ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 227

บทที่ 227 โลกความฝัน (1)

ฉิงเทียนลืมตาขึ้นมาอย่างสบายๆ แล้วพบแสงส่องเข้ามาผ่านดวงตาของเขา ซึ่งทำให้เขารู้สึกตาพร่าขึ้นมาเล็กน้อย

เขาจึงได้คิดที่จะเอามือมาบังแสงตรงหน้าเขา แต่ฉิงเทียนก็ได้พบว่ามือของเขานั้นถูกจับมัดอยู่ มือทั้งสองข้างของเขาถูกจับมัดกับกุญแจมือ และร่างกายของเขาก็ไม่สามารถขยับได้เลย

“นี่เราเข้ามาในโลกของปีศาจจิตใจอย่างนั้นเหรอ?” ฉิงเทียนพูดในใจ แล้วตาของเขาก็ได้ปรับให้เขากับแสงอย่างช้าๆ แล้วจึงมองดูสภาพรอบๆ

“เป็นห้องกรงขนาด 10 ตารางเมตรซึ่งมีขนาดเล็กมาก มีแสงลอดเข้ามาในกรงนั้นนิดหน่อย แต่ก็ยังถูกกลืนหายไปกับความมืดมิด และก็ไม่พบรอยแตกของกำแพงดินเหนียวนี่เลย

แต่ไม่ทันที่ฉิงเทียนจะสำรวจรอบๆเสร็จ จู่ๆประตูห้องกรงก็ถูกเปิดออก แล้วก็มีชายแข็งแกร่งเดินเข้ามาหาเขาจากข้างนอก เมื่อเขาเดินมาหาฉิงเทียน เขาก็ได้หยิบเอากุญแจออกมาแล้วไขกุญแจมือออกแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ธรรมดาๆ “ไอ้หนุ่ม การจำคุกของเจ้าจบลงแล้ว ตอนนี้เจ้ากลับออกไปทำงานได้แล้ว!”

ฉิงเทียนไม่ได้ตอบอะไรแล้วเดินตามเขาไปแบบทื่อๆ ตอนนี้ฉิงเทียนต้องการที่จะสำรวจทุกสิ่งรอบๆตัวของเขา เขาต้องการที่จะหาจุดอ่อนของปีศาจจิตใจ และเขาก็รู้ด้วยว่าเจ้าปีศาจจิตใจจะต้องคอยแอบดูเขาอยู่เงียบๆที่ไหนสักแห่งแน่

แล้วเขาก็พบโรงงานทันสมัยขนาดใหญ่อยู่ตรงหน้าเขา ซึ่งฉิงเทียนไม่มีทางที่ลืมสถานที่ขนาดใหญ่เช่นนี้ได้แน่ ซึ่งที่นี่เต็มไปได้ผู้คนที่ทำงานกันแบบไม่มีหยุดหย่อนด้วยอุปกรณ์ในมือของเขา ในแต่ละไลน์การผลิต

แล้วที่ปลายไลน์การผลิต ก็มีรถที่สวยงามสุดยอดอยู่ 1 คัน!

“นี่คือโรงงานผลิตรถนี่นา นี่เจ้าปีศาจสร้างภาพลวงตาแบบไหนออกมาเนี่ย?” ฉิงเทียนรู้สึกสงสัย แต่เขาก็ยังเดินตามชายคนนั้นเพื่อไปทำงานของเขา ก่อนอื่นเลยเขาจะต้องรู้ให้ได้ว่าโลกนี้เป็นอย่างไรกันแน่

และฉิงเทียนพบว่าพลังวิญญาณของเขาหายไปแล้ว ตอนนี้เขากลายเป็นคนธรรมดาไปแล้ว มีกำไลโลหะสีขาวเงินที่มีขนาดเดียวกับนาฬิกาข้อมือของเขาอยู่ที่ข้อมือของเขา เมื่อเขาแตะเข้าไปที่กำไลโลหะนั่น ก็ได้มีตัวเลขที่เหมือนกับนาฬิกาดิจิทัลโผล่ขึ้นมา!

25 : 60 : 59

25 : 60 : 58

………………….

นี่มันอะไรกัน? ฉิงเทียนรู้สึกสงสัยขึ้นมา แต่เขาไม่สามารถผ่อนคลายได้เลย มีผู้ดูแลคอยมองดูพวกเขาทำงานอยู่!

เมื่อผู้ดูแลได้เดินไปไกล ชายอ้วนๆที่อยู่ด้านซ้ายของฉิงเทียนก็ได้พูดด้วยเสียงอ่อยๆ “ฉิงเทียน ในที่สุดนายก็ถูกปล่อยออกมา! ฉันนึกว่านายจะเน่าตายในคุกไปแล้ว

ถึงแม้ว่าฉิงเทียนไม่รู้จักเขาเลย แต่เขารู้ว่าภาพลวงตานี้น่าจะเหมือนกับเกม ซึ่งเขาเป็นผู้เล่น และคนเหล่านี้เป็น NPC ในเกม เขาจะต้องพูดคุยกับพวกเขาเพื่อให้รู้ให้ได้ว่าเป็นภาพลวงตาแบบไหนกันที่เจ้าปีศาจจิตใจจัดมาให้เขา!

“หึ เราน่ะมันเซียนเล่นเกมอยู่” ฉิงเทียนพูดอย่างมั่นใจในใจของเขา จากนั้นเขาก็ได้พูดตอบชายอ้วนคนนั้นด้วยเสียงเบาๆ “ใช่ ผมเกรงว่าผมจะเกือบตายในคุกนั้นเสียแล้ว”

“เจ้าผู้ดูแลนั่นมันโง่ มันไม่มีอะไรดีเลยจริงๆ” ชายหน้าดำที่อยู่ข้างๆฉิงเทียนก็ได้อาศัยโอกาสที่ผู้ดูแลไม่สนใจและพูดด่าเขา “พวกเราถูกสั่งให้ทำงาน 25 ชั่วโมงต่อวัน แต่กลับให้ค่าแรงแค่ 20 ชั่วโมงเอง ยิ่งไปกว่านั้นตอนที่จ่ายค่าแรง ไอ้บ้านั่นก็หักค่าแรงเราแบบไม่มีเหตุผลอีก สักวันนึงฉันจะฆ่าเจ้าหัวหน้านั่นให้ตาย”

ก่อนที่ชายหน้าดำจะได้ทันพูดจบ ชายอ้วนที่อยู่ข้างๆเขาก็ได้รีบห้ามเขา “เจ้าดำ นายไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วรึไง? ชีวิตของพวกเราอยู่ในมือของบริษัทนี้นะ ถ้าเขาไล่พวกเราออก พวกเราคงมีชีวิตอยู่รอดได้ไม่ถึงวันหรอก นายมีเวลาเหลือเท่าไรเชียว?”

แล้วคนที่ถูกเรียกว่าเจ้าดำก็ได้แอบพูดเบาๆ “ฉันเหลือแค่ 26 ชั่วโมง แต่วันนี้ก็จะจ่ายเงินเดือนๆนี้ให้แล้ว จำนวนทั้งหมดที่จะได้น่าจะแค่ เดือนครึ่งเท่านั้นแหละ”

ฉิงเทียนฟังการสนทนาของพวกเขา ซึ่งเขาก็พอจะเข้าใจบ้าง ภาพลวงตานี้น่าจะเกี่ยวข้องกับกำไลโลหะที่แขนของเขา

เมื่อดูเวลาที่แสดงอยู่ก็พบว่าเหลืออยู่ 25:10:05 แล้ว!

แล้วผู้ดูแลที่ไปทำธุระเสร็จแล้วก็ได้กลับมา แล้วชายอ้วนกับเจ้าดำก็ได้เงียบทันที ฉิงเทียนก็ได้มองไปที่ NPC ในภาพลวงตาเหล่านี้ และเขาจึงคิดว่าภาพลวงตาที่ปีศาจจิตใจสร้างขึ้นมานี้ช่างสมจริงมาก

พอ NPC ผู้ดูแลเดินออกไปอีกครั้ง เจ้าดำกับชายอ้วนก็ได้ชวนคุยกันต่ออีกรอบ

“เมื่อไรเราถึงจะซื้อรถแบบนี้ได้ซักคันทั้งๆที่เราผลิตรถพวกนี้ขึ้นมาแท้ๆนะ” เจ้าดำมองดูที่ถนนด้วยความอิจฉา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน