ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 247

บทที่ 247 ทะเลาะกัน

“ได้ เจ้าวางใจได้เลยในเมื่อเฉียงเวยนั้นมีตัวต้นแบบในโลกความจริง ข้าก็จะเก็บรักษาความทรงจำของเธอในโลกจินตนาการนี้เอาไว้ให้” องค์เง็กเซียนพูดอย่างตื่นเต้น

“งั้นเราก็มาเริ่มการแสดงกันเถอะ!” องค์เง็กเซียนพูดกับฉิงเทียน แล้วทั้งสองคนกลับมาจากห้องประชุมลับ!

ในห้องรับรอง องค์เง็กเซียนพูดกับฉิงเทียนด้วยความโกรธ “ฉิงเทียน เจ้าคิดจะแต่งงานกับลูกสาวของข้างั้นเหรอ? ฝันไปเถอะที่คนงานอย่างเจ้าจะมาแต่งงานกับลูกสาวของข้า เจ้าอย่าคิดนะว่าข้าจะไม่ได้ตามสืบทุกเรื่องของเจ้าเอาไว้? เป็นแค่คางคกแต่อยากจะกินเนื้อห่านงั้นเหรอ ทั้งชีวิตนี้เจ้าไม่มีทางที่จะเป็นลูกเขยข้าได้หรอก”

เมื่อฉิงเทียนเห็นองค์เง็กเซียนเข้าถึงบทบาทได้เร็วเช่นนี้ เขาก็ไม่ได้ถอยหลังแล้วพูดโต้กลับไป “ผมไม่กลัวคุณหรอกรู้ไว้ด้วย ตอนนี้ผมได้จดทะเบียนสมรสกับลูกสาวของคุณแล้วด้วย คุณจะยอมรับผมหรือไม่นั่นก็เรื่องของคุณ แต่ผมจะแต่งงานกับลูกสาวของคุณ” เพื่อให้ดูเป็นการปะทะที่รุนแรงมากขึ้น ฉิงเทียนจึงได้หยิบแก้วบนโต๊ะขึ้นมาแล้วขว้างลงไปที่พื้น

เสียง “เพล้ง” ดังสนั่นไปทั่วทั้งห้องรับรอง

อย่างที่คาดเอาไว้ เสียงทะเลาะกันของฉิงเทียนกับองค์เง็กเซียนได้ดึงดูดความสนใจของเฉียงเวย, เหล่าน้องสาวทั้งแปดของเธอและคนรับใช้ให้เข้ามาดูทีละคน

เมื่อเห็นว่าพ่อของเธอกับฉิงเทียนทะเลาะกัน เฉียงเวยก็ได้รีบเข้ามาอย่างกระวนกระวายถามขึ้น “คุณพูดแบบนั้นกับพ่อของฉันได้ยังไงฉิงเทียน?” จากนั้นเธอก็ได้หันไปพูดกับองค์เง็กเซียนอย่างออดอ้อน “พ่อคะ เกิดอะไรขึ้นกันคะเนี่ย หนูยังไม่ได้แนะนำคุณพ่อให้รู้จักกับเขาเลยนะคะ เขาเป็นแฟนของหนูนะคะ”

เมื่อเห็นท่าทางที่น่ารักของเฉียงเวยแล้ว องค์เง็กเซียนก็แทบจะทนไม่ไหว แต่เพื่อที่จะจัดการกับเจ้าปีศาจจิตใจแล้ว หัวใจของเขาก็รู้สึกผิดขึ้นมา แต่ก็ได้ปัดมือของเฉียงเวยออกแล้วพูดขึ้น “จางเฉียงเวย เจ้าบอกว่าเจ้าคนงานคนนี้เป็นแฟนของเจ้า เจ้าคิดดีแล้วงั้นเหรอ? ทั้งๆที่เจ้าเองก็มีคู่หมั้นอยู่แล้วแท้ๆ แล้วเจ้าจะให้ข้าไปบอกกับตระกูลซื่อยังไง? ทำไมเจ้าถึงได้ไร้ยางอายเช่นนี้” ว่าแล้วเขาก็ทำสีหน้าหดหู่ออกมา

คำพูดขององค์เง็กเซียนทำให้เฉียงเวยต้องตกใจ เธอไม่รู้เลยว่าพ่อของเธอเป็นอะไรไป ในตอนที่เธอต่อต้านการหมั้นของเธอแล้วหนีไปนั้น เธอคิดว่าพ่อของเธอนั้นปล่อยวางเรื่องนี้ไปแล้วแน่ๆ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่สามารถหนีไปจากการควบคุมของเขาได้นานขนาดนี้หรอก

ดังนั้นเฉียงเวยจึงได้คิดที่จะพาฉิงเทียนกลับมาที่นี่ด้วยก็เพียงเพื่อจะให้ตระกูลซื่อนั้นยอมเลิกราที่จะหมั้นหมายกับเธอไป ถึงแม้ว่าท่านพ่อของเธอจะไม่สนับสนุนเธอก็ตาม แต่เขาก็จะไม่คัดค้านเธอเช่นกัน

แต่ปฏิกิริยาขององค์เง็กเซียนในวันนี้นั้นได้เหนือความคาดหมายของเธอไปโดยสิ้นเชิง ตั้งแต่เด็กพ่อของเธอไม่เคยพูดกับเธอด้วยคำพูดที่ดุดันเช่นนี้กับเธอมาก่อน มันเป็นความจริงเหรอที่พ่อของเธอนั้นจะเมินเฉยต่อความสุขของเธอแล้วเห็นแก่ประโยชน์ของตระกูล! เฉียงเวยรู้สึกเศร้ากับเรื่องนี้มากและเสียใจอย่างสุดซึ้ง จึงได้ก้มหน้าและไม่ได้พูดอะไรออกมา!

ส่วนน้องสาวทั้ง 8 คนของเฉียงเวยนั้นต่างก็แอบกันอยู่ชั้นบนและมองลงมาดูพ่อของพวกเธอด้วยความหวาดกลัว พวกเธอไม่เคยเห็นคุณพ่อนั้นเดือดดาลและดุพี่สาวคนโตเช่นนี้มาก่อนเลยตั้งแต่ตอนที่พวกเธอยังเด็ก

เหล่าคนรับใช้เองต่างก็หลบซ่อนด้วยความกลัวและแกล้งทำเป็นไม่สนใจ แต่ทว่าแต่ละคนต่างก็พยายามเงี่ยหูฟังกลัวว่าตัวเองจะพลาดอะไรไป และในบรรดานั้นมีคนรับใช้บางคนที่กำลังทำความสะอาดสวนก็ได้หันมามองในห้องรับรองเป็นช่วงๆ และคอยจับตาดูทุกการเคลื่อนไหวของที่นี่อยู่

องค์เง็กเซียนก็ได้หันไปมองสีหน้าของเฉียงเวย เขาเองก็รู้สึกเสียใจมากแต่เพื่อทำให้แผนการสัมฤทธิ์ผลแล้วองค์เง็กเซียนจำต้องทำต่อไป

องค์เง็กเซียนแกล้งทำเป็นมองไปที่เฉียงเวยโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า แล้วพูดขึ้น “ข้าได้ยินว่าเจ้าจดทะเบียนสมรสกับไอ้คนชั้นต่ำนี่แล้ว จากนี้ไปเจ้าไม่ใช่ลูกสาวของข้า” หลังจากที่พูดเช่นนี้ออกไป หัวใจขององค์เง็กเซียนก็แทบจะหยุดเต้น เขารู้สึกเสียใจมากและแอบพูดในใจ: เฉียงเวยได้โปรดอย่าโกรธพ่อเลยนะ พ่อไม่มีทางเลือกจริงๆ

แล้วเมื่อเฉียงเวยได้ยินที่องค์เง็กเซียนพูด เธอก็ได้ร่วงลงไปนั่งกับพื้นแล้วเงยหน้าขึ้นมามององค์เง็กเซียนด้วยความเจ็บปวด แล้วพูดซ้ำไปซ้ำมา “ท่านพ่อจะตัดความสัมพันธ์กับหนูจริงๆเหรอ? ท่านพ่อจะตัดความสัมพันธ์กับหนูจริงๆเหรอ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน