ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 160

บทที่ 160 คิดว่าเป็นแมวป่วยงั้นเหรอ?

“เป็นใครกัน?” ฉิงเทียนถาม ใครกันที่กล้ามาปลอมตัวเป็นคนอื่นในสวรรค์กัน

“ไม่ต้องกังวลนะ นายท่านข้าจะหาให้ได้ว่าเขาคือใครเจ้าค่ะ” เพ่าฝูพูดจบก็ใช้ 2 นิ้วหมุนไปตามเข็มนาฬิกา 3 รอบและอีกหมุนทวนเข็มนาฬิกาอีก 3 รอบในอากาศ แล้วจากนั้นก็มองเข้าไปที่ดวงตาของเธอ จากนั้นเพ่าฝูก็ได้คิ้วขมวดพร้อมกับแสงสีขาว

“นายท่านเจ้าคะ คนคนนี้คือหั่วเอี๋ยนเจ้าค่ะ” เพ่าฝูพูดอย่างไม่พอใจ “หั่วเอี๋ยนคนนี้ตั้งใจมาก่อปัญหาในนายท่านเจ้าค่ะ ขอให้นายท่านสั่งมาข้าจะใช้ฟ้าผ่าหัวเขาเองเจ้าค่ะ!”

“ไม่, ไม่” ฉิงเทียนพูดห้ามก่อน ผู้ที่มันจะแปลกมากเกินไปที่จะจู่ๆมีฟ้าผ่าท่ามกลางวันแดดออกเช่นนี้

“นายท่านของคุณ มีวิธีที่จะจัดการกับเขาอยู่” ฉิงเทียนพูดอย่างมีลับลมคมใน หั่วเอี๋ยนมาก่อปัญหาให้เขาซ้ำแล้วซ้ำอีก หั่วเอี๋ยนคงคิดว่าตัวเขาเป็นมนุษย์แล้วจะทำอะไรเขาไม่ได้แน่ๆ

เขาจึงได้ก้าวขาเดินไปหาหัวเอี๋ยน ผู้ซึ่งได้ปลอมตัวเป็นหั่วหวา เขามองไปที่หัวเอี๋ยนด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายบนใบหน้าของเขา แล้วเขาก็ถามด้วยเสียงฟังชัด “เทพน้อยตนนี้มาจากตระกูลไหนอย่างนั้นรึ?”

เทพน้อยเสี่ยวเยว่ที่อยู่ข้างๆมองดูฉิงเทียนที่ถามเขาว่าหั่วหวาที่หัวเอี๋ยนสวมรอยอยู่นั้นมาจากที่ไหนกัน แล้วสงสัยว่าฉิงเทียนนั้นถามเขาทำไม? ไม่ใช่ว่าเขาได้บอกฉิงเทียนไปแล้วเหรอ?

ตอนที่หั่วเอี๋ยนมองเห็นฉิงเทียนเดินมาหาเขา เขาก็รู้สึกได้ว่าฉิงเทียนเดินมาเพื่อขอร้องเขาแน่ๆ ดังนั้นเขาจึงได้หันหัวไปหาฉิงเทียนและพูดอย่างภาคภูมิใจ “นายท่านของข้าบอกไปเจ้าก็คงกลัวจนตายแน่ เขาก็คือหั่วเต๋อซิงจวิน ผู้ที่มีหน้าที่ควบคุมไฟบนโลกยังไงล่ะ”

“โอ้ ที่แท้ก็เป็นเทพรับใช้ของหั่วเต๋อซิงจวินนี่เอง” ฉิงเทียนแกล้งทำเป็นพูดอย่างชื่นชม

“ตอนนี้เจ้าคงเริ่มกลัวแล้วล่ะสิ ให้พวกเราทั้งหมดเข้าร่วมงานลูกท้อเสียจะดีกว่า” เขามองไปที่ฉิงเทียน แล้วพูดข่มขู่ฉิงเทียนด้วยน้ำเสียงที่ดูหมิ่น

ส่วนเทพน้อยคนอื่นๆก็ตกใจแล้วส่วนใหญ่ก็หันมามองที่ฉิงเทียนด้วยความดูถูก “เจ้ามนุษย์ เจ้าจะต้องให้พวกเราเข้าร่วมงานเลี้ยงลูกท้อเสียดีๆ” พวกเขาพูดขึ้นมาราวกับว่าถ้าไม่ได้อย่างที่พวกเขาต้องการ ได้จบไม่สวยแน่

“นายท่านเจ้าคะ คนพวกนี้ทำเกินไปแล้วเจ้าค่ะ” เพ่าฝูพูดอย่างโกรธจัด ในขณะที่นายท่านของเพ่าฝูนั้นกลับไม่มีทีท่าโกรธอะไร

ฉิงเทียนยังคงมองดูพวกเขาด้วยยิ้มในปากของเขา แต่เป็นรอยยิ้มที่ยิ่งดูยิ่งชั่วร้ายมาก

“เพ่าฝู เธอมีวิธีทำให้หั่วเอี๋ยนคงสภาพการแปลงร่างไว้บ้างไหม?” ฉิงเทียนถามขึ้นมา เขานั้นกำลังแกล้งทำเป็นไม่ทำอะไร เพื่อให้พวกเขาตายใจมองเห็นเขาเป็นแมวป่วย

ฉิงเทียนได้ตัดสินใจที่จะหาทางจัดการกับหั่วเอี๋ยนก่อน แล้วตามด้วยเหล่าเทพน้อยที่นิสัยไม่ดีเหล่านี้ เขาอุตส่าห์เสนอโอกาสให้พวกเขาได้เข้างานเลี้ยงลูกท้อด้วยความปรารถนาดีทั้งที แต่พวกเขากลับฉวยโอกาสและข่มขู่เขา

เพ่าฝูที่อยู่ในทะเลความรู้นั้นได้ก็ได้กรอกตากลมโตแสนสวยของเธอไปมาก่อนจะพูดอย่างตื่นเต้น “นายท่านเจ้าคะมียาตัวนี้อยู่เจ้าค่ะ ซึ่งสามารถคงรูปลักษณ์ของผู้ที่กำลังแปลงร่างอยู่ให้คืนกลับร่างเดิมไม่ได้เป็นเวลา 2 ชั่วโมงอยู่เจ้าค่ะ”

“แต่นายท่านจะเอามาใช้ยังไงเหรอเจ้าคะ?” เพ่าฝูถามอย่างดุดัน

“หึ เพ่าฝูคอยดูก็แล้วกัน” ฉิงเทียนพูดอย่างลึกลับ และมองไปที่หั่วเอี๋ยนด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย ราวกับกำลังมีบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น

ในชั่วขณะนั้นเอง ก็ได้มียาขนาดเล็กสีแดงปรากฏขึ้นมาในมือของฉิงเทียนเมื่อเพ่าฝูได้ทำการสั่งซื้อสินค้ามา

ฉิงเทียนได้ถือยาเอาไว้ในมือของเขาแล้วซ่อนเอาไว้ข้างหลังโดยที่ไม่มีใครเห็น จากนั้นก็ได้เดินไปที่หั่วเอี๋ยนแล้วแกล้งทำราวกับว่าเขานั้นกำลังกังวลมากแล้วพูดขึ้นว่า “เทพน้อยหั่วหวา เจ้ารู้ไหมว่าควรจะทำอย่างไรดี?”

เมื่อเห็นฉิงเทียนที่มาพูดขอร้องเขา หั่วเอี๋ยนก็ได้ยิ้มอย่างดูถูก แล้วเขาก็เงยหน้าขึ้นมาอย่างหยิ่งผยองโดยมีสองมือประสานไว้ที่ท้ายทอยแล้วพูดขึ้น “ข้าจะไปรู้ได้อย่างไรล่ะ” แต่จริงๆแล้ว เขาแอบคิดใครใช้ให้เจ้าเอาตราประทับของข้าไปกันล่ะ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน