ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 764

ราชันเร้นลับ 764 : สอบปากคำครั้งแรก
ขณะได้ยินเสียงวิงวอนมายา ไคลน์กำลังนั่งบนรถม้า อยู่ระหว่างทางกลับไปยังถนนเบิร์คลุนจากโบสถ์นักบุญแซมมวล

ผู้หญิง… ไม่เร่งด่วน… ฟังจบ ชายหนุ่มทำได้เพียงประเมินเบื้องต้น มิอาจตอบสนองได้ทันที

มองออกไปนอกหน้าต่างและเห็นโคมไฟสลัวบนถนน ไคลน์ถอนสายตากลับ ยกถ้วยชากระเบื้องเคลือบเลี่ยมทองขึ้น จิบหนึ่งคำ

ริชาร์ดสันด้านข้างเห็นเช่นนั้น รวบรวมความกล้าและพูดออกมา

“นายท่าน ผมตัดสินใจได้แล้ว… นายท่านพูดถูก ทุกคนล้วนไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนทั้งนั้น จึงค่อยเติบโตขึ้นและสั่งสมประสบการณ์ในภายหลัง… ขอบคุณที่มอบโอกาสให้ผมได้เติบโต”

หลังจากยืนยันว่าโกดอปุสและแก๊งเสียชีวิต ในที่สุดมันก็เลิกกังวล หันมาคิดถึงเส้นทางอาชีพอย่างจริงจัง

สำหรับบุรุษรับใช้ การเปลี่ยนนายจ้างอย่างต่อเนื่องในช่วงเวลาสั้นๆ ถือเป็นมลทินติดตัว หากลาออกจากดอน·ดันเตส ริชาร์ดสันมองว่าคงไม่มีใครอยากจ้างตนไปเป็นบุรุษรับใช้อีก

สำหรับมัน นี่คือความเสียหายใหญ่หลวง!

เพราะนอกจากบุรุษรับใช้ส่วนตัวจะมีรายได้ขั้นต่ำยี่สิบห้าปอนด์ต่อปี ดีกว่าตำแหน่งอื่นทั้งหมดที่ไม่ใช่ฝ่ายบริหาร เทียบเท่าได้กับสาวใช้ส่วนตัวของนายหญิง บุรุษรับใช้และสาวใช้ส่วนตัว ยังเป็นตำแหน่งที่มีโอกาสไต่เต้าไปเป็นพ่อบ้านแม่บ้านมากที่สุด!

การได้ติดตามรับใช้เจ้านายชายและหญิงอย่างใกล้ชิด จะช่วยพัฒนาทักษะให้พวกเขาในหลายด้าน ทั้งการเป็นปากเสียงแทนเจ้านาย คอยช่วยงานจิปาถะ สิ่งเหล่านี้ถือเป็นการเรียนรู้งานของพ่อบ้านทีละนิด และถ้ากลายเป็นคนที่นายจ้างไว้ใจเมื่อ ขอเพียงรอคอยโอกาสอย่างใจเย็น บุรุษรับใช้สามารถเลื่อนขึ้นไปเป็นผู้จัดการคฤหาสน์ ผู้ช่วยพ่อบ้าน และรองพ่อบ้านได้ไม่ยาก จนกระทั่งได้รับตำแหน่งพ่อบ้านในท้ายที่สุด

ริชาร์ดสันปรารถนาชีวิตอันสงบสุขก็จริง แต่ไม่ได้หมายความว่าต้องเป็นคนรับใช้ไปตลอด เฉกเช่นทุกคน เป้าหมายของริชาร์ดสันคือความเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงาน ถูกเลื่อนขั้นและเพิ่มค่าแรง ปลายทางสุดท้ายคือการได้เป็นพ่อบ้านของตระกูลที่ร่ำรวยสักแห่ง

“เข้าใจก็ดีแล้ว ตอนนี้ยังไม่สายเกินไป” ไคลน์ตอบด้วยรอยยิ้ม เป็นนัยอนุญาตให้ริชาร์ดสันอยู่ต่อ

กลับถึงบ้านเลขที่ 160 ถนนเบิร์คลุน ชายหนุ่มบอกแม่บ้านทาเนญ่าให้สั่งพ่อครัวเตรียมของกินเล่นตอนห้าทุ่มครึ่ง จากนั้นก็เดินจากชั้นหนึ่งขึ้นไปยังชั้นสาม ถอดเสื้อคลุม เข้าห้องน้ำ

ปัจจุบัน แม่บ้านได้เตรียมน้ำอุ่นอุณหภูมิพอเหมาะไว้ในอ่างอาบน้ำล่วงหน้าห้านาที

ไคลน์ไม่รีบอาบ ส่งตัวเองเข้าสู่มิติหมอกเทาไปก่อน ระบุว่าใครเป็นคนสวดวิงวอน

มิสเตอร์ X… นักท่องเที่ยว… มิสเมจิกเชี่ยนทำได้ไม่เลว… เธอพัฒนาตัวเองอย่างต่อเนื่อง… ไคลน์รำพันสองสามคำ

หลังจากครุ่นคิดสักพัก ชายหนุ่มเสก ‘เดอะเวิร์ล’ เกอร์มัน·สแปร์โรว์ บังคับให้หุ่นเชิดดังกล่าวแสร้งสวดวิงวอนในมิติสายหมอก

“…ผมต้องการข้อมูลด้านวันเวลา สถานที่ และรายละเอียดเพิ่มเติม ถึงตอนนั้นค่อยตัดสินใจเรื่องการลงมือ”

ความคิดไคลน์ไม่ซับซ้อน มันกำลังเล็งที่จะช่วงชิงพลัง ‘นักท่องเที่ยว’ มาเป็นของตน อย่างไรก็ตาม ดอน·ดันเตสไม่สามารถออกจากถนนเบิร์คลุนหรือหมกตัวอยู่ในห้องได้นานนัก หากมิสเมจิกเชี่ยนสามารถหาข้อมูลโดยละเอียดและน่าเชื่อถือ การลงมือลอบสังหารก็จะลุล่วงไปด้วยดี แต่ถ้าปล่อยให้เดอะเวิร์ลออกไปหาข้อมูลด้วยตัวเอง แผนการคงสำเร็จได้ยาก แถมยังกระทบกับเป้าหมายหลัก

‘เมจิกเชี่ยน’ ฟอร์สตอบกลับอย่างรวดเร็ว

“…ฉันจะพยายามรวบรวมให้เร็วที่สุด”

เนื่องจากการชุมนุมของมิสเตอร์ X มิได้ระบุว่าจะจัดขึ้นเมื่อไรและที่ใดในครั้งถัดไป ดังนั้น เธอทำได้เพียงรอคอยอย่างอดทน

สะสางปัญหาเสร็จ ไคลน์กลับสู่โลกความจริง ถอดเสื้อผ้าออก นอนแช่ในอ่างน้ำ

เมื่อน้ำอุ่นโอบกอดร่างกาย ชายหนุ่มหลับตาลงด้วยความรู้สึกผ่อนคลายสุดขีด พบว่าความเหนื่อยล้าทางร่างกายและใจได้ถูกชำระล้าง

ในช่วงหลายวันมานี้ มันแวะเวียนไปยังวิหารนักบุญแซมมวลอย่างต่อเนื่องเพื่อฟังสวดพระคัมภีร์ ‘วิวรณ์แห่งรัตติกาล’ จากบิชอปอีเล็คตร้า นอกจากนั้นยังจดจำรูปลักษณ์ของ ‘ผู้คุม’ ภายในได้เพิ่มอีกสองคน ทว่า เนื่องจากยังไม่พบคนซ้ำเดิม ไคลน์จึงไม่สามารถระบุตารางการเข้าเวรของผู้คุมแต่ละคนได้

ถ้าทำมากกว่านี้ เราเดือดร้อนแน่… ไคลน์ลืมตาขึ้น มองไปยังกลุ่มหมอกบนเพดานห้องน้ำ ถอนหายใจเงียบ

“การสอบปากคำครั้งแรกคงเกิดขึ้นเร็วๆ นี้”

บุคคลที่เข้าออกบริเวณส่วนในของวิหารนักบุญแซมมวลบ่อยครั้ง มีความเป็นไปได้สูงที่จะถูกเหยี่ยวราตรีสืบสวน และเมื่อต้นกำเนิดของดอน·ดันเตสไม่ชัดเจน คงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะถูกสอบปากคำ

หากไม่มีการสืบสวน สำหรับเหยี่ยวราตรี นี่จะถือเป็นความบกพร่องอย่างร้ายแรง… ไคลน์ค่อยๆ ถอนหายใจ

…

ในห้องใต้ดินของวิหารนักบุญแซมมวล เลียวนาร์ดเดินอย่างเชื่องช้าออกจากห้องที่เงียบสงัด

ดวงตาสีเขียวของมันดูคล้ายกับกำลังอัดแน่นไปด้วยของเหลวลึกลับสีดำ ภายในนั้นยังมีฟองอากาศมายาและระลอกคลื่นจำนวนมาก สลับกันปรากฏขึ้นและหายไป

“ไม่เลวนี่… คุณได้เป็น ‘นักปลอบวิญญาณ’ ค่อนข้างเร็วทีเดียว อีกไม่นานก็คงไล่ตามฉันทัน” ดาลีย์·ซิโมเน่ที่ยืนริมโถงทางเดิน กล่าวแสดงความยินดีด้วยถ้อยคำคล้ายกำลังจิกกัดตัวเอง

เธอยังคงสวมเสื้อคลุมสีดำทรงโบราณแบบมีผ้าคลุมหัว ขอบตาและแก้มทาด้วยสีฟ้า งดงามอย่างเป็นเอกลักษณ์

เมื่อเลียวนาร์ดหันไปเห็นสตรีที่ตนรู้จักดี มันพบว่าบรรยากาศรอบตัวอีกฝ่ายเยือกเย็นกว่าสมัยก่อนเล็กน้อย คล้ายกับมีเงาดำจำนวนนับไม่ถ้วนซุกซ่อนรอบตัว ชั้นแล้วชั้นเล่า ลุ่มลึกและเย็นเยียบ

“ไม่จริงเลยสักนิด ผมยังห่างจากคุณมาก พิจารณาจากสภาพปัจจุบัน คุณคงพร้อมจะเลื่อนลำดับเป็น ‘ผู้เฝ้าประตู’ แล้ว” ต่อหน้าดาลีย์ เลียวนาร์ดไม่ทำตัวเป็นกันเองเกินไปนัก กล่าวด้วยน้ำเสียงสุภาพ เพราะหากเผลอพูดติดตลก ฝ่ายที่ต้องอับอายจนหน้าแดงคงเป็นตน ไม่ใช่เธอ

‘ผู้เฝ้าประตู’ หมายถึงลำดับ 5 ของเส้นทาง ‘มรณา’

“พร้อมตั้งแต่สองเดือนก่อนแล้ว” ดาลีย์เล่าโดยไม่ปิดบัง สีหน้าบิดเบี้ยวเล็กๆ

เลียวนาร์ดเริ่มเข้าใจสาเหตุ พยักหน้าเล็กน้อยและถาม

“ยังสะสมคะแนนผลงานไม่พอ?”

ทันใดนั้น ดาลีย์เม้มปากตอบ

“ใช่… มันเหมือนกับการนอนแก้ผ้าบนเตียง ทุกอย่างพร้อมแล้ว แต่ดันพบว่าถุงยางอนามัยในบ้านหมดเกลี้ยง และยังเป็นเวลากลางดึกสงัด ร้านค้าในบริเวณใกล้เคียงปิดไปหมดแล้ว!”

อุปมาได้น่าทึ่งมาก… เลียวนาร์ดตอบสนองไม่ถูก ทำได้แค่ยิ้มและพูด

“คุณควรรับคดีมาทำบ้างนะ”

โดยไม่เปิดช่องให้ดาลีย์ มันชี้ไปยังอีกฝั่งของทางเดิน