ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 817

สรุปบท ราชันเร้นลับ 817 : แขก: ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ

สรุปเนื้อหา ราชันเร้นลับ 817 : แขก – ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ โดย Internet

บท ราชันเร้นลับ 817 : แขก ของ ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ ในหมวดนิยายInternet เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

ราชันเร้นลับ 817 : แขก
ในฐานะสุภาพบุรุษวางตัวดี ไคลน์ไม่หันไปจ้องภรรยาของอลัน เพียงมองหน้าศัลยแพทย์ชื่อดังและกล่าว

“สายัณห์สวัสดิ์ อลัน ผมควรเรียกสุภาพสตรีท่านนี้ว่าอย่างไร?”

อลันเดินมายื่นไวน์แดงซึ่งมีบรรจุภัณฑ์สวยงามให้เจ้าภาพด้วยสีหน้าเย็นชาไม่แปรเปลี่ยน ยิ้มอย่างสุภาพและกล่าว

“ภรรยาของผม เวลม่า·กลาดีส ครูสอนโรงเรียนมัธยม”

“กำลังจะได้เป็นพ่อคนอีกแล้วสินะครับ กำหนดคลอดช่วงไหน?” ไคลน์รับของขวัญจากอีกฝ่ายและถามกลับ

เดิมที หัวข้อสนทนาที่เตรียมไว้สำหรับอลันจะเกี่ยวกับผลงานตีพิมพ์ทางการแพทย์ในช่วงหลัง คาดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะพาภรรยาท้องแก่ใกล้คลอดมาร่วมงาน

เรื่องนี้สร้างความประหลาดใจให้ไคลน์ไม่น้อย เพราะทารกที่กำลังจะเกิดมาจากท้องมาดามเวลม่าไม่ใช่ใคร แต่เป็น ‘อสรพิษปรอท’ วิล·อัสติน

อลันชำเลืองครรภ์ภรรยา เผยรอยยิ้มเล็กๆ

“ต้นเดือนกรกฎาคม หากไม่ติดขัดอะไร ผมอยากให้คุณมาร่วมงานฉลองวันเกิด”

กล่าวจบ สุภาพสตรีเลอโฉมผมดำขลับ บุคลิกอ่อนโยน เลื่อนมือขึ้นมาลูบท้องและพึมพำด้วยสีหน้าเจ็บปวด

“เกิดอะไรขึ้น?” อลันโพล่งถาม

“เมื่อครู่เขาเตะท้องฉัน แต่ตอนนี้สงบแล้ว” เวลม่ากล่าวด้วยสีหน้าผ่อนคลาย

หญิงสาวมองหน้าดอน·ดันเตส วาดยิ้มและพูด

“นับตั้งแต่ตั้งครรภ์ ดิฉันก็ไม่มีโอกาสได้เข้าร่วมงานเลี้ยงเต้นรำอีกเลย ได้แต่บ้านด้วยอารมณ์ห่อเหี่ยวเล็กๆ นั่นคือเหตุผลที่ดิฉันรบเร้าให้อลันพามางานวันนี้ด้วย แม้ว่าตัวเองจะเต้นไม่ได้ แต่ก็ยังได้พูดคุยกับเหล่าสุภาพสตรี รวมถึงการร่วมวงเล่นไพ่”

“การมาเยือนของคุณ ถือเป็นเกียรติแก่งานเลี้ยงของผมมาก” ไคลน์ตอบจากก้นบึ้ง “ในช่วงต้นเดือนกรกฎาคม ผมจะเข้าร่วมงานวันเกิดอย่างแน่นอน”

ชายหนุ่มไม่แยแสอุบัติเหตุเล็กน้อยเมื่อครู่ ยังคงหนักแน่นในคำเชิญของนายแพทย์อลัน

หลังจากทักทายกันตามมารยาท ไคลน์ส่งของขวัญในมือให้บุรุษรับใช้ริชาร์ดสัน เดินนำทางแขกทั้งสอง— สามคนเข้าไปในโถง

โดยไม่ต้องรอนาน ชายหนุ่มกลับมาต้อนรับแขกอีกหนึ่งคู่ บิชอปอีเล็คตร้าและสตรีที่มาด้วยกัน ฝ่ายชายยังคงสวมเสื้อคลุมนักบวชสีดำทรงโบราณ

ฝ่ายหญิงแก้มยุ้ยเล็กน้อย น่ารักน่าเอ็นดู อายุของเธอราวยี่สิบตอนต้น ยังคงมองโลกสวยงามและมีชีวิตชีวา แต่เนื่องจากเคยมีบุตรแล้ว บุคลิกจึงดูค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่

“สายัณห์สวัสดิ์ บิชอป พักหลังมานี้ผมหลับสบายมาก” ไคลน์แสร้งทำเป็นไม่รู้ว่าได้รับความช่วยเหลือลับๆ จากโบสถ์รัตติกาล

บิชอปอีเล็คตร้าทำสัญลักษณ์สี่จุดบนหน้าอก

“คงเป็นพรจากท่านเทพธิดา”

จากนั้น มันแนะนำตัวสุภาพสตรีที่มาด้วยกัน

“ภรรยาของผม ชอว์น่า·จอห์นสัน”

เนื่องจากอีเล็คตร้าสนิทสนมกับดอน·ดันเตส และเคยแวะมาหาที่คฤหาสน์บ่อยครั้ง จึงไม่จำเป็นต้องมอบของขวัญ เพราะนั่นจะถือว่าเป็นทางการเกินไป ดูห่างเหินเกินไป

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณสาวกว่าที่ผมคิดไว้มาก” ไคลน์หันไปพยักหน้าให้ชอว์น่า กึ่งชมเชยกึ่งติดตลก

ขณะเดียวกัน มันคำนวณในใจ

เราได้ยินว่าบิชอปแต่งงานเมื่อสองปีก่อน กล่าวอีกนัยหนึ่ง… ตอนนั้นภรรยาของเขาเพิ่งสิบแปดสิบเก้า… ห่างกันพอสมควร… เกรงว่าในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า เราคงต้องแนะนำนักปรุงยาร่างท้วมคนนั้นให้บิชอป…

เมื่อได้ยินมุกตลกของดอน·ดันเตส อีเล็คตร้าหวนนึกถึงบทสนทนาที่เกิดขึ้นเมื่อครั้งเคยมาเยี่ยมไข้ ภายในใจเริ่มกระอักกระอ่วน จึงกระแอมแห้งหนึ่งหนและตอบแทนในส่วนของภรรยา

“เธอยังรักสนุกอยู่ หากมีโอกาสจะไม่พลาดงานเลี้ยงเต้นรำ”

ไคลน์ไม่สานต่อบทสนทนา เนื่องจากเห็นมาดามแมรีกำลังลงจากรถม้าและเดินตรงมา

หลังจากส่งบิชอปอีเล็คตร้าและภรรยาเข้าไปในห้องโถง ไคลน์ยิ้มและทักทายแมรี่

“มาดาม หวังว่าพวกเราจะได้ทำงานด้วยกันในสัปดาห์หน้า”

นักกฎหมายและทีมทนายที่จ้างมา ส่งรายงานสุดท้ายเรียบร้อยแล้ว บริษัทโคอิมไม่มีปัญหา เหมาะสมอย่างมากที่จะลงทุนด้วย และไคลน์ก็บรรลุข้อตกลงกับผู้ขายแล้ว หุ้นสามเปอร์เซ็นต์จะมีมูลค่ารวม 12,800 ปอนด์ เหลือแค่รอการยืนยันอย่างเป็นทางการครั้งสุดท้ายสัปดาห์หน้า

ได้ยินเช่นนั้น แมรี่หัวเราะในลำคอ

“สำหรับตอนนี้ ดิฉันก็คิดว่าพวกเราเป็นหุ้นส่วนกันแล้ว”

ฟังดูเหมือนมีนัยมากกว่านั้น… อย่าบอกนะว่าเธอกำลังแอบสนใจดอน·ดันเตส? หัวใจไคลน์เริ่มเต้นแรง แสร้งทำเป็นไม่เข้าใจความหมายแฝง เหยียดแขนออกไปหาและกล่าว

“ยินดีที่ได้ร่วมงานกัน”

หลังจากจับมือเบาๆ ตามมารยาท ชายหนุ่มบอกให้พ่อบ้านวอลเตอร์เดินนำสตรีเข้าไปในห้องโถง

ถึงตรงนี้ แขกเริ่มทยอยเข้ามามากขึ้น ไคลน์ทบทวนหัวข้อสนทนาที่สอดคล้องกับแต่ละคน ทักทายอย่างเป็นกันเองและอบอุ่น ได้รับของขวัญมากมาย

ฮอลลี่เจ้าของเส้นผมสีทอง เผยรอยยิ้มสงวนกิริยา ยื่นแขนออกมาพร้อมกับกล่าว

“คำเชิญจากสุภาพบุรุษอย่างคุณ คงไม่สตรีใดปฏิเสธลง”

รุกหนักมาก… นั่นสินะ ด้วยฐานะทางสังคมของเธอ มาดามฮอลลี่สามารถทำตัวเปิดเผยได้มากกว่าสุภาพสตรีส่วนใหญ่… ไคลน์ยื่นแขนออกไปจับมืออีกฝ่ายและจูงมายังกลางฟลอร์ ตามด้วยการเต้นรำภายใต้ดนตรีกลิ่นอายชนบท

ขุนนางส่วนมากมักมีที่ดิน มีปราสาท และมีคฤหาสน์ในแถบชนบท แถมยังใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นปีละหลายเดือน ส่งผลให้ท่วงทำนองของเพลงชนบทได้รับความนิยม

“คุณเต้นเก่งมาก หากไม่ใช่เพราะวาฮาน่าเล่าให้ฟัง ดิฉันคงไม่รู้ว่าคุณไม่เคยเต้นรำมาก่อน” ฮอลลี่จงใจโน้มตัวเข้ามาใกล้ ผนวกกับจังหวะการก้าวเท้าในปัจจุบัน ต่างฝ่ายต่างได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน

เนื่องจากอีกฝ่ายยังเป็นคนแปลกหน้า ไคลน์ค่อนข้างอึดอัดกับระยะห่าง แต่ก็มิได้ผลักไสเธอต่อหน้าทุกคน เพียงส่งยิ้มให้

“ผมแค่ไม่รู้จักวิธีเต้นของที่นี่… ถนัดการเต้นรำแบบเดซีย์หรือทวีปใต้มากกว่า”

“ดิฉันเองก็ชอบการเต้นรำของพวกเขา ทั้งทรงพลังและเต็มไปด้วยอารมณ์ เป็นการเต้นรำเพื่อตัวเอง มิใช่เพื่อใคร” ฮอลลี่ตอบโต้บทสนทนาพลางหมุนตัวจนขยับเข้าใกล้ดอน·ดันเตสเป็นอย่างมาก

ขณะใกล้จบการเต้นคู่เปิด หญิงสาวลดเสียงลง

“หากไม่เคยได้ยินข่าวลือของคุณมาก่อน ดิฉันคงคิดว่าคุณไม่ชอบผู้หญิง เพราะบุคลิกค่อนข้างเย็นชา… แต่ตอนนี้หายข้องใจแล้ว”

กล่าวจบ เธอลดสายตาลงมองต่ำ

อันที่จริง ไคลน์กำลังอึดอัดไม่น้อย อีกฝ่ายชำนาญการบริหารเสน่ห์และภาษากายเพื่อสร้างบรรยากาศสองแง่สองง่าม แต่ดอน·ดันเตสเป็นสุภาพบุรุษมากประสบการณ์ จากภายนอก มันจึงยอมแพ้ไม่ได้

ชายหนุ่มยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติ

“ผมทำตัวเย็นชาเพราะยังไม่คุ้นชินกับสังคมในกรุงเบ็คลันด์”

“ดิฉันยินดีสอน” ฮอลลี่หัวเราะในลำคอ

จนกระทั่งเพลงจบ หญิงสาวก้าวถอยหลัง กะพริบตาและส่งยิ้ม

“การได้เต้นกับคุณทำให้ดิฉันใจสั่น”

เธอพูดจาสองแง่สองง่ามอีกครั้ง ไคลน์เกือบหน้าแดงด้วยความเขินอาย เริ่มสงสัยอย่างจริงจังว่าอีกฝ่ายอาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับแม่มด

ชายหนุ่มยังคงสุขุมบนเปลือกนอก โค้งศีรษะคำนับและพาอีกฝ่ายไปส่งในตำแหน่งเดิม ขณะเดียวกัน มุมสายตาบังเอิญชำเลืองไปเห็นว่า มาดามเวลม่า·กลาดีสกำลังพา ‘อสรพิษปรอท’ เดินตรงไปยังโต๊ะยาว เป้าหมายดูเหมือนจะเป็นไอศกรีม