ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 820

ราชันเร้นลับ 820 : ภวังค์ที่สอง
ใครกัน? ในฐานะเจ้าพนักงาน ซิลมีสัญชาตญาณในการสะกดรอยและระวังตัวเป็นเลิศ สมองเริ่มตึงเครียด ความคิดมากมายแล่นผ่าน ใคร่ครวญในสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างละเอียด

ตลอดสองสามสัปดาห์ที่ผ่านมา เธอไม่เคยพบเจอเหตุการณ์ใหญ่ที่ควรค่าแก่การใส่ใจ อาชญากรที่จับได้ก็ไม่ใช่ผู้วิเศษ อย่างมากก็คงเป็นเรื่องที่ตนเชื่อมโยงกับแก๊งอันธพาลบางกลุ่ม แต่คงไม่มีใครคิดจะกำจัดนักล่าค่าหัวคนดังของเขตตะวันออกเพียงเพราะพวกมัน ส่งผลให้ซิลตีกรอบแคบลงอย่างรวดเร็ว เดาได้เลือนรางว่าคนที่แอบจับตามองมาจากฝ่ายไหน

ชุมนุมแสงเหนือ? คราวก่อน เราไม่ได้เข้าร่วมงานเลี้ยงของมิสเตอร์ X และที่นั่นเกิดอุบัติเหตุขึ้น ได้ยินว่าจุดเกิดเหตุมีสภาพค่อนข้างน่าเหลือเชื่อ… คนของ MI9 บอกกับเราว่า มิสเตอร์ X ถูกฆ่าตายและนำศพกลับไป คนร้ายมีฝีมือระดับครึ่งเทพ… ชุมนุมแสงเหนือกำลังสืบหาว่าใครเป็นคนทำ? ทุกคนที่ถูกเชิญให้เข้าร่วมชุมนุมจึงเข้าข่ายผู้ต้องสงสัย? ซิลอาจมุทะลุและฉุนเฉียวในบางครั้ง แถมความคิดอ่านก็ยังเป็นเส้นตรง แต่หากเป็นเรื่องที่เธอชำนาญ จะสามารถจับประเด็นสำคัญได้รวดเร็ว

ในคดีลอบสังหารมิสเตอร์ X แง่หนึ่งซิลก็โล่งใจที่ถูกฟอร์สลากตัวไปทำอย่างอื่น ช่วยให้รอดพ้นจากอุบัติเหตุ ในอีกแง่หนึ่งก็มั่นใจว่าตัวเองบริสุทธิ์ สามารถทนต่อการสอบสวนได้จากทุกฝ่าย ดังนั้น ในตอนที่พบกับชายสวมหน้ากากจาก MI 9 เมื่อสัปดาห์ก่อน เธอตอบทุกคำถามอย่างมั่นใจ และรับหน้าที่สืบหาความจริงของคดี แต่น่าเสียดายที่ซิลเองก็ไม่ทราบว่า ชุมนุมลับดังกล่าวมีผู้วิเศษคนใดเข้าร่วมบ้าง มิอาจสืบลึกไปมากกว่าเดิม

สุภาพบุรุษจาก MI9 บอกเราว่า คนของชุมนุมแสงเหนือ หากไม่ใช่พวกเสียสติ ก็คงใกล้เสียสติเต็มที ไม่สามารถใช้หลักตรรกะของคนทั่วไปในการคาดเดาพฤติกรรม… ถึงแม้พวกมันจะตรวจสอบและไม่พบปัญหาจากเรา แต่ก็มีโอกาสที่จะฆ่าทิ้งอย่างไร้เหตุผลเพื่อระบายความโกรธ หรือไม่ก็เพื่อข่มขวัญฆาตกรตัวจริง… ซิลเดินตรงไปด้วยความตึงเครียด เปลี่ยนแผนกิจกรรมในเขตตะวันตกใหม่หมด

บนเส้นทางใหม่ ในกรณีที่ถูกโจมตี เธอสามารถขอความช่วยเหลือจากพวกพ้องได้ตลอดเวลา และมีโอกาสพอสมควรในการหลบหนีหรือจัดการกับคนร้าย

ขณะย่างกราย ซิลตกอยู่ในภวังค์กะทันหัน พบว่าตัวเองย้อนกลับมาที่บ้านในเขตเชอร์วู้ดตอนไหนก็มิอาจทราบได้

ซิลเดินเข้ามาในบ้านด้วยสีหน้าเหม่อลอย ดื่มน้ำหนึ่งแก้ว ก่อนจะถูกฟอร์สตบไหล่

“ไปที่เขตตะวันออกกับฉัน”

ซิลผงะสองสามวินาที รู้สึกคุ้นเคยกับคำพูดดังกล่าว

“ไปรวบรวมวัตถุดิบ?”

ฟอร์สปฏิเสธทันควัน เล่าว่าเธอรับงานตามหาผงที่ภูตผีเหลือทิ้งไว้ และเนื่องจากวิญญาณของคนตายในสุสานใหญ่ๆ ถูกนักบวชของโบสถ์หลักปัดเป่าและส่งไปยังดินแดนทวยเทพหมดแล้ว จุดที่ยังหลงเหลือภูตผีจึงมีเพียงเขตตะวันออก

ซิลลังเลสักพัก

“แต่ฉันต้องเข้าร่วมชุมนุมลับของมิสเตอร์ X… เลื่อนออกไปหนึ่งวันไม่ได้หรือ?”

ฟอร์สทำหน้าบึ้งตึง อธิบายว่าเธอชอบทำงานแบบไฟลนก้น ใกล้ถึงกำหนดเส้นตายแล้ว

ซิลถอนหายใจยาว ตกลงที่จะไปเป็นเพื่อนอีกฝ่าย ตามหาคนตายนิรนามในเขตตะวันออก

ขณะทั้งสองกำลังจะออกจากบ้าน ซิลถูกสายลมด้านนอกปะทะใส่ใบหน้าจนหนาวสั่น สะดุ้งตื่นกะทันหัน หางตามองเห็นนักดนตรีพเนจรคนหนึ่งกำลังนั่งดีดกู่เจิงเจ็ดสายตรงมุมตึก ร้องเพลงชนบทของหมู่บ้านทางใต้

ซิลขมวดคิ้ว ยกมือลูบหน้าผาก ตระหนักว่ามีความผิดปรกติเกิดกับตัวเอง แต่ความทรงจำเลือนรางจนนึกไม่ออก

หญิงสาวยังคงตื่นตัว เดินไปตามเส้นทางใหม่ที่กำหนดไว้ เข้าไปในผับที่ขายอาหารกลางวัน พบปะคนของเขตตะวันออกซึ่งคอยให้ข้อมูลเป็นครั้งคราว

อีกฝ่ายคือชายวัยยี่สิบสี่ คิ้วถูกตัดแต่งจนบางเฉียบ ผมสีน้ำตาลประบ่า ใบหน้าดูดีกว่ามาตรฐาน แต่มีการแต่งแต้มด้วยเครื่องประดับราคาถูก มอบความรู้สึกขัดแย้งเล็กน้อย

“เชอร์แมน วันนี้มีข่าวใหม่บ้างไหม” ซิลทักทาย

จากข้อมูลของเธอ ชายที่ชื่อเชอร์แมนคนนี้คิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิง แต่โชคชะตาเล่นตลก ทำให้เกิดมาในร่างผู้ชาย ชีวิตจึงต้องเผชิญความทุกข์ทรมานนานหลายปีจากการถูกกลั่นแกล้ง

เชอร์แมนยิ้มเล็กๆ แต่เห็นฟันขาว

“สงบสุขมาก… และยังไม่มีสุภาพบุรุษคนใดชวนฉันดื่มเหมือนเดิม”

“การดื่มไม่ใช่สิ่งที่ดี” ซิลเตือนขึงขัง เดินผ่านอีกฝ่ายไปที่เคาน์เตอร์

เชอร์แมนจิบหนึ่งคำใหญ่ เดินออกจากประตูผับด้วยเอวที่ส่ายไปมา ตรงกลับห้องเช่าของตัวเอง

มันหยุดยืนหน้าประตูห้องตัวเองหลายสิบวินาที ก่อนจะขยับสองก้าวไปด้านข้าง เคาะประตูห้องข้างๆ

ประตูไม้เปิดออกดัง ‘แอ๊ด’ เสียงสตรีทุ้มต่ำแต่ไพเราะดังออกมา

“ตัดสินใจได้หรือยัง”

เชอร์แมนเดินเข้าไปในห้อง ปิดประตูด้วยหลังมือ นั่งลงบนขอบเตียงและพูดกับสตรีในชุดสีดำ

“ฉันยังไม่อยากเชื่อว่า จะมีของที่วิเศษขนาดนั้นอยู่”

ในสายตามัน สตรีชุดดำมีใบหน้าค่อนข้างกลมกลึง ไม่เพียงจะสวยหวาน แต่ยังมีเสน่ห์ที่หลากหลาย

แน่นอน สำหรับเชอร์แมน อีกฝ่ายคือบุคคลที่น่าอิจฉา มิได้เกิดความหลงใหล

สตรีในชุดดำตอบหน้านิ่ง

“ก็เห็นรูปถ่ายของฉันในอดีตไปแล้วไม่ใช่หรือ”

ดวงตาของหญิงสาวเจือความเศร้าโดยไม่รู้ตัว

“แต่นั่นอาจจะเป็นพี่ชายหรือน้องชายฝาแฝดของคุณก็ได้ มันน่าเหลือเชื่อเกินไปที่ฉันจะกลับมาเป็นผู้หญิงได้อีกครั้ง” เชอร์แมนพูดด้วยน้ำเสียงไร้เรี่ยวแรง

สตรีในชุดดำยิ้มหน้านิ่ง

“ถ้าเธอคิดว่าสิ่งเหล่านี้เป็นของปลอม ก็เชิญกลับไปได้”

เชอร์แมนกำหมัดแน่น เงียบงันหลายวินาทีก่อนจะตอบ

“ฉ…ฉันจะลองดู แม้ว่าคุณอาจจะโกหก… แต่ฉันก็อยากเสี่ยง… ต้องจ่ายในราคาเท่าไร?”