ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 891

ราชันเร้นลับ 891 : วิหารประหลาด
ผู้นำลึกลับของสภานักสิทธิ์สนธยาชอบนั่งมอบเหล่าสมาชิกสนทนาอย่างเงียบงัน และเมื่อต้องการอะไร เรื่องนั้นก็จะบรรลุเป้าหมายอย่างรวดเร็ว… สอดคล้องกับธรรมชาติของเส้นทาง ‘ผู้ชม’ มาก… นั่นทำให้เรายิ่งมั่นใจว่า บุคคลดังกล่าวคือพี่ชายของอามุนด์ หนึ่งในทายาทของพระผู้สร้าง อาดัม… ในช่วงบั้นปลายชีวิตของจักรพรรดิ หลังจากได้ทราบข้อมูลจำนวนมากจากมิสเตอร์ประตู เขาคงวิเคราะห์ได้แบบเดียวกับเรา… เมื่อนำข้อมูลในไดอารีมาเทียบกับสิ่งที่ตนรู้ ไคลน์เริ่มมั่นใจว่าสมมติฐานของตนถูกต้อง ก่อนจะก้มหน้ามอง อ่านเนื้อหาที่หลงเหลืออยู่บนกระดาษ

“11 มีนาคม ยิ่งนึกถึงเมื่อวาน เราก็ยิ่งรู้สึกหดหู่ ตัวตนอย่างครึ่งเทพกลับต้องถูกตัดสินชะตาชีวิตด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำ แถมยังไม่มีโอกาสได้คัดค้านหรือแก้ตัว นอกจากนั้น บรรดาสมาชิกเก่าแก่ขององค์กรยังบอกกับเราว่า หากไม่นับเทพจารีตทั้งเจ็ด ไม่มีสิ่งใดในโลกที่องค์กรนี้ทำไม่ได้ แม้กระทั่งการล้มล้างอาณาจักร”

“เราโชคดีมากที่ถูกดึงเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งขององค์กร ไม่อย่างนั้น สักวันอาจถูกลอบสังหารอย่างแยบยลจนเราไม่ทันได้รู้สึกตัว ต้องตายไปทั้งที่ยังลืมตา!”

“องค์กรในเงามืดที่คอยจับตามองผู้คน คอยกำหนดชะตาชีวิตและความตายของผู้คน เรื่องแบบนี้ สำหรับคนทั่วไปคงยากจะทำใจยอมรับ แม้ว่าเราจะเป็นส่วนหนึ่งของพวกเขา แต่ในใจก็อดสั่นกลัวไม่ได้”

“โลกนี้อันตรายกว่าโลกเก่ามาก บางที แค่การเกิดมามีพลังวิญญาณมากกว่าผู้อื่นเล็กน้อย บางที แค่การพลิกอ่านหนังสือโบราณสักเล่ม บางที แค่การเดินเรือทำธุรกิจตามปรกติ บางที แค่การตกหลุมรักหญิงงามสักคน บางที แค่รักการผจญภัยและเข้าไปสำรวจปราสาทบางแห่ง บางที แค่การถูกปลุกด้วยเสียงการต่อสู้ในตอนกลางดึก หรือบางที แค่การคิดค้นและสร้างสิ่งใหม่ๆ ที่มีความหมายเฉพาะเจาะจง เหตุการณ์เหล่านี้อาจนำพาไปสู่ความตายโดยไม่รู้ตัว เสียชีวิตอย่างน่าอนาถ!”

“และนั่นคือแรงผลักดันที่ทำให้เราต้องการพัฒนาฝีมือ ทำงานอย่างหนักเพื่อเลื่อนลำดับพลัง โชคชะตาของตัวเองจะได้อยู่ในมือตัวเอง! เราทำได้แน่ เพราะเราคือพระเอกของยุคสมัยนี้! ฮะฮะ!”

“12 มีนาคม เราคิดว่าต้องลองค้นหาและรวบรวมข้อมูลจากยุคสมัยที่สี่ สาม และสองอย่างจริงจังบ้างแล้ว ประสบการณ์ภายในองค์กรลับโบราณแห่งนั้นบอกกับเราว่า อาจมีความลับมากมายซ่อนอยู่ในยุคสมัยดังกล่าว ชนิดที่สามารถส่งผลต่อทิศทางของยุคสมัยปัจจุบัน”

“น่าเสียดาย ข้อมูลที่ว่ามานั้นหายากเกินไป หากไม่ถูกผูกขาดไว้โดยศาสนจักร ป่านนี้ก็คงถูกทำลายทิ้งอย่างราบคาบ การสืบสวนด้วยตัวเองคงยากที่จะพบเบาะแส วิธีดีที่ดีที่สุดยังคงเป็นการเพิ่มลำดับ ผลักดันตัวเองให้มีสถานะในโบสถ์สูงขึ้น”

ไดอารีหน้านี้ระบุไว้อย่างชัดเจนว่า จักรพรรดิติดต่อกับมิสเตอร์ประตูหลังจากเข้าร่วม ‘สภานักสิทธิ์สนธยา’ นานมาก บางทีอาจเป็นเหตุการณ์สมัยกลายเป็นผู้วิเศษลำดับสูงแล้ว ไม่อย่างนั้นคงมิอาจทนต่อเสียงเพรียกของมิสเตอร์ประตู… เมื่อเทียบกับจักรพรรดิ ในแง่การสำรวจประวัติศาสตร์ เราทำได้ง่ายกว่ามาก มีไดอารีของเขาเป็นตัวแทนยุคสมัยที่สี่ มีเมืองเงินพิสุทธิ์เป็นตัวแทนของยุคสมัยที่สอง รวมถึงวิญญาณมารที่เกิดจากการรวมตัวของเศษเสี้ยวราชาเทวทูต… อา ในช่วงวัยกลางคน ดูเหมือนว่าจักรพรรดิจะลดทอนความหื่นกามลงมากทีเดียว… ไคลน์พลิกไปยังหน้าสองของไดอารีด้วยท่าทีผ่อนคลาย

“18 พฤษภาคม ช่วงนี้เรามักฝันร้าย เป็นความฝันเกี่ยวกับตัวเองสวมชุดเกราะโบราณสีเงิน นั่งอยู่บนขอบหน้าผา ข้างหน้าเต็มไปด้วยความเงียบงัน มีเพียงหมอกสีดำที่มองไม่เห็นก้นบึ้ง เปี่ยมด้วยความเลวทรามและชั่วร้าย เพียงแค่ได้เห็นก็เกิดความรู้สึกยากจะพรรณนา ใบหน้าของเราค่อยๆ ทวีความหม่นหมองขณะเฝ้ามอง ผิวหนังมีลักษณะแข็ง รู้สึกคล้ายกับมีของเหลวเหนียวข้นปกคลุมบนพื้นผิวตลอดเวลา ดวงตาเหม่อลอยโดยสิ้นเชิง”

“เป็นภาพสะท้อนของนรก นั่นคือภาพจำลองของนรกที่เราพยายามเข้าไปเมื่อเดือนที่แล้ว!”

“ยิ่งได้เห็นฝันร้ายนี้บ่อยครั้ง ตัวเราก็ยิ่งมีอารมณ์สุดโต่งมากขึ้นเรื่อยๆ แค่ความโกรธทั่วไป กลับทำให้นึกอยากฉีกอีกฝ่ายออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย นอกจากนั้น บนแผ่นหลังของเรายังมีตุ่มเนื้อสีแดงเข้มนูนยื่น อุณหภูมิร่างกายลดต่ำกว่าปรกติ”

“นี่คือการกัดกร่อนจากนรก?”

“ต้องรีบหาวิธียืนยันความจริงและแก้ไข!”

“แต่ตอนนี้ยังปรึกษากับศาสนจักรไม่ได้ ไม่อย่างนั้นต้องเปิดเผยเรื่องของเกาะโบราณและนรกนั่น”

“อา เราต้องมองหานักบวชจากโบสถ์สุริยันเจิดจรัส คนพวกนั้นถนัดการชำระล้าง!”

“19 พฤษภาคม อาศัยเส้นสายเล็กน้อย เราได้รับการรักษาอย่างลับๆ ร่างกายเบาหวิวขึ้นทันตาเห็น ความผิดปรกติที่เคยเกิดขึ้นบรรเทาลงอย่างมาก”

“ท่ามกลางความยินดี เราผุดคำถามใหม่ ตัวเราที่สำรวจแค่รอบนอกของนรก มิได้สัมผัสกับปีศาจลำดับสูงแต่อย่างใด แถมยังมีวัตถุบางชิ้นบน ‘บัลลังก์มืด’ ช่วยต้านทานการกัดกร่อน แต่กลับยังได้รับผลกระทบโดยไม่รู้ตัว แปดเปื้อนกลิ่นอายความชั่วร้ายและเลวทราม ถ้าเช่นนั้น ผู้วิเศษเส้นทาง ‘อาชญากร’ ที่ต้องคอยสังเวยให้ปีศาจระดับสูงตลอดเวลา การกัดกร่อนย่อมต้องรุนแรงกว่าหลายเท่า หลังจากสั่งสมอย่างต่อเนื่อง คงดำเนินไปถึงจุดที่ไม่สามารถรักษาให้หาย ทำได้แค่ขจัดการปนเปื้อนภายในออร่าและร่างกาย”

“คำถามที่เกิดขึ้นในหัวทันทีก็คือ แล้วเราจะได้รับผลกระทบจาก ‘เทพช่างฝีมือ’ บ้างไหม? ไม่สิ ตอนนี้ควรเรียกท่านว่า ‘เทพจักรกลไอน้ำ’ … หากเรื่องนี้เป็นความจริงก็นับว่าน่ากลัวมาก ดูเหมือนว่า คงมีแต่การกลายเป็นครึ่งเทพเท่านั้น จึงจะขจัดผลข้างเคียงไม่พึงประสงค์ได้ทั้งหมด”

“แต่โชคยังดี นับตั้งแต่ยุคสมัยที่ห้า เทพแท้จริงก็มิได้ออกจากดินแดนดาราอีกเลย ไม่มีตนใดเสด็จลงมาบนโลก ดังนั้น ถึงเส้นทางใดจะมีเทพแท้จริง แต่ผลข้างเคียงก็มิได้ร้ายแรง”

“20 พฤษภาคม ตัวเราที่หายหน้าหายตาไปนาน ได้เวลากลับไปเข้าสังคมชนชั้นสูงแล้ว!”

“ไอ้พวกนั้นแอบหัวเราะเยาะเราเพราะไม่เห็นเราออกไปไหนในช่วงที่ผ่านมา จึงพากันคาดเดาส่งเดชว่า เราเอาแต่ช่วยตัวเองอยู่ในห้องจนร่างกายอ่อนเพลีย! แต่ในความเป็นจริง เราฝันร้ายติดต่อกันหลายคืนต่างหาก ทำให้หลับไม่สนิทและมีรอยคล้ำใต้ตา!”

“หึหึ! เห็นทีคงต้องสั่งสอนให้พวกมันรู้จักพลังพิเศษสักหน่อยแล้ว!”

เราไม่รู้ว่าเทวทูตจะสร้างอิทธิพลต่อลำดับต่ำของเส้นทางเดียวกันได้มากน้อยแค่ไหน… ส่งเสียงเพรียกได้ไกลเป็นพิเศษ? สร้างแรงดึงดูดในเชิงโชคชะตา? สามารถตอบสนองพระนามเต็มอันสูงส่งได้โดยไม่มีระยะทางจำกัด? หรือเมื่อเผชิญหน้ากัน ตะกอนพลังของอีกฝ่ายจะถูกกัดกร่อนโดยตรง? หากทำได้ทุกข้อ เทวทูตนั้นแทบไม่ต่างอะไรกับเทพ… อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้เทวทูตในยุคสมัยที่สองมักถูกเรียกว่า ‘เทพรับใช้’ … ความคิดมากมายแล่นผ่านสมองไคลน์ ก่อนจะพลิกกระดาษในมือ ตั้งใจอ่านไดอารีหน้าสุดท้าย

“12 ตุลาคม เอ็มเวิร์ดมาบอกกับเราว่า อัศวินคนหนึ่งของเขาบังเอิญได้พบวิหารแปลกๆ อาจเกี่ยวข้องกับความเชื่อและความศรัทธาในยุคก่อนยุคสมัยที่สี่”