ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 241

บทที่ 241 สมาพันธ์เวลา

“คุณไม่รู้จักสำนักงานจัดสรรเวลาอย่างนั้นเหรอ?” เฉียงเวยมองไปที่ฉิงเทียนอย่างพูดไม่ออก

ฉิงเทียนก็ได้ถามอย่างเหนื่อยอ่อน “สำนักงานจัดสรรเวลามันมีชื่อเสียงมากนักเหรอ? ทำไมผมถึงต้องรู้จักด้วย?”

เฉียงเวยเอามือจับหน้าผาก และมองไปที่ตาของฉิงเทียนราวกับว่าเธอเจอคนที่แปลกประหลาดเข้าให้แล้ว จึงได้อธิบาย “สำนักงานจัดสรรเวลานั้นคือผู้ที่จัดการเรื่องเวลาของโลกทั้งใบนี้ และชีวิตของทุกคนนั้นก็เป็นของเขา เลขเวลาที่อยู่ที่ตัวนับเวลาของพวกเรานั้นถูกจัดการโดยสำนักงานจัดสรรเวลานี่แหละ ถ้าพวกเขาไม่ยอมจ่ายเวลาให้สักวันหนึ่งล่ะก็ โลกทั้งใบนี้ก็จะตายสักวันหนึ่ง”

ฉิงเทียนได้ฟังที่เฉียงเวยอธิบายก็ได้มั่นใจสิ่งที่เขาคิดเอาไว้มากขึ้นไปอีก ว่าตัวการใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังสำนักงานจัดสรรเวลานั้นก็คือเจ้าปีศาจจิตใจนั่นเอง

เพราะมีเพียงปีศาจจิตใจเท่านั้นที่จะมีสิทธิ์ทำแบบนี้ได้ ถึงแม้ว่าเจ้านั่นจะไม่สามารถควบคุมทุกอย่างที่อยู่ในโลกจินตนาการของเขาได้ แต่มันก็เป็นเรื่องง่ายสำหรับเขาที่จะกลายมาเป็นบุคคลที่มีอำนาจมากที่สุดได้

“หรือว่าผมจะไปล่วงเกินคนที่น่ากลัวที่สุดในโลกนี้เข้าให้ซะแล้ว?” ฉิงเทียนแกล้งทำเป็นกลัว แต่มุมปากของเขากลับยิ้มขึ้นมา เขากลัวซะที่ไหนล่ะ?

แน่นอนว่าท่าทีของฉิงเทียนนั้นทำให้เฉียงเวยรู้สึกประหลาดใจมาก ตอนที่เธออธิบายเรื่องนี้ ฉิงเทียนก็ควรที่จะกลัวบ้างสิ เธอมองไปที่ฉิงเทียนอย่างแปลกๆแล้วพูด “คุณไม่กลัวพวกเขาบ้างรึยังไง?”

ฉิงเทียนส่ายหัวของเขา แล้วหยิบกาแฟขึ้นมาดื่มโดยที่ไม่ได้เปลี่ยนสีหน้า ก่อนจะพูดตอบกลับไป “ทำไมผมจะต้องกลัวพวกเขาด้วย? ผมมีนิสัยที่ไม่กลัวแม้แต่สวรรค์ แล้วทำไมผมต้องกลัวพวกเขา”

“คุณต่างห่างที่ทำให้ผมสงสัยมากกว่าอีก คนที่สามารถเข้ามาที่ย่านชนชั้นสูงได้ แต่กลับออกไปเล่นที่บ่อนพนันแล้วเล่นพนันหยกหินเพื่อแลกหาเวลา 10,000 ชั่วโมง คุณพอจะบอกผมได้หรือไม่ว่าทำไม?” ฉิงเทียนยิ้มและจ้องไปที่เฉียงเวยแล้วถาม

“ฉันสามารถบอกคุณได้แค่ว่า ฉันสามารถช่วยคุณหนีจากสำนักงานจัดสรรเวลาได้และช่วยทำให้คุณกลายเป็นสมาชิกจริงๆของย่านชนชั้นสูงนี่ได้ หากคุณยอมตกลงกับฉันเรื่องหนึ่งก่อน!” เฉียงเวยพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

ฉิงเทียนก็ได้ลูบจมูกแล้วพูดขึ้น “หลบหนีการตามล่าและกลายเป็นชนชั้นสูงงั้นเหรอ มันก็น่าสนใจอยู่ แต่คุณพอจะบอกเงื่อนไขให้ผมฟังหน่อยได้ไหม?”

แล้วใบหน้าที่น่ารักของเฉียงเวยก็แดงขึ้นมา แล้วเธอก็ได้พูดด้วยความรู้สึกอายแบบสุดๆ “ก็แค่ คุณกับฉันแต่งงานกัน”

“อะไรนะ! แต่งงานกับคุณ” ฉิงเทียนสะดุ้งโหยงลุกจากเก้าอี้แล้วตะโกนออกมา

ผู้คนที่อยู่รอบๆต่างก็หันมามองฉิงเทียนที่จู่ๆก็ลุกขึ้นมาด้วยสายตาแปลกๆ และมีผู้ชายบางคนที่มองฉิงเทียนด้วยความอิจฉา กับผู้หญิงที่สวยและน่าหลงใหลขนาดนั้น แต่เขากลับยังจะลังเลอยู่อีก!

เมื่อเห็นสายตารอบๆที่จ้องมองมาที่โต๊ะของเธอ เฉียงเวยจึงได้มองไปที่เขาและจึงได้พูดด้วยใบหน้าที่แดงไปถึงหู “ฉิงเทียน คุณจะนั่งลงได้หรือยัง ทำไมต้องมาทำเสียงดังด้วย?”

ฉิงเทียนจึงได้รู้สึกตัวขึ้นมาว่าท่าทีของเขานั้นตื่นเต้นมากเกินไปหน่อย จึงได้รีบนั่งลงและจ้องไปที่เฉียงเวยที่นั่งอยู่ข้างหน้าเขา

เฉียงเวยที่ถูกสายตาของฉิงเทียนจับจ้องก็ได้รู้สึกเขินขึ้นมาก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาแล้วถามเขา “คุณกำลังจ้องอะไรอยู่?”

ฉิงเทียนจึงได้ถามเธอ “คุณต้องการที่จะแต่งกับผมจริงๆเหรอ ทั้งๆที่คุณแทบจะไม่รู้จักอะไรผมเลยนะ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน