รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 411

ครั้งก่อนหล่อนดึงผมของมายมิ้นท์ออกมา ใช้เส้นผมบางส่วนในการตรวจพิสูจน์ดีเอ็นเอ ส่วนที่เหลือหล่อนคิดว่าน่าจะมีประโยชน์ จึงเก็บเอาไว้

อีกทั้งหล่อนยังจัดเก็บเส้นผมเป็นพิเศษและหนีบไว้บนกิ๊บปักผม แล้วติดกิ๊บติดผมอันนั้นทุกวัน เผื่อว่าต้องได้ใช้ยามฉุกเฉิน และสามารถดึงผมของมายมิ้นท์ออกมาได้ตลอดเวลา เหมือนเมื่อสักครู่นี้

ดังนั้นหล่อนจึงปฏิเสธการที่เปปเปอร์ต้องการที่จะช่วยหล่อนปกปิดสถานะ เพราะว่าหล่อนคิดว่าเมื่อมีเส้นผมของมายมิ้นท์แล้ว เรื่องทุกอย่างก็ดีไปหมด

แต่สิ่งที่หล่อนไม่คาดคิดก็คือ ทามทอยจะพาสองสามีภรรยาสุเวทย์มา อีกทั้งมายมิ้นท์ยังต้องการให้หล่อนกับสองสามีภรรยาสุเวทย์ทำการตรวจพิสูจน์ดีเอ็นเอด้วย

หล่อนเป็นลูกสาวแท้ๆของสองสามีภรรยาสุเวทย์ หากทำการตรวจพิสูจน์ดีเอ็นเอ ทุกอย่างก็จะถูกเปิดเผยออกมาทันที ดังนั้นเส้นผมนี้จะถูกถอนออกไปไม่ได้ เจาะเลือดยิ่งไม่ได้ไปใหญ่

แน่นอน หากหล่อนเอ่ยปากให้เยี่ยมบุญนำเส้นผมที่หล่อนเคยให้ ซึ่งเป็นเส้นผมของมายมิ้นท์ แบ่งมาส่วนหนึ่งและให้สองสามีภรรยาสุเวทย์นำไปตรวจพิสูจน์ดีเอ็นเอ ผลการตรวจพิสูจน์ดีเอ็นเอที่ออกมาจะต้องไม่ใช่พ่อลูกที่แท้จริงแน่ เพียงแต่ว่าหากเป็นเช่นนี้ ทุกคนก็จะสงสัยได้ว่าทำไมหล่อนจึงไม่ยอมถอนเส้นผม แม้กระทั่งสงสัยว่าเส้นผมมีปัญหาอะไรหรือไม่

ดังนั้นหล่อนไม่สามารถทำเช่นนี้ได้

จะทำยังไงดีล่ะ？

ขณะที่ชวนชมเม้มริมฝีปาก จิตใจสับสนวุ่นวายไม่รู้จะทำอย่างไรดีนั้น จู่ๆก็รับรู้ได้ถึงสายตาที่เฉียบคม

ชวนชมรีบเงยหน้าขึ้นไปดู และได้ประสานสายตาที่มืดมิดกับเปปเปอร์พอดี

ช่วงขณะนั้น หล่อนก็ราวกับว่าได้เห็นดวงดาวแห่งความช่วยเหลือ ดวงตาเผยประกายออกมา

ก่อนหน้านี้เขาเคยบอกว่าจะช่วยหล่อนปกปิดสถานะ งั้นตอนนี้ก็ควรทำอย่างที่พูดแล้วได้แล้วสิ？

ขณะที่คิดชวนชมก็สูดลมหายใจเข้าลึก จากนั้นก็ส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปยังเปปเปอร์

ดวงตาของเปปเปอร์เผยประกายออกมาเล็กน้อย และก็เข้าใจอะไรบางอย่าง

ผู้หญิงคนนี้กล้าที่จะตรวจพิสูจน์ดีเอ็นเอก็เพราะว่ามีเส้นผมของมายมิ้นท์

แต่ว่าตอนนี้ หล่อนไม่กล้าที่จะดึงเส้นผมออกมาเพื่อให้สองสามีภรรยาสุเวทย์ตรวจพิสูจน์ดีเอ็นเอ ดังนั้นจึงกำลังขอความช่วยเหลือให้เขาช่วยอยู่

หลังจากที่อ่านความหมายของชวนชมเข้าใจแล้ว เปปเปอร์ก็พยักหน้าเล็กน้อย เพื่อบอกเป็นนัยว่า เขารับปาก

ชวนชมคลายความกังวลลง ความรู้สึกหวาดกลัวที่อยู่ในใจค่อยๆจางหายไป พลางยิ้มออกมา“ทราบแล้วค่ะพ่อ เดี๋ยวฉันจะไปถอดเดี๋ยวนี้”

เมื่อพูดจบ หล่อนจึงแรงดึงเส้นผมออกมาสองสามเส้นแล้วยื่นให้กับเยี่ยมบุญ“นี่ค่ะพ่อ”

เยี่ยมบุญยื่นมือรับ จากนั้นให้ผู้ช่วยนำไปใส่ถุงกันน้ำเพื่อแยกไว้

หลังจากใส่เรียบร้อยแล้ว เขามองไปยังมายมิ้นท์และทามทอย“เห็นหรือยังล่ะ ตอนนี้ชวนชมก็ดึงเส้นผมออกมาแล้ว ตอนนี้ถึงตาพวกคุณแล้ว”

“ทามทอย”มายมิ้นท์ตะโกนเรียกทามทอยหนึ่งที

แน่นอนว่าทามทอยไม่พูดไม่จา ทำให้สองสามีภรรยาสุเวทย์ต่างดึงเส้นผมของตนออกมาแล้วใส่ในถุงกันน้ำที่เยี่ยมบุญเตรียมมา

“ตอนนี้ผมจะไปหน่วยงานตรวจพิสูจน์ดีเอ็นเอสักสองสามหน่วยงาน เพื่อตรวจพิสูจน์ดีเอ็นเอด้วยตนเอง”เขาติดฉลากผมเหล่านี้เป็นรายบุคคล แล้วใส่ลงไปในถุงเอกสารขนาดใหญ่

เยี่ยมบุญฮึด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ผมไปด้วย ผมอยากไปดูด้วยตนเอง ใครจะไปรู้ว่าพวกคุณจะเล่นตุกติก เปลี่ยนของที่มีอยู่เดิมหรือเปล่า”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นทามทอย พวกคุณก็ไปด้วยกันเถอะ”มายมิ้นท์พูดขึ้นพลางเม้มริมฝีปาก

ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม หล่อนต้องการที่จะพิสูจน์ว่าเจินเจินไม่ใช่ลูกสาวของเยี่ยมบุญ

หล่อนไม่เชื่อว่าองค์กรอื่นก็ถูกเจินเจินซื้อไว้หมดแล้ว

ทามทอยและเยี่ยมบุญเดินออกไปแล้ว เหลือเพียงมายมิ้นท์ เปปเปอร์ คุณนายตระกูลภักดีพิศุทธิ์ ชวนชม และสองสามีภรรยาสุเวทย์

เปปเปอร์เหลือบมองเวลา จากนั้นก้มหน้าพูดขึ้นกับมายมิ้นท์ที่อยู่บนรถเข็นว่า：“นั่งรออยู่ที่นี่ก็ไม่มีประโยชน์อะไร เดี๋ยวผมให้คนจัดเตรียมห้องรับรอง ไปนั่งรอในห้องรับรองเถอะ”

มายมิ้นท์ก็ไม่ได้ปฏิเสธ พยักหน้ารับคำ“ได้ค่ะ”

เธอก็ไม่ได้อยากที่จะรออยู่ที่นี่ หากอยู่ที่นี่นาน เรื่องที่เธอมองไม่เห็น อาจถูกเปิดเผยออกมา

เปปเปอร์เรียกพนักงานให้มาเปิดห้องรับรอง จากนั้นก็ลากมายมิ้นท์เข้าไป

สำหรับคนอื่น เขาไม่แคร์

เมื่อมาถึงห้องรับรอง เปปเปอร์ก็รินน้ำให้กับเธอหนึ่งแก้ว“ดื่มสักหน่อยเถอะ ริมฝีปากของคุณแห้ง”

“ขอบคุณค่ะ”มายมิ้นท์ยื่นมือออกไป เพื่อรับน้ำที่อยู่เบื้องหน้าแก้วนั้น

แต่ว่าเนื่องจากเธอมองไม่เห็น จึงไม่ทราบว่าแก้วน้ำอยู่ตำแหน่งไหน ทำได้เพียงเอื้อมมือออกไปและทดสอบอยู่ในอากาศที่อยู่ตรงหน้าอย่างระมัดระวังเท่านั้น

เมื่อเห็นเหตุการณ์เช่นนั้น เปปเปอร์ก็ยิ้มเล็กน้อย จากนั้นคว้ามือของเธอไว้

มายมิ้นท์ตกใจ“คุณทำอะไรของคุณ？”

เธออยากดึงมือกลับมาอย่างอัตโนมัติ