ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 122

บทที่ 122 การแข่งขัน(4)

“อย่างแกเหรอจะทำได้? อย่ามาทำให้ฉันเสียเวลาเลย!” หลิวไห่พูดดูถูกฉิงเทียน

จากนั้นเขาก็หันไปพูดกับจงเทา ที่กำลังเดินอยู่ข้างหลังฉิงเทียนอย่างสุภาพ “ไม่ทราบว่าท่านหมอจงนั้นสนใจที่จะมาเป็นหมอส่วนตัวให้ผมรึเปล่า? ผมจะขอจ้างคุณ 5 แสนหยวนต่อเดือนเลย”

“ไม่สนใจ!” จงเทาพูดเบาๆโดยไม่ได้หันหลังกลับไป สำหรับมนุษย์ธรรมดาแล้ว เขานั้นไม่อยากที่จะเหลียวมองด้วยซ้ำถ้าไม่ใช่เพราะนี่เป็นการแข่ง

ยิ่งไปกว่านั้น เขานั้นไม่อยากที่จะแพ้ในการแข่งบนโลกมนุษย์เช่นนี้ ถ้าศิษย์พี่ศิษย์น้องของเขาในสำนักจงเหมินรู้เข้าละก็คงโดนหัวเราะเยาะจนตายแน่

“ถ้ายังไม่ได้ผลละก็ คงจะต้องใช้เจ้านี่ซะแล้ว” ว่าแล้วจงเทาก็หยิบเอาขวดยาออกมาอีกขวดจากกระเป๋าเอวของเขา

“หุบปากน่า!” ฉิงเทียนตะโกนใส่หลิวไห่ “ถ้าคุณไม่อยากที่จะให้รักษาละก็ คุณก็ออกไปจากที่นี่จะดีกว่า”

“ใช่ๆ ผู้ป่วยคนนี้เรื่องมากเหลือเกิน ได้หมอเทวดาฉิงมารักษาให้ก็โชคดีแค่ไหนแล้ว”

………….

ฝูงชนโดยรอบต่างก็รู้สึกไม่ดีกับท่าทีของหลิวไห่เช่นกัน และได้ระดมพูดใส่เขา

เมื่อเห็นสีหน้าที่ไม่สู้ดีของผู้คนโดยรอบ, หลิวไห่จึงได้หุบปากและนั่งนิ่งๆ ในเวลานี้ฉิงเทียนก็ได้เดินมาหาหลิวไห่ และมองหาที่ที่เขาได้ฝังเข็มเอาไว้ก่อนหน้านี้ และพูดกับเพ่าฝูที่อยู่ในทะเลความรู้ “เพ่าฝู เธอช่วยดูอาการที่ขาของเขาให้หน่อยฉันไม่อยากใช้พลังวิญญาณของฉัน”

เมื่อได้ยินที่ฉิงเทียนพูด เพ่าฝูที่อยู่ทะเลความรู้ก็ถามอย่างงงๆ “ทำไมนายท่านถึงไม่อยากใช้พลังวิญญาณล่ะเจ้าคะ?”

“ฉันไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าฉันเป็นผู้ฝึกวิชาน่ะสิ ได้โปรดช่วยนายท่านหน่อยนะเพ่าฝู!” ฉิงเทียนอธิบาย

“อ้อ เข้าใจแล้วเจ้าค่ะ” เพ่าฝูที่จู่ๆก็รู้สึกตัวได้ “ถ้าอย่างนั้นข้าจะตรวจสอบเขาด้วยพลังวิญญาณอ่อนๆเจ้าค่ะ, ถ้าเกิดคนร้ายรู้สึกได้ถึงพลังวิญญาณก็จะเข้ามาทำร้ายนายท่านได้สินะเจ้าคะ?”

“ใช่แล้ว เพ่าฝูฉลาดมาก” ฉิงเทียนพูดชม

“ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของข้าเองเจ้าค่ะ” เพ่าฝูพูดแล้วทุบอกของเธอ จากนั้นทะเลความรู้ของฉิงเทียนก็มีรูปภาพขาของหลิวไห่ปรากฏขึ้นมา

รูปถ่ายพวกนี้ชัดเจนมาก เห็นแม้กระทั่งเส้นเลือดฝอยอย่างชัดเจนในหัวของฉิงเทียน

ในสายตาของคนนอก จะเห็นว่าฉิงเทียนนั้นกำลังลูบไปที่ขาของหลิวไห่ด้วยมือของเขาอยู่ และสายตาของเขาก็ได้จับจ้องไปที่ขาของหลิวไห่

แต่จริงๆแล้วฉิงเทียนนั้นกำลังมองหาตำแหน่งของเข็มจากภาพในหัวของเขาอยู่

ฉิงเทียนก็ยังพอจำตำแหน่งเข็มของเขาได้ แต่หลังจากที่ผ่านไปเป็นเวลานาน การเคลื่อนไหวของหลิวไห่และการไหลเวียนของเลือดได้ทำให้เข็มเล่มบางมากจนไม่รู้ว่ามันไหลไปอยู่ตรงไหนแล้ว

และเข็มเงินเล่มนี้นั้นก็ไม่ใช่เข็มเงินธรรมดาๆ เป็นของที่เขาซื้อมาจากถาวเป่าสวรรค์ ถึงแม้ว่าชุดเข็มเงิน 10 เล่มนั้นจะราคาแค่ 1 หินเซียนก็ตาม แต่สำหรับคนธรรมดาอย่างเขาแล้วสิ่งนี้เป็นสิ่งของเซียนซึ่งไม่ง่ายที่จะหาได้

ถ้าฉิงเทียนไม่ใช่คนที่ใส่เข็มนั้นเข้าไป เขาจำเป็นที่จะต้องประมาณการตำแหน่งจากการไหลของเข็ม แต่ฉิงเทียนไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นเพราะเขาจำตำแหน่งของเข็มเงินคร่าวๆได้

เขามองดูภาพในหัวและตำแหน่งขาของหลิวไห่อย่างตั้งใจ จนในที่สุดฉิงเทียนก็พบตำแหน่งของเข็มในอีก 20 นาทีต่อมา

“ไม่ง่ายเลยกว่าจะหาแกเจอได้”

หลังจากที่พูดในใจจบ ฉิงเทียนก็ลุกขึ้นยืนและพูดกับคุณหมออาวุโสที่อยู่ข้างหลังเขา “ผมตรวจเสร็จแล้วครับ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน