ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 123

บทที่ 123 การแข่งขัน(5)

เมื่อเห็นว่าหลิวตันนั้นได้เลือกวิธีการรักษาเรียบร้อยแล้วนั้น จงเทาจึงได้ถอนหายใจออกมา เพราะว่าเขานั้นยังมีความลังเลในใจอยู่ ถึงแม้ว่าเขานั้นจะสามารถวินิจฉัยอาการของหลิวไห่ได้ก็จริงอยู่ แต่ก็ยังไม่มีวิธีที่ดีที่จะรักษาเขาได้

“ในเวลานี้เราก็ได้กรรมสิทธิ์ของยีเย่ากวนของพวกเขามาครอบครองแล้ว เรื่องอื่นๆเอาไว้ก่อนก็แล้วกัน” จงเทาคิด

“ฮ่าๆ ยีเย่ากวนเป็นของพวกเราแล้ว” ตาอ้วนหานหัวเราะไปรอบๆ

ผู้คนที่อยู่ใกล้ๆต่างก็มองไปที่ความสำเร็จของตาอ้วนหาน ด้วยสายตาที่รังเกียจทีละคน แต่ก็ยังมีบางคนที่มองด้วยสายตาที่อิจฉา เพราะว่าทรัพย์สิน 1หมื่นล้านนั้นได้ตกเป็นของเขาแล้ว และแต่ละคนก็หันมามองตระกูลซูด้วยแววตาที่น่าสงสาร

“1หมื่นล้านหยวนจะสูญไปเช่นนี้ ตระกูลซูคงจะกลับลุกขึ้นมายืนได้ยากแล้ว”

“ใครว่าไม่ใช่ล่ะ แต่ฝีมือของคุณหมอจงก็น่าทึ่งจริงๆ”

“ใช่ ในอนาคตผู้นำด้านการแพทย์แผนจีนคงจะต้องตกเป็นของคุณหมอจงแล้ว”

เมื่อเห็นพูดคุยกันเช่นนี้แล้ว คุณหมอจงก็รู้สึกภาคภูมิใจมาก

“ถ้าอย่างนั้นผมขอประกาศว่า…..” คุณหมออาวุโสที่เป็นกรรมการก็ได้เตรียมที่จะประกาศให้จงเทาเป็นผู้ชนะ

ในเวลานี้เองที่ฉิงเทียนก็ได้พูดขึ้นมา “แพ้หรือชนะยังไม่ได้ตัดสินกันเลยนะ?”

แล้วทุกคนก็หันมามองที่ฉิงเทียนด้วยสายตาที่ประหลาดใจ ในเวลานี้แล้วเขายังจะดื้อด้านอีก คนได้เลือกจงเทาไปแล้ว ก็เท่ากับว่าเขาแพ้แล้วไม่ใช่รึ?

“ไอ้หนุ่ม อย่ามาทำเป็นเล่นตุกติกนะ! หลิงไห่เลือกคุณหมอจงของเราไปแล้วนะ” ตาอ้วนหานได้พูดขึ้นมา

“ใช่แล้ว คุณหมอฉิงว่ากันตามกฎแล้ว คุณหมอจงถือเป็นฝ่ายชนะการแข่งครั้งนี้” คุณหมออาวุโสพูดกับฉิงเทียน

เมื่อได้ยินที่คุณหมออาวุโสพูดทุกคนต่างก็ผงกหัว แม้แต่ซูกังเองก็ยังพูดขึ้นมา “ฉิงเทียน ตระกูลซูของพวกเรายินดีที่จะเดิมพันและยอมรับความแพ้นั้น ถ้าพวกเราแพ้เขาแล้วพวกเราก็ยินดีที่จะแพ้เขา”

“ผู้เฒ่าซูพูดถูกต้องแล้ว” ตาอ้วนหานยกนิ้วให้กับซูกัง

เมื่อเห็นว่าการเลือกของตัวเองนั้นส่งผลกับยิ่งใหญ่ขึ้นมา หลิวไห่และหลิวตันก็อดไม่ได้ที่จะถามผู้คนรอบๆ

หลังจากที่ได้ยินคำอธิบายจากผู้คนรอบๆแล้ว หลิวไห่ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะแล้วพูดขึ้น “ฉิงเทียนแกคงไม่คิดสินะว่าจะมีวันนี้”

เดิมที เขานั้นที่ไม่เชื่อฉิงเทียนก็เพราะเขานั้นมีอคติกับฉิงเทียน เขานั้นกลัวว่าถ้าฉิงเทียนนั้นไม่คิดที่จะช่วยรักษาเขาจริงๆ แต่เขาไม่คิดว่าจะทำให้ฉิงเทียนแพ้และสูญเสียทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลซู

เมื่อคิดได้เช่นนี้หลิวไห่ก็หันไปมองซูเสวี่ยด้วยแววตาที่เร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ ทั้งๆที่หมดหวังเรื่องช่วงล่างของเขาไปแล้ว เขาไม่คิดว่าจะมีคนที่บอกว่าจะสามารถรักษาเขาได้และเขายังทำร้ายฉิงเทียนได้ด้วย สำหรับหลิวไห่แล้วไม่เพียงแต่เขาจะทำร้ายฉิงเทียนแต่ยังมีความหวังที่จะรักษาขาของเขาได้ด้วย เรียกได้ว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกถึงสองตัว เขาไม่คิดว่าการเลือกอย่างไม่ได้ตั้งใจของเขานั้นจะทำให้ให้ฉิงเทียนต้องทุกข์ทรมานมากเช่นนี้

เมื่อเห็นสีหน้าของฝูงชนแล้ว ฉิงเทียนจึงอดไม่ได้ที่จะพูดตะคอกขึ้นมา

“จุดประสงค์ของการชนะการแข่งนี้ที่พวกเราพูดกันมันคืออะไร?” ฉิงเทียนพูดกับกรรมการ

คุณหมออาวุโสจึงตกใจแล้วพูดขึ้นมา “กฎของพวกเราคือใครก็ตามที่รักษาเขาหายได้ก่อนคือผู้ชนะ”

เมื่อพูดจบ คุณหมออาวุโสและคนอื่นๆก็ดูเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่างได้

ส่วนซูกังเองก็เข้าใจอย่างชัดเจนถึงความหมายของคำพูดนั้น “ใช่แล้ว เขายังไม่ได้รักษาหลิวไห่สักหน่อย ก็แค่หลิวไห่เลือกเขาเท่านั้น”

“จริงด้วย พวกเรายังไม่แพ้” ซูเสวี่ยก็จูบไปที่หน้าของฉิงเทียนอย่างตื่นเต้น

จากนั้นเธอก็นึกขึ้นมาได้ว่ายังมีคนจำนวนมากอยู่ที่นี่ด้วย จึงได้รีบหยุดทันทีแล้วสีหน้าของเธอก็แดงขึ้นมา และหลบไปข้างหลังฉิงเทียนอย่างอายๆ

แล้วในตอนนี้เองที่จงเทามีสีหน้ามืดมนขึ้นมาแล้วพูดขึ้น “แล้วคุณมีวิธีรักษาเขางั้นเหรอ?

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน