ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 177

บทที่ 177 กลับบ้าน

“นี่มันแม่เสือสาวจริงๆนะ” ฉิงเทียนอดไม่ได้ที่จะคิดเช่นนั้น เมื่อคิดถึงความเซ็กซี่ของหลิวตันที่น่าจะกำลังตะโกนไล่หลังเขาอยู่ แล้วก็ยิ้มขึ้นมา

“อืม การที่ถูกประธานสาวสุดสวยอย่างนางไล่ตาม แล้วยังสงบใจไว้ได้นี้ ช่างน่าชื่นชมตัวเองจริงๆ” ฉิงเทียนพูดขึ้นมา แล้วก็เหยียบคันเร่งเพิ่มขึ้นไปอีก เสียงรถคำรามขึ้นมาแล้วขับมุ่งหน้าไปยังซูเปอร์มาร์เก็ต

ในซูเปอร์มาร์เก็ตนั้นฉิงเทียนได้ทำการกวาดล้างครั้งใหญ่ ไม่เพียงแต่ไส้กรอกกับแครอท แต่รวมถึงอาหารต่างๆมากมาย ฉิงเทียนนั้นได้ทำการกวาดซื้อไปจนเกลี้ยงชั้น ซูเปอร์มาร์เก็ตขนาดใหญ่ถูกฉิงเทียนกวาดซื้อจนเกลี้ยง ฉิงเทียนซื้อไปแทบทุกอย่าง!

ฉิงเทียนยังจำสายตาของเหล่าคุณแม่คุณป้าในซูเปอร์มาร์เก็ตที่จับจ้องมาที่เขา แล้วคิดว่าเด็กหนุ่มคนนี้สงสัยจะป่วยทางจิต

จนในที่สุดต้องมีคุณป้าคนหนึ่งวิ่งมาเกลี้ยกล่อมเขา พ่อหนุ่มโลกยังไม่ใกล้ถึงกาลอวสานสักหน่อย ไม่จำเป็นสำหรับพ่อหนุ่มที่จะไปกักตุนอาหารมากมายขนาดนั้น

ในเวลานั้นเองที่ฉิงเทียนเกือบหน้ามืดไป เขานั้นแค่ต้องการซื้อของไปให้พวกเซียนเพื่อทำเงินเท่านั้น ไม่ได้เป็นเพราะกักตุนอาหารเพราะโลกถึงช่วงวิกฤติ!

แต่เขาไม่สามารถที่จะพูดออกไปได้ แล้วได้ผลักรถเข็นไปให้พนักงานคิดเงิน ลำพังรถเข็นอาหารของฉิงเทียนอย่างเดียวก็ใช้เวลานับสินค้าเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง

“ฮ่าๆ เราไปที่สวรรค์ครั้งหน้า เราจะเอาอาหารบนโลกไปขาย และทำให้เหล่าเซียนต้องตกตะลึงแน่ๆ จากนั้นเราก็จะได้นับเงินกันล่ะ” ฉิงเทียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา หลังจากที่ผ่านไปหลายพันปี โดยเฉพาะในช่วงยุคปฏิวัติอุตสาหกรรม การผลิตอาหารบนโลกนั้นก็ได้พัฒนาขึ้นมาอย่างมาก และมีอาหารมากมายที่เหล่าเซียนไม่เคยทานแน่

แม้แต่เจ้าเห่าฟ้าก็ยังชอบไส้กรอกบนโลกเลย ฉิงเทียนเชื่อว่าอาหารอื่นๆบนโลกจะต้องเป็นที่ชื่นชอบของเหล่าเซียนแน่

ตรงที่จอดรถ ฉิงเทียนได้ทำการใช้แหวนเก็บของ เก็บเอาข้าวของทุกอย่างที่อยู่บนรถเข้าไป

“เอาล่ะไปดีกว่า” ฉิงเทียนปัดมือของเขาแล้วเดินกลับเข้าห้องของเขา

“เสี่ยวหยู น้องมาทำอะไรที่นี่?” ฉิงเทียนถามขึ้นมาเมื่อเห็นน้องชายของเขากำลังรอเขาอยู่ที่โซฟาในห้อง น้องชายของเขาที่ไม่ได้กลับบ้านมาเป็นเวลานานตั้งแต่ที่เขาได้ไปทำงานที่ตลาดมืด

“พี่ชายนี่ก็ปีใหม่แล้วนะ ผมอยากที่จะกลับบ้านเกิดของเราน่ะ” ฉิงหยูพูดและมองมาที่ฉิงเทียน

เมื่อเขาได้ยินว่าฉิงหยูกำลังจะกลับไปที่บ้านเกิดของเขา ความทรงจำที่ไม่ดีของฉิงเทียนก็ได้เข้ามาในหัว สีหน้าของเขาก็ได้หดหู่ขึ้นมาทันที ความทรงจำของฉิงเทียนเกี่ยวกับบ้านเกิดของเขานั้นค่อนข้างซับซ้อนนัก แต่อย่างไรเสียที่นั่นก็เป็นที่ที่เขาเติบโตมา มีทั้งความทรงจำที่ดีและคนที่เขารักถูกฝังอยู่ที่นั่น และในขณะเดียวกันมันก็เป็นช่วงชีวิตที่ดำมืดที่สุดของเขาด้วย

ฉิงหยูมองไปที่พี่ชายของเขาที่จู่ๆก็มีสีหน้าหดหู่ แล้วฉิงหยูก็เข้าใจทันทีเพราะเขาเองก็ไม่อยากเหมือนกัน แต่ในตอนนี้เขาต้องการจะกลับนั้นอย่างแรกคือต้องการที่จะไปไหว้สุสานพ่อแม่ของเขา และอีกอย่างคือต้องการที่จะให้พวกคนที่เคยดูถูกพวกเขาได้เห็นว่าพวกเขาสองพี่น้องในตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างแล้ว

“ได้สิ กลับกันเถอะ” ฉิงเทียนตอบอย่างหนักแน่น

เมื่อเห็นว่าพี่ชายของเขาเห็นด้วยแล้ว ฉิงหยูก็รู้สึกยินดีแล้วพูดขึ้น “แล้วพวกเราจะกลับเมื่อไรดีล่ะครับ?”

“กลับพรุ่งนี้ก็แล้วกัน นี่ก็ใกล้จะตรุษจีนแล้วด้วย กลับไปเคารพสุสานพ่อกับแม่ก็ดีเหมือนกัน แล้วก็ไปจัดการทำความสะอาดบ้านด้วย!” ฉิงเทียนพูดเสียงอ่อยๆ ฉิงเทียนนั้นยังมีอาลัยอาวรณ์กับบ้านของเขาอยู่ อย่างไรเสียที่นั่นก็เป็นที่ที่เขาเคยอาศัยอยู่ตั้งแต่ตอนที่เขายังเป็นเด็ก

แต่ก่อนตอนที่เขาได้ทำงานที่นี่แล้ว เขาก็แทบจะไม่ได้กลับบ้านเลย ต่อให้ได้หยุดงาน 2-3 วัน ฉิงเทียนก็จะรีบกลับทุกครั้งที่เขาไป ส่วนฉิงหยูนั้นก็แทบจะไม่ได้กลับไปเลย ดังนั้นบ้านเกิดของพวกเขานั้นจึงแทบจะไม่ค่อยได้ทำความสะอาดบ้านเลยมานานหลายปีแล้ว คราวนี้เขาจะได้กลับไปทำความสะอาดและตกแต่งบ้านเสียที

ฉิงหยูเมื่อได้ยินว่าจะกลับไปไหว้สุสานพ่อกับแม่ เขาก็ตอบด้วยอารมณ์ที่หดหู่ “ครับ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน