ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 153

บทที่ 153 แขกไม่ได้รับเชิญ

ถึงแม้ทั้งสองคนนั้นอาจจะยากสักหน่อย แต่ท่านไท่ไป๋จินซิงยังคงมีความมั่นใจอยู่มาก อย่างไรก็เสียนี่ก็เพื่อการเตรียมงานเลี้ยงลูกท้อ เพื่อเป็นหน้าเป็นตาของสวรรค์และเพื่อเง็กเซียนฮ่องเต้ เขาเชื่อว่าเจ้าแม่หวังหมู่และเอ้อหลางเสินจะต้องยอมแน่

“แล้วจะให้ใครมาเต้นฮิป-ฮอป และแสดงละครกับเล่นตลก?” ตือโป๊ยก่ายถามอย่างสงสัย

“ฮิป-ฮอปน่าจะให้เหล่าเทพน้อยเต้นก็ได้ครับ” เขาพูดแล้วชี้ไปที่เทพน้อยเสี่ยวเยว่ที่ยืนอยู่ข้างๆเขา จริงๆแล้วเขาทำเพื่อเหล่าเทพน้อยและเพื่อเอาใจไท่ไป๋จินซิง

เมื่อได้ยินที่ฉิงเทียนแนะนำตัวเขา เทพน้อยที่อยู่ข้างๆเขาก็รู้สึกตกใจ หลังจากที่หายตกใจแล้วเขาก็มองไปที่ฉิงเทียนอย่างขอบคุณและมองไปที่ไท่ไป๋จินซิงอย่างคาดหวัง

งานเลี้ยงลูกท้อนั้นคืองานเลี้ยงที่เป็นที่สนใจทั่วทั้งโลกเซียน มันจะเป็นเกียรติอย่างมากหากได้ไปขึ้นแสดงที่นั่น

“โฮ่, เจ้าแนะนำเขาอย่างนั้นเหรอ?” ไท่ไป๋จินซิงแม้จะไม่ได้เห็นด้วยแต่ก็ยังไม่ได้ปฏิเสธ และถามเขากลับ “ทำไมกันล่ะ?”

“ที่ผมแนะนำให้เต้นฮิป-ฮอปนั้นแสดงโดยเทพน้อยนั้น อย่างแรกเลยมันจะเป็นการดีกว่าที่จะให้เด็กมาเต้นฮิป-ฮอปน่ะครับ แล้วอีกอย่างผมไม่ได้บอกให้เทพน้อยเต้นคนเดียวด้วย แต่ให้หามาอีกสักประมาณ 10 คนให้มาเต้นด้วยกัน แล้วจะเยี่ยมเลยครับ”

หลังจากที่ได้ยินที่ฉิงเทียนอธิบายแล้ว ไท่ไป๋จินซิงก็คิดอยู่พักหนึ่งแล้วผงกหัว “ดี, ข้าจะให้เสี่ยวเยว่พาเจ้าไปเลือกดูเทพน้อยคนอื่นๆ”

เมื่อได้ยินที่ไท่ไป๋จินซิงเห็นด้วยแล้ว เทพน้อยเสี่ยวเยว่ก็ได้พูดอย่างตื่นเต้น “น้อมรับคำสั่งนายท่านขอรับ” แล้วมองไปที่ฉิงเทียนอย่างขอบคุณ ซึ่งฉิงเทียนเองก็ได้ยิ้มตอบกลับมา เทพน้อยนั้นยังรู้สึกตื่นเต้นมาก ที่เขาจะได้ไปงานเลี้ยงลูกท้อ

“แล้วอีกสองอย่างที่เหลือล่ะ?”

“เรื่องของละครเวที ผมคิดว่าจะให้ลูกพี่หมูรับบทเป็นคนที่ถูกหลอก ส่วนคู่สามีภรรยาที่หลอกขายไม้ค้ำยันก็ให้ท่านลุ่ยกงกับเตียนบ๊อแสดงร่วมกันครับ”

ตือโป๊ยก่ายรู้สึกตื่นเต้นแต่ก็ยังกังวล “ให้ข้ารับบทเป็นคนซื่อที่ถูกหลอกงั้นเหรอ? ข้าจะแสดงได้ดีไหมนะ?”

ไท่ไป๋จินซิงก็ได้พูดเสริม “ให้ตือโป๊ยก่ายรับบทนี้เหมาะสมจริงๆนั่นแหละ”

“ผมเชื่อในตัวลูกพี่นะครับ” ฉิงเทียนเองก็พูดเชียร์ด้วย แต่จริงๆแล้วด้วยใบหน้าที่เป็นคนซื่อตรงของตือโป๊ยก่ายนั้นช่างเหมาะสมอย่างมากกับบทถูกหลอกขายมาก

“ได้, ในเมื่อพวกเจ้าต่างก็เชื่อในตัวข้า, ข้าก็จะลองดู!” อย่างไรเสียเรื่องนี้ก็ถือว่าเป็นเกียรติมากสำหรับตือโป๊ยก่ายที่จะได้แสดงในงานเลี้ยงลูกท้อ ถึงแม้ว่าตัวละครที่เขารับบทนั้นจะไม่ค่อยดีก็ตาม

แล้วตอนที่ตือโป๊ยก่ายคิดว่าฉางเอ๋อเองก็ได้มาร้องในงานเลี้ยงลูกท้อแล้ว เขาเองก็อยากที่จะขึ้นแสดงในงานเลี้ยงลูกท้อด้วยเช่นกัน เมื่อคิดถึงเรื่องนี้แล้วตือโป๊ยก่ายก็รู้สึกมีความสุขขึ้นมา”

“ส่วนเรื่องของตลกดูโอ้รอดจากปากเสือนั้น ผมว่าหาคนจากเผ่าพยัคฆ์มาสักคนและเซียนที่พอมีวาทศิลป์มาอีกสักคนก็โอเคครับ การแสดงตลกดูโอ้นี้จำเป็นต้องใช้ศิลปะของการพูดก็จริง ตอนนี้มีบทพูดก็มีอยู่แล้วดังนั้นมันจะเห็นผลอยู่แล้วตราบเท่าที่มีคนมาพูดตามบทได้ครับ”

“เอาล่ะ, ในเมื่อได้ว่าที่นักแสดงแล้ว, พวกเราก็ไปเชิญนักแสดงมากันเถอะ เสี่ยวเยว่เจ้าพาน้องฉิงไปหาคนและฝึกเต้น” ไท่ไป๋จินซิงสั่งการ

“ขอรับนายท่าน!” เสี่ยวเยว่ตอบ

แล้วในตอนที่ฉิงเทียนและคนอื่นๆกำลังจะลุกขึ้นยืนไปลุยงานอยู่นั้นเอง จู่ๆก็มีเมฆลอยมายังที่ที่พวกเขาอยู่

“ศิษย์พี่ใหญ่คุณมาทำอะไรที่นี่เหรอครับ?” ตือโป๊ยก่ายพูดอย่างประหลาดใจตอนที่เขาเห็นคนที่โดดลงมาจากก้อนเมฆก้อนนั้น

“ว่ายังไงศิษย์น้องรอง ข้ามาที่นี่เพื่อดูว่าการแสดงของของพวกเจ้าเตรียมไปถึงไหนแล้ว?”

“นั่นท่านฉีเทียนต้าเซิ่น!” ฉิงเทียนรู้สึกตกใจ เขานั้นหลุดปากออกมาและมีสายตาที่เป็นประกาย เพราะเขานั้นดูแล้วช่างคล้ายกับซุนหงอคงที่เห็นในทีวีซีรีย์ไซอิ๋วมาก!

ฉิงเทียนจึงก้มหัวคำนับแล้วพูดขึ้น “สวัสดีครับ ท่านมหาเซียน!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน