ราชันพิชิตหล้า หนึ่งมรรคาสยบฟ้า นิยาย บท 510

ตอนที่ 510 เพราะมีเจ้าอยู่

“จะเกี่ยวข้องกับหนิวโหย่วเต้าหรือไม่?”

หลังจบเรื่องแล้ว โฉวซานที่กลับมารายงานเรื่องต่อซีไห่ถังซึ่งนั่งสมาธิอยู่ในตำหนักหลักเอ่ยถามประโยคหนึ่ง

การตายของเฉินถิงซิ่วเกี่ยวข้องกับหงเหนียง เลี่ยงไม่ได้ที่คนจะสงสัยหนิวโหย่วเต้าผู้อยู่เบื้องหลังหงเหนียง

โดยเฉพาะพวกเขาสองคน เฉินถิงซิ่วเคยมาขอความช่วยเหลือจากโฉวซาน ทั้งสองทราบดีว่าครั้งนี้เฉินถิงซิ่วอาจมาเพราะหนิวโหย่วเต้า ดังนั้นจึงเข้าใจเรื่องที่เฉินถิงซิ่ววิ่งโร่ไปหาทางสำนักชะตาสวรรค์เพื่อเอ่ยเรื่องหงเหนียงได้ไม่ยาก วิเคราะห์ดูเล็กน้อยก็เดาออกแล้วว่าเฉินถิงซิ่วอยากหลอกใช้สำนักชะตาสวรรค์เพื่อจัดการหนิวโหย่วเต้า

ถึงแม้เรื่องราวจะคลี่คลายลงแล้ว แต่ไม่ว่าจะตัดสินกันอย่างไร สำนักหมื่นสรรพสัตว์ย่อมต้องตรวจสอบด้วยตัวเอง เฉินถิงซิ่วทราบเรื่องที่เหวินซินจ้าวตบหงเหนียงได้อย่างไร เรื่องนี้ถูกสั่งห้ามไว้อย่างเด็ดขาด ผู้ใดกันที่ปล่อยข่าวหลุดออกไป?

เรื่องราวบางอย่างไม่อาจปิดบังไว้ได้ หลังตรวจสอบแล้วก็พบว่าเฉินถิงซิ่วและลุงเฉินไปเยือนเรือนพำนักของสำนักชะตาสวรรค์แทบจะไล่ๆ กัน

โฉวซานเอ่ยว่า “เมื่อครู่ข้าไปสอบถามหนิวโหย่วเต้ามา เขาบอกว่าก่อนหน้านี้เขาไม่ทราบเลยว่าเฉินถิงซิ่วก็มาแล้วเช่นกัน เป็นลูกน้องของหงเหนียงเองที่ทนไม่ได้ที่นายของตนถูกตบตี เนื่องจากในอดีตเคยรู้จักกับตู้อวิ๋นซาง ยามที่มุ่งหน้าไปเพื่อไต่ถามเอาความกับตู้อวิ๋นซางก็ได้เห็นเฉินถิงซิ่วเข้าพอดี และเมื่อลูกน้องคนนั้นกลับมา เขาถึงทราบว่าเฉินถิงซิ่วก็มาแล้วเช่นกัน ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาไม่ทราบเรื่องจริงๆ หรือว่าแสร้งทำเป็นไม่ทราบเรื่องเพื่อกลบเกลื่อนให้ตนไร้มลทิน เรื่องนี้ไม่พบหลักฐานใดๆ ที่ยืนยันได้ว่าเกี่ยวข้องกับเขา”

ซีไห่ถังใคร่ครวญอยู่พักหนึ่ง ถามออกไปอีกครั้ง “ผู้ใดแพร่งพรายข่าวแก่เฉินถิงซิ่ว?”

โฉวซานลังเลเล็กน้อยเอ่ยไปว่า “มีความเป็นไปได้สองกรณี กรณีแรกศิษย์สำนักหยกสวรรค์เข้ามาตีสนิทกับศิษย์หลายคนทางฝั่งเรา แล้วก็ตอนที่เฉาเซิ่งไหวที่เป็นหลานชายของศิษย์พี่เฉาผ่านไปทางเรือนรับรองของเฉินถิงซิ่ว ก็ได้ถูกเฉินถิงซิ่วรั้งตัวไว้ ศิษย์บางคนเห็นพวกเขาสนทนากันอยู่พักใหญ่ ไม่รู้ว่าคุยเรื่องใดกันบ้าง”

เรื่องราวเกี่ยวพันไปถึงเฉาจิ้ง ซีไห่ถังเลิกคิ้วเล็กน้อย หลุบตาเอ่ยถามไป “สอบถามศิษย์เหล่านั้นดูหรือยัง”

โฉวซานตอบว่า “ถามแล้วขอรับ ล้วนไม่ยอมรับว่าแพร่งพรายเรื่องนี้ออกไป เพียงแต่เอ่ยเหมือนกันหมดว่า ทางฝั่งสำนักหยกสวรรค์ล้วนมาสอบถามยืนยันกับพวกเขาว่ามีเรื่องที่เหวินซินจ้าวตบหงเหนียงจริงหรือไม่ พวกเขาก็แปลกใจมากว่าสำนักหยกสวรรค์ทราบเรื่องได้อย่างไร คำนวณจากระยะเวลาแล้ว หลังจากเฉินถิงซิ่วได้พบเฉาเซิ่งไหว สำนักหยกสวรรค์ถึงได้มาสอบถามยืนยัน”

ซีไห่ถังเอ่ยถาม “เจ้าสงสัยว่าเฉาเซิ่งไหวเป็นคนแพร่งพรายข่าวออกไปหรือ?”

เรื่องราวพัวพันไปถึงเฉาจิ้ง โฉวซานเรียบเรียงคำพูดอยู่ครู่หนึ่ง “มันก็มีความเป็นไปได้เช่นนี้จริง หากว่าเป็นความจริง ก็น่าจะไม่ใช่การจงใจ จากปากคำของศิษย์ที่เป็นพยานในเหตุการณ์ เฉาเซิ่งไหวเพียงบังเอิญผ่านทางนั้นไป ไม่ได้เห็นเฉินถิงซิ่วอยู่ในสายตาเลย ถึงขั้นที่พูดจาไม่ค่อยให้เกียรติเท่าไรด้วย เป็นเฉินถิงซิ่วที่ทำหน้าหนา เข้ามารั้งเฉาเซิ่งไหวให้อยู่ดื่มชา ต่อมาทั้งสองดูเหมือนจะพูดคุยกันถูกคอ ข้าเคยคลุกคลีกับเฉินถิงซิ่วมาเล็กน้อย รู้จักคนผู้นี้พอสมควร ก่อนหน้านี้เคยมาเอาใจข้า หากมาเอาใจเฉาเซิ่งไหวเพื่อล้วงถามข้อมูลก็เป็นเรื่องที่พอเข้าใจกันได้ คนหนุ่มเยาว์วัยไหนเลยจะตามเล่ห์กลของตาเฒ่าเฉินถิงซิ่วทัน โดนเยินยอไม่กี่ประโยคก็อาจจะหลุดพูดทั้งหมดออกไปได้”

ซีไห่ถังเงียบไปครู่หนึ่ง “สอบถามเฉาเซิ่งไหวดูหรือยัง?”

โฉวซานตอบว่า “ยังขอรับ ถึงอย่างไรก็เกี่ยวพันไปถึงศิษย์พี่เฉา เกรงว่าจะกระตุ้นความสนใจคนอื่น จึงมาถามความเห็นของเจ้าสำนักดูก่อน”

ซีไห่ถังเอ่ยว่า “พรสวรรค์ในการบำเพ็ญเพียรของเด็กคนนี้มีจำกัด ไม่มีอนาคตอันใดอีกเช่นกัน หากว่าศิษย์น้องเฉาไม่อยู่แล้ว เขาก็ใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆ เท่านั้น เรื่องราวมิได้ใหญ่โตอันใด อีกทั้งสะสางไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องทำให้เกิดผลกระทบขยายเป็นวงกว้างในสำนักอีก ให้จบลงเพียงเท่านี้แล้วกัน ศิษย์น้อง สำนักหมื่นสรรพสัตว์ใหญ่โต คนมาก ความคิดก็มากไปด้วย จัดการไม่ง่ายเลย!” ว่าแล้วก็ทอดถอนใจ

โฉวซานเข้าใจความหมายของเขา ไม่ใช่เรื่องราวใหญ่โตอันใด หากสืบสาวเอาความเฉาเซิ่งไหวขึ้นมาจริงๆ แล้วจะมีประโยชน์อะไร? มีแต่จะทำให้ศิษย์พี่เฉาต้องขายหน้า ล้วนเป็นศิษย์ร่วมสายกัน ไม่จำเป็นต้องตบหน้าคนกันเองเพื่อให้ผู้อื่นฉวยโอกาสเลย เขาตอบรับไปว่า “ขอรับ!”

แต่ระหว่างขากลับ โฉวซานยังคงนำเรื่องราวไปบอกต่อเฉาจิ้ง ให้เฉาจิ้งไปสอบถามเอาเอง เพียงเพื่อทำให้เฉาจิ้งทราบว่าเป็นเขาและเจ้าสำนักที่ระงับเรื่องไว้

เฉาจิ้งย่อมรับน้ำใจนี้ไว้ พอกลับมาก็เรียกตัวเฉาเซิ่งไหวมาสอบถาม

เฉาเซิ่งไหวร้องห่มร้องไห้ คุกเข่าลงกับพื้น แต่ถึงตายก็ไม่ยอมรับ บอกเพียงว่าถูกปรักปรำ รู้สึกคับข้องอยุติธรรม ทั้งยังต้องการจะไปซักถามคนของสำนักหยกสวรรค์ด้วย หลานชายคนนี้ก็รู้ทางท่านปู่ของตนเป็นอย่างดี

เฉาจิ้งไหนเลยจะปล่อยให้เขาไปสอบถามซึ่งๆ หน้าได้ เขาย่อมไม่มีทางเป็นฝ่ายทำให้เรื่องราวมันบานปลายใหญ่โตขึ้นมาอยู่แล้ว ไม่ว่าจะใช่หรือไม่ก็ดุด่าไปยกหนึ่ง ลงโทษตัดเบี้ยหวัดรายเดือนของหลานชายไปสองสามเดือน นับว่าจัดการเรื่องนี้อย่างลับๆ

….

ส่วนทางฝั่งหนิวโหย่วเต้าก็นั่งอยู่ในศาลา ถือตัวหมากอยู่หน้ากระดานหมาก ใช้ความคิดเดินหมากคนเดียวอยู่

เรื่องราวค่อนข้างเหนือไปจากความคาดหมายของเขา เมื่อลุงเฉินรอดกลับมาได้ เขาก็ทราบแล้วว่าการวิเคราะห์ของตนถูกต้อง ทราบแล้วว่าเรื่องที่ตู้อวิ๋นซางทิ้งหงเหนียงไปในอดีตหาได้ธรรมดาไม่ ทันทีที่ลุงเฉินกลับมาเขาก็รู้แล้วว่าเฉินถิงซิ่วต้องตายแน่

เพียงแต่อย่างไรก็ไม่คิดไม่ถึงเลยว่าสำนักชะตาสวรรค์จะสังหารเฉินถิงซิ่วอย่างเปิดเผย เช่นนี้มิใช่หาเรื่องเดือดร้อนใส่ตนหรอกหรือ?

แต่เรื่องที่ทำให้เขาแปลกใจยิ่งไปกว่านั้นคือ เหวินซินจ้าวออกหน้าจัดการด้วยตัวเอง เรื่องนี้หมายความว่าอย่างไรกันเล่า? ทำเขาเกือบจะสับสนไปเสียแล้ว

เดิมทีตามที่เขาคาดการณ์ไว้ สำนักชะตาสวรรค์น่าจะจัดการเฉินถิงซิ่วโดยไม่ให้เดือดร้อนมาถึงตัวเอง ทางเขาเองก็จะลอยตัวอยู่เหนือเรื่องราวได้เช่นกัน ตอนนี้กลับลงมืออย่างอึกกระทึกครึกโครม เมื่อสำนักหมื่นสรรพสัตว์สืบสาวเรื่องราวขึ้นมา ย่อมต้องโยงใยมาถึงตัวเขาด้วย เลี่ยงไม่ได้ที่จะนึกสงสัยเขา ดังนั้นโฉวซานจึงมาสอบถามดู

เขาค่อยๆ วิเคราะห์แยกแยะต้นสายปลายเหตุอย่างละเอียด ถอนหายใจแล้วเอ่ยไปว่า “ดูเหมือนความสัมพันธ์ระหว่างตู้อวิ๋นซางและเหวินซินจ้าวจะไม่ได้เลวร้ายถึงขนาดนั้น”

หยวนกังที่อยู่ด้านข้างเอ่ยว่า “กลัวก็แต่พอสาวไปถึงตัวเฉาเซิ่งไหวแล้วจะพัวพันมาถึงตัวคุณด้วย”

หนิวโหย่วเต้าวางหมากลงบนกระดานเบาๆ “กังวลมากไปแล้ว ถึงแม้เฉาเซิ่งไหวจะไม่ได้เรื่อง แต่เขานับเป็นคนฉลาดคนหนึ่ง เขาทราบแก่ใจดีว่าต่อให้สืบพบว่าเรื่องนี้เกี่ยวพันกับเขา อย่างมากก็มีโทษเล็กน้อยฐานปากโป้งแพร่ข่าว หากให้การสาวถึงฉันขึ้นมา เรื่องราวทั้งหมดทั้งมวลก็จะถูกสาวออกมาด้วย เช่นนั้นเขาก็เดือดร้อนหนักแล้ว เขาสามารถแยกแยะหนักเบาได้ ไม่มีทางพูดถึงฉันแน่นอน กลับกัน…” เขาส่ายหน้า ถอนหายใจอีกครั้ง