ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 11

บทที่ 11 พบเจอ

เมิ่งหลิงและเฉียนอี้ฟาเดินมาและขวางไม่ให้ฉิงเทียนและซูเสวี่ยออกไป

เฉียนอี้ฟามองมาที่ฉิงเทียนแล้วพูดขึ้น “เฮ้ยไอ้หนู ฉันจะเลี้ยงมื้อค่ำสาวคนนี้เอง ถ้านายอยากจะไปก็รีบไปๆซะ อย่ามาเกะกะที่นี่”

ซูเสวี่ยมองมาที่ฉิงเทียนอย่างกังวล ฉิงเทียนจึงได้ดึงมือของซูเสวี่ยมาให้เธอมาหลบอยู่ข้างหลังเขา ฉิงเทียนทำให้ซูเสวี่ยนั้นเป็นกังวลน้อยลง

แล้วหันหน้าไปมองเฉียนอี้ฟา: “เมื่อสักครู่คุณบอกว่าชื่อเฉียนอี้ฟางั้นเหรอ!”

“นายเริ่มกลัวแล้วรึยังไง จะบอกให้รู้เอาไว้นะฉันน่ะคือผู้จัดการทั่วไปของบริษัทไห่เหวิน ถ้านายไม่อยากที่จะมีปัญหาล่ะก็ กรุณาอยู่ให้ห่างๆจากฉันด้วย” เขาเชิดคอขึ้นมาแล้วพูดดูถูกฉิงเทียน

ฉิงเทียนมองไปที่รูปร่างของเฉียนอี้ฟา ก่อนจะปรากฏรอยยิ้มขึ้นบนหน้าของเขาอย่างช้าๆและพูดขึ้นมา “คุณคือเฉียนอี้ฟาจริงๆเหรอ? ผมไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อนเลย”

“ฉันจะให้โอกาสนายเป็นครั้งสุดท้าย ไสหัวออกไปได้แล้ว!”

ซูเสวี่ยมองมาที่ฉิงเทียนจากข้างหลังและดึงฉิงเทียนเอาไว้ ฉิงเทียนจึงได้ส่ายหัวเพื่อเป็นการบอกว่าเขาไม่เป็นไร

ฉิงเทียนนั้นจึงแกล้งทำเป็นกลัวแล้วพูดขึ้น “โอ๊ย ผมกลัวแล้วจ๊า!”

“ถ้าจะปล่อยให้คุณให้โอกาสผม ผมว่าสู้ให้คุณไม่ให้โอกาสผมเลยยังจะดีเสียกว่า”

บริกรของโรงแรมหลงเถิงดูเหมือนจะรู้แล้วว่ามีการทะเลาะกันเกิดขึ้นที่นี่และสถานการณ์ไม่ค่อยดีแล้ว บริกรชายจึงได้รีบไปที่ห้องผู้จัดการแล้วรายงานสถานการณ์ที่นี่

ไม่นานนัก ก็ได้มีชายหนุ่มในชุดสูทเดินมาทางฉิงเทียน

ชายคนนั้นเดินมาหาฉิงเทียนและมองมาที่สายตาน่าหลงใหลของซูเสวี่ย แต่เขาก็ได้รีบก้มหัวลงและพูดถาม “คุณลูกค้าครับ ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่อย่างนั้นเหรอครับ?”

ฉิงเทียนที่เห็นคนเดินมาจึงได้ลดแรงกดดันของเขาลงแล้วพูดกลับไป “คือทั้งสองคนนี้ไม่ยอมปล่อยให้พวกเราไปน่ะครับ”

ผู้จัดการเงยหน้ามาพบกับเฉียนอี้ฟาและได้ทำหน้ายิ้มขึ้นมาทันที: “นี่คือคุณเฉียนไม่ใช่เหรอครับ ทำไมคุณไม่บอกผมสักหน่อยว่าคุณมาที่โรงแรมของเรา ผมจะได้จัดหาห้องที่ดีที่สุดให้คุณทันที”

เฉียนอี้ฟามองดูท่าทีของผู้จัดการแล้วก็รู้ว่าน่าจะช่วยเขาได้มาก: “ผู้จัดการหลี่จะใจดีเกินไปแล้ว!” เดี๋ยวผมจะไปดื่มทีหลังครับ ผมขอจัดการธุระที่นี่ให้เรียบร้อยก่อน”

ผู้จัดการจึงได้ถามอย่างสุภาพ “เกิดเรื่องอะไรไม่ดีเกิดขึ้นกับคุณเฉียนอี้ฟาและลูกค้าสองท่านนี้เหรอครับ?”

เฉียนอี้ฟาจึงได้ตอบอย่างเรื่อยเปื่อย “ก็พวกเขาทำชุดของแฟนสาวผมเปื้อนแล้วรีบหนีน่ะสิ” เขาชี้ไปที่รอยเปื้อนที่ชุดของเมิ่งหลิงซึ่งไม่รู้ว่าเธอไปเปื้อนน้ำมาตอนไหนไม่รู้

เมิ่งหลิงจึงได้กรีดร้องออกมา: “ชุดของฉันมีราคามากกว่า 10000 หยวนเลยนะ พวกคุณไม่สามารถจ่ายไหวหรอกต่อให้พวกคุณอยากได้แค่ไหนก็ตาม แต่ถ้าพวกคุณไม่ยอมจ่ายมาในวันนี้ พวกคุณก็อย่าหวังจะได้ออกไปง่ายๆเลย”

หลังจากที่ผู้จัดการได้ฟังและมองไปที่เฉียนอี้ฟาเขาจึงได้ยิ้มออกมา “คุณลูกค้าท่านนี้ ถ้าคุณทำชุดของสุภาพสตรีท่านนี้เสียหาย คุณก็ควรที่จะรับผิดชอบก่อนที่จะออกไปนะครับ! ทางโรงแรมของเรานั้นมีหน้าที่ที่จะต้องปกป้องลูกค้าทุกท่านที่มาทานที่นี่”

เมื่อซูเสวี่ยเห็นว่าผู้จัดการนั้นมีทีท่าลำเอียงและบอกปัดความรับผิดชอบมาทางพวกเขา เธอจึงได้โกรธแล้วตอบกลับไป: “คุณยังไม่ได้ฟังความของพวกเราแท้ๆ แต่คุณดันปัดความรับผิดชอบมาทางพวกเราเฉยเลยนะ”

ผู้จัดการก็หัวเราะแล้วพูดขึ้น “คุณสุภาพสตรีท่านนี้ ท่านเฉียนอี้ฟานั้นเป็นถึงผู้จัดการทั่วไปของบริษัทไห่เหวินเลยนะครับ เขาไม่มีทางที่จะรีดไถเอาเงินจากพวกคุณอยู่แล้ว! แต่ถ้าพวกคุณไม่จ่ายมา ผมคงต้องเรียกพนักงานรักษาความปลอดภัยมา”

สีหน้าของซูเสวี่ยเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความโกรธ ฉิงเทียนจึงลูบหัวของเธอเพื่อเป็นการบอกว่าไม่จำเป็นต้องไปโกรธ

จากนั้นเขาจึงได้พูดกับผู้จัดการ “ผมเองก็เป็นลูกค้าคนหนึ่งเช่นกัน คุณไม่คิดที่จะปกป้องสิทธิและผลประโยชน์ของพวกเราบ้างเลยเหรอ?”

ผู้จัดการหลี่จึงพูดด้วยน้ำเสียงที่ข่มขู่ “แต่ตอนนี้คุณทำชุดของคุณผู้หญิงเมิ่งเสียหายนะครับ”

“ฮ่าๆ คุณช่างเป็นผู้จัดการที่ดุดันจังนะครับ ผมเห็นว่าผมดูไม่มีเงินเข้าหน่อย ผิดกับคุณเฉียนอี้ฟาที่มีทั้งเงินและฐานะ เขาพูดถึงสีดำว่าขาว คุณก็ว่าเป็นขาวตามทันทีเลยนะครับ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน