ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 243

บทที่ 243 ตระกูลจาง

เฉียงเวยหยิบเอากระเป๋าใส่เอกสารใบโตออกมาจากหลังรถแล้วยื่นให้กับฉิงเทียน “นี่คือข้อมูลของตระกูลจางของฉัน คุณลองเอาไปอ่านดู”

ฉิงเทียนรับกระเป๋าใส่เอกสารใบโตนั้นมาและพูดอย่างอ่อนใจ “ได้” แล้วหยิบเอาเอกสารปึกหนาออกมา!

ตระกูลจางนั้นเป็นยักษ์ใหญ่ด้านพลังงาน ทั้งรถและพลังงาน 90% ของโลกใบนี้อยู่ในการควบคุมของตระกูลจาง มันถูกเขียนเอาไว้อย่างชัดเจนในเอกสารนี้ว่าบริษัทยานยนต์ทั้งหมดและบริษัทพลังงานต่างๆในโลกจินตนาการแห่งนี้นั้นล้วนแล้วแต่มีหุ้นส่วนของตระกูลจางอยู่ด้วย เรียกได้ว่าถ้าใครทำให้ตระกูลจางต้องโมโหขึ้นมาล่ะก็ จะไม่มีการผลิตพลังงานออกมา และเครื่องจักรกลต่างๆก็จะต้องหยุดชะงัก

ฉิงเทียนหายใจเฮือกใหญ่และเริ่มสงสัยอย่างมากเกี่ยวกับพ่อของเฉียงเวย ที่เป็นผู้นำตระกูลจางนั้น อาจจะเป็นผู้ที่เป็นต้นคิดมีความคิดต่อต้านขึ้นมาก็ได้

เฉียงเวยมองดูฉิงเทียนที่ใบหน้าเปลี่ยนจากตกใจกลายเป็นสงสัย และไม่ได้ถามอะไรเธอกลับมาเลย ทำให้เธออดสงสัยไม่ได้เพราะถ้าเป็นคนธรรมดาแล้ว เมื่อได้เห็นข้อมูลในเอกสารนี้ย่อมจะไม่มีทางมีสีหน้าผ่อนคลายอย่างฉิงเทียนแน่

หรือว่าสามีจนๆของเธอคนนี้จริงๆแล้วไม่ใช่คนธรรมดา? ในใจของเฉียงเวยนั้นอดไม่ได้ที่จะคิดเช่นนี้

ด้วยการขับรถด้วยความเร็วเต็มสปีด ก็พบเห็นภูเขาที่เขียวชอุ่มปรากฏอยู่ตรงหน้าของฉิงเทียน ซึ่งผิดกับรอบๆที่เป็นเมืองไฮเทค

และที่บนยอดของภูเขาลูกนั้น ซึ่งไม่รู้ว่าทำอย่างไรถึงได้เรียบเช่นนั้นได้ ซึ่งกลายพื้นที่ขนาดหลายร้อยไร่ และมีปราสาทแบบยุโรปตั้งตระหง่านอยู่

“เดี๋ยวฉันจะเข้าไปพบกับพ่อของฉันแล้วคอยดูสัญญาณตาของฉันให้ดี” เฉียงเวยบอกกับฉิงเทียนที่อยู่ข้างๆเธอ

ฉิงเทียนทุบอกของเขาแล้วพูด “ไม่ต้องเป็นห่วง ผมจะแสดงให้เห็นว่าผมเป็นสามีกับลูกเขยที่ดีเอง พ่อของคุณจะต้องพอใจแน่นอน”

แล้วเฉียงเวยก็ได้ถลึงตาใส่ฉิงเทียน!

แล้วรถก็ค่อยๆร่อนลงพื้นอย่างช้าๆ แล้วก็พบที่จอดรถขนาดมหึมาที่มีรถจอดอยู่หลากหลายประเภท ซึ่งฉิงเทียนนับได้ไม่น้อยกว่า 20 คัน

ฉิงเทียนจึงอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมา “เฉียงเวย ถึงที่บ้านของคุณจะทำยานยนต์ก็เถอะ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องมีรถมากมายขนาดนี้ที่บ้านนี่นา!”

เฉียงเวยเปิดประตูรถออกมาด้วยสีหน้าที่ช่วยไม่ได้ “นี่น่ะเป็นงานอดิเรกของพ่อของฉันเท่านั้นแหละ ท่านชอบสะสมรถทุกแบบ ที่เห็นเนี่ยยังแค่ส่วนน้อยนะ ยังมีที่จอดรถอยู่ข้างใต้บ้านหลังนี้ และที่นั่นยังมีรถจอดอยู่อีกไม่รู้กี่เท่าของที่นี่”

“ผมไม่คิดเลยว่าท่านพ่อตาจะเป็นพวกคลั่งรถขนาดนี้” ฉิงเทียนถอนหายใจออกมา แล้วเมื่อเฉียงเวยลงมาจากรถ ก็ได้มีผู้ชายใส่สูทที่ผมกลายเป็นสีเงินหมดแล้ว ได้รีบวิ่งแจ้นมาทางฉิงเทียนและเฉียงเวย

“คุณหนูกลับมาแล้วหรือครับ! กระผมจะรีบไปแจ้งให้นายท่านได้ทราบเดี๋ยวนี้แหละครับ” ชายผู้นั้นตื่นเต้นมาก และกำลังจะกลับเข้าไปเพื่อรายงานทันที

เฉียงเวยจึงได้รีบหยุดเขาก่อนแล้วพูดขึ้น “เดี๋ยวก่อนค่ะลุงไท่ เดี๋ยวหนูไปบอกหาท่านพ่อเองค่ะ ช่วยบอกหนูทีสิคะว่าช่วงนี้ท่านพ่อเป็นอย่างไรบ้าง?”

พ่อบ้านไท่ไป๋ก็ได้ยิ้มและตอบ “นายท่านช่วงนี้อารมณ์ไม่ค่อยดีมากเลยครับ ข้าไม่ทราบเหมือนกันว่าช่วงนี้เกิดอะไรขึ้น แต่เหมือนว่าสำนักงานจัดสรรเวลากำลังเริ่มลงมืออะไรบางอย่างกับสมาพันธ์ของพวกเราอยู่ ข้าคิดว่านายท่านน่าจะกำลังหารือเพื่อหาทางรับมือกับผู้นำตระกูลอื่นๆทั้ง 4 อยู่!”

“งั้นเหรอ” เฉียงเวยตอบด้วยสีหน้าขมขื่น

เมื่อเห็นเฉียงเวยมีสีหน้าที่ไม่สู้ดี พ่อบ้านไท่ไป๋ก็ได้ยิ้มขึ้นมา “ท่านกลัวว่านายท่านจะลงโทษคุณหนูอย่างนั้นเหรอครับ? ไม่ต้องกังวลไปหรอกครับคุณหนู ยังไงท่านก็เป็นลูกสาวคนโปรดของนายท่าน และนายท่านเองก็ไม่ได้ว่าอะไรเรื่องที่คุณหนูหนีออกจากบ้านไปด้วย และข้าเองก็ได้ช่วยปกป้องคุณหนูจากตระกูลซื่อด้วย ไม่อย่างนั้นคุณหนูคิดจริงๆเหรอว่าคุณหนูจะสามารถหลบหนีไปอยู่ในย่านชุมชนและเปิดร้านบาร์โดยที่นายท่านไม่ทราบน่ะครับ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน