ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 12

บทที่ 12 การทำงานของน้ำวิญญาณ

คอนโดชีจีหัวหยวน

ฉิงเทียนกลับมาถึงห้อง เขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วส่งข้อความไปหาซูเสวี่ย: คุณซูสุดสวยครับ กลับถึงบ้านรึยังครับ?

ซูเสวี่ยจึงได้ตอบกลับไป: ฉันกลับมาถึงบ้านตั้งนานแล้ว คุณเพิ่งจะส่งข้อความมาเป็นห่วงฉันตอนนี้เนี่ยนะคะ คุณนี่ดูไม่จริงใจจังเลยนะคะ

ฉิงเทียนอ่านข้อความของซูเสวี่ยในโทรศัพท์มือแล้วก็ยิ้มออกมาแบบไม่รู้ตัวแล้วจึงส่งข้อความไป: ผมเพิ่งกลับถึงบ้านเอง ผมส่งข้อความมาหาทันทีที่ผมกลับถึงบ้านเลยนะ แต่ก็เป็นความผิดของผมเองที่ไม่ได้เป็นห่วงคุณทันเวลา! ผมหวังว่าคุณจะยกโทษให้ผมนะ

ซูเสวี่ยที่อยู่อีกฟากของโทรศัพท์มือถือนั้นกำลังนอนเล่นอยู่บนเตียงด้วยสองเท้าที่เปลือยเปล่า เธอหัวเราะให้กับข้อความของฉิงเทียน และจากนั้นเธอก็จิ้มโทรศัพท์มือถือตอบกลับไป: “อืม นั่นสินะ วันนี้คุณชวนฉันไปทานมื้อค่ำแล้วยังส่งข้อความมาหาฉันทันทีที่คุณกลับถึงบ้าน ฉันจะยอมยกโทษให้คุณก็ได้”

ฉิงเทียนจึงพิมพ์กลับไป: “ขอบคุณคุณซูสุดสวยมากที่ยกโทษให้เด็กน้อยคนนี้”

“เรียกว่าเสี่ยวฉิงซือก็ไม่เลวนะ!” ซูเสวี่ยก็พิมพ์ตอบกลับไปโดยส่งสติกเกอร์รูปหน้ายิ้ม 2 ตัวตามหลังไปด้วย

หลังจากที่แชทกันอยู่เป็นเวลานาน ฉิงเทียนก็ได้รวบรวมความกล้าพิมพ์ออกไป: “มื้อค่ำคืนนี้มีความสุขไหมครับ? เอาไว้มีโอกาสผมจะชวนคุณไปทานมื้อค่ำอีกซักคืนนะครับ” หลังที่พิมพ์ส่งออกไปฉิงเทียนก็มีสีหน้าเป็นกังวลขึ้นมาขณะที่มองดูหน้าจอโทรศัพท์มือถือ นี่เป็นครั้งแรกของเขาเลยที่มีโอกาสได้ชวนสาวไปทานมื้อค่ำเช่นนี้ ฉิงเทียนรู้สึกเป็นกังวลอย่างมาก

ชั่วไม่กี่อึดใจต่อมา ก็ได้มีข้อความเข้าโทรศัพท์มือถือของเขา

“หากดูจากศักยภาพของคุณในคืนนี้แล้ว ฉันจะให้โอกาสคุณชวนฉันไปทานอีกก็ได้ แต่ว่าฉันต้องไปทำงานวันพรุ่งนี้ ฉันไปทานมื้อค่ำกับคุณได้แค่วันเสาร์เท่านั้นนะ!”

“เอาไว้พวกเราค่อยไปหาที่ดีๆทานอาหารด้วยกันอีกในวันเสาร์หน้านะครับ” ฉิงเทียนรีบพิมพ์ตอบกลับไป

“ได้ค่ะ ฉันขอตัวเข้านอนก่อนนะคะ” ซูเสวี่ยก็ได้ส่งรูปสติ๊กเกอร์ราตรีสวัสดิ์ตามไปด้วย

ฉิงเทียนก็ได้พิมพ์ตอบกลับไป “ราตรีสวัสดิ์ครับ!”

เมื่อเห็นซูเสวี่ยตอบตกลง อารมณ์ของฉิงเทียนนั้นก็ได้สดใสขึ้นมาทันที แต่หลังจากที่ยุ่งมาทั้งวัน ฉิงเทียนเองก็รู้สึกเหนื่อยเช่นกัน หลังจากที่เขาล้างหน้าเสร็จ ฉิงเทียนก็ได้หลับทันทีหลังจากล้มตัวลงนอนบนเตียง

ตอนเช้าตรู่! ฉิงเทียนก็ตื่นอย่างขี้เกียจ ในเมื่อฉิงเทียนไม่จำเป็นต้องไปทำงานแล้ว การใช้ชีวิตของเขาก็เปลี่ยนไป นอกจากฝึกวิชาอยู่ที่บ้านแล้ว อยากจะนอนก็นอน อยากจะตื่นก็ตื่นเมื่อไรก็ได้

นั่งมองพระอาทิตย์สีทองที่ฉายแสงผ่านทางระเบียง ฉิงเทียนก็ได้ไปหยิบแก้วน้ำมาดื่มและดื่มด่ำไปกับแสงอาทิตย์และอากาศยามเช้า

เขามองไปที่กระถางต้นส้มที่เขาปลูกไว้ที่ระเบียง “โว้ว ต้นส้มนี่โตขึ้นใหญ่ขนาดนี้ได้ยังไงเนี่ย?” ต้นส้มที่เขาปลูกไว้ในกระถางที่ระเบียงนั้นเดิมทีมันมีขนาดแค่พอๆกับต้นไม้ประดับห้อง แต่ตอนนี้มันโตสูงขึ้นมาเกินหนึ่งเมตรไปแล้ว แถมยังเต็มไปด้วยผลส้ม เมื่อไม่กี่วันก่อนมันยังมีขนาดแค่พอๆกับต้นไม้ประดับห้องทั่วๆไปเท่านั้น

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน