ราชันพิชิตหล้า หนึ่งมรรคาสยบฟ้า นิยาย บท 381

ตอนที่ 381 มีแค่ถูกปล้นไปเท่านั้น

เซ่าเติงอวิ๋นหันมองตามไป จากนั้นก็หันกลับมามองบุตรชายที่อยู่บนเตียง เขาไม่รู้ว่าควรจะว่าอะไรบุตรชายคนนี้จริงๆ

แต่มีจุดหนึ่งที่เขาไม่อาจปฏิเสธได้ นั่นคือบุตรชายคนนี้มีความสามารถเหนือกว่าเขา หากเปลี่ยนเป็นตัวเขาเอง เขาคงไม่มีความสามารถมากพอจะทำให้มณฑลเป่ยโจวพัฒนาก้าวหน้าจนเป็นอย่างในปัจจุบันนี้ได้

เซ่าเติงอวิ๋นไม่ได้พูดอะไรอีก เขาหันหลังเดินออกไป เซ่าซานเสิ่งรีบเดินตามออกไปส่ง

เซ่าหลิ่วเอ๋อร์ยืนนิ่งอยู่ข้างเตียง เมื่อเห็นพี่ใหญ่ที่ทำให้นางทั้งรักทั้งชังคนนี้ตกอยู่ในสภาพนี้ ในใจนางเต็มไปด้วยความรู้สึกที่สับสนหลากหลาย

ตั้งแต่เล็ก พี่ชายคนนี้คอยปกป้องดูแลนางอย่างไร เรื่องนี้นางทราบชัดเจนดี แต่พี่ชายคนนี้เคยสร้างความเจ็บช้ำไว้ให้นางอย่างโหดเหี้ยมเพียงใด นางก็ได้รับรู้มาด้วยตาตัวเองเช่นกัน

ตอนนี้นางแทบจะไม่ได้พบหน้าพี่ใหญ่คนนี้เลย เพราะทันทีที่เห็นเขา มันจะทำให้นางนึกถึงถานเย่าเสี่ยนขึ้นมา

ตอนนี้นางก็ยังคงนึกถึงถานเย่าเสี่ยนอยู่ แววตาฉายแววเลื่อนลอยเล็กน้อย ไม่รู้ว่าตอนนี้ถานเย่าเสี่ยนหนีไปอยู่ที่ใดแล้ว และไม่ทราบเช่นกันว่าตอนนี้ถานเย่าเสี่ยนไปอยู่ที่ไหน อยู่สุขสบายดีหรือไม่?

“นายท่านเดินระวังด้วย” เซ่าซานเสิ่งประสานมือคำนับส่งอยู่นอกเรือน

เซ่าเติงอวิ๋นที่หันหลังอยู่เอ่ยด้วยเสียงเรียบเฉย “ตามข้ามาหน่อย”

“ขอรับ!” เซ่าซานเสิ่งตอบรับพลางเดินตามไป

เมื่อมาถึงสถานที่เงียบสงบลับตาแห่งหนึ่ง เซ่าเติงอวิ๋นหยุดฝีเท้าแล้วหันกลับมา สายตาที่มองมายังเซ่าซานเสิ่งทำให้เขาอึดอัดไปทั้งตัว

“พูดมา เรื่องราวเป็นมาอย่างไรกันแน่?” เซ่าเติงอวิ๋นเอ่ยถาม

เซ่าซานเสิ่งผงะไปเล็กน้อย แสร้งทำตัวเลอะเลือน “นายท่านหมายถึงเรื่องใดหรือขอรับ?”

เซ่าเติงอวิ๋นกล่าวว่า “เมื่อครู่ตอนอยู่ต่อหน้าหยางจงซวี่เจ้าไม่ได้พูดความจริง”

เซ่าซานเซิ่งรีบตอบว่า “ทุกประโยคของบ่าวเป็นความจริงขอรับ”

เซ่าเติงอวิ๋นโน้มตัวไปด้านหน้า ใบหน้าแทบจะแนบติดกับหน้าเขา “เจ้าคิดว่าข้าเกษียณตัวเองไปแล้วจริงๆ อย่างนั้นหรือ? ข่าวจากจังหวัดไม่ได้เพิ่งมาถึงในวันนี้”

จิตใจของเซ่าซานเสิ่งตึงเครียดขึ้นมา ทราบความหมายเขาดี หากว่าเป็นเพียงเพราะอิจฉาทางจังหวัดชิงซานจริงๆ คุณชายใหญ่ไม่มีทางโมโหจนลมจับเอาวันนี้

เขารีบเปลี่ยนคำพูดทันที “นายท่าน เป็นความเลินเล่อของบ่าวเองที่เพิ่งรายงานข่าวต่อคุณชายใหญ่ในวันนี้ขอรับ”

เซ่าเติงอวิ๋นเอ่ยเนิบๆ “ยังเห็นหัวข้าอยู่หรือไม่!”

เซ่าซานเสิ่งหน้าเปลี่ยนสีในทันที ทิ้งตัวคุกเข่าลงไปกับพื้นดังตุบ “นายท่านคลายโทสะด้วย คุณชายห้ามมิให้แพร่งพรายเรื่องนี้ออกไป มิเช่นนั้นเกรงว่าจะทำให้ทางสำนักเขามหายานไม่พอใจขอรับ”

เซ่าเติงอวิ๋นยื่นมือออกไปหิ้วตัวเขาขึ้นมาได้ทันที ไม่เสียทีที่เป็นแม่ทัพชาญศึก “การที่ข้าไม่ได้เปิดโปงออกไปต่อหน้าหยางจงซวี่ เจ้ายังดูไม่ออกอีกหรือ? พูดมา!”

“ม้าศึกของทางจังหวัดชิงซานชุดนั้นอาจจะเป็นม้าศึกสำหรับมณฑลเป่ยโจวของพวกเราขอรับ…” เซ่าซานเสิ่งก็จนปัญญาอย่างยิ่งเช่นกัน แต่เขาไม่มีทางเลือกแล้ว ทำได้เพียงบอกเล่าเรื่องราวออกไปตามความเป็นจริง

หลังจากเซ่าเติงอวิ๋นฟังจบก็ยกมือไพล่หลังเงยหน้ามองฟ้า ค่อยๆ ถอนหายใจออกมา บุตรชายคนนี้ของตนเลิศล้ำนัก คิดไม่ถึงเลยว่าจะลอบวางแผนยิ่งใหญ่เช่นนี้อย่างลับๆ ยิ่งไปกว่านั้นอีกนิดเดียวก็จะประสบความสำเร็จแล้วด้วย แต่น่าเสียดายที่พานพบคู่ต่อสู้เข้า จึงพ่ายแพ้ไม่เป็นท่า

“หนิวโหย่วเต้าอีกแล้วหรือ ฮ่าๆ ม้าตกไปอยู่ในมือบุตรชายของหนิงอ๋อง ฮ่าๆ กรรมตามสนองแล้ว ตามสนองเสียแล้ว…” เซ่าเติงอวิ๋นหัวเราะอย่างขมขื่นแล้วหันหลังเดินจากไปอย่างเชื่องช้า

เป็นเพราะการเกื้อหนุนของหนิงอ๋อง เขาถึงได้รับความรุ่งโรจน์มั่งคังในปัจจุบันมา แต่เขาทรยศต่อคำปฏิญาณในอดีตที่เคยมอบให้หนิงอ๋องไว้ การทรยศต่อแคว้นเยี่ยนทำให้เขานึกเสียใจเสมอมา

หากเทียบกับบุตรชายตนแล้ว เขาไม่นึกชิงชังในการกระทำของทางจังหวัดชิงซานเลยแม้แต่น้อย

….

ณ เรือนเมฆาขาว ภายในห้องส่วนตัวของซูจ้าว ซูจ้าวและฉินเหมียนต่างเงียบกันทั้งคู่

หลังจากฉินเหมียนเข้ามาก็เงียบงันไม่พูดจา เพียงมองนางอยู่เช่นนี้ อีกทั้งสีหน้ายังค่อนข้างดูแย่ด้วย

“เจ้าเป็นอะไรไป?” ในที่สุดซูจ้าวก็เป็นฝ่ายทำลายความเงียบ “เกิดเรื่องใดขึ้นใช่หรือไม่?”

ฉินเหมียนเอ่ยด้วยสีหน้าขมขื่น “นายหญิง ม้าศึกสามหมื่นตัวที่ขนส่งไปยังมณฑลเป่ยโจวถูกหนิวโหย่วเต้าปล้นไปแล้วเจ้าค่ะ!”

ซูจ้าวตกตะลึงในทันใด เอ่ยถามเสียงเครียด “เป็นไปได้อย่างไร? ม้าศึกไปถึงแถบแคว้นหานแล้วมิใช่หรือ? เซ่าผิงปอบอกว่าเตรียมการในส่วนที่เหลือไว้ดีแล้วไม่ใช่หรือ?”

ฉินเหมียนส่ายหน้าอย่างไร้เรี่ยวแรง

ซูจ้าวกัดฟันกรอด ถามออกไป “ถูกปล้นที่ไหน? ม้าศึกมากมายขนาดนี้ไม่มีทางปล้นไปในคราวเดียวได้ เดินทางไม่ได้เร็ว น่าจะยังพอมีโอกาสขวางเอาไว้ได้!”

ฉินเหมียนยิ้มอย่างขื่นขม “ไปถึงจังหวัดชิงซานแล้ว ถูกส่งมอบให้แก่ซางเฉาจงแล้วเจ้าค่ะ”