ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 189

บทที่ 189 เนตรมองทะลุ

ตรงหน้ามืดบอด และความเจ็บปวดที่ทะลุไปถึงกระดูกตาทั้งสองข้างของฉิงเทียน เขากุมที่ดวงตาของเขาและพยายามที่ลืมตาแต่ก็ไม่สามารถทำได้

มันไม่ใช่ของรางวัลแต่ทำให้เขาตาบอดแทนงั้นเหรอ? ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้! ฉิงเทียนคิดอย่างกระวนกระวาย

ในเวลานี้เองที่เสียงของไท่ไป๋จินซิงดังเข้าหูเขา “น้องฉิงเจ้าอย่าตื่นกลัว สิ่งนี้เป็นของรางวัลที่เจ้าได้มาจากถาวเป่าสวรรค์ เจ้าอย่าไปขัดขืนมันแล้วปล่อยวางยอมรับมัน”

“จริงๆเหรอครับ” ฉิงเทียนรู้สึกยินดีขึ้นมา หลังจากที่ปล่อยวางไปได้สักพักใหญ่ เขาก็ค่อยๆรู้สึกได้ว่าตาของเขาหายปวดแล้ว ฉิงเทียนจึงได้ค่อยๆลืมตาช้าๆ

แสงค่อยๆสาดส่องเข้ามาในดวงตาของฉิงเทียน อย่างช้าๆ และฉิงเทียนก็คอยๆลืมตาอย่างเต็มที่ ในตอนนั้นเองที่ฉิงเทียนรู้สึกได้ว่าทัศนียภาพตรงหน้าเขาได้เปลี่ยนไป

“เดี๋ยว, ทำไมเมฆถึงได้หายไป?” ฉิงเทียนพูดขึ้นอย่างประหลาดใจ เขายืนอยู่บนก้อนเมฆนี่นา แต่ทำไมเขาถึงมองไม่เห็นก้อนเมฆเลย ในสายตาของเขานั้นเขาพบผู้คนยืนอยู่บนกลางอากาศ จากเดิมที่มีสิ่งก่อสร้างต่างๆอยู่เต็มลานกว้างก็ได้หายไปด้วย แม้แต่โต๊ะกับเก้าอี้ที่ลอยอยู่ในลานกว้างนั้นก็ไม่ได้ปรากฏอยู่ในสายตาของฉิงเทียนด้วย ในสายตาของฉิงเทียนนั้นเขาพบแต่พื้นที่เปิดกว้างๆเท่านั้น

ฉิงเทียนขยี้ตาตัวเองอย่างไม่เชื่อสายตา แล้วลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก็พบว่าทัศนียภาพในสายตาของเขายังคงเหมือนเดิม เกิดอะไรขึ้นกับดวงตาของเขากันแน่ ฉิงเทียนคิดอย่างกระวนกระวายใจ

เมื่อเห็นฉิงเทียนที่มีทีท่ากระวนกระวายและไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตาของเขา ฮ่าวอวิ๋นที่ยืนอยู่ห่างๆจึงได้วิ่งมาหาและจับมือที่กระวนกระวายของฉิงเทียนเอาไว้แล้วถาม “ท่านอาจารย์ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

แต่ฮ่าวอวิ๋นนั้นกลับไม่ได้ยินฉิงเทียนตอบกลับมา นางจึงได้มองดูฉิงเทียนและพบว่าท่านอาจารย์ของเธอกำลังจ้องมองมาที่นางอยู่

“ท่านอาจารย์ ท่านไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” ฮ่าวอวิ๋นถามอย่างกระวนกระวายอีกครั้ง

ในเวลานี้เองฉิงเทียนก็ยังไม่ได้ยินคำถามของฮ่าวอวิ๋น เพราะในสายตาของเขานั้นฮ่าวอวิ๋นนั้นใส่แต่เอี๊ยมแดงเท่านั้น และผิวภายใต้เอี๊ยมนั้นก็ขาวมากเป็นผิวที่ขาวดุจหิมะ ทำให้หัวของฉิงเทียนนั้นเบลอไป

เขาเป็นผู้ชายแท้ๆแต่ทำไมถึงได้ใส่เอี๊ยมนะแถมยังสีแดงอีก ฉิงเทียนคิดอย่างเงียบๆ

จู่ๆฉิงเทียนก็นึกถึงปัญหาของเขาออกได้ ทำไมเขาถึงได้มองเห็นแต่เอี๊ยม แต่กลับมองไม่เห็นเสื้อผ้าอื่นๆของเขา

ผ้าของเซียนนั้นเทียบไม่ได้กับผ้าของมนุษย์เลย พวกมันล้วนทำมาจากวัสดุพิเศษที่หาได้ในโลกเซียน พวกมันจึงได้มีความสามารถป้องกันในระดับหนึ่งอยู่ ทำให้ตาของเขาไม่สามารถมองทะลุได้

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน? เรามองทะลุได้อย่างนั้นเหรอ?” ฉิงเทียนที่เริ่มรู้สึกตัวได้ก็ตกใจ นี่เขาเพิ่งได้เนตรมองทะลุมาทำให้เขาสามารถมองทะลุได้อย่างงั้นเหรอ? แต่เหมือนมีอะไรผิดๆไป ฮ่าวอวิ๋นเป็นผู้ชายไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมเขาถึงได้สวมเอี๊ยมแดงและมีรอยนูนตรงหน้าอกได้อย่างไร?

เขานั้นอยากที่จะมองว่าอะไรที่อยู่ภายใต้เอี๋ยมแดงของฮ่าวอวิ๋น ฉิงเทียนคิดอย่างลังเลและจ้องไปที่เอี๊ยมแดง ลูกศิษย์ของเขานี้ช่างน่าเย้ายวนจริงๆ เป็นผู้ชายแท้ๆแต่กลับสวมเอี๊ยมแดงซะอย่างนั้น

“อืม ไม่ว่าเราจะจ้องมองยังไงก็เห็นแต่เอี๊ยมแดงแฮะ” ฉิงเทียนพบว่าไม่ว่ายังไงเขาก็มองเห็นได้แต่เอี๊ยมแดงของฮ่าวอวิ๋นปรากฏในสายตาของเขา

พอเขามองไปที่คนอื่นๆ ก็พบว่าเขานั้นไม่สามารถที่จะมองทะลุเอี๊ยมไปได้เลย ฉิงเทียนจึงได้เปลี่ยนเป้าหมายการมองไปเรื่อยๆ แล้วจากนั้นเขาก็หันมามองที่ไท่ไป๋จินซิง แต่ไท่ไป๋จินซิงนั้นไม่ได้เปลี่ยนไปเลยสักนิดในสายตาของเขา

“ทำไมถึงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลยนะ?” ฉิงเทียนจึงได้มองดูไปที่เหล่าทหารสวรรค์และเหล่านางฟ้ารอบๆ

ในตอนนั้นเองที่ในสายตาของฉิงเทียนนั้นสามารถที่จะมองทะลุบ้าง และมองไม่ทะลุบ้าง?” ฉิงเทียนพูดในใจ “นี่อาจจะต้องเกี่ยวข้องกับระดับการฝึกวิชาของเขา” เมื่อคิดได้เช่นนี้ฉิงเทียนจึงได้คิดที่จะกลับไปมองลูกศิษย์ของเขาอีกครั้ง

จู่ๆตาของเขาก็มีการปวดอีกครั้ง ฉิงเทียนจึงอดไม่ได้ที่จะหลับตาของเขา จนกระทั่งเขาลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง และพบว่าทุกอย่างได้กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว ราวกับว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ดูเหมือนว่าเนตรมองทะลุนี่จะไม่สามารถใช้มองดูนานๆได้แฮะ” ฉิงเทียนพูดในใจ ดูเหมือนว่าเขาจะได้รับเนตรวิเศษมาแล้ว ฉิงเทียนคิดอย่างตื่นเต้น เขาสามารถได้รับเนตรมองทะลุสุดวิเศษมาแล้ว ถึงแม้เขาจะสามารถมองเซียนบางคนไม่ทะลุก็ตามที แต่พอคิดเช่นนี้แล้วฉิงเทียนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน