ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 254

บทที่ 254 กลับสู่โลกเซียน

ณ โลกเซียน เหล่าเซียนนั้นยังอยู่กันที่ลานกว้างที่จัดงานเลี้ยงลูกท้ออยู่!

“ดูนั่นสิ หมอกดำข้างล่างนั่นค่อยๆจางหายไปแล้ว!” เทพแห่งโชคลาภมองไปที่หมอกดำที่อยู่ที่ด้านล่างที่กำลังจางลงเรื่อยๆ แล้วพูดอย่างตกใจ! จากเดิมที่ไม่สามารถมองเห็นข้างในได้เลย ตอนนี้เริ่มที่จะมองเห็นเหล่าเซียนที่นอนอยู่บนพื้นด้วยท่าทางต่างๆได้แล้ว!

คำพูดของเทพแห่งโชคลาภนั้นได้ทำให้เหล่าเซียนที่อยู่บนเมฆต่างก็ได้ให้ความสนใจหมอกดำที่อยู่ด้านล่าง!

เฉียนหลี่เหยิน ซุนเฝิงเอ้อ รีบตรวจสอบสถานการณ์โดยเร็ว” เจ้าแม่หวังหมู่รีบสั่งการเฉียนหลี่เหยินกับซุนเฝิงเอ้อสองขุนพลสวรรค์โดยทันที!

“รับทราบ!”

เฉียนหลี่เหยินก็ได้ใช้ตาแสงทั้งสองข้างของเขาส่องลงไปที่ลานกว้างทันที และหูทั้งสองข้างของซุนเฝิงเอ้อก็ได้กางออกเป็นหวีกล้วยทันที และคอยฟังเสียงทุกการเคลื่อนไหวด้านล่าง

เหล่าเซียนก็ได้มองไปที่เฉียนหลี่เหยินและซุนเฝิงเอ้ออย่างกระวนกระวายเพื่อรอฟังผลจากพวกเขา

ซึ่งคนที่เป็นกังวลมากที่สุดที่นี่เห็นจะไม่ใช่ใครอื่นนอกเสียไปจากซุนหงอคงและฮ่าวอวิ๋น ซึ่งซุนหงอคงนั้นไม่คิดว่าฉิงเทียนนั้นเพื่อช่วยเขาแล้วถึงกับยอมเสี่ยงเข้าไปในภาพลวงตาของเจ้าปีศาจจิตใจด้วยตัวเองเช่นนี้ ทำให้เขารู้สึกกระวนกระวายจนขนตัวเองตั้งลูบเท่าไรก็ไม่ยอมลง!

ไม่นานนักเฉียนหลี่เหยินกับซุนเฝิงเอ้อก็ได้หันหน้ากลับมาหาเจ้าแม่หวังหมู่ด้วยสีหน้าที่ยินดีแล้วพูดขึ้น “กราบเรียนเจ้าแม่ ขณะนี้หมอกดำกำลังจางลงเรื่อยๆและตัวข้าน้อยและน้องชายคิดว่าอีกไม่นานหมอกดำคงจะจางหายไปจนหมดขอรับ!”

ซุนหงอคงก็ได้รีบโผล่มาตรงหน้าของเฉียนหลี่เหยินกับซุนเฝิงเอ้อแล้วพูดอย่างกระวนกระวาย “แล้วพวกเจ้าเห็นน้องฉิงของข้าบ้างไหม?”

เมื่อได้ยินที่อธิบาย เหล่าเซียนที่อยู่บนเมฆต่างก็โล่งอก เพราะเมื่อหลายไม่กี่ชั่วยามก่อนพวกเขาส่วนใหญ่ต่างก็กลัวกัน!

ส่วนฮ่าวอวิ๋นมีตาที่แดงซึ่งแสดงให้เห็นว่าเมื่อสักครู่นั้นเธอร้องไห้หนักมาก และเหล่าพี่สาวทั้ง 7 ของเธอต่างก็ช่วยกันปลอบเธอ! เมื่อเธอได้ยินที่เฉียนหลี่เหยินและซุนเฝิงเอ้อบอกแล้ว เธอก็ได้รีบกระโดดลงไปโดยไม่รีรอทันที

“น้องแปด!” เหล่าองค์หญิงทั้ง 7 เมื่อเห็นน้องสาวของตัวเองกระโดดลงไป พวกเธอเองก็ไม่ได้สนว่าจะมีอันตรายหรือไม่ ได้รีบกระโดดตามลงไปทันทีเช่นกัน! แม้แต่ซุนหงอคงเองก็ได้กระโดดตามลงไปด้วย!

เจ้าแม่หวังหมู่เมื่อเห็นลูกสาวทั้งแปดของตัวเองกระโดดลงไปแล้ว ก็ได้รีบสั่งการออกไปโดยพลัน “พวกเจ้ามัวทำอะไรอยู่ รีบไปคุ้มกันองค์หญิงทั้ง 8 เร็วเข้าสิ!”

“รับทราบ!”

หยางเจี่ยนก็ได้พาเหล่าทหารสวรรค์จำนวนหนึ่งกระโดดตามลงไปทันที! ในเวลานี้เจ้าแม่ก็ได้แอบคิดอย่างเข้าใจ: สงสัยลูกแปดของเราคงจะตกหลุมรักชายที่ชื่อฉิงเทียนเข้าแล้วสินะ?

ฉิงเทียนคนนี้ช่างมีความสามารถมากยิ่งนัก ถึงกับทำให้เจ้าเด็กที่แก่นแก้วอย่างลูกแปดนั้นตกหลุมรักได้, เจ้าแม่หวังหมู่คิดในใจอย่างสงสัย

แต่ถึงแม้การแสดงของฉิงเทียนในคราวนี้นั้นจะทำให้เจ้าแม่นั้นพอพระทัยอย่างมากก็ตาม แต่เธอก็คิดว่าเขานั้นเป็นแค่มนุษย์ธรรมดาอยู่ดี ทำให้รู้สึกไม่ค่อยพอใจขึ้นมาแล้วก็ได้จ้องไปที่เทพเฒ่าจันทรา

ในเวลานี้เองที่เทพเฒ่าจันทราก็พลันรู้สึกได้ถึงรังสีอาฆาตที่ได้ลอยมาหาเขา! ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที ตัวเขาที่เป็นถึงเจ้าหน้าที่ระดับ 3 ของสวรรค์นั้น กลับถูกจ้องด้วยรังสีอาฆาตเช่นนี้ เขาจึงได้จ้องตอบกลับไปแล้วพบว่าเป็นเจ้าแม่หวังหมู่นั่นเอง ทำให้เขานั้นตกใจในทันที

เขาจึงได้แกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอะไรทันที และได้หันไปมองทางอื่นอย่างรู้สึกผิด เพราะเขารู้แล้วว่าทำไมเจ้าแม่ถึงได้มองมาที่เขาด้วยสายตาเช่นนั้น!

เพราะองค์หญิงแปดนั้นยังไม่ได้วัยแต่งงาน และเขามั่นใจว่าเจ้าแม่หวังหมู่นั้นคงจะคิดว่าเป็นฝีมือเขาที่ไปผูกด้ายแดงเข้าแน่ๆ แต่จริงแล้วมันเป็นลิขิตของสวรรค์ต่างหากไม่ใช่เขาที่มีหน้าที่ผูกด้ายแดง! ซึ่งเป็นตัวด้ายเองที่ผูกกันโดยที่เขาไม่ได้ทำอะไรเลยแม้แต่น้อย

และด้านแดงของฉิงเทียนนั้นก็ได้ผูกกับหญิงสาวไว้อย่างลวกๆอย่างมากมาย สงสัยเขาคงจะต้องกลับไปดูให้ชัดเจนอีกทีหลังจากที่จบจากงานนี้แล้ว

เมื่อเห็นเทพเฒ่าจันทราหันหน้าหนีด้วยความรู้สึกผิดแล้ว เจ้าแม่หวังหมู่ก็ได้คิดในใจ: หึ ครั้งนี้ข้าจะปล่อยเจ้าไปก่อน

แล้วในเวลานี้เองที่ซุนหงอคงได้อุ้มพาฉิงเทียนบินมาไว้บนก้อนเมฆอย่างกระวนกระวาย

ฮ่าวอวิ๋นก็ได้ตะโกนจากกระวนกระวายไปยังฝูงชน “หมอนักบุญ หมอนักบุญ มาที่นี่หน่อย!”

แล้วก็มีชายชราผู้หนึ่งรีบวิ่งออกมาจากกลุ่มเหล่าเซียน ที่ใบหน้าของเขาแสดงให้เห็นถึงความประหม่าอย่างมาก

ชายชราผู้นี้คือหมอจางจ้งจิ่งนั่นเอง นี่เป็นครั้งแรกของเขาที่ได้เข้าร่วมงานเลี้ยงลูกท้อ แต่กลับมีเรื่องแบบนี้ขึ้น ในเวลานี้เหล่าเซียนต่างก็จ้องมาที่เขา ทำให้รู้สึกได้ถึงแรงกดดันอย่างมาก!

“เจ้าดูอาการสิว่าน้องฉิงของข้าเป็นอะไร! และถ้าเจ้ารักษาไม่ได้ ตาเฒ่าคนนี้จะเอากระบองวิเศษไปฟาดหอรักษาของเจ้าให้แหลกคามือ” ซุนหงอคงพูดอย่างกระวนกระวายใจ

“ขอรับ, ได้ขอรับท่านมหาเซียน เซียนผู้น้อยคนนี้จะทำอย่างสุดความสามารถขอรับ” จางจ้งจิ่งก็ได้ปาดเหงือที่หน้าผากของเขา

แล้วรีบลงไปนั่งคุกเข่าแล้วทำการตรวจสอบอาการของฉิงเทียน “หืม ทำไมพลังของมนุษย์ผู้นี้ถึงได้มีพลังการรักษาคล้ายกับของสำนักของเราได้นะ?” จางจ้งจิ่งประหลาดใจ เมื่อพบว่าเขามีพลังการรักษาแบบเดียวกันกับของตัวเองได้!

“อาการเป็นอย่างไรบ้าง?” ฮ่าวอวิ๋นตะโกนออกมาแล้วมองไปที่ฉิงเทียนที่กำลังจะตื่นอย่างช้าๆ!

จางจิ้งจิ่งก็ได้รีบระงับความสงสัยของเขาเอาไว้ในใจเสียก่อนแล้วตอบกลับไป “กราบเรียนองค์หญิงแปด ฉิงเทียนนั้นไม่มีอาการอะไรร้ายแรงขอรับ แต่เขาที่เขายังไม่ฟื้นนั้นเนื่องมาจากมีการใช้จิตศักดิ์สิทธิ์มากเกินไป”

“จริงเหรอ แล้วเมื่อไรเขาถึงจะตื่นล่ะ?” ฮ่าวอวิ๋นถามต่อโดยไม่ปรานีคุณหมอ

“น่าจะตื่นหลังจากนี้อีก 1 ชั่วยามขอรับ” จางจ้งจิ่งตอบ

………………

เจ้าแม่ที่เห็นว่าฉิงเทียนนั้นไม่เป็นอะไรมากแล้ว เธอก็ได้มองไปที่องค์เง็กเซียนและเซียนทั้งสี่ที่ยังนั่งอยู่ด้วยความกังวล

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน