว ‘เฮอร์มิท’ แคทลียาถอนสายตาจากเดอะเวิร์ล หันไปทาง ‘เมจิกเชี่ยน’ ฟอร์ส

“ดิฉันได้ผลึกอุกกาบาตมาแล้ว หกร้อยปอนด์ต่อหกสิบกรัม”