ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 205

บทที่ 205 ช็อก

“ถึงแม้ว่าฝานหลินกับเหล่าชายร่างโตอยากที่จะทำร้ายแฟนของผมน่ะเหรอ? ผมมีสิทธิ์ที่จะปกป้องแฟนของผมไม่ใช่เหรอครับ?” ฉิงเทียนตอบ

“ฉันไม่ทราบหรอกนะว่าพวกเขาจะทำร้ายแกก่อนรึเปล่า? แต่แกทำพวกเขาก่อนใช่ไหม?” ตำรวจไว้หนวดถามเขาด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย

“ก็ใช่…..” ฉิงเทียนเป็นฝ่ายเปิดก่อนจริงๆ

“แต่ผมก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นความผิดของผม ผมขอฟ้องร้องในชั้นศาล” ฉิงเทียนพูดอย่างไม่สนใจ

“ยังจะคิดฟ้องร้องอีกเหรอ…” ตำรวจอีกคนบ่นพึมพำอย่างถากถาง หยิบเอาเอกสารใบหนึ่งออกมาแล้วชี้ไปที่ตรงให้กรอกลายเซ็น “เขียนชื่อคุณตรงนี้และเขียนคำสารภาพลงไปด้วย แล้วจากนั้นก็จ่ายค่าเสียหายมาตามความเสียหายที่เกิดขึ้นด้วย”

ฉิงเทียนจ้องไปที่เอกสารใบนั้นและคิดอย่างดูถูก ถ้าเขาต้องเซ็นเอกสารแบบนี้แล้วจบเขาก็คงต้องเขียนไปตลอดชีพแน่ ฉิงเทียนจึงได้เผยยิ้มขำๆออกมาแล้วพูดอย่างดูถูก “เจ้าหน้าที่ครับ ผมไม่ได้ทำในสิ่งที่เขียนในเอกสารฉบับนี้เลย “มันจะไม่เป็นการบังคับกันมากไปหน่อยเหรอ ที่จะให้ผมเซ็นลงในเอกสารแบบนี้?”

แล้วตำรวจหนวดก็ได้ตบลงไปที่โต๊ะอย่างแรกแล้วตะโกนออกมา “แกคิดว่าแกอยู่ที่ไหนกัน? กล้าต่อปากต่อคำตำรวจเรอะ?”

“ผมถามคุณนี่แหละ ผมไม่ได้ทำอย่างที่อยู่ในเอกสารนี่สักหน่อย” ฉิงเทียนเองก็ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เขารู้ดีว่าตำรวจทั้งสองคนนี้ได้รับคำสั่งมาจากเฝิงเกา ให้ทำทุกวิถีทางเพื่อเอาเขาเข้าคุกให้ได้

สายตาของฉิงเทียนก็มองไปที่กล้องที่อยู่ฝั่งตรงข้ามแล้วก็นึกดูถูกในใจ มันก็แค่ของตกแต่งห้องเท่านั้น ถ้าในเวลานี้เกิดเขาลงมือทำอะไรลงไป ก็จะกลายเป็นหลักฐานทำร้ายผู้อื่นในกล้องนี้ แต่ถ้าพวกเขาเป็นฝ่ายทำกล้องนี้ก็จะใช้การไม่ได้ทันที

ในหลายปีมานี้ แม้จะมีคนที่ตายที่สถานีตำรวจไม่บ่อยนัก แต่พอถ้าจะขอตรวจเช็กกล้องขึ้นมา ก็จะตอบมาทันทีว่ากล้องมีปัญหา”ขัดข้อง”ขึ้นมาในวันนั้นพอดี แล้วก็ไม่มีใครที่รู้ไปตลอด

ตำรวจทั้งสองคนก็รู้อยู่แล้วว่าฉิงเทียนจะต้องไม่ยอมเซ็น และหากว่ามีคนไม่ยอม พวกเขาก็จะได้ใช้ข้ออ้างนี้บอกว่าฉิงเทียนนั้นใช้อารมณ์และขัดขืนเจ้าหน้าที่ได้

มีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่พวกเขาจะสามารถสั่งสอนฉิงเทียนและทำตามคำสั่งของเฝิงเกาให้เรียบร้อย

“คุณจะไม่ยอมเซ็นจริงๆใช่ไหม?” ตำรวจที่ผอมสูงเริ่มฟิวส์ขาด

“ผมไม่เซ็น” ฉิงเทียนนั่งหันหลังอย่างเงียบๆ

“ไอ้หนู แกไม่ยอมให้ความร่วมมือกับตำรวจในการสืบสวนเช่นนี้ แกรู้ใช่ไหมว่าจะต้องเจอกับอะไร?” แล้วตำรวจไว้หนวดของลุกขึ้นยืนแล้วเดินมาทางด้านหลังของฉิงเทียนอย่างช้าๆ เขาเค้นหมัดของตัวเองแน่น จนมีเสียงกร็อบๆดังออกมาและสายตาของเขาก็เผยความเย็นชาออกมา

“ผมไม่รู้หรอกนะว่าต่อจากนี้ผมจะโดนอะไร แต่ผมรู้ว่าต่อจากนี้คุณน่ะโชคไม่ดีแล้ว” ฉิงเทียนพูดอย่างไม่สนใจและไม่มองข้างหลังด้วย

“หึ, ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา วันนี้ข้าสั่งสอนเจ้าเอง” พูดจบตำรวจไว้หนวด ก็ได้ใช้หมัดใหญ่ๆของเขาต่อยเข้าไปที่หลังของฉิงเทียนราวกับต่อยกระสอบทราย

แต่ในขณะนั้นเอง ฉิงเทียนที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ก็ได้หายตัวไป แล้วนั่นอยู่ที่เก้าอี้กฝั่งตรงข้าม ส่วนตำรวจที่ไว้หนวดก็ใช้แรงไปอย่างมาก พอเขาเห็นว่าฉิงเทียนหายไปแล้ว เขาก็ยั้งมือตัวเองไม่ทันแล้ว และมือของเขาก็ได้กระแทกเข้ากับเก้าอี้อย่างจัง

ด้วยเสียงดัก “ปั๊ก” ดังลั่น ตำรวจไว้หนวดก็ได้ลงไปกลิ้งกับพื้นทันที

“แกกล้าล้อเล่นกับข้าเหรอ?” ตำรวจไว้หนวดก็ได้รีบลุกจากพื้นและมองมาที่ฉิงเทียนด้วยความโกรธ แล้วจากนั้นก็ได้พุ่งเข้ามาต่อยฉิงเทียนอีกครั้ง

“พวกคุณบังคับให้ผมต้องทำเองนะ ผมทำเพื่อป้องกันตัวเองเท่านั้น” ฉิงเทียนพูดอย่างใจเย็น เขาไม่ได้กลัวตำรวจไว้หนวดเลยแม้แต่น้อย

“หมับ” จู่ๆตำรวจไว้หนวดก็รู้สึกเหมือนแขนของเขาถูกจับเอาไว้ด้วยแรงที่มหาศาล ทำให้เขาไม่สามารถขยับตัวได้

“ทำไมไอ้หนูนี่ถึงได้ทรงพลังขนาดนี้? หรือว่าเขาจะเป็นอดีตทหารหน่วยพิเศษ” แต่ฉิงเทียนกลับไม่ได้รอให้เขาทันได้คิด

“คุณทำให้ผมทำแบบนี้เองนะ…..” ฉิงเทียนเผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา

เมื่อสักครู่ฉิงเทียนได้จับมือที่กำลังต่อยของตำรวจไว้หนวดเอาไว้ แล้วจากนั้นเขาก็จับที่ปกคอเสื้อของตำรวจไว้หนวดด้วยความเร็วที่ไม่สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่าได้ แล้วจากนั้นก็ได้ต่อยเข้าไปที่ท้องด้วยหมัดเสย! ทำให้ความเจ็บปวดสะท้านไปทั้งตัวของตำรวจไว้หนวด จนต้องลงไปห่อตัวกลิ้งไปมาอยู่ที่พื้น

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน