ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 207

บทที่ 207 เซียะเกาเทียน

ถ้าคุณทำแบบนี้กับผม แล้วทำไมผมถึงจะต้องบอกคุณด้วย จูไห่คิดอย่างเย็นชาในใจ แล้วจูไห่ก็ได้พูดอย่างใจเย็น “ท่านเลขาธิการเซียะมันมีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นจริงๆ แต่เรื่องมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น นี่เป็นของเฝิงเกา……”

“ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น เขาทำร้ายเจ้าหน้าที่ตำรวจนะ” เมื่อเซียะเกาเทียนมองมาที่จูไห่ เขานั้นต้องการที่จะหาเรื่องเขา “ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหน? ผมต้องการดูหน้าหน่อยว่าใครกันที่กล้ามาทำร้ายตำรวจในสถานีตำรวจเช่นนี้

“คือว่า…..พวกเขาอยู่ในห้องทำงาน” จูไห่พูดอย่างลังเล และมองดูอารมณ์ของเซียะเกาเทียน จูไห่นั้นอยากที่จะสู้กับความไม่ยุติธรรมในกรมตำรวจด้วยตัวของเขาเอง แต่ในความเป็นจริงแล้ว เขาทำได้แค่เก็บเอาไว้กับตัวเท่านั้น

เขานั้นได้เชิญฉิงเทียนกับหลิวตันเข้าไปในห้องทำงาน แต่เฝิงเกาคงจะต้องบอกเขาไปแล้วและเซียะเกาเทียนก็ได้แกล้งทำเป็นถามไปเช่นนั้น

อย่างที่จูไห่คิด เมื่อเขาได้ยินว่าปฏิบัติกับผู้ต้องสงสัยราวกับแขกนั้น เซียะเกาเทียนก็ได้ชี้หน้ามาที่จูไห่ทันทีและตะโกนใส่เขา “ผู้กำกับจู นี่คุณกำลังทำบ้าอะไรของคุณอยู่ ยังมีหน้ามาบอกอีกนะว่าคุณดูแลผู้ต้องสงสัยราวกับแขกน่ะ จูไห่คุณนึกถึงตัวเองที่เป็นผู้ที่กินภาษีประชาชนและนึกถึงข้าราชการที่ถูกทำร้ายบ้างไหม? นี่คุณยังสวมเครื่องแบบตำรวจอยู่ใช่ไหม? หึ ผมไม่คิดเลยว่าสถานีตำรวจจะมีคนอย่างคุณอยู่”

“เฝิงเกา ไปจับตัวพวกเขาทั้งหมดมา” เขาพูดสั่งเฝิงเกา

“ได้ครับ เซียะเกาเทียน” เฝิงเกามองไปที่จูไห่ที่มีสีหน้าบูดบึ้งราวกับจะอยากพูดอะไรบางอย่าง: วันนี้แกซวยแน่ ถ้าแกกล้ารายงานเรื่องของข้า ข้าจะให้พี่เขยจัดการแกแน่ แล้วจากนั้นก็ได้มีตำรวจท่าทางแข็งแรงจำนวนมากกำลังไปที่ห้องทำงานที่ฉิงเทียนและหลิวตันอยู่

จูไห่รู้ดีว่าเขาอธิบายอะไรไปก็เปล่าประโยชน์ เขาจึงได้เก็บเอาไว้และนิ่งเงียบไม่พูดอะไร

ในห้องทำงาน ฉิงเทียนถอนหายใจและพูดกับหลิวตันที่กำลังนั่งเบื่ออยู่ข้างๆ “หลิวตัน พวกเราคงไม่ได้ออกไปแล้วล่ะ”

หลิวตันก็ได้เงยหน้าขึ้นมาและพูดพร้อมกับยิ้ม “เป็นไปได้อย่างไร? ผู้กำกับจูบอกจะปล่อยตัวคุณแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมคุณถึงยังจะโดนจับอยู่อีกล่ะ แล้วฉันก็บอกตัวตนของฉันไปแล้วด้วย แล้วก็ไม่ใช่ว่าเขาเป็นพ่อของเพื่อนคุณหรอกเหรอ?”

“ก็มีคนที่มีอำนาจมากกว่าเขาจะมาเอาตัวพวกเราไปน่ะสิ” ฉิงเทียนมองไปที่เฝิงเกาที่กำลังเข้าใกล้อีกด้านของประตูมากขึ้นเรื่อยๆ

มองที่ท่าทางของฉิงเทียนแล้ว หลิวตันก็ได้ถามอย่างสงสัย “แล้วคุณรู้ได้อย่างไร?”

“ก็เดาเอา!” ฉิงเทียนยิ้มยิงฟันขาว

ทันทีที่ฉิงเทียนพูดจบ ด้วยเสียงดัง “ปัง” เกิดขึ้นแล้วประตูก็ถูกเปิดออก เขาก็พบเฝิงเกาที่พาตำรวจจำนวนมากมาด้วยและมองมาที่ฉิงเทียนด้วยสีหน้าที่ดุดัน โดยเฉพาะเมื่อเขาเห็นฉิงเทียนที่กำลังนั่งอยู่ที่โซฟาด้วยสีหน้าสบายๆด้วยแล้ว เขาก็นึกอยากที่จะด่าจูไห่เมื่อสักครู่

แล้วความโกรธเกรี้ยวทั้งหมดในใจของเขาก็ได้มุ่งไปหาฉิงเทียน รวมกับความงามของหลิวตันด้วยแล้ว เขามองไปที่หลิวตันด้วยตาสายตาที่เต็มไปด้วยสีสัน

“ไอ้หนู ดูท่าทางจะสบายดีจังเลยนะ?” เฝิงเกาพูดอย่างดุดัน “แกกล้าที่จะทำร้ายตำรวจอย่างเปิดเผยเช่นนี้ แกถูกจับแล้ว!”

“ก็งั้นๆนะ โซฟามันออกจะดูดาดๆไปสักหน่อย ก้นของผมมันปวดไปหมดแล้วเนี่ยหลังจากที่นานๆ” หลังจากที่พูดจบฉิงเทียนก็ลุกขึ้นยืนและปัดตูดด้วยมือของเขา ทำราวกับว่าก้นของเขามันล้าไปหมดแล้ว “แล้วก็ ผมจะถูกจับงั้นเหรอ?” หลังจากที่พูดจบฉิงเทียนก็ทำราวกับว่าเขากำลังพักร้อนอยู่ที่นี่!

“อุฟ” หลิวตันที่มองดูท่าทีของฉิงเทียนแล้วก็แอบหัวเราะ และทำเสียงสั่นๆ

มองไปที่รูปร่างที่เซ็กซี่ของหลิวตัน หัวใจของเฝิงเกาก็ได้เร่าร้อนขึ้นมา: ผู้หญิงคนนี้ช่างเซ็กซี่อะไรอย่างนี้ เราจะต้องเอาตัวเธอมาให้ได้ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม

“ไอ้หนู เดี๋ยวอีกไม่นานแกก็จะได้หายเจ็บก้นแล้ว” เฝิงเกาพูดอย่างดุดันไปยังกลุ่มตำรวจที่อยู่ข้างหลัง “จัดการมัน ขอแค่อย่าฆ่ามันก็พอจะจัดการยังไงก็ได้” แล้วเหล่าตำรวจร่างใหญ่ก็ได้มองมาที่ฉิงเทียนด้วยรอยยิ้มที่ไม่น่าไว้วางใจ มือของเขากำหมัดแน่นและร่างกายของเขาก็ได้บิดตัวไปมาเป็นช่วงๆ จนส่งเสียงราวกับถั่วคั่วออกมา

“ไอ้หนู นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่มีคนที่กล้าพูดกับผู้กองของพวกเราเช่นนี้” ตำรวจหัวโล้นก็ได้พูดขึ้นมาพร้อมกับยิ้มอย่างโหดร้าย

ก่อนที่ฉิงเทียนจะได้ตอบอะไร คนเหล่านั้นก็ได้พากันมาล้อมฉิงเทียนอย่างรวดเร็ว

“ไอ้หนู แกยอมๆเสียจะดีกว่า ข้าอาจจะพิจารณาไม่หักแขนขาแกก็ได้ แต่แกจะต้องยอมคุกเข่าแล้วเซ็นรับการให้การนี้เสีย” เฝิงเกาพูดอย่างจริงจัง แล้วก็จ้องไปที่หลิวตันอย่างไร้ยางอาย

“คุณกำลังละเมิดกฎหมายอยู่นะ ผู้กำกับจูไห่ก็ยินดีที่จะปล่อยพวกเราแล้ว” หลิวตันพูดด้วยสีหน้าที่เย็นชา เธอไม่คิดว่าที่ฉิงเทียนพูดนั้นจะเป็นความจริง ทั้งๆที่เธอเปิดเผยตัวตนของเธอในสถานีตำรวจประจำอำเภอไปแล้ว แต่ผู้กองเล็กๆอย่างเขากลับมองมาที่เธอด้วยสายตาเช่นนั้นอีก!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน