ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 114

บทที่ 114 ทำความเข้าใจสถานการณ์

โม๋ตู

ฉิงเทียนและฉิงหยูก็ได้มุ่งหน้าไปที่บ้านของซูเสวี่ยอย่างเร่งรีบ! ในขณะที่กำลังเดินอยู่นั้น ฉิงเทียนก็ได้รู้สึกสนใจในตัวของจงเทาขึ้นมา

ฟังจากที่ซูเสวี่ยเล่าแล้ว จงเทานั้นเพิ่งจะอายุราวๆ 20 ปี แต่กลับมีความสามารถทางด้านการรักษาเหนือกว่าผู้เฒ่าซูเสียอีก

จงเทาคนนี้จะต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่ๆ! ฉิงเทียนคิดอย่างมั่นใจในใจของเขา

คนในตระกูลซูนั้นต่างก็กำลังรอการมาถึงของฉิงเทียน เมื่อฉิงเทียนได้มาถึงประตูหน้าของบ้านตระกูลซู ซูเสวี่ยก็ได้รีบวิ่งมาหา เดิมทีเธอนั้นต้องการที่จะกอดฉิงเทียน แต่ทว่าเธอพบชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างๆฉิงเทียนผู้ซึ่งหน้าตาคล้ายกับฉิงเทียนมาก

เธอจึงได้เก็บอาการคิดถึงไว้ในใจและถามฉิงเทียน “นี่คือเสี่ยวหยูสินะคะ!”

เมื่อฉิงหยูเห็นท่าทีของซูเสวี่ยและท่าทีที่ดูสนิทสนมกับพี่ชายของเขาแล้ว ฉิงหยูจึงรู้ว่าคนคนนี้จะเป็นอาซ้อของเขาแน่ๆ เขาจึงได้รีบถอยห่างออกมาด้านหลังนิดหน่อยแล้วพูดขึ้น “สวัสดีครับอาซ้อ ผมคือเสี่ยวหยูเองครับ”

ซูเสวี่ยที่ถูกเรียกว่าเป็นอาซ้อของฉิงหยูนั้น ก็ได้หน้าแดงขึ้นมา “เสี่ยวหยู่ คุณเรียกฉันว่าพี่สาวจะดีกว่านะ!”

“มันรู้สึกแปลกๆน่ะที่ถูกเรียกว่าอาซ้อ!”

“แปลกตรงไหน? เสี่ยวหยูเรียกเธอว่าอาซ้อก็ถูกแล้ว!” ฉิงเทียนพูดอย่างเอาแต่ใจ แล้วจากนั้นก็กอดซูเสวี่ย

เมื่ออยู่ๆก็ถูกดึงเข้ามาในอ้อมกอดของฉิงเทียน ซูเสวี่ยก็รู้สึกปลอดภัยขึ้นมาอย่างมาก

ตั้งแต่ตอนที่ยีเย่ากวนนั้นพ่ายแพ้ให้กับจงเทานั้น เธอก็ได้แต่เฝ้าดูยีเย่ากวนที่ลูกค้าลดน้อยลงทุกวันๆ และมองดูพ่อของเธอที่วิ่งวุ่นไปมาตลอดทั้งวัน ซูเสวี่ยจึงได้อดนอนมาแล้วหลายคืนมาก

ในตอนนั้นเธอเองก็อยากที่จะโทรศัพท์หาฉิงเทียน แต่ซูเสวี่ยนั้นรู้ว่าฉิงเทียนนั้นกำลังยุ่งอยู่กับเรื่องของฉิงหยู เธอจึงได้แต่เก็บความคิดนี้เอาไว้ใจซ้ำแล้วซ้ำอีก

ในตอนนี้ฉิงเทียนได้กลับมาแล้ว ซูเสวี่ยจึงอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมาที่อกของฉิงเทียน

ฉิงเทียนเองก็รู้สึกได้ถึงน้ำตาของซูเสวี่ยที่บนไหล่เขา ฉิงเทียนกอดซูเสวี่ยเพื่อปลอบเธอแล้วพูดขึ้น “เสวี่ยเอ๋อตอนนี้สามีของคุณกลับมาแล้ว ผมบอกแล้วไงใครก็ตามที่รังแกคุณ ผมจะฉีกมันออกเป็นชิ้นโทษฐานที่ทำภรรยาสุดสวยของผมร้องไห้แบบนี้ได้ ช่างน่ารังเกียจเสียจริงๆ”

“ผมยังไม่เคยได้รับเกียรติให้เสวี่ยเอ๋อมาร้องไห้ให้ผมเลยนะ แต่หมอนั่นกลับเป็นคนแย่งไปก่อนแบบนี้ได้ไง!”

เมื่อถูกปลอบโดยฉิงเทียน ซูเสวี่ยก็ได้ยิ้มออกมาและพูดอย่างค้อนๆ “ใครที่ร้องไห้ให้เขากัน? ฉันแค่ร้องไห้เพราะลมที่พัดมาต่างหาก!”

เมื่อพูดจบเธอก็ผลักฉิงเทียนออก “เข้ามาเร็วเข้าเถอะ, พ่อของฉันหลายวันมานี้กินไม่ได้นอนไม่หลับรอให้คุณกลับมาอยู่นะ!” พูดจบเธอก็รีบเดินเข้าบ้านไปก่อน

ฉิงหยูยกนิ้วโป้งให้ฉิงเทียนอยู่ด้านหลัง ฉิงเทียนก็มองไปที่เขาอย่างภาคภูมิใจแล้วพาเขาเข้าไปในบ้าน

ในห้องนั่งเล่นของบ้านตระกูลซู ซูกังก็ลุกขึ้นยืนจากโซฟาทันทีที่เขาเห็นฉิงเทียนกลับมาราวกับว่าเห็นพระมาโปรด เขาจึงเดินไปจับมือของฉิงเทียนแล้วพูดขึ้น “เสี่ยวเทียน ตอนนี้เราตั้งพึ่งนายแล้วนะ”

แม่ของซูเสวี่ยที่อยู่ข้างๆเมื่อเห็นท่าทีที่ร้อนรนของสามีของเธอแล้วก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมา “เสี่ยวเทียนเพิ่งจะกลับมา แต่ดูคุณทำซิ?”

“แล้วมันผิดตรงไหนล่ะ? เขาเป็นลูกเขยของผมนะ ผมก็แค่ขอให้เขาช่วยเหลือเท่านั้นเอง” ซูกังตอบ

ทางด้านของฉิงเทียนก็ได้พูดตอบแม่ของซูเสวี่ย “ไม่เป็นไรหรอกครับคุณป้า อย่างที่คุณลุงว่านั่นแหละ ผมเองก็ชักจะสนใจคนที่ชื่อจงเทาเช่นกัน”

เมื่อซูกังได้ยินที่ฉิงเทียนพูด เขาจึงได้จูงพาฉิงเทียนมาแล้วคุยกันเรื่องความสามารถด้านการแพทย์ของจงเทา

หลังจากที่ได้ยินที่ซูกังเล่าแล้วฉิงเทียนก็ตกใจขึ้นมา เพราะจากที่ซูกังเล่านั้นเขาได้อธิบายถึงวิชาการแพทย์ที่จงเทาใช้ในการประลอง ฉิงเทียนจึงมั่นใจได้ว่านี่ไม่ใช่วิชาที่คนธรรมดาๆจะสามารถใช้งานได้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน