ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 763

ขณะไคลน์กัดขนมปังที่คนรับใช้เพิ่งทาเนย มันเห็นพ่อบ้านเดินเข้ามา

วอลเตอร์โค้งคำนับอย่างสุภาพ

“นายท่าน เมื่อคืนมีใครบางคนสั่นกริ่งหน้าบ้าน… เนื่องจากดึกแล้ว ผมจึงไม่ได้ปลุกนายท่าน เพียงสั่งให้คนรับใช้หยิบปืนลูกซองแฝด ผลัดกันเฝ้ายามทั้งคืน… หากนายท่านอนุญาต วันนี้ผมจะไปที่สถานีตำรวจในละแวกใกล้เคียง ขอให้พวกเขาช่วยลาดตระเวนละแวกนี้อย่างเข้มงวดในตอนกลางคืน”

พ่อบ้านที่สมบูรณ์แบบเช่นนี้ หากไม่นับเรื่องค่าจ้างที่แพง เรื่องอื่นๆ แทบไม่มีข้อบกพร่อง… ไคลน์พยักหน้ารับ กล่าวหลังจากจิบนมสดที่เพิ่งถูกนำมาวาง

“จัดการได้เลย”

…

บ้านเลขที่ 39 ถนนเบิร์คลุน คฤหาสน์ของส.ส. มัคท์

เฮเซลเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นบนชั้นสอง เห็นลีอานน่า มารดาของตน กำลังคุยกับแม่บ้าน

“เกิดอะไรขึ้นหรือคะ?” หญิงสาวรวบปอยผมสีเขียวเข้มทัดหู

ลีอานน่าหัวเราะเล็กๆ

“มีคนกดกริ่งบ้านดันเตสเมื่อคืน”

“พวกก่อกวน?” เฮเซลหาที่นั่ง

“ยังไม่มีใครทราบ แต่นั่นทำให้พ่อบ้านของดันเตส เดินทางไปยังสถานีตำรวจด้วยตัวเองในช่วงเช้า” ลีอานน่าเล่าข่าวที่ได้ยินจากคนรับใช้

เฮเซลพยักหน้าเล็กน้อย

“ดีแล้วที่ให้ตำรวจช่วย”

“แต่คงไม่มีความคืบหน้ามากนัก เพราะไม่มีใครรู้ว่าใครเป็นคนสั่นกริ่ง ในช่วงเวลาที่เกิดเหตุ ไม่มีใครอยู่แถวนั้นแม้แต่คนเดียว” ลีอานน่าส่ายศีรษะพลางยิ้ม

เฮเซลผงะเล็กน้อย โพล่งถามออกไป

“ไม่มีใครเลย?”

“ใช่ พ่อบ้านของดันเตสจึงทำเพียงขอร้องให้ตำรวจเพิ่มความเข้มงวดในการลาดตระเวนตอนกลางคืน นั่นถือเป็นข่าวดี” ในฐานะภรรยาของสมาชิกสภาสามัญ บุตรสาวของทนายความชื่อดัง ลีอานน่ามีเส้นสายในแวดวงตำรวจพอสมควร

“ไม่มีแม้แต่คนเดียว…” เฮเซลทวนคำเสียงต่ำ ปิดปากเงียบ

จากนั้นสักพัก เธอเดินออกจากห้องนั่งเล่น กลับไปยังชั้นสาม

ระหว่างทาง เฮเซลอดไม่ได้ที่จะกำหมัด ชกลมไปด้านหน้าสองสามครั้ง ทำทางทางคล้ายทดสอบบางสิ่ง เผยความฉงนอย่างชัดเจนระหว่างคิ้วทั้งสองข้าง

…

ภายในห้องนอนใหญ่ ไคลน์จ้องเหรียญทองจำนวนมากที่วางกองอยู่ตรงหน้า ดวงตากำลังเปล่งประกาย

กองเหรียญทองมูลค่าสี่พันปอนด์!

หลังจากใช้เวลารวบรวมเงินราวหนึ่งสัปดาห์ ‘พลเรือเอกดวงดาว’ แคทลียาพร้อมจ่ายเงินซื้อ ‘ตาชั่งโชคชะตา’ โดยนอกจากเหรียญทองมากมายเหล่านี้ ยังมีเงินสดอีกทั้งสิ้นหกพันห้าร้อยปอนด์

ด้วยความสัตย์จริง กองเหรียญทองขนาดมหึมาส่งผลทางจิตใจมากกว่าปึกธนบัตรในมูลค่าเท่ากัน… ไคลน์ถอนหายใจ พลางหยิบเหรียญทองโลเอ็นจำนวนสิบสามเหรียญจากกระเป๋าของ ‘พลเรือเอกโลหิต’ เซนอล โยนไปรวมกับเหรียญกองใหญ่

จัดการทั้งหมดเสร็จ ชายหนุ่มหยิบฮาร์โมนิก้านักผจญภัย นำมาจ่อริมฝีปาก เป่าลมเต็มปอด

โดยไม่มีสุ้มเสียงใดดังขึ้น ไรเน็ตต์·ไทน์เคอร์ เจ้าของศีรษะที่มีผมสีทองและดวงตาสีแดงจำนวนสี่เศียร ปรากฏตัวจากความว่างเปล่า

“มาดาม นี่คืองวดแรก มูลค่ารวม 4,013 ปอนด์” ไคลน์ถอนสายตาจากกองเหรียญทอง มองไปยังสตรีผู้ส่งสาร

ไคลน์ค่อนข้างคาใจว่า มาดามผู้ส่งสารจะนำเหรียญทองกองโตติดตัวกลับไปด้วยวิธีใด เพราะจำได้ว่าอีกฝ่ายใช้เพียงฟันกัดมาตลอด

“ทำดีมาก…” “ยังเหลืออีก…” “ห้าพัน…” “เก้าร้อย…” แปดสิบ…” “เจ็ด…” แต่ละเศียรของไรเน็ตต์·ไทน์เคอร์กล่าวเรียงต่อกัน

ไม่เห็นจะต้องย้ำ… ไคลน์ฝืนยิ้มแห้ง

“ผมจะรีบชำระในส่วนที่เหลือโดยเร็ว”

ไรเน็ตต์·ไทน์เคอร์ไม่กล่าวคำใด หนึ่งในสี่เศียรเริ่มอ้าปากกว้าง

ทันใดนั้น บรรยากาศรอบตัวหญิงสาวพลันสลัว แสงสว่างลดลงอย่างชัดเจน เหรียญทองเริ่มถูกดูดเข้าไปในวังวนราวกับสายน้ำเชี่ยว

ภายในไม่กี่วินาที กองเหรียญทองขนาดมหึมาอันตรธานหายไปราวกับเป็นเรื่องโกหก

ไรเน็ตต์·ไทน์เคอร์ผงกศีรษะทั้งสี่พร้อมกัน กลับเข้าไปในโลกวิญญาณ

เรายังเหลือเงินสดอีก 8,156 ปอนด์และเหรียญทองอีกห้าเหรียญ… สามารถเรียกตัวเองว่าเศรษฐีได้อย่างเต็มปาก… ลงทุนเกี่ยวกับอะไรดี? เรามีเงินมากพอจะลงทุนจริงๆ แล้ว ไม่ใช่เอาแต่บอกคนอื่นว่ายอมแพ้เพราะสู้ราคาไม่ไหว… ด้วยหลักการดังกล่าว เราจะไม่ถูกสงสัยว่าเป็นนักต้มตุ๋นไปอีกสักพัก… หึหึ มองโลกในแง่ดี บางที การลงทุนในอนาคตอาจทำให้เรามีเงินพอจะจ่ายหนี้ทั้งหมด… เงินมักทำงานได้ไวกว่าเจ้าของเสมอ… ไคลน์ถอนหายใจออกแผ่วเบา มองออกไปนอกหน้าต่าง บังคับตัวเองให้ชื่นชมฉากของถนนที่ปกคลุมไปด้วยหมอกหนา

…

ยามค่ำคืนของเขตตะวันออก เนื่องจากโคมไฟถนนส่วนใหญ่ถูกทำลาย ความมืดจึงแผ่ปกคลุมหลายจุด มอบความรู้สึกราวกับภายในนั้นมีสัตว์ประหลาดดุร้ายซ่อนตัวอยู่