ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 234

บทที่ 234 โลกความฝัน (8)

หินก้อนแรกถูกตัดออกเรียบร้อยโดยคนตัดหิน แน่นอนว่ามันไม่มีอะไรเลยนอกจากก้อนหินเปล่าๆ

“ฮ่าๆ ฉันกะแล้วไอ้หนู แกก็แค่โชคดีน่ะ” ชายแว่นทองพูดอย่างดูถูก

เมื่อสักครู่เจ้าดำที่ยังรู้สึกตื่นเต้นในตอนแรกนั้น เมื่อเห็นหินหยกก้อนแรกออกมาไม่มีสีเขียวเลย สีหน้าของเขาก็ได้หดหู่ลงทันที

ฉิงเทียนตบไหล่ปลอบใจเจ้าดำแล้วพูดขึ้น “ไม่ใช่ปัญหาใหญ่หรอกน่า พวกเรายังมีเหลืออีกตั้ง 14 ก้อน มันจะต้องมีสักก้อนบ้างล่ะน่า!”

เมื่อฉิงเทียนพูดจบ ชายแว่นทองก็ได้พูดว่าฉิงเทียนต่ออย่างเมามัน “แกคิดว่าแกเป็นใครกัน ยังฝันเฟื่องอีกเหรอว่าก้อนต่อไปมันจะมีหยกน่ะ? ฉันจะยอมเรียกแกว่าพ่อเลยถ้าเกิดแกได้หยกขึ้นมาจริงๆ” พูดจบเขาก็หัวเราะอย่างภาคภูมิใจ

ฉิงเทียนจึงได้ยิ้มแล้วพูดสวน “ก็ได้ ในเมื่อคุณอยากที่จะเป็นลูกชายผมขนาดนั้น ผมจะรับคุณเป็นลูกก็ได้ เจ้าลูกชาย”

“ฮ่าๆ…” แล้วก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้นรอบ แม้แต่เฉียงเวยเองก็ยังต้องหัวเราะออกมา

ชายแว่นทองที่ยังไม่รู้สึกตัวว่าเมื่อไรที่ควรยอมแพ้ เมื่อได้ยินที่ฉิงเทียนพูดสวนกลับมา เขาก็ได้มองไปที่ฉิงเทียนที่กำลังยิ้ม แล้วก็ได้ยิ้มตอบและพูดกลับไป “ไอ้หนู อย่าทำเป็นจองหองไป”

“ผมทำเป็นจองหองงั้นเหรอ? เมื่อกี้คุณเป็นบอกเองว่าจะเป็นลูกของผม คุณพูดแบบนี้กับคนที่ขอเป็นลูกชายเขาได้ด้วยเหรอว่าไหม? ทุกคนก็ได้ยินเหมือนกันใช่ไหม?” ฉิงเทียนพูดยอกย้อนกลับไปพร้อมยิ้ม

ทันทีที่ฉิงเทียนพูดจบ เสียงหัวเราะก็ได้ดังระเบิดขึ้นมีอีกซึ่งดังกว่ารอบที่แล้ว

“แก, แก….” สีหน้าของชายใส่แว่นนั้นก็ไม่ดีขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาสักพักใหญ่ๆ

แม้แต่เจ้าดำที่อยู่ข้างเขาก็ได้เริ่มพูดช่วยเขา “แกคิดบ้าอะไรอยู่ ฉันยังไม่อยากให้มีคนมาเรียกฉันว่าลุงหรอกนะ”

“ฉันจะขอพนันกับแกอีกครั้ง!” ชายแว่นทองพูดแล้วชี้ไปที่ฉิงเทียนด้วยท่าทางที่มีอำนาจ ฉิงเทียนไม่รู้เลยว่าเขาจะต้องลำบากมากขนาดไหนนะ หากคนคนนี้แก่ตัวไป

ฉิงเทียนก็ได้ส่ายหัวและพูดอย่างดูถูก “ทำไมผมจะต้องพนันกับคุณด้วยล่ะ?” จากนั้นเมินเฉยเขาแล้วหันไปพูดกับคนตัดหิน “พี่ครับ ช่วยตัดก้อนนี้ต่อให้ด้วยครับ”

มองไปที่ฉิงเทียนที่ไม่สนใจเขาเลย ชายใส่แว่นทองก็ไม่รู้จะทำยังไงต่อแล้วก็ได้มองไปที่ฉิงเทียนอย่างเย็นชา

แล้วใกล้ๆกับเฉียงเวย ก็ได้มีผู้ที่สนใจมากขึ้นเรื่อย!

“ก้อนนี้ก็ยังไม่มีหยก!” คนตัดหินพูดอย่างเสียดาย

ผู้คนรอบๆเขาต่างก็ส่ายหัวของพวกเขาอย่างเสียดาย แล้วส่วนใหญ่ก็ได้พากันแยกย้ายจากไป เดิมทีพวกเขาคิดว่าฉิงเทียนนั้นอาจจะมีวิธีการพิเศษที่สามารถใช้แยกแยะก็ได้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาเองก็คงอาศัยดวงเช่นกัน

“รบกวนตัดก้อนนี้ต่อด้วยครับ!” ฉิบเทียนแกล้งทำเป็นกระวนกระวายขึ้นมา และมือของเขาก็สั่นเล็กน้อย แล้วชี้ไปที่หินหยกที่ไม่มีหยกอยู่ข้างใน

ส่วนชายใส่แว่นก็ยังพูดดูถูกเขาอย่างต่อเนื่องไม่หยุดปาก บอกว่าไอ้หนูนี่ก็แค่โชคดี และบอกว่าหินพวกนี้มันจะไปมีหยกได้อย่างไร? และจนกระทั่งถึงตอนนี้เขาก็ยังหาทางที่จะพนันกับเขาเพื่อให้ได้ส่วนที่เขาเสียไปคืนมา

หลังจากที่คนตัดหินตัดหินเสร็จ ก็พบว่าเป็นอีกก้อนหนึ่งที่ไม่มีอะไรเลย จากสายตาของคนนอกแล้วสีหน้าของฉิงเทียนนั้นไม่ดีมากขึ้นเรื่อยๆ

“ฉิงเทียนพอเถอะ หินที่พวกเราซื้อมาทั้งหมดเป็นแค่หินเปล่า!” เจ้าดำนั้นอยากที่จะร้องไห้แล้ว ถึงแม้ว่าหินเหล่านี้จะไม่ใช่เขาซื้อมาก็เถอะ แต่เขาก็ยังคาดหวังให้ฉิงเทียนสามารถตัดออกมาได้หยกบ้าง

ฉิงเทียนที่แกล้งทำเป็นกระวนกระวายแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรเจ้าดำ เขาชี้ไปที่หินหยกอีกก้อนแล้วพูดขึ้น “ฝากตัดก้อนนี้ให้ผมทีนะครับ!” หินดิบที่เขาชี้ในเวลานี้เป็นหินที่มีหยก และมีสภาพดีที่สุดในบรรดาที่เขาซื้อมา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน