ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 125

บทที่ 125 สิ้นสุดการแข่งขัน

การพลิกผันของเหตุการณ์นี้ทำให้ผู้คนต่างก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจและทำให้ทุกคนต้องอ้าปากค้างไปตามๆกัน ก่อนหน้านี้พวกเขายังเป็นศัตรูกันอยู่เลย แต่ตอนนี้พวกเขาได้เปลี่ยนจากการทะเลาะกันกลายเป็นคุยแบบฉันมิตรแบบคนในระดับเดียวกันไปแล้ว

“นี่พวกแกหมายความว่าอย่างไร?” หลิวไห่อดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมาเมื่อเขาเห็นภาพเช่นนี้

เดิมที เขานั้นเป็นเหมือนซาลาเปาหอมหวานสำหรับทั้งสองคนนี้ทำให้หลิวไห่ไม่รู้สึกกลัวอะไร ในใจของเขานั้นคิดว่าหากทั้งสองคนนั้นอยากที่จะชนะ พวกเขาก็ต้องมารักษาเขาให้หาย

และด้วยความไม่กลัวใครนี้และความหยิ่งยโสของเขาได้ทำให้เขาดูถูกอาชีพหมอ และด้วยท่าทีของเขาเช่นนี้ได้ทำให้ฉิงเทียนนึกที่จะยอมแพ้การแข่งขันนี้ขึ้นมา

“กรรมการครับ ผมยอมแพ้แล้วและในเมื่อจงเทากับผมเสมอกัน สัญญาของเราถือเป็นโมฆะนะครับ” ฉิงเทียนพูดขณะที่ถือสัญญาไว้ในมือของเขา

แม้แต่คุณหมออาวุโสที่อยู่ในวงการแพทย์มานานหลายปี ก็คิดว่าถึงหลิวไห่นั้นจะมีเงินอยู่มากมายก็จริง แต่คนที่ไม่ให้ความเคารพกับอาชีพหมอเช่นเขานั้น ทำให้คุณหมออาวุโสยังรู้สึกรังเกียจ ดังนั้นเขาจึงได้พูดขึ้นมา “แน่นอน ในเมื่อคุณหมอจงรักษาเขาไม่ได้และตอนนี้คุณก็ยอมรับว่าคุณไม่สามารถรักษาเขาได้ ถ้าอย่างนั้นว่ากันตามกฎก็ให้ถือว่าพวกคุณทั้งคู่เสมอกันและสัญญาที่ตกลงกันเอาไว้ก็ให้ถือเป็นโมฆะไป”

หลังจากที่คุณหมออาวุโสพูดจบ ฉิงเทียนก็ได้ฉีกสัญญาในมือทิ้งทันทีทำให้ทุกคนมีสีหน้าที่ประหลาดใจ

หลังจากที่ได้เห็นการกระทำของฉิงเทียนแล้ว จงเทาก็ปรากฏความชื่นชมในสายตาของเขา

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าจริงๆแล้วฉิงเทียนนั้นสามารถรักษาหลิวไห่ได้จริงๆหรือไม่ หรือว่าฉิงเทียนเขาทำเป็นใจแข็งเท่านั้น แต่หัวใจของจงเทานั้นก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชมฉิงเทียน

“ในเมื่อเห็นพี่ฉิงตรงไปตรงมาเช่นนี้ ถ้าผมไม่ตามก็กระไรอยู่” จากนั้นเขาก็ได้ฉีกสัญญาทิ้งเช่นกัน

ตาอ้วนหานที่เห็นเหตุการณ์ที่พลิกผันยิ่งกว่าละครในทีวีนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหัวแล้วพูดกับตัวเอง “คนพวกนี้คิดอะไรกันอยู่เนี่ย? ฉีกเงินทิ้งต่อหน้ากันได้อย่างไร”

มองดูการกระทำของฉิงเทียน ผู้เฒ่าซูก็อดไม่ได้ที่จะคิด: ช่างสมกับที่เป็นวีรบุรุษจริงๆที่มีหัวใจเช่นนี้ตั้งแต่ยังหนุ่ม และเป็นเพราะเขานั้นรู้จักศิษย์พี่ของเขาดี ในเมื่อเขาบอกว่าเขารักษาหลิวไห่ได้ ก็แสดงว่าเขาสามารถรักษาได้จริงๆ

แต่ในเวลานี้เขากลับยอมทิ้งเงิน 1หมื่นล้านหยวนไป, ผู้เฒ่าซูนั้นไม่ต้องถามตัวเองก็รู้ว่าตัวเขานั้นทำแบบนั้นไม่ได้แน่

หลิวตันที่อยู่ใกล้ๆมองไปที่น้องชายเพราะการขัดแย้งด้านภาษาได้ทำให้หมอทั้งสองคนล้มเลิกที่จะรักษาขาของเขาพร้อมกันไปแล้ว ทำให้เธออดไม่ได้ที่จะกระวนกระวาย ถึงแม้ว่าน้องชายของเธอนั้นจะเป็นคนไม่ดี แต่เขาก็เป็นน้องชายของเธอเพียงคนเดียว

เธอจึงได้รีบเดินออกมาข้างหน้าแล้วพูดขึ้น “ทั้งสองคนคะ, ดิฉันรู้ว่าเมื่อสักครู่น้องชายของดิฉันได้เสียมารยาทกับพวกคุณ”

เธอจึงได้หยิบเช็คขึ้นมาสองใบแล้วเขียนลงไปใบละล้าน จากนั้นก็ยื่นไปที่ทั้งสองคนแล้วพูดขึ้น “นี่ถือเป็นคำขอโทษจากดิฉันสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นเพราะน้องชายของดิฉันเมื่อสักครู่ค่ะ”

ผู้คนต่างก็มองหลิวตันว่าใจป้ำมาก ทุกคนต่างก็อดไม่ได้ที่จะอิจฉาฉิงเทียนกับจงเทา ถ้าได้เงิน 1 ล้านเพียงเพื่อโดนด่าแค่ไม่กี่คำพวกเขาคงไม่รีรอที่จะยอมถูกด่าแน่แล้วจากนั้นเงิน 1 ล้านก็จะเป็นของพวกเขา

ฉิงเทียนและจงเทาก็ได้หันมามองหน้ากัน แล้วทั้งคู่ก็ยิ้มให้กัน

สำหรับพวกเขาแล้ว พวกเขาไม่สนใจเงิน 1 ล้านนี่เลย แต่หลิวตันที่ออกมาจัดการเรื่องของหลิวไห่ทันทีโดยไม่ทันได้กะพริบตานั้น ช่างแตกต่างกันสมกับที่เป็นผู้บริหารบริษัทชั้นนำของประเทศ

“คุณผู้หญิงครับ ผมยังเก่งวิชาแพทย์ไม่พอครับ ผมไม่สามารถรักษาน้องชายของคุณได้หรอกครับ” ฉิงเทียนผลักเช็คของหลิวตันกลับไปแล้วพูดขึ้น “ผมไม่ขอรับเงินนี้ครับ”

“คุณหลิวครับ ผมพยายามอย่างเต็มที่แล้ว อย่างที่คุณเห็นผมไม่สามารถรักษาอาการน้องชายของคุณได้หรอกครับ” จงเทากล่าว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน