ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 191

บทที่ 191 งานเลี้ยงรุ่น

“ท้ายที่สุด เจ้าชายก็ได้พบกับซินเดอเรลล่าโดยอาศัยรองเท้าที่เธอทำหายและใช้ชีวิตครองคู่ด้วยกันอย่างมีความสุข” ภายใต้สีหน้าของฮ่าวอวิ๋นที่กำลังเคลิบเคลิ้มไปกับเนื้อเรื่อง ฉิงเทียนก็ได้เล่าประโยคสุดท้ายจบ

“จบแล้วงั้นเหรอ?” ฮ่าวอวิ๋นถามอย่างสงสัย

ฉิงเทียนผงกหัวแล้วตอบ “ใช่ จบแล้ว, คุณมีอะไรอย่างนั้นรึ?”

แล้วฮ่าวอวิ๋นก็พูดด้วยสีหน้าที่เพ้อฝันบนใบหน้าของเธอ “ในความคิดของข้า มันจะต้องมีอะไรสักอย่างอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้แน่ๆ มันไม่น่าจะแค่เจ้าชายพบกับซินเดอเรลล่าแล้วจบแน่ๆ”

“ก่อนอื่นเลยพ่อกับแม่ของเจ้าชายจะต้องไม่ยอมให้เจ้าชายกับซินเดอเรลล่ารักกัน และจะต้องดูถูกตระกูลของเธอแน่ๆ จากนั้นเจ้าชายก็จะต้องทะเลาะกับพ่อแม่แล้วพาซินเดอเรลล่าหนีไปอยู่ด้วยสิ จนในที่สุดพ่อแม่ของเจ้าชายก็ต้องยินยอมให้ซินเดอเรลล่าแต่งกับเจ้าชาย

เมื่อได้ยินเรื่องของเจ้าชายกับซินเดอเรลล่าที่ฮ่าวอวิ๋นแต่งเพิ่มขึ้นมาแล้ว ฉิงเทียนก็รู้สึกทึ่งกับจินตนาการของฮ่าวอวิ๋น ซึ่งมันไม่ต่างอะไรไปจากละครซีรีส์เกาหลีเลย

เมื่อนึกถึงละครซีรีส์เกาหลีแล้ว ประเทศที่ยิ่งใหญ่นี้เป็นประเทศที่แปลกเสียจริง ผู้หญิงในประเทศนั้นชอบทำศัลยกรรมพลาสติกกัน ในเกาหลีนั้นหากได้พบกับสาวสวยจากเกาหลีผู้คนต่างต้องหลงใหล แต่ถ้าเกิดได้เห็นตอนที่ยังเด็กแล้วจะพบว่าหน้าตาไม่ได้ต่างไปจากเจ๊เฟิงเลย (https://en.wikipedia.org/wiki/Sister_Feng)

แต่ส่วนผู้ชายเกาหลีใต้นั้น เรียกที่ว่าแปลกที่สุดในโลกเลยก็ว่าได้ เป็นผู้ชายทั้งแท่งแต่กลับแต่งหน้ากันทุกวัน แต่อย่างไรก็ตามฉิงเทียนเองก็นับถือประเทศนี้ เพราะเขาไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่คนจีนมากมายกลับชื่นชอบดาราของเกาหลีใต้กัน ทั้งๆที่ต่อเสริมเติมแต่งกันเสียขนาดนั้นทั้งผู้ชายและผู้หญิง!

แน่นอนว่าฉิงเทียนไม่ได้บอกกับฮ่าวอวิ๋นไป ว่าความคิดของเธอนั้นเหมือนกับละครซีรีส์เกาหลี เพราะเขาไม่คิดจะช่วยคนเกาหลีใต้แนะนำละครเกาหลีให้กับคนบนสวรรค์ฟรีๆหรอกนะ ถ้าเขาจะให้เขาแนะนำเขาก็จะแนะนำละครในประเทศจีนดีกว่า ถึงแม้ว่าจะมีดีอยู่แค่ไม่กี่เรื่อง แต่ก็ยังมีเรื่องที่ดีๆอยู่เยอะอยู่

เขาส่ายหัวและสลัดเอาความคิดเมื่อสักครู่ของเขาออกไป แล้วฉิงเทียนก็พูดขึ้นมา “เล่าเรื่องจบแล้ว พวกเราไปกันได้แล้วล่ะ!” เขานั้นอยากจะออกไปจากที่นี่ไวๆแล้ว เขาไม่อยากที่จะอยู่ตามลำพังกับฮ่าวอวิ๋นไปมากกว่านี้แล้ว เขาไม่รู้ว่าฮ่าวอวิ๋นนั้นจะต้องการอะไรจากเขาอีก?

ฮ่าวอวิ๋นก็ได้กะพริบตาอย่างลังเลแล้วพูดขึ้น “จบแล้วเหรอ มันสั้นจังเลย ไม่เอาอะข้าอยากฟังอีกอะ”

จริงๆก็ยังมีเรื่องอีกมากมายที่ต่อให้เล่า 3 วัน 3 คือก็ไม่จบละนะ แต่ไม่อยากที่จะอยู่กันตามลำพังกับหมอนี่มากไปกว่านี้แล้ว ฉิงเทียนได้แต่ตะโกนในใจ แต่เขาก็กลัวเสียจนไม่กล้าที่จะพูดออกไป ถ้าเขาไม่ระวังฮ่าวอวิ๋นให้ดีๆเขาได้ร้องไห้แบบไร้น้ำตาแน่ๆ

แล้วเขาก็ไม่อยากที่จะเล่ามากกว่านี้แล้วด้วย ฉิงเทียนก็ลูบจมูกของเขา และใช้สมองของเขาคิดหาทางเอาตัวรอดอย่างรวดเร็ว

แล้วฉิงเทียนก็พลันนึกขึ้นมาได้ว่าเขายังมีอีกเรื่องต้องไปทำแล้วพูดขึ้น “จริงด้วยสิ ฮ่าวอวิ๋นผมมีธุระที่จะต้องเอาอาหารกระต่ายไปให้คุณฉางเอ๋อก่อน เอาไว้ค่อยกลับมาเล่าต่อพรุ่งนี้ก็แล้วกัน?”

“อาหารกระต่ายงั้นเหรอ?” ฮ่าวอวิ๋นถามอย่างสงสัย

มองดูท่าทีสงสัยของฮ่าวอวิ๋นที่ดูราวกับเด็ก ฉิงเทียนก็รู้ว่าเขาคงจะต้องเสียเวลาไปกับการเล่าว่าอาหารกระต่ายคืออะไรเสียแล้ว

“อ้อ ถ้าเป็นเช่นนั้น, ท่านอาจารย์ก็เชิญไปก่อนเถอะ” หลังจากที่ได้ยินที่ฉิงเทียนอธิบาย สุดท้ายฮ่าวอวิ๋นก็ยอมตกลง

“เฮ้อ ในที่สุดเราก็หนีรอดมาได้” ฉิงเทียนถอนหายใจออกมา แล้วซึ่งในขณะที่ฉิงเทียนกำลังจะก้าวเท้าเดินออกไปนั้นเอง ก็มีเสียงของฮ่าวอวิ๋นไล่หลังเขามา “แล้วพรุ่งนี้ ท่านมาเล่าเรื่องให้ข้าฟังอีกนะ” แล้วฉิงเทียนก็ได้เดินสะดุดตัวเองขึ้นมาจนเกือบจะตกลงไปในทะเลสาบ บ้าจริงนี่เราจะยังต้องอยู่ตามลำพังกับฮ่าวอวิ๋นอีกเหรอ เราจะต้องหาทางปฏิเสธให้ได้! แต่ฉิงเทียนก็ทำได้แค่คิดเพราะใครใช้ให้เขาไปยอมตกลงทำสัญญากับไท่ไป๋จินซิง เมื่อคิดเช่นนี้แล้ว ฉิงเทียนก็รู้สึกคิดผิดขึ้นมาทันที

…………..

ที่ลานกว้างบนสวรรค์ การเตรียมงานเลี้ยงลูกท้อนั้นก็ได้เกือบจะสมบูรณ์แล้ว จะเหลือก็แค่เพียงงานเลี้ยงลูกท้อจัดขึ้นเท่านั้น ฉิงเทียนก็ได้เดินมาและมองดูอย่างสงสัยใคร่รู้ ถึงแม้ว่าเขาจะมาที่โลกเซียนได้ 2-3 หนแล้ว แต่เนื่องจากขอบเขตการทำงานที่จำกัดมากของเขา ทำให้ฉิงเทียนไม่เคยเห็นสิ่งของต่างๆในโลกเซียนมาก่อนเลย ดังนั้นฉิงเทียนจึงได้มองดูทุกสิ่งในลานกว้างนี้อย่างสงสัยไปหมด

ส่วนเรื่องของการส่งอาหารกระต่ายให้ฉางเอ๋อ นั่นแค่เป็นข้ออ้างของฉิงเทียนเท่านั้น ฉิงเทียนคิดในใจ: ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉางเอ๋ออยู่ที่ไหน แล้วเราจะส่งไปให้ได้ยังไงนะ? ตอนนี้เดินดูรอบๆในงานเลี้ยงลูกท้อก่อนดีกว่า เขามาที่บนสวรรค์แค่ไม่กี่รอบเอง จึงมีอะไรที่ไม่เคยเห็นเต็มไปหมด และในที่สุดเขาก็หนีมาจากเจ้าหน้าหล่อได้แล้วด้วย

ที่ลานกว้างนั้นถูกปกคลุมไปด้วยหญ้าหายาก ซึ่งฉิงเทียนนั้นไม่เคยเห็นมาก่อน

ยิ่งดอกไม้ที่อยู่ตรงหน้าเขาด้วยแล้ว มันมีความสูงเกือบจะเท่าตัวเขาด้วยซ้ำ และกิ่งก้านของมันก็เต็มไปด้วยดอกไม้ที่หลากสีสัน และมีดอกไม้ขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยสีสันอยู่ด้านบนสุดของดอกไม้เหล่านี้ ขนาดกระถางของดอกไม้นี้นั้นกว้างใหญ่กว่าอ่างอาบน้ำที่ฉิงเทียนใช้เสียอีก ซึ่งนั้นยังไม่น่าแปลกเท่าไร เพราะที่น่าแปลกที่สุดคือดอกไม้พวกนี้หุบอยู่ กลีบดอกนั้นห่อม้วนเข้าด้วยกัน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน