ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 233

บทที่ 233 โลกความฝัน (7)

“ผมไม่ได้ช่วยคุณ แค่ผมไม่ชอบพวกเสแสร้งอย่างเขา” ฉิงเทียนจ้องไปที่ตาของเฉียงเวยแล้วยิ้ม

เฉียงเวยไม่ชะงักเลยแม้แต่น้อย และมองไปที่ดวงตาของฉิงเทียน เธอพบว่าตาของเขานั้นจริงใจมากปราศจากซึ่งความหื่นกระหายเหมือนอย่างที่คนอื่นมองมาที่เธอ แล้วความประทับใจของเธอที่มีต่อฉิงเทียนจึงดีขึ้น

เมื่อได้ยินที่ฉิงเทียนพูด ชายใส่แว่นกรอบทองก็ได้พูดดูถูกเขาอย่างมุ่งร้ายทันที “อย่างมาพูดไร้สาระน่า ก็ได้ฉันจะตกลงพนันกับแกเอง อย่ามัวแต่มองตาแกรีบๆตัดหินนั่นได้แล้ว ถึงจะไม่มีทางที่จะตัดออกมาได้หยกก็เถอะ!”

แล้วคนตัดหินก็ได้พูดโดยไม่ไว้หน้าชายใส่แว่นทองเลยแม้แต่น้อย “หินหยกก้อนนี้เป็นของผู้หญิงคนนี้ ถ้าเธออยากให้ตัดต่อผมก็จะตัดให้!” จากนั้นก็ได้มองมาที่เฉียงเวย!

เฉียงเวยก็ได้ผงกหัว เธอตัดหินก้อนนี้มาจนขนาดนี้แล้ว ตัดอีกจะเป็นอะไรไป ถึงแม้จะมีความหวังอยู่แค่ริบหรี่ที่จะยังมีหยกอยู่ในหินก้อนนั้นแต่เธอก็ต้องสู้ นอกจากนี้ชายที่อยู่ข้างๆเธอตอนนี้ก็ได้บอกกับเธอว่าจะต้องมีหยกอยู่ในนี้แน่ๆ

ในใจของเฉียงเวยนั้นลองใคร่ครวญจากที่เห็น แล้วคิดว่าฉิงเทียนจะต้องมีความสามารถด้านนี้แน่ๆ

ส่วนเจ้าดำที่ได้ยินว่าฉิงเทียนนั้นคิดเดิมพัน เขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดกับฉิงเทียนด้วยเสียงที่เบาๆอย่างเป็นห่วง “ฉิงเทียน แกมีเหลืออยู่แค่ 1,000 ชั่วโมงเองนะ ถ้าแกแพ้ขึ้นมาล่ะก็ แกได้ตายแน่”

“ไม่ต้องกังวลไปเจ้าดำ นายเชื่อมั่นในตัวฉันเถอะน่า” ฉิงเทียนตบไหลของเจ้าดำแล้วยิ้ม ถึงแม้ว่าเขาจะเสียไป 1,000 ชั่วโมง แต่เขาก็ยังมีหินหยกอีกตั้ง 5 ก้อนซึ่งน่าจะได้สัก 10,000 ชั่วโมงอยู่ นอกจากนี้ฉิงเทียนก็มั่นใจมากว่าในเสี้ยวของหินหยกก้อนนั้นจะต้องมีหยกแน่ๆอยู่แล้ว

แล้วชายแว่นทองก็ไม่ได้แสดงทีท่าอะไรกับคนตัดหินอีก เขาไม่สนกับเวลาแค่ 1,000 ชั่วโมงอยู่แล้ว แต่เขาไม่พอใจกับท่าทีของฉิงเทียนที่มีต่อเขามากกว่า

แล้วตอนนี้ก็ได้มีคนมามุงมากขึ้นเรื่อยๆ เดิมทีการที่มีสาวสวยอย่างเฉียงเวยตัดหินหยกเช่นนี้ ก็ทำให้ผู้คนมากมายมารุมล้อมเธออยู่แล้ว นอกจากนี้การที่ฉิงเทียนกับชายแว่นทองเดิมพันกันอีก ก็ได้ทำให้ผู้คนมารุมล้อมกันมากขึ้นไปอีก

“แกว่าข้างไหนจะชนะ?” ผู้คนที่มามุงดูก็ได้พูดขึ้นมา อย่างไรเสียแค่ดูเฉยๆก็ไม่ได้เสียอะไรอยู่แล้ว

“ผมว่าทางสุภาพบุรุษใส่แว่นน่าจะฝ่ายชนะ ดูจากการแต่งกายของเขาและท่าทางที่ดูเหมือนนักวิชาการแล้ว เขาจะต้องมีความรู้เรื่องนี้บ้างแน่ๆ แล้วดูทางฝ่ายนั้นสิ!” เขาพูดและชี้ไปที่ฉิงเทียน “ชุดคนงาน ผมยังเกรงอยู่ว่าเขาจะมีเวลาพอจ่ายรึเปล่า?”

ฉิงเทียนนั้นไม่ได้สนใจคนพวกนี้ที่พูดวิจารณ์เขาแล้ว และมองดูฝีมือการตัดหินของคนตัดหิน ส่วนเฉียงเวยก็ได้มองมาที่ฉิงเทียนด้วยสายตาแปลกๆ และพูดในใจ: ชายคนนี้ต้องการอะไรกันแน่นะ?

ด้วยการเจียหินอย่างต่อเนื่องของคนตัดหิน ฉิงเทียนรู้สึกได้ว่ากำลังเข้าใกล้หยกที่อยู่ข้างในมากขึ้นเรื่อยๆ

“เขียว มันเขียวจริงๆด้วย!”

“ไม่คิดเลยว่ามันจะออกมาเป็นหยกจริงๆ”

ผู้คนที่มุงดูอยู่ต่างก็ตกใจที่เห็นหินก้อนในมือของคนตัดหินมีสีเขียวโผล่ขึ้นมา

ส่วนเฉียงเวยก็ได้มองมาที่ฉิงเทียนอย่างสงสัยมากขึ้นเรื่อย: หรือว่าชายคนนี้จะสามารถมองเห็นหยกที่อยู่ข้างในได้?

มีเพียงชายใส่แว่นกรอบทองที่พูดต่างจากคนอื่น “ยังไม่รู้เลยว่ามันจะเป็นหยกจริงๆรึเปล่า แค่เห็นเป็นสีเขียวๆ มันยังเร็วเกินไปที่จะยินดีกันนะ”

คำพูดของชายใส่แว่นทองทำให้คนอื่นๆคิดว่าเขากำลังอิจฉาอยู่ แต่เมื่อคิดถึงเรื่องที่ชายอ้วนซื้อหินก่อนนั้นไป ทุกคนต่างก็เงียบและมองไปที่หินก้อนนั้นอย่างกระวนกระวาย

คนตัดหินเองจากที่ใจเย็นก็ได้ถามเฉียงเวยอย่างตื่นเต้น “จะให้ตัดตรงไหนต่อดี?”

เฉียงเวยก็คิ้วขมวดขึ้นมาและไม่ได้ตอบอะไร ส่วนฉิงเทียนก็ได้เข้ามาแทรก จากจิตศักดิ์สิทธิ์ของเขาแล้ว ฉิงเทียนก็ได้พูดและวาดเส้นโค้งไปที่หินที่เหลืออยู่แค่ขนาดเท่ากำปั้น “ช่วยตัดตามเส้นนี้ด้วยครับ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน