ราชันพิชิตหล้า หนึ่งมรรคาสยบฟ้า นิยาย บท 563

ตอนที่ 563 ตามหาหมอผี!

แต่ก็เป็นปฏิกิริยาในชั่วขณะเท่านั้น อาการที่ตามมาคือทั้งตกใจและโกรธเกรี้ยว นึกถึงบุตรคนนั้นของตนที่ถูกลักพาตัวไป ทางนี้เพิ่งจะให้กำเนิดบุตรชายคนหนึ่ง คนผู้นี้ก็มาอีกแล้ว

นางแผดเสียงร้องไปตามกลไกตอบสนอง ราวกับแม่แก่กางปีกปกป้องลูก “อู๋ฮวา อย่าให้เขาเข้าใกล้ลูก อย่า…”

หลีอู๋ฮวาพลันพุ่งตัวเข้าไป ยื่นนิ้วไปกดจุดบนร่างนางทำให้นางเข้าสู่สภาวะนิทราทันที ด้วยสุขภาพของนางไม่สามารถรับความสะเทือนทางอารมณ์ได้

จากนั้นก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมให้นางเป็นอย่างดี

หนิวโหย่วเต้าที่เดินเข้ามาข้างเตียงพินิจดูสีหน้าของไห่หรูเยวี่ยอย่างละเอียด เห็นได้ชัดว่าป่วยหนัก เอ่ยถามไปว่า“เกิดอะไรขึ้น?”

“ออกไปคุยกันข้างนอก” หลีอู๋ฮวาผานมือเชิญเล็กน้อย

ทั้งสองออกมาจากห้อง เดินไปตามเฉลียงทางเดินจนมาหยุดยืนด้านข้าง หนิวโหย่วเต้าเอ่ยถาม “นี่น่าจะมิใช่อาการหลังคลอดกระมัง?”

เขาทราบชัดเจนดี อาการหลังคลอดตามปกติไม่มีทางคณามือผู้บำเพ็ญเพียรสวรรค์หมื่นวิมานกลุ่มนี้

หลีอู๋ฮวาเอ่ยด้วยสีหน้าตึงเครียด “น่าจะถูกพิษเข้าแล้ว”

“ถูกพิษหรือ?” หนิวโหย่วเต้าหรี่ตาลงเล็กน้อย มองไปรอบๆ “ที่นี่คุ้มกันหนาแน่น ต่อให้มีสภาวะสูงเพียใดก็เป็นไปไม่ได้ที่จะบุกเข้ามาโดยไม่ถูกพบตัวเลย ถูกคนวางยาพิษได้อย่างไรกัน?”

หลีอู๋ฮวากัดฟัน โกรธจนแทบจะมีไฟลุกออกมาจากดวงตาแล้ว “น่าจะเป็นฝีมือของจ้าวเซิน”

“จ้าวเซิน?” หนิวโหย่วเต้าไม่เข้าใจจึงลองถามดู “จ้าวเซิน เจ้ากรมราชยานแห่งแคว้นจ้าวคนนั้นน่ะหรือ?”

กับบางคนแม้จะไม่เคยพบมาก่อน แต่เขามาถึงจุดนี้แล้ว จำเป็นต้องสืบข่าวบุคคลสำคัญบางส่วนในแคว้นต่างๆ เอาไว้บ้าง

“นอกจากเขาแล้วยังจะมีจ้าวเซินอีกสักกี่คนที่เข้ามาถึงที่นี่ได้ ล้วนเป็นความผิดของข้า ข้าสะเพร่าไปแล้ว ปล่อยให้เขาฉวยโอกาสำร้ายพวกนางแม่ลูกได้…” หลีอู๋ฮวาเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดในตอนนั้นออกมา

แรกเริ่มนึกว่าไห่หรูเยวี่ยเพียงสะท้อนอารมณ์เพราะเรื่องในอดีต ต่อมาลูกน้อยก็เกิดอาการเช่นกัน สองแม่ลูกปรากฏอาการผิดปกติไปทั้งคู่ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังดีๆ อยู่ แต่หลังจากจ้าวเซินมาก็เกิดปัญหาขึ้น จะเป็นเรื่องบังเอิญงั้นหรือ เมื่อประกอบเข้ากับจุดยืนของทางราชสำนักแล้ว จะไม่ให้ทางนี้สงสัยจ้าวเซินเลยก็คงยาก

ตั้งข้อสงสัยว่าจะมีการเล่นลูกไม้กับของที่จ้าวเซินมอบให้ แต่ทางนี้ก็ยังตรวจสอบไม่พบลูกไม้ใดๆ

ทางฝั่งทารกน้อยไม่ได้แตะต้องของที่จ้าวเซินมอบให้เลย ทางนี้คาดว่าทารกน้อยน่าจะติดมาจากตอนที่ไห่หรูเยวี่ยให้นม

หนิวโหย่วเต้ายังคงไม่เข้าใจอยู่ดี “ตามที่ท่านเล่ามา คนที่เคยแตะต้องของพวกนั้นไม่ได้มีเพียงแค่องค์หญิงใหญ่ แล้วเหตุใดคนอื่นๆ ไม่เป็นอะไร มีเพียงพวกนางสองแม่ลูกที่เกิดอาการเล่า?”

หลีอู๋ฮวากล่าวว่า “นี่ก็เป็นจุดที่ข้าไม่เข้าใจเช่นกันอีกทั้งเป็นกุญแจสำคัญที่ทำให้คนเขาฉวยโอกาสเล่นงานได้ ข้าก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่คงไม่บังเอิญถึงเพียงนั้น ต้องเป็นจ้าวเซินเล่นลูกไม้อันใดที่ข้าคิดไม่ถึงไว้แน่นอน ตอนนี้เขายังอยู่ที่เรือนอวลสุคนธา อ้อยอิ่งไม่ยอมจากไป คาดว่าคงรอข่าวเหตุร้ายของทางนี้อยู่”

หนิวโหย่วเต้าใคร่ครวญเงียบๆ อยู่พักหนึ่ง เอ่ยเนิบๆ ว่า “ท่านไม่มีหลักฐานยืนยันในเรื่องนี้ ต่อให้หาหลักฐานได้ ถึงตายอีกฝ่ายก็ไม่มีทางยอมรับ ของพ้นจากมือเขาไปแล้ว อยู่กับทางฝั่งท่านตลอด เขาสามารถอ้างได้ว่าถูกปรักปรำ ท่านได้ตัวเขามาก็ทำอะไรไม่ได้”

หลีอู๋ฮวาเอ่ยด้วยความชิงชัง “อย่าทำให้ข้าร้อนใจกว่าเดิม หากข้าร้อนใจขึ้นมาจะไปจับกุมเขาเสียเดียวนี้ บังคับให้เขามอบยาถอนพิษให้”

หนิวโหย่วเต้ากล่าวว่า “ไม่มีประโยชน์ หากเรื่องเช่นนี้แพร่ออกไปจะมิใช่เรื่องเล็กๆ ถึงตีเขาให้ตายเขาก็ไม่ยอมรับว่าเป็นฝีมือตน ท่านลองคิดดูเถิด ใครบ้างจะไม่รู้ว่าเขามีไห่อู๋จี๋หนุนหลังอยู่ หากไม่ได้รับความเห็นชอบจากไห่อู๋จี๋เขาจะกล้าทำเรื่องเช่นนี้ได้หรือ หากเขายอมรับว่าเป็นฝีมือตนก็เท่ากับเผยว่าไห่อู๋จี๋ต้องการลอบสังหารน้องสาวแท้ๆ ของตัวเอง ชื่อเสียงฉาวโฉ่นี้ไห่อู๋จี๋แบกรับไม่ไหว หากจ้าวเซินกล้าสารภาพก็ตายสถานเดียว ไม่ว่าจะเป็นฝั่งจินโจวหรือไห่อู๋จี๋ล้วนไม่มีทางปล่อยเขาไป ดังนั้นต่อให้เขามียาถอนพิษก็ไม่มีทางยอมมอบให้”

หลีอู๋ฮวาโมโหแล้ว ชี้ไปทางเรือนด้านหลัง “หากพวกนางแม่ลูกเป็นอะไรขึ้นมา คิดว่าข้าจะไม่กล้าสังหารเขาหรือ?”

หนิวโหย่วเต้าเอ่ยโน้มน้าวห้ามปรามทันที “อย่าวู่วามไป ฐานะของจ้าวเซินไม่ธรรมดา หุนหันสังหารไปจะไม่ต่างกับก่อกบฏ หากเรื่องนี้เป็นบัญชาจากไห่อู๋จี๋จริงๆ ก็แปลว่าไห่อู๋จี๋คิดลงมือกับจินโจวแล้ว ท่านสังหารจ้าวเซินไปก็ไม่อาจชดเชยเรื่องของพวกนางแม่ลูกได้ กลับจะกลายเป็นข้ออ้างให้ไห่อู๋จี๋ส่งทัพมา เมื่อถึงเวลาแม้แต่สามสำนักหลักแห่งแคว้นจ้าวก็ล้วนไม่อาจว่าอันใดได้ อีกอย่าง วังสวรรคืหมื่นวิมานก็ไม่มีทางยอมให้ท่านทำเช่นนี้ มิเช่นนั้นท่านจะแบกรับผลที่ตามมาไม่ไหว จ้าวเซินกล้ารั้งอยู่ที่นี่ก็เพราะแน่ใจว่าท่านไม่กล้าแตะต้องเขา”

หลีอู๋ฮวาเอ่ยอย่างเศร้าหมอง “หรือว่าจะให้ข้าเบิกตามองพวกเขาสองแม่ลูกสิ้นใจตายเล่า?”

พอนึกถึงสภาพของลูกน้อยที่พอลืมตาก็ร้องไห้จ้าไม่ยอมหยุด เพิ่งจะถือกำเนิดก็ต้องรับเคราะห์เช่นนี้แล้ว หัวใจเขาดุจถูกมีดกรีดแทง รวดร้าวเข้าไปถึงในกระดูก

ตอนนี้เขาพอจะเข้าใจแล้วว่าสิ่งใดที่เรียกว่ากรรมตามสนอง บาปกรรมที่ตนก่อไว้ สุดท้ายก็ย้อนกลับมาสนองตัวเขาเอง

หนิวโหย่วเต้าเอ่ยว่า “ท่านคงไม่คิดจะรออยู่ที่นี่โดยไม่คิดหาวิธีอื่นกระมัง?”

หลีอู๋ฮวากล่าวว่า “แจ้งต่อทางสำนักไปแล้ว คนของสำนักน่าจะใกล้มาถึงแล้ว”

หนิวโหย่วเต้ากล่าวว่า “ตอนนี้อาการของพวกนางแม่ลูกเป็นอย่างไรบ้าง?”

หลีอู๋ฮวาเอ่ยด้วยสีหน้าย่ำแย่ “เลือดลมบกพร่องทรุดตัวลงรวดเร็ว ตามหลัแล้วว่าจะยื้อไว้ได้อีกไม่กี่วัน ตอนนี้ข้าให้ศิษย์ในสำนักผลัดเปลี่ยนกันคอยใช้พลังปราณช่วยเหลือพวกนางแม่ลูกตลอดทั้งวัน ประกอบกับใช้ลูกกลอนวิญญาณคอยเสริมเลือดลม อ้างอิงจากสถานการณ์ตอนนี้ก็คงยืนหยัดต่อได้อีกไม่นานนัก ฝั่งแม่เกรงว่าคงอยู่ได้ไม่ถึงลูกครบเดือน ฝั่งลูก เกรงว่าอย่างมากก็ยืนหยัดอยู่ได้เพียงสิบวันเท่านั้น” พอพูดถึงก็น้ำตารื้นขึ้นมา

เขาได้บุตรชายในวัยชรา แต่กลับต้องมาพบเจอเรื่องเช่นนี้ ซ้ำยังเป็นเพราะความสะเพร่าของเขาที่ทำให้คนเขาฉวยโอกาสได้ จะให้เขาทนรับไหวได้อย่างไร ในใจพร่ำโทษตัวเองอย่างยิ่ง จนใจที่โลกนี้ไม่มียาย้อนเวลา

หนิวโหย่วเต้าวางสองมือยันกระบี่ ก้มหน้าใคร่ครวญเงียบๆ เขาก็ไม่ชำนาญการแก้พิษเช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้นคือเป็นพิษร้ายที่แม้แต่วังสวรรค์หมื่นวิมานก็ยังไม่ทราบแน่ชัด