ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 948

สรุปบท ราชันเร้นลับ 948 : ความหมายของการมีอยู่: ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ

สรุปตอน ราชันเร้นลับ 948 : ความหมายของการมีอยู่ – จากเรื่อง ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ โดย Internet

ตอน ราชันเร้นลับ 948 : ความหมายของการมีอยู่ ของนิยายInternetเรื่องดัง ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

ราชันเร้นลับ 948 : ความหมายของการมีอยู่
ตามความคิดของออเดรย์ สภาพปัจจุบันของมิสเตอร์เวิร์ลมิได้เกิดจากอาการทางจิต และไม่ใกล้จะคลุ้มคลั่งแต่อย่างใด แต่เป็นเพราะจุดประสงค์ในการดำรงชีวิตได้หายไปจน เกิดเป็นกำแพงขึ้นภายในจิตใจ หากต้องการช่วย ออเดรย์ต้องวางเป้าหมายระยะสั้นให้อีกฝ่าย ค่อยๆ ชี้นำให้ค้นหาความหมายของชีวิต ปัญหาทั้งหมดก็จะคลี่คลาย

ท่ามกลางความเงียบสงบ ออเดรย์ได้ยินเกอร์มัน·สแปร์โรว์จากอีกฟากของกำแพง

“ไม่”

อย่างที่คิด… ออเดรย์ไม่ประหลาดใจ ถามต่อ

“ถ้าอย่างนั้น เขาลองตามหาคำสั่งเสียของครอบครัวแล้วหรือยัง? ได้ลองขุดหลุมศพขึ้นมารึเปล่า? พยายามหาสาเหตุที่ทำให้หลับใหลอย่างยาวนานบ้างไหม?”

ด้านหลังกำแพง คล้ายกับร่างวิญญาณเลือนหายไปสองสามวินาที ปราศจากสุ้มเสียงโดยสมบูรณ์ จนกระทั่งมีเสียงแหบพร่ากล่าวขึ้น

“ไม่… ยัง…”

ยัง… หมายความว่า ในอนาคตอาจเกิดขึ้น? ออเดรย์รู้สึกผ่อนคลาย เพราะสัมผัสได้ชัดเจนว่าสภาพอารมณ์ของเกอร์มัน·สแปร์โรว์ห่างไกลจากคำว่าหดหู่และท้อแท้ ตอนนี้มีแรงจูงใจบางๆ อยู่แล้ว แต่ยังค่อนข้างสับสน

ฉวยโอกาสดังกล่าว ออเดรย์ใช้ปลอบโยนอีกครั้ง ผลลัพธ์ในคราวนี้ดีขึ้นมาก อย่างน้อยเธอก็คิดว่ามิสเตอร์เวิร์ลหลุดพ้นจากความหดหู่และความตกต่ำทางสภาพจิตใจ ค่อยๆ กลับคืนสู่สภาพปรกติ

ถัดมา ออเดรย์มิได้เอ่ยถึงวิธีการตามหาเบาะแสของครอบครัว ด้วยเกรงว่าอีกฝ่ายอาจเกิดความรู้สึกต่อต้าน ทำเพียงพยักหน้าแผ่วเบาในบรรยากาศที่มืดมิด

“อา… หมายความว่ายังมีอีกหลายสิ่งให้เขาได้ทำ ยังมีปัญหาอีกมากที่ต้องแก้ไข! บางที เขาอาจจะได้พบกับคนในตระกูลตัวเอง? หรือใครบางคนในครอบครัวยังไม่ตายและมีชีวิตต่อมาเรื่อยๆ ด้วยเหตุผลบางประการ? การที่มีชีวิตคนเรามีความหมาย เพราะมันมีความเป็นไปได้ซ่อนอยู่เต็มไปหมด… ระหว่างค้นหา เขาไม่ควรละเลยสิ่งรอบข้าง ชีวิตคนเราไม่ได้มีเส้นทางเดียวสักหน่อย เหมือนกับถนนที่เต็มไปด้วยตรอกซอกซอย เพราะถ้าชีวิตมีเพียงเส้นทางเดียว มันคงจำเจไปหน่อย เขาต้องมองหาเส้นทางอื่นๆ ดูบ้าง เปิดโลกให้กว้างและค้นหาสิ่งใหม่ๆ”

ออเดรย์ที่พยายามพรั่งพรูคำศัพท์จากหนังสือ พลันฉุกคิดบางสิ่งได้กะทันหัน หรี่เสียงลง

“และนอกจากนั้น… อย่าสวมหน้ากากที่หนาเกินไป”

จะเป็นหน้ากากแผ่นบางๆ ใสๆ ก็ไม่ผิด เพราะในการชีวิตของมนุษย์ ไม่มีใครไม่ใส่หน้ากากเข้าหากัน ไม่มีใครชื่นชอบที่จะเปิดเผยมุมส่วนตัวและด้านมืดของตัวเอง นั่นเป็นทั้งการป้องกันตัว และการแสดงความเคารพต่อผู้อื่น… หากมิสเตอร์เวิร์ลมีเพื่อนเพิ่มขึ้น ชีวิตใหม่ๆ ก็จะเกิดขึ้นตามมา… ออเดรย์พึมพำคำเหล่านี้ในใจโดยไม่กล้าออกไป ด้วยเกรงว่าจะได้ผลลัพธ์ตรงกันข้าม

แต่ผิดคาด เกอร์มัน·สแปร์โรว์เงียบงันอีกครั้ง คล้ายกับทวีความสับสน

ผ่านไปสองสามวินาที มันกล่าวด้วยเสียงไม่แหบ

“ขอบคุณสำหรับคำแนะนำและการรักษา”

“ผิดแล้ว ทั้งหมดเป็นเพราะความแข็งแกร่งจากภายในตัวคุณต่างหาก” ออเดรย์ตอบขึงขัง

เธอใช้พลังปลอบโยนอีกครั้งในตอนสุดท้าย เพื่อรับประกันว่าสภาพจิตใจของมิสเตอร์เวิร์ลจะกลับไปใกล้เคียงปรกติ ไม่เกิดอาการแบบเดิมซ้ำ

จากนั้น เธอได้ยินเสียงเกอร์มัน·สแปร์โรว์

“วันนี้พอแค่นี้ก่อน ตกลงไหม?”

ออเดรย์ปรับน้ำเสียง รีบตอบกลับ

“แน่นอน นี่ไม่ใช่ปัญหาร้ายแรง ไว้คุณว่างเมื่อไรในสัปดาห์หน้า ดิฉันยินดีช่วยติดตามผล… นอกจากนั้น หากเป็นไปได้ คุณต้องกินยาเพื่อรักษาสภาพจิตใจ กินต่อเนื่องเป็นเวลาเจ็ดวัน ปรุงจากผงคาโมมายล์สิบกรัม ผงโรสแมรี่ห้ากรัม สารสกัดจะมะนาวสิบมิลลิลิตร… ในช่วงเวลาดังกล่าว ไม่ต้องงดของหวาน และพักผ่อนให้เพียงพอ”

ภายในห้องมืดและเงียบ หญิงสาวใช้มือยันกำแพง พยุงตัวลุกขึ้นเชื่องช้า

ทันใดนั้น เสียงของเกอร์มัน·สแปร์โรว์ทะลุผ่านกำแพง

“คิดค่าปรึกษาเท่าไร”

ออเดรย์พิงผนังด้วยมือหนึ่งข้าง เอียงคอเล็กน้อยและตอบ

“ช่วยรอจนกว่าดิฉันจะได้รับสูตรโอสถลำดับ 5 ของเส้นทางผู้ชม ถึงตอนนั้น อาจต้องรบกวนให้คุณช่วยตามหาวัตถุดิบ… แต่ถ้าสมาคมแปรจิตจัดหาวัตถุดิบมาให้… หืม…”

มุมปากหญิงสาวยกขึ้นเล็กน้อย

พิจารณาจากสถานการณ์ปัจจุบัน ไคลน์เดาว่าเงื่อนไขน่าจะมีอยู่สองข้อ

ประการแรก ต้องไม่มีผู้เดินทางข้ามโลกอยู่ภายในโลก ณ ขณะนั้น หรือไม่ก็ผู้เดินทางข้ามโลกคนก่อนถูกตัดสินให้ล้มเหลวหรือตาย และประการที่สอง การ ‘เรียก’ จากวัตถุหรือพิธีกรรมบางชนิด ยกตัวอย่างเช่น ไคลน์·โมเร็ตติแอบประกอบพิธีกรรมที่เขียนไว้ในสมุดบันทึกตระกูลอันทีโกนัส

สำหรับเงื่อนไขอื่น เราไม่มีทางล่วงรู้ เว้นเสียแต่จะพบเนื้อหาที่เกี่ยวข้องเพิ่มเติมจากไดอารีของจักรพรรดิโรซายล์… เมื่อผนวกทุกสิ่งที่เราทราบเข้าด้วยกัน ทฤษฎีนี้น่าจะใกล้เคียงความจริงมากที่สุด… เพราะนั่นจะช่วยอธิบายได้ว่า ทำไมจักรพรรดิโรซายล์ที่มาจากยุคสมัยเดียวกันเราบนโลกเก่า ถึงมีช่วงว่างระหว่างช่วงเวลามากกว่าสองสามร้อยปี… นั่นเพราะถึงเราจะเดินทางข้ามโลกมาพร้อมกัน แต่ก็ถูก ‘ปล่อย’ ในยุคสมัยที่แตกต่างกัน! ก่อนจะถูกดึงเข้าสู่โลกความจริง ไม่มีทางรู้เลยว่าเราหลับไปนานแค่ไหน… สรุปแล้ว เราเป็นน้องชายห้องข้างๆ เขา… ไคลน์เอนหลังพิงเก้าอี้ด้วยดวงตาส่องประกาย ก่อนจะกลับไปหม่นหมองอีกครั้ง

ข้อสันนิษฐานเหล่านี้เกิดจากการพิจารณาถึงเงื่อนไขของประตูแห่งแสง สถานการณ์ปัจจุบันของตน และเนื้อหาที่เคยอ่านในไดอารี

แน่นอน สิ่งนี้มิได้แปลว่าไม่มีความเป็นไปได้ทางอื่น เพียงแต่ในปัจจุบัน ไคลน์ยังไม่มีหลักฐานที่จะรองรับข้อสันนิษฐาน ยกตัวอย่างเช่น รังไหมอาจหมายถึงผู้เดินทางข้ามโลกเหล่านี้ยังมีชีวิตอยู่ แต่ทฤษฎีนี้ขัดแย้งกับพลังในการคืนชีพของตน หรือการที่ร่างวิญญาณแทบไม่มีการเปลี่ยนแปลง

และทฤษฎีนี้ก็มิได้เปลี่ยนแปลงความจริงไปมากนัก ยังคงหมายความว่า มันออกจากโลกมาอย่างน้อยสองถึงสามร้อยปี หรือกระทั่งพันปี ต่อให้ค้นพบวิธีเดินทางกลับไป สิ่งที่เรียกว่าบ้านก็คงไม่หลงเหลืออีกแล้ว

พิจารณาจากช่องว่างของช่วงเวลา ความหดหู่ก่อตัวในใจอย่างเลี่ยงไม่ได้

และยังเป็นสาเหตุที่ทำให้จิตใจไคลน์แตกสลายฉับพลัน เพราะเหนือสิ่งอื่นใด ‘การกลับบ้าน’ คือเป้าหมายสูงสุดของมันเสมอมา

มิสจัสติสพูดถูก ยังเหลือคำถามและปัญหาให้สำรวจและค้นหาคำตอบ… ทำไมบนประตูแห่งแสงต้องมีรังไหมของผู้เดินทางข้ามโลกแขวนอยู่? เป้าหมายของมันคืออะไร? ใครเป็นคนอยู่เบื้องหลังสิ่งเหล่านี้? เคยมีคนถูกดึงขึ้นมามากน้อยแค่ไหน? และคนอื่นไปไหนแล้ว? ราชันสวรรค์ไร้ขอบเขต? ไคลน์พยายามอย่างหนักที่บังคับตัวเองให้ขบคิด จะได้มีเป้าหมายใหม่ๆ ในอนาคต

น่าเสียดาย มันทำได้เพียงเข้าใกล้ประตูแห่งแสง แต่มิอาจสัมผัสโดยตรง มิอาจสำรวจหรือตรวจสอบข้อมูลเบื้องต้น การวิจัยจึงมาถึงทางตันเนื่องจากขาดข้อมูล

คงต้องตามหาเบาะแสจากโลกความจริงควบคู่กันไป… นอกจากนั้น เราสามารถขึ้นไปบนก้อนเมฆสีเทาและเห็นประตูแสงหลังจากกลายเป็นลำดับ 4 หมายความว่า ณ ลำดับ 2 ที่มีการเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพอีกครั้ง เราอาจควบคุมประตูแห่งแสงบานนั้นและตรวจสอบข้อเท็จจริง?

หืม… ความคิดของเราได้รับผลกระทบจากเจ็ดแสงพิสุทธิ์ เทพธิดา และอาโรเดสจนเกือบเชื่อว่าเราคือเจ้าของมิติหมอกสีเทาตัวจริง เชื่อว่าเราคือผู้ปกครองสูงสุดแห่งโลกวิญญาณ… พิจารณาจากสถานการณ์ เราอาจเป็นแค่ ‘หนูทดลอง’ ที่ถูกสุ่มปล่อยลงไปอย่างส่งเดช เมื่อใดที่ล้มเหลว ผู้เดินทางข้ามโลกคนถัดไปก็จะปรากฏตัว… ไคลน์ครุ่นคิดพลางเคาะขอบโต๊ะทองแดงยาว

อีกหนึ่งประเด็นที่มันอยากทราบก็คือ:

รังไหมทั้งสามที่ว่างเปล่า หนึ่งแทนตัวเอง สองแทนจักรพรรดิ และสามแทนใคร?