ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 165

บทที่ 165 เซียนร้องเพลงเพี้ยน

“แต่นะน้องฉิง เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลมากขนาดนั้นก็ได้ การต่อสู้กับการฆ่านั้นเป็นเรื่องต้องห้ามในสวรรค์ และยิ่งไปกว่านั้นเจ้าเองก็เป็นเจ้าหน้าที่ระดับ 9 ในสวรรค์ด้วย พวกเขาไม่กล้าทำอะไรเจ้าง่ายๆอยู่แล้ว” ไท่ไป๋จินซิงพูดให้ผ่อนคลาย

“เฮ้อ….” แม้ภายนอกฉิงเทียนจะถอนหายใจออกมา แต่ในใจฉิงเทียนก็ไม่ได้คลายความกังวลเลยแม้แต่น้อย เขาไม่เชื่อว่าหั่วเอี๋ยนนั้นจะอดทนที่จะไม่จัดการกับเขาได้ ถึงแม้ว่าเขาจะถูกทำร้ายไปแบบนั้น แต่เขาจะต้องหาทางเอาคืนอย่างแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้นเขายังเป็นทายาทของเซียนผู้ไม่รู้ว่าอะไรคือทำผิดอีกด้วย

ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังปลอบฉิงเทียนอยู่นั้น จู่ๆเขาก็ได้กลิ่นของดอกหอมหมื่นลี้ลอยเข้ามา กลิ่นนั้นขอแค่ได้ดมเพียงครั้งเดียว ก็ยากที่จะลืมเลือน!

ฉิงเทียนก็อดไม่ได้ที่จะหันหัวไปและพบกับสาวงามที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา

ผู้หญิงคนนั้นแต่งตัวด้วยชุดสีขาวและอุ้มกระต่ายขาวเอาไว้ในมือของเธอ โปะหน้าด้วยแป้งตะกั่วบางๆทำให้ใบหน้าขาวผ่อง คิ้วที่เรียวราวกับใบหลิว ทำให้ผู้คนยากที่จะลืมเพียงแค่มองผ่านๆ

ฉิงเทียนที่กำลังมองอย่างอ้ำอึ้ง จู่ๆในหัวของเขาก็มีเสียงดังขึ้นมา “นายท่านรีบตื่นได้แล้วเจ้าค่ะ”

ฉิงเทียนจึงได้แยกสติออกมาจากความงามของฉางเอ๋อได้ ความงามของฉางเอ๋อนั้นรุนแรงมากจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะเสียงของเพ่าฝู เขาคงได้ปล่อยตัวไปกับภาพลวงต่อของฉางเอ๋อแน่ แบบในเพลง*รัฐมนตรีใต้กระโปรงแน่ เมื่อคิดได้เช่นนี้หลังของฉิงเทียนก็ได้เต็มไปด้วยเหงื่อ (*เพลง裙下之臣ร้องโดยเฉิน อี้ซวิ่น)

แต่แน่นอนว่าทั้งหมดนี้ไม่สามารถหลุดรอดไปจากสายตาของฉางเอ๋อได้ “เยี่ยม, ความมุ่งมั่นของมนุษย์ผู้นี้เยี่ยมจริงๆ” ฉางเอ๋ออดไม่ได้ที่จะพูดชมเขา ในเวลานี้ฉางเอ๋อได้ตั้งใจปล่อยความงามของเธอเพื่อล่อลวงฉิงเทียน เพราะตือโป๊ยก่ายนั้นพูดต่อหน้าเธออยู่เสมอว่าถึงฉิงเทียนจะเป็นแค่มนุษย์แต่เขาก็สุดยอดมาก ทำให้ฉางเอ๋อรู้สึกสนใจในตัวของฉิงเทียนขึ้นมา นอกจากนี้เธอยังได้ยินข่าวที่น่าตกใจด้วยวันนี้ซุนหงอคงได้บรรลุขั้นจุ่นเชิ่งแล้วด้วยบทเพลงของฉิงเทียน

ข่าวนี้ได้แพร่กระจายไปทั่วในบรรดาเหล่าปรมาจารย์ แต่เพราะการคุ้มครองของซุนหงอคงที่ประกาศออกมา ทำให้ไม่มีใครกล้าที่จะมาที่นี่เพื่อชิงตัวฉิงเทียนไป ไม่อย่างนั้นฉิงเทียนคงได้ถูกลักพาตัวไปโดยพวกตาแก่หัวโบราณเพื่อนำไปศึกษาแล้ว อย่างไรเสียก็ยังมีเหล่าเซียนที่ยังติดอยู่ที่ขั้นต้าลัวไปยังจุ่นเชิ่งอยู่อีกมากมายในโลกเซียน และมีพวกตาแก่หัวโบราณบางคนที่อยากจะได้ตัวฉิงเทียนซึ่งสามารถทำได้ทุกวิถีทางอยู่ด้วย

แล้วเมื่อสักครู่ฉางเอ๋อได้จงใจปล่อยความน่าหลงใหลของเธอออกไป ด้วยความสามารถเซียนของเธอหากเธอตั้งใจทำเมื่อไร แม้แต่เซียนก็ยังยากที่จะถอนตัวออกมาได้ แต่เธอไม่คาดคิดว่าฉิงเทียนนั้นจะสามารถถอนตัวออกมาได้เพียงแค่เวลา 1 ถ้วยชาเท่านั้น หลังจากที่เขาตื่นขึ้นมาได้แล้ว ฉางเอ๋อก็อดไม่ได้ที่จะมองมาที่มากขึ้นอีก

“นายท่านเจ้าคะ ฉางเอ๋อเกือบจะล่อลวงนายท่านได้แล้วนะเจ้าคะ” เพ่าฝูพูดอย่างไม่พอใจ

“อา, เธอจงใจยั่วยวนผมจริงๆ” ฉิงเทียนพูดอย่างสงสัย เขาไม่เคยล่วงเกินอะไรเธอมาก่อนเลย แล้วทำไมเธอถึงต้องมาล่อลวงเขาด้วย! ในขณะที่ฉิงเทียนจ้องมองไปที่ฉางเอ๋ออย่างสงสัยนั้น ตืนโป๊ยก่ายก็มองมาที่ฉางเอ๋อที่มาถึงแล้วและได้วิ่งไปตรงหน้าของฉางเอ๋อและพูดอย่างสุภาพบุรุษ “น้องฉางเอ๋อ เจ้ามาถึงที่นี่แล้วทั้งที ทำไมถึงไม่บอกกับข้าก่อน? ตาเฒ่าหมูคนนี้จะได้รีบออกมารับเจ้า!”

“ท่านพี่ตือ ข้าว่าเรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า” ฉางเอ๋อพูดด้วยรอยยิ้มไม่กระตือรือร้น และฉางเอ๋อก็ก็ขี้เกียจที่จะยุ่งกับตือโป๊ยก่าย

“จากนั้นเธอก็มองมาที่ฉิงเทียน และจู่ๆก็ปรากฏแผ่นกระดาษขึ้นในมือของเธอและถามอย่างสงสัย “บทเพลงโลกนี้ คือบทเพลงที่เจ้ามอบให้มาเช่นนั้นเหรอ”

“ใช่ครับ” ฉิงเทียนผงกหัวตอบ ถึงแม้ฉิงเทียนจะรู้สึกไม่พอใจที่ฉางเอ๋อใช้มนต์เสน่ห์กับเขาก็ตาม แต่เขาเองก็ยังมีบางอย่างที่ต้องถามจากเธอ เขาจึงได้ตอบอย่างเชื่อฟัง

“ข้าได้ยินมาว่าเจ้าเป็นเพียงแค่มนุษย์ธรรมดาและอยู่แค่ขั้นจินตัน ไม่สิ ตอนนี้เจ้าอยู่ในขั้นหยวนยิงแล้วและยังเป็นเจ้าหน้าที่สวรรค์ระดับ 9 อีกด้วย อีกทั้งยังเปิดร้านถาวเป่าในถาวเป่าสวรรค์อีกด้วย” ฉางเอ๋อถามเขาอย่างต่อเนื่อง

“ใช่ครับ” ฉิงเทียนมองไปที่ตือโป๊ยก่าย ที่ฉางเอ๋อรู้เรื่องของเขามากขนาดนี้ต้องเป็นเพราะตือโป๊ยก่ายแน่ๆ

ซึ่งอย่างที่คิดตือโป๊ยก่ายที่เห็นดวงตาของฉิงเทียนก็ได้หันหัวหลบไปมองซ้ายมองขวาทันที โดยไม่หันหน้ามามองฉิงเทียนอีกเลยซึ่งดูเหมือนอาการของคนร้ายที่ทำผิดมา

และทั้งหมดนี้ก็ถูกเห็นโดยฉางเอ๋อ และที่มุมปากของเธอก็ได้ยกขึ้นมาค่อยๆยิ้มแล้วพูดขึ้น “เจ้าไม่จำเป็นต้องจ้องมองแบบนั้นกับท่านพี่ตือก็ได้ ข้าเป็นคนให้เขาพูดออกมาเอง”

“ข้าไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไร เพียงแค่ข้ารู้สึกสงสัยในตัวของเจ้าเท่านั้น”

เมื่อฉางเอ๋อบอกว่าสงสัยในตัวของเขานั้น ฉิงเทียนก็ได้คิดในใจ: “อย่ามาสงสัยในตัวผม!” เพราะเขานึกถึงจ้าวก่างสมัยที่เขายังห้อมล้อมด้วยสาวๆ ได้บอกไว้ว่าเมื่อใดที่หญิงสาวนั้นเริ่มสงสัยในตัวของคุณ วันที่จะแสดงความยินดีนั้นได้มาถึงแล้ว ความสงสัยของผู้หญิงนั้นคือหนึ่งในสิ่งที่สุดยอดมากที่สุดในโลกนี้

“นางฟ้าฉางเอ๋อครับ ขอผมได้ฟังคุณร้องเพลงหน่อยได้ไหมครับ?” ฉิงเทียนจึงได้รีบพูดเปลี่ยนเรื่องทันที เขานั้นไม่ต้องการให้ฉางเอ๋อนั้นถามอะไรเกี่ยวกับตัวเขา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน