ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 26

บทที่ 26 ครอบครัวของซูเสวี่ย

กลับมาที่เมืองโม๋ตู จ้าวก่างและหวงเห่าต่างก็เดินกลับบ้านของตัวเองอย่างมีความสุขหลังจากที่ฉิงเทียนขับรถมาส่งพร้อมของฝากอย่างดี!

แล้วฉิงเทียนก็ได้ขับรถกลับมาส่งซูเสวี่ยถึงหน้าบ้าน

“ภรรยาจ๋า ผมมาส่งคุณถึงที่บ้านแล้วนะจ๊ะ!” ฉิงเทียนลงมาจากรถแล้วเดินมาเปิดประตูให้ซูเสวี่ยด้วยรอยยิ้ม

“ดูจากสิ่งที่คุณทำวันนี้แล้ว ฉันจะยอมให้คุณเรียกฉันว่าภรรยาสักครั้งก็ได้” ซูเสวี่ยก็เดินลงจากรถและจับมือของฉิงเทียนเอาไว้!

“เสวี่ยเอ๋อของผม ช่างเป็นภรรยาน่ารักเสียจริงๆ” ฉิงเทียนฉวยโอกาสเข้าจูบซูเสวี่ยอย่างรวดเร็ว

ซูเสวี่ยถูกฉิงเทียนลอบโจมตีโดยที่ไม่ทันตั้งตัวก่อนที่จะพูดอย่างเขินอาย “ฉิงเทียน ทำไมคุณถึงเป็นแบบนี้ตลอดเลยนะ?”

ฉิงเทียนชอบมองดูเวลาที่ซูเสวี่ยเป็นแบบนี้ เขาจึงยิ้มและพูดตอบกลับไป “ซ้อมไว้ก่อนไง ซ้อมไว้ก่อน นะภรรยาคนดี”

นี่คือวิธีการทำให้ซูเสวี่ยมีความสุข!

ในขณะที่ฉิงเทียนกำลังจะกลับนั้น ซูเสวี่ยก็ได้ดึงมือของฉิงเทียนเอาไว้แล้วพูดขึ้น “ฉิงเทียน พ่อของฉัน เขาอยากที่จะพบคุณน่ะ!”

“ว่าไงนะ พวกเขาอยากจะพบผมงั้นเหรอ!” ฉิงเทียนตกใจ! นี่เขาถึงกับต้องฝากลูกสาวมาบอกเลยรึเนี่ย ฉิงเทียนจึงมองไปที่ซูเสวี่ยด้วยสีหน้าเหมือนไม่เต็มใจ!

“สีหน้าแบบนั้นมันอะไรกัน? มันลำบากมากหรือไงที่จะเจอพ่อกับแม่ของฉันเนี่ย?” ซูเสวี่ยมองดูท่าทีที่ไม่เต็มใจของฉิงเทียนแล้วก็หยิกเข้าที่เอวของเขา

“มาสิครับภรรยาจ๋า ใครบอกจะไม่มาล่ะครับ!” ฉิงเทียนพูดพร้อมกับคิ้วที่ขมวด “พรุ่งนี้ผมจะมาแน่ครับ ถ้าไม่มาผมก็ไม่ได้เป็นลูกเขยน่ะสิ”

“เอาเป็นว่าคุณพูดแล้วนะ ฉันไม่ได้บังคับคุณใช่ไหม?” ซูเสวี่ยพูดอย่างภูมิใจ

“ไม่ครับ ผมยินดีไปเองครับ!” ฉิงเทียนผงกหัวตอบ

เมื่อเห็นฉิงเทียนตอบตกลงซูเสวี่ยก็เอนตัวของเธอเข้าหาตัวของฉิงเทียนและพูดอย่างอ่อนโยน “จริงๆแล้วก็ไม่มีอะไรหรอก แต่เห็นหลินจือที่คุณให้ฉันเมื่อวันก่อนน่ะถูกพ่อของฉันยึดเอาไปแล้ว และบอกให้คุณมาพบเขาด้วย ฉันคิดว่าไม่น่าจะมีอะไรหรอก!”

หลังที่ฟังจากที่ซูเสวี่ยพูดแล้ว ฉิงเทียนก็คิดในใจว่าดูเหมือนว่าที่พ่อตาจะปรารถนาเรื่องของเห็ดหลินจือเสียแล้ว

หากเขาเริ่มด้วยเห็ดหลินจือล่ะก็ บางทีว่าที่พ่อตาอาจจะให้เขาผ่านในระดับหนึ่งก็ได้ เมื่อคิดได้เช่นนี้ฉิงเทียนก็ยิ้มแบบกรุ้มกริ่มออกมา

“คุณคิดอะไรไม่ดีอีกแล้วสินะ?” ซูเสวี่ยขึ้นเสียงของเธอขึ้นมาถามเขา

ฉิงเทียนก็เอนตัวเข้ามาแล้วกระซิบที่หูของซูเสวี่ยเบาๆ “เดี๋ยวผมจัดการกับว่าที่พ่อตาเอง เพื่อที่ผมจะได้แต่งงานกับคุณและให้คุณคลอดเจ้าจ๋อตัวน้อยให้ผมไงดีไหม?”

ฟังที่ฉิงเทียนพูด หูของซูเสวี่ยก็ได้กลายเป็นสีแดง พร้อมกับใบหน้าที่เขินอาย แล้วเธอก็ได้ถอยจากอ้อมกอดของฉิงเทียนแล้วพูดขึ้น “ใครจะไปอยากแต่งงานกับคุณกัน?”

เขาจึงโผเข้ากอดซูเสวี่ย แล้วฉิงเทียนก็ได้เงยหน้าของเขาแล้วพูดอย่างวางมาด “ยังจะมีใครกล้าขอคุณแต่งงานนอกจากผมอีก? ยังจะมีใครที่กล้าแย่งคุณไปจากผม?

ซูเสวี่ยมองดูท่าทีที่ห้าวหาญของฉิงเทียนแล้ว เธอก็เปี่ยมไปด้วยความสุข

ฉิงเทียนได้ก้มหัวของเขาลงอย่างช้าๆและจูบซูเสวี่ย ในเวลานี้ซูเสวี่ยเองก็มีอารมณ์ร่วมขึ้นมาและตอบสนองเขาอย่างช้าๆ

แล้วคู่ชายหญิงก็จูบกันภายใต้แสงจันทร์ที่หน้าประตูบ้านของซูเสวี่ย

ฉิงเทียนนั้นได้จูบอย่างต่อเนื่อง ในตอนแรกเขาก็ได้แค่ริมฝีปากของเธอ จากนั้นเขาค่อยใช้ลิ้นของเขารุกล้ำเข้าไปในปากของเธออย่างช้าๆ

ในตอนแรก ซูเสวี่ยยังคงปิดฟันของเธออยู่ แต่การรุกอย่างต่อเนื่องของฉิงเทียนทำให้ซูเสวี่ยยอมอ้าปากจนได้

เมื่อฉิงเทียนทำสำเร็จ ลิ้นของทั้งสองคนก็ได้สัมผัสกัน ซูเสวี่ยก็ได้คราง “อืม” ออกมาอย่างมีอารมณ์ ซึ่งทำให้เลือดของฉิงเทียนนั้นสูบฉีดขึ้นมา

ทั้งสองคนนั้นจูบกันอย่างเร่าร้อนจนใช้เวลามากกว่าชั่วโมง!

แล้วซูเสวี่ยก็ได้พูดขึ้นมา “มือของคุณนี่ไม่อยู่สุขจริงๆนะ!” ขณะที่เธอกำลังจัดเสื้อผ้าของเธอให้เข้าที่!

ฉิงเทียนก็ได้ลูบจมูกของเขาและพูดพร้อมกับแสยะยิ้มออกมา “นี่แหละที่เรียกรักซึมลึก!”

แล้วเธอก็จ้องมองฉิงเทียนแล้วพูด “พรุ่งนี้เที่ยงมาทานข้าวเที่ยงที่บ้านฉันด้วย!”

“ได้ครับภรรยาของผมพรุ่งนี้ผมจะมาที่นี่ครับ รับรองว่าจะไม่ทำให้เสื่อมเสียเด็ดขาดครับ” ฉิงเทียนพูดอย่างจริงจัง

หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ได้แยกทางกัน แล้วฉิงเทียนก็ได้ขับรถกลับไปที่บ้านของเขา

เมื่อเขาคิดว่าต้องมาพบกับครอบครัวของซูเสวี่ยพรุ่งนี้ฉิงเทียนก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมา เมื่อคิดถึงเรื่องนี้แล้วเขาก็นึกถึงเรื่องตลกขึ้นมาได้เรื่องหนึ่ง เป็นเรื่องของผู้หญิงคนหนึ่งจะแต่งงานกับผู้ชายคนหนึ่ง พ่อของฝ่ายชายนั้นมองไปที่ลูกสะใภ้อย่างพึงพอใจ เพราะเขาคิดว่าหมูที่เขาเลี้ยงเอาไว้นั้นในที่สุดก็เลือกที่จะกินกะหล่ำปลีแล้ว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน