ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 203

บทที่ 203 อัดคน

ในเวลานี้ ฝานหลินได้ยกเข่าขึ้นมาแล้วนอนงอตัวกลิ้งไปมาอยู่กับด้วยความเจ็บปวด

“นาย……….นาย….ฉิงเทียน นายยังมีความเป็นมนุษย์อยู่บ้างไหม นายลงไม้ลงมือกับเพื่อนของนายได้ยังไง นายยังเป็นมนุษย์อยู่ไหม?” จ้าวเวยชี้ไปที่ฉิงเทียนแล้วพูดอย่างเกรี้ยวกราด เธอไม่คิดเลยว่าฉิงเทียนนั้นจะเป็นคนที่พูดไปทำไปเช่นนี้ เธอจึงไม่พูดอะไรอีก และบรรยากาศก็เริ่มหนักอึ้งขึ้นมา!

ทุกๆคนต่างก็จ้องมองมาที่ฉิงเทียนด้วยความหวาดกลัว พวกเขาไม่คิดว่าฉิงเทียนนั้นจะมีวิชามวยที่สูงเช่นนี้

“หมอนั่นคือฉิงเทียนจริงๆเหรอ?”

“เขาจะเข้ามาทำร้ายฉันไหม?”

“มะเมื่อกี้ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ”

มีบางคนที่เป็นกังวล และบางคนที่ขดงอตัวเอง

ส่วนหลิวตันก็มองดูฉิงเทียนด้วยความประหลาดใจ เขาไม่คิดว่าฉิงเทียนนั้นจะเก่งด้านการต่อสู้ถึงขนาดนี้ และมีรอยยิ้มหวานๆบนใบหน้าของเธอขึ้นมา และหัวใจของเธอก็เต็มไปด้วยความวาบหวามเช่นกัน อย่างไรเสียสิ่งที่ฉิงเทียนทำนั้นก็เพื่อเธอด้วย

แต่เธอเองก็รู้ดีว่าฝานหลินนั้นต้องไม่ยอมจบเช่นนี้แน่ แต่ทุกวันนี้กลายเป็นสังคมกฎหมายไปแล้ว ลำพังเพียงการใช้กำลังคงไม่สามารถแก้ไขปัญหาทั้งหมดได้แน่

แล้วเธอก็หยิบเอาโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าเพื่อโทรออก จากนั้นก็เดินมาหาฉิงเทียนแล้วถาม “คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

ฉิงเทียนยักไหล่ของเขา “คุณคิดว่าผมดูเหมือนเป็นอะไรรึเปล่าล่ะ? อย่างเขาไม่ใช่คู่มือผมอยู่แล้ว”

เสียงการต่อสู้ที่เกิดขึ้นในห้องได้ทำให้ผู้จัดการหูของภัตตาคารนี้เข้ามา ซึ่งเขาได้พาชายร่างโตมาด้วย 7-8 คน และมองดูฝานหลินที่ลงไปกองกับพื้นด้วยความเจ็บปวด แล้วก็คิ้วขมวดและรู้สึกไม่ดีขึ้นมา การปล่อยให้มีการทะเลาะวิวาทกันในขอบเขตรับผิดชอบของเขา ถือว่าเป็นการไม่ไว้หน้าเขาอย่างมาก

ไม่ต้องถามเลยว่า สำหรับหูเหลียนแล้วในมณฑลนี้มีน้อยคนนักที่จะมาทะเลาะวิวาทในเขตของเขาเช่นนี้

ที่พื้นกระจัดกระจายไปด้วยไพ่นกกระจอก เขาจึงทำเป็นเดินไปหาฝานหลินด้วยความเป็นห่วงแล้วถามขึ้น “น้องชายนี่มันเกิดอะไรขึ้น?” ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ชอบฝานหลินเท่าไรนัก แต่เขาก็เป็นลูกค้าประจำของที่ร้านเขา

หลังจากที่เห็นผู้จัดการหูที่พาลูกน้องมาด้วย ฝานหลินก็รู้สึกราวกับมีพระมาโปรด แล้วก็ชี้ไปที่ฉิงเทียนด้วยสีหน้าที่เกลียดชัง “พี่หูครับ ฉิงเทียนมันทำร้ายผม คุณจะต้องจัดการเขาเอาให้เข้าโรงพยาบาลนะครับ ผมจะจ่ายค่ารักษาพยาบาลเอง แล้วก็จะรับผิดชอบเรื่องของตำรวจที่กำลังจะมาด้วย” ฝานหลินที่ยังเอามือกุมท้องก็ได้ลุกขึ้นยืนด้วยการประคองของจ้าวเวย เขานั้นไม่เคยต้องรับความพ่ายแพ้ขนาดนี้ตั้งแต่ตอนที่เขายังเล็ก

“ไม่ดีมั้งครับ ไม่ใช่ว่าเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นของคุณหรอกเหรอ” ผู้จัดการหูแกล้งทำเป็นลนลาน ซึ่งจริงแล้วเขาแค่แกล้งทำเป็นพูดเช่นนั้นเฉยๆ เพื่อเรียกร้องเงินเพิ่ม

“ตราบเท่าที่คุณสามารถจัดการให้ผมได้ ผมจะให้คุณเท่านี้เลย” ฝานหลินยกมืออีกข้างของเขาขึ้นมาแล้วแบทั้ง 5 นิ้วออกจากกัน

“ตกลง” ผู้จัดการหูตอบตกลง จากนั้นเขาก็สั่งคนร่างใหญ่ที่อยู่ข้างหลังเขา “ไม่ได้ยินที่น้องฝานสั่งรึยังไง? ไปจัดการได้แล้ว”

“ครับผม” แล้วเหล่าคนกล้ามโตก็ได้พากันเดินไปหาฉิงเทียนด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายบนใบหน้าของเขา

“ไอ้น้อง อยู่นิ่งๆอย่าขัดขืนจะดีกว่านะ แล้วพวกข้าจะทำเบาๆ ไม่อย่างนั้นจะโทษพวกข้าไม่ได้นะหากพวกข้าจะพลาดทำนายพิการ”

ฉิงเทียนก็ได้พูดอย่างไม่แย่แส “จะคอยดูว่าพวกคุณจะมีความมากพอที่จะทำได้แบบที่พูดรึเปล่า?”

ทุกคนในห้องต่างก็มองดูสงครามที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า และมีบางคนที่มัวแต่งุ่มง่ามไม่รู้ว่าจะหนีไปที่ไหน พวกเขาต่างก็ไม่เคยเห็นสถานการณ์เช่นนี้มาก่อนเลยตั้งแต่ตอนที่เขายังเด็ก

“ฉิงเทียน คุณจัดการได้ไหม?” ในเวลานี้หลิวตันได้มองดูเหล่าคนร่างโตและถามเขาอย่างเป็นห่วง อย่างไรเสียพวกอันธพาลพวกนี้ล้วนแล้วแต่มีกล้ามทั่วตัว ซึ่งต่างไปจากฝานหลินโดยสิ้นเชิง

“ไม่เป็นไร ก็แค่พวกอันธพาล คุณถอยไปห่างๆหน่อยละกัน อาจจะพลาดโดนลูกหลงได้” ฉิงเทียนพูดโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า

จูเฟยก็ได้มองมาที่ฉิงเทียนที่ยังใจเย็น ในขณะที่หัวใจของเขากำลังเต้นโครมคราม ฉิงเทียนแข็งแกร่งขึ้นแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไร? เป็นเวลาสักพักใหญ่ที่เขาลืมไปแล้วว่าจะต้องทำอะไรและยืนดูอยู่เงียบๆ

ส่วนเหล่าชายร่างโตก็ได้มองมาที่ฉิงเทียนที่กำลังดูถูกพวกเขาอย่างมาก จึงได้ด่าเขาคืน “ไอ้แม่เยอะ แกกล้าดูถูกพวกข้าเรอะ ทุกคนจัดการมันเลย”

โดยอาศัยจำนวนมากเข้าสู้ ฝูงหมัดได้ระดมมาหาเขาทันที! ส่วนฉิงเทียนมองดูอย่างขี้เกียจ ไม่ว่าพวกเขาจะเตะหรือต่อยมากขนาดไหน พวกเขาต่างก็ถูกจับและดึงให้มารวมกันอยู่ที่เดียว แล้วเหล่าชายร่างโตก็รู้สึกว่าทั้งแขนและขาของเพวกเขานั้นกำลังถูกจับด้วยแรงมหาศาลอยู่ แล้วพวกเขาก็ถูกเหวี่ยงออกไปกลางอากาศแบบไร้การควบคุม ก่อนที่ตัวของพวกเขาจะลงไปกระแทกกับพื้นหินอ่อนแข็งๆ และร้องด้วยความเจ็บปวด ทุกๆคนต่างก็มองดูฉิงเทียนที่ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย และในที่สุดพวกเขาก็รู้ว่าไม่มีใครสามารถทำอะไรเขาได้ ผู้จัดการหูที่มองดูอยู่ห่างๆนั้นก็ยังต้องขนลุกด้วยความกลัว และรู้สึกไม่ดีในใจของเขา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน