ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 164

บทที่ 164 โลกสวรรค์ไม่เหมือนกับที่คิดเอาไว้

ฉิงเทียนอดไม่ได้ที่จะยิ้มทันทีที่เขาได้ยินเรื่องฉางเอ๋อจากตือโป๊ยก่าย อย่างที่คิดเธอไม่ได้คิดจริงจังเท่ากับที่ตือโป๊ยก่ายคิด เช่นเดียวกับที่ฉิงเทียนเคยได้ยินเรื่องของความเป็นจริงมาจากจ้าวก่างในสมัยที่ยังอยู่ในมหาวิทยาลัย, พวกขี้แพ้จะแสร้งทำตัวเป็นสุภาพบุรุษทันทีเมื่อเขาได้ยินว่าเทพธิดาของเขากำลังจะมา, ในสายตาของพวกเขาแล้วทุกคนสามารถหัวเราะเยาะเขาได้ แต่ต่อหน้าเทพธิดาของพวกเขาแล้วพวกเขาจะต้องแสดงด้านที่ดีที่สุดออกมาให้เธอได้เห็น, แม้ใครจะดูถูกพวกเขาก็ได้ แต่จะดูถูกเทพธิดาของพวกเขาไม่ได้ ถึงแม้บางครั้งพวกเขาจะไม่เคยอยู่ในสายตาของเทพธิดาของพวกเขาเลยก็ตาม บางทีตือโป๊ยก่ายเองก็น่าจะเป็นประเภทนี้!

“น้องฉิงอีกเดี๋ยวเหล่าเซียนที่จะมาร่วมแสดงจะมากัน เจ้าจะต้องเป็นผู้ที่ชี้แนะการแสดงของพวกเขานะ” ไท่ไป๋จินซิงกล่าว

“ไม่มีปัญหาครับ, ให้มันเป็นหน้าที่ของผมเอง!” ฉิงเทียนตอบอย่างเรียบง่าย ฉิงเทียนก็ได้จัดเสื้อผ้าให้เป็นระเบียบ นั่นก็เพราะว่าอีกเดี๋ยวนางฟ้าฉางเอ๋อจะมา

เพราะนั่นคือสาวงามในตำนานในรอบ 5,000 ปีของอารยธรรมจีน และเขาก็มีเรื่องที่สำคัญที่จะถามเธอด้วย ดังนั้นเรื่องของความประทับใจแรกจึงเป็นเรื่องที่สำคัญมาก จึงเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ที่ฉิงเทียนจะให้ความสนใจกับสิ่งนี้!

ระหว่างที่รอเหล่าเซียนที่จะร่วมแสดงมาถึง ฉิงเทียนก็ได้พูดกับไท่ไป๋จินซิง “ พี่ใหญ่ไท่ไป๋ครับ, การคัดเลือกผู้เต้นฮิป-ฮอปนั้นยังไม่เรียบร้อยเลยนะครับ” ตอนแรกเขาก็รู้สึกโกรธ และปฏิเสธที่จะให้พวกเทพน้อยเรียนเต้นฮิป-ฮอป แต่ในเวลานี้ฉิงเทียนก็ฉุกคิดได้ว่าเขานั้นไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสวรรค์เลยและไม่ได้ศึกษามาเลยด้วย จึงดูเหมือนว่าเขาน่าจะหาคนไม่ได้แล้ว จึงจำต้องบอกความจริงกับไท่ไป๋จินซิง เพื่อให้เขาหาคนมาให้อีกครั้ง!

หลังจากที่ไท่ไป๋จินซิงได้ยินที่ฉิงเทียนพูดจึงกล่าวว่า “ไม่เป็นไร ก็แค่กลุ่มเด็กเหลือขอ ไม่ต้องกังวลนะน้องฉิงข้าจะหาใครสักคนมาแทนให้และเจ้าจะต้องพอใจแน่นอน” สำหรับเรื่องนี้ในตอนที่ไท่ไป๋จินซิงมาถึงเมื่อสักครู่ เสี่ยวเยว่ที่อยู่ใกล้ๆก็ได้บอกเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้ไท่ไป๋จินซิงฟังแล้ว

สำหรับเจ้าเด็กรับใช้เหล่านี้ที่บังอาจมาดูถูกฉิงเทียนเช่นนี้ ไท่ไป๋จินซิงก็คิดว่าการจัดการของฉิงเทียนนั้นออกจะเบาไปเสียหน่อย ถ้าฉิงเทียนไม่ลงโทษพวกเขาเลยพวกเขาก็จะดื้อแบบนี้ไปตลอด เจ้าพวกเทพน้อยที่กล้าดูถูกเจ้าหน้าที่ของสวรรค์ และเทพน้อยของเขาไท่ไป๋จินซิงจึงคิดที่จะลงโทษให้หนักทีหลัง โดยเฉพาะเสี่ยวเยว่ เขาได้บอกให้เสี่ยวเยว่คอยช่วยเหลือฉิงเทียน แต่กลับเฝ้าดูอยู่ข้างเขาโดนดูถูกอย่างสนุกสนาน

เมื่อเห็นสีหน้าไท่ไป๋จินซิงที่เหมือนไม่อยากจะพูดถึง ฉิงเทียนจึงไม่เก็บเรื่องนี้มาใส่ใจและการที่ไท่ไป๋จินซิงบอกว่าจะหาว่าที่นักแสดงคนใหม่มาให้เขา ฉิงเทียนก็รู้ยินดีที่แก้ปัญหานี้ได้ เพราะมันเป็นการดีกว่าที่จะให้ใครสักคนมาช่วยเขาหาคนให้!

ทั้งสามต่างก็พูดคุยกันต่อ ฉิงเทียนเองก็มีคำถามมากมายเกี่ยวกับเรื่องของโลกเซียนจากทั้งสองคน

ซึ่งปรากฏว่าสวรรค์นั้นไม่ได้อยู่ในโลกเซียน และสวรรค์นั้นก็ไม่ใช่โลกเซียนด้วย ซึ่งโลกเซียนนั้นเปรียบได้กับราชวงศ์โจวโบราณของจีนและสวรรค์เป็นจุดกลางของราชวงศ์โจวโบราณและมีหัวเมืองต่างๆที่อยู่ภายใต้การปกครองของสวรรค์

นอกเหนือจากพื้นที่บางส่วนที่อยู่ภายใต้การควบคุมของสวรรค์โดยตรงแล้ว ส่วนที่เหลือของโลกเซียนส่วนใหญ่ก็ได้ถูกแบ่งออกเป็นหัวเมืองต่างๆ

มีศาสนาพุทธอยู่ในตอนเหนือ เหล่าปีศาจอยู่ทางตะวันตก และเต๋าอยู่ทางตะวันออก ส่วนทางตอนใต้นั้นเป็นเขตพื้นที่ที่สับสนวุ่นวาย ที่มีทั้งเผ่าสมิง, หมอผีและอื่นๆ ส่วนทะเลทั้งสี่ถูกครอบครองโดยชาวน้ำ และสวรรค์ที่ตั้งอยู่ในใจกลางโลกเซียนนั้น ก็เป็นสถานที่ที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดในโลกเซียน

นอกจากนี้สวรรค์นั้นได้อนุญาตให้เขตต่างๆได้ปกครองกันเอง ซึ่งโดยพื้นฐานพวกเขาสามารถทำอะไรก็ได้ในเขตพื้นที่ของตัวเอง แต่จะมีการส่งเครื่องบรรณาการในแต่ละรอบร้อยปี!

ฉิงเทียนนั้นรู้สึกประหลาดใจกับเรื่องที่ได้ยิน ซึ่งกลายเป็นว่าโลกสวรรค์นั้นกว้างใหญ่มาก เดิมทีเขาคิดว่าสวรรค์นั้นก็คือโลกเซียน

แต่คาดไม่ถึงว่าโลกเซียนนั้นจะกว้างใหญ่ขนาดนี้ เขาคงต้องออกไปเยี่ยมชมเสียหน่อยเมื่อเขามีโอกาส และสีหน้าของเขาก็ถูกเห็นโดยตือโป๊ยก่ายและไท่ไป๋จินซิง เดิมทีตือโป๊ยก่ายและไท่ไป๋จินซิงตั้งใจที่จะเล่าให้ฉิงเทียนเพื่อให้เขาเข้าใจในโลกเซียนมากขึ้น

แต่เมื่อเห็นฉิงเทียนที่กระตือรือร้นขึ้นมา ตือโป๊ยก่ายจึงได้รีบแนะนำเขา “น้องชาย ข้าอยากจะแนะนำเจ้าหน่อยนะว่า มันจะเป็นการดีกว่าถ้าเจ้าจะไม่ไปยังสถานที่ต่างๆในโลกเซียนจนกว่าเจ้าจะได้เป็นเซียน” ไท่ไป๋จินซิงเองที่อยู่ข้างๆกันก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย

“ทำไมล่ะครับ?” ฉิงเทียนถามอย่างสงสัย เขายังอยากที่จะไปยังโลกเซียนเพื่อเปิดหูเปิดตา ยิ่งไปกว่านั้นเขายังมีตำแหน่งเป็นเจ้าหน้าที่สวรรค์ด้วย ใครจะกล้ามาทำอะไรเขา

เมื่อเห็นฉิงเทียนคิดเช่นนี้ ตือโป๊ยก่ายและไท่ไป๋จินซิงก็หัวเราะออกมา

“น้องฉิง เจ้ารู้ไหมว่าทุกวันนี้ขอบเขตงานของเจ้าอยู่ที่ไหน?” ตือโป๊ยก่ายถามด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

“ไม่ใช่ว่าอยู่ในสวรรค์หรอกเหรอครับ?” ฉิงเทียนเกาหัวไปพลางถามไปพลาง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน