ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 120

บทที่ 120 การแข่งขัน(2)

จงเทามองดูสายตาที่ประหลาดใจของทุกคนและจ้องมองมาราวกับว่าต้องการที่จะได้มาเป็นของตัวเอง

“ผมมียาอยู่ทั้งหมด 10 เม็ดในขวดนี้ที่จะช่วยเพิ่มอายุขัยไปได้ถึง 100 ปี” จงเทาพูดอย่างภาคภูมิใจขณะที่ถือยาขวดนั้นอยู่

สำหรับฉิงเทียนแล้วตอนที่จงเทาหยิบขวดยาออกมานั้นเขาเองก็ตกใจอยู่ อย่างไรเสียนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ฉิงเทียนพบเจอยาที่สามารถช่วยยืดอายุขัยได้ แต่หลังจากที่จงเทานั้นบอกว่าจะเอามาวางเดิมพัน ฉิงเทียนก็อดไม่ได้ที่จะดูหมิ่นจงเทาที่คิดจะ*จับหมาป่าขาวด้วยมือเปล่า (*จับหมาป่าขาวด้วยมือเปล่าหมายถึงผู้ที่หลอกเอาเงินคนอื่นโดยที่ตัวเองไม่ได้ลงทุนอะไรเลย)

อย่างแรกเลยคือไม่ทราบเลยว่ายาขวดนี้นั้นมีสรรพคุณที่สุดยอดตามที่เขาบอกจริงๆหรือไม่ อย่างที่สองจากที่จงเทาว่ามาคือเขาคิดที่จะเอายาทั้ง10เม็ดนี้มาเดิมพันกับสินทรัพย์ 1หมื่นล้านหยวน หมายความว่ายาหนึ่งเม็ดมีมูลค่า 1 พันล้านหยวน เขาเกรงว่าคงจะมีไม่กี่คนที่จะยอมทำแบบนี้แน่

เมื่อคิดได้เช่นนี้ ฉิงเทียนก็ได้พูดกับจงเทาและผู้คนรอบๆตัวเขา “พวกคุณคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติอย่างนั้นเหรอที่จะเดิมพัน 1หมื่นล้านหยวนแลกกับยาทั้ง 10 เม็ดในขวดนี้”

“แต่ยาหนึ่งเม็ดในขวดนี้สามารถยืดอายุขัยได้ตั้ง 10 ปีเชียว ผมว่ามันราคามากเกินไปด้วยซ้ำที่จะนำมาแลกเปลี่ยนกับเงิน 1หมื่นล้านหยวน” จงเทากล่าวอย่างไม่เห็นด้วย

ฉิงเทียนจึงได้พูดกับจงเทา “ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ว่ามีสรรพคุณที่สุดยอดตามที่คุณว่ามาหรือไม่นั้น ผมขอถามเลยคนที่อยู่ที่นี่เลยว่ายาหนึ่งเม็ดต่อเงิน 1 พันล้านหยวนมีใครยินดีที่จะจ่ายบ้าง”

ฉิงเทียนจึงหันไปถามคนอื่นๆ และหลังจากที่ได้ยินคำถามของฉิงเทียน

แต่ละคนก็เริ่มคุยกันด้วยเสียงที่เบาๆ “1 พันล้านต่อยา 1 เม็ด ต่อให้ยืดอายุขัยได้จริงก็คงไม่มีใครซื้อหรอก?”

“ใครจะไปซื้อของราคาแพงขนาดนั้นได้?”

“ถึงว่ามันจะสามารถยืดอายุขัยได้จริงๆ แต่ถ้าราคาแพงมากขนาดนั้นคนธรรมดาหาซื้อไม่ได้หรอก คงมีแต่คนรวยเท่ามากเท่านั้นแหละถึงจะซื้อของราคาแบบนั้นได้”

เมื่อได้ยินว่าไม่มีใครที่พูดถึงในด้านดีของยาตัวนี้เลย สีหน้าของจงเทาก็มืดขึ้นมาทันที ตาอ้วนหานที่อยู่ข้างๆเขาก็รู้สึกได้ว่าจงเทานั้นมีสีหน้าที่ไม่ดี

จึงได้รีบเดินมาด้านหน้าและพูดขึ้น “พวกคุณน่ะไม่รู้จักของดีเสียแล้ว นี่คือยาที่ช่วยยืดอายุขัยเลยนะ แม้แต่องค์ฮ่องเต้ในยุคโบราณต่างก็ขวนขวายอยากจะได้ แต่ในเวลานี้พวกคุณกลับไม่รู้ถึงคุณค่าของมัน”

เมื่อได้ยินที่ตาอ้วนหานพูดต่อว่าทุกคน จึงมีบางคนที่อยู่รอบตัวเขาพูดขึ้นมา “ตาอ้วนหาน ถ้าคุณยอมจ่าย 1 พันล้านหยวนเพื่อซื้อยาหนึ่งเม็ดได้ล่ะก็ ข้าจะยอมซื้อต่อหนึ่งเม็ดเลยเอ้า”

“ใช่แล้ว, ตาอ้วนหานอย่ามาทำเป็นพูดดีใช้ลูกไม้ตื้นๆแบบนี้เลย”

แล้วฝูงชนที่อยู่รอบๆก็โห่ใส่เขา ตาอ้วนหานที่ถูกโต้เถียงกลับมาจึงไม่สามารถพูดอะไรต่อได้อีก

เพราะต่อให้เขามีเงินมากถึงขนาดนั้น เขาก็ไม่ยอมจ่ายเงินจำนวนมากขนาดนั้นเพื่อยานี้หรอก! ตาอ้วนหานเองก็คิดเช่นนี้ในใจเช่นเดียวกัน

“แล้วคุณต้องการอะไร?” จงเทาเมื่อเห็นท่าทีของฝูงชนและสีหน้าของฉิงเทียนที่เหมือนกับกำลังดูละครอยู่นั้น จึงได้ถามขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

หลังจากที่มองไปที่จงเทา ฉิงเทียนก็ได้พูดขึ้นมา “พวกเรายินดีที่จะเดิมพันด้วยยีเย่ากวนในเมืองโม๋ตู ถ้าทางฝ่ายคุณยินดีที่จะเดิมพันด้วยร้านขายยาจีนของคุณทั้งหมดในโม๋ตูและมอบยาลูกกลอนขวดนี้ให้ผม”

หลังจากที่ได้ยินเงื่อนไขของฉิงเทียน จงเทาก็ได้หน้ามืดขึ้นมาเรื่อยๆ ตาอ้วนหาจึงได้ลุกขึ้นมาแล้วพูดขึ้น “พวกเรามี 5 คลินิกอยู่ในโม๋ตู ซึ่งมีมูลค่ามากกว่า 5 พันล้านหยวนเลย แล้วยังจะเพิ่มยาขวดนี้เข้าไปอีกแกจะใจป้ำเกินไปแล้วนะ”

ฉิงเทียนไม่ได้สนใจที่ตาอ้วนหานพูดเลยแต่กลับเฝ้ารอคำตอบของจงเทาอย่างเงียบๆ จงเทานั้นก็คิ้วขมวดและคิดในขณะที่ตาอ้วนหานนั้นก็มองมาที่จงเทาอย่างกระวนกระวาย ด้วยความกลัวที่เขาจะตกลงจึงได้พูดซ้ำไปซ้ำมาในใจ: อย่าตกลงนะ อย่าตกลง!

“ก็ได้!” จงเทาที่คิดอยู่นานก็กัดฟันพูดขึ้นมา

“คุณหมอจงครับ, คลินิกมัน…….” ตาอ้วนหานที่ได้ยินจงเทาพูดตกลง ก็ได้ถามเขาทั้งน้ำตา

เพราะคลินิกเหล่านี้นั้นมีเขาเป็นหุ้นส่วนถึง 20% ซึ่งเป็นทรัพย์สินทั้งหมดที่เขามี ถ้าเกิดเขาเสียมันไปตาอ้วนหานได้กลายเป็นคนธรรมดาๆแน่

“ไม่ต้องกังวลไป ถ้าผมแพ้ขึ้น หุ้นส่วน 20% ของคุณไป ผมจะชดใช้ให้คุณเอง”

“ช่างน่าอายอะไรเช่นนี้?” ตาอ้วนหานถูมือของเขาและยิ้ม “ขอบคุณมากนะครับหมอเทวดาจง”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน