ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 265

บทที่ 265 ความประทับใจของเพ่าฝู

“นายท่าน, ท่านช่างใจดีจังเลยนะเจ้าคะ!” ในทะเลความรู้ ตาที่เริ่มแดงของเพ่าฝูได้จับจ้องมาที่ฉิงเทียน แล้วน้ำตาก็ได้ไหลออกมา

“เพ่าฝู เธอร้องไห้ทำไมกันล่ะ?” ฉิงเทียนได้อุ้มเพ่าฝูขึ้นมาในอ้อมแขนของเขาแล้วพูดปลอบเธอ

“ก็ข้าอยากจะร้องนี่นา!” เพ่าฝูพูดตอบพร้อมกับสะอื้น แล้วทำจมูกที่น่ารักของเธอย่น และพลังของศรัทธาเป็นสิ่งที่น่าหลงใหลอย่างมากสำหรับผู้บำเพ็ญตนทุกคน นั่นคือเหตุผลที่ทำไมเหล่าเซียนถึงได้อยากที่จะตั้งสำนักบนโลก นั่นก็เป็นเพราะพวกเขาต้องการพลังศรัทธา เนื่องจากบนโลกทุกวันนี้เป็นโลกที่มีแต่สันติ ไม่มีความยากลำบากใดๆ ซึ่งทำให้เป็นเรื่องยากมากที่เหล่าเซียนจะได้ทำความดีเพื่อได้รับพลังศีลธรรม

ดังนั้นพวกเขาจึงได้แค่ล้มเลิกความคิดแล้วหันมารวบรวมพลังศรัทธาแทน ถึงแม้ว่าพลังศรัทธานั้นจะใช้ยากกว่า แต่พลังศรัทธาก็เป็นพลังที่มีประโยชน์อย่างมากต่อเหล่าเซียนอยู่ดี

โดยทั่วไปเหล่าเซียนนั้นจะให้ความสำคัญกับพลังศรัทธามาก เพราะสำหรับพวกเขาแล้วพลังศรัทธานั้นมีเท่าไรก็ไม่พอ ดังนั้นพวกเขาย่อมที่จะไม่ยอมยกให้คนอื่นกันง่ายๆ

ซึ่งเพ่าฝูเองก็ทราบเรื่องนี้ดี เมื่อเห็นฉิงเทียนที่ใจดีเช่นนี้แล้ว ทำให้หัวใจของเธอรู้สึกอ่อนไหวขึ้นมา

“นายท่าน ท่านรู้ประโยชน์ที่แท้จริงของพลังศรัทธาใช่หรือไม่?”

“แน่นอนสิ! แต่สำหรับเพ่าฝูแล้ว ผมก็อยากให้เธอได้สิ่งที่ดีๆเหมือนกัน” ฉิงเทียนพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

มองไปที่นายท่านที่ทำสีหน้าจริงจัง เพ่าฝูที่ดูเหมือนจะตัดสินใจอะไรได้ก็ได้พูดกับฉิงเทียน “นายท่าน ท่านไม่คิดว่ามันเป็นเหมือนของวิเศษบ้างเหรอเจ้าคะ ท่านรู้จริงๆรึเปล่าว่าพลังศรัทธาใช้ทำอะไรน่ะเจ้าคะ?”

เมื่อเห็นเพ่าฝูที่พูดเช่นนี้ ฉิงเทียนจึงได้ยิ้มแล้วพูดตอบกลับไป “ผมเชื่อเพ่าฝูนะ ในเมื่อแม้แต่เธอยังอยากได้พลังนี้ ผมก็เชื่อว่ามันจะต้องมีประโยชน์มากแน่”

นายท่าน ในเวลานี้ข้ายังบอกท่านไม่ได้ แต่เมื่อใดที่ท่านได้เป็นเซียนเมื่อไร เมื่อนั้นข้าจะบอกตัวตนที่แท้จริงของข้าให้ฟังเจ้าค่ะ” เพ่าฝูพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

“ได้สิ ถ้าอย่างนั้นผมจะรีบฝึกให้กลายเป็นเซียนไวๆละกัน” ฉิงเทียนยิ้มและพูดติดตลก เพื่อให้บรรยากาศรอบๆผ่อนคลายลงบ้าง

เพ่าฝูก็ได้ตอบด้วยรอยยิ้ม “ได้เจ้าคะ ข้าจะรอวันที่นายท่านกลายเป็นเซียนนะเจ้าคะ!”

ฉิงเทียนที่เมื่อเห็นเพ่าฝูนั้นอารมณ์ดีขึ้นแล้ว เขาก็ยิ้มขึ้นมาแล้วดีดหน้าผากที่น่ารักของเพ่าฝู แล้วพูดขึ้น “เอาล่ะตอนนี้ ช่วยเสนอความคิดให้นายท่านของเจ้าหน่อย ว่าจะทำอย่างไรกับขาของสามีของจางชุ่ยฉิงดี?”

เพ่าฝูหลับตาข้างหนึ่งแล้วพูด “นายท่านชอบแกล้งข้า ข้าเกลียดนายท่านแล้ว” จากนั้นเธอก็คิดและคิด “ไม่เห็นมีอะไรยากเลยนายท่านเป็นหมอไม่ใช่เหรอเจ้าคะ? ไม่ใช่ว่าอย่างนายท่านสามารถรักษาขาของเขาได้ด้วยเทคนิคฝังเข็มอยู่แล้วเหรอเจ้าคะ?”

“ตอนนี้นายท่านของเจ้าเป็นเทพเจ้าที่ไปแล้วนะ ผมไม่สามารถไปโชว์ตัวได้เสียที่ไหนกัน? ถ้าเกิดว่าผมโผล่ออกไปแบบนี้ จางชุ่ยฉิงก็ไม่เชื่อว่าผมเป็นเทพเจ้าที่มารักษาสามีของเธอน่ะสิ แล้วเราก็จะไม่ได้รับพลังศรัทธากันพอดี” ฉิงเทียนอธิบาย

“อย่างนี้นี่เองเจ้าค่ะ” เพ่าฝูพูดอย่างเข้าใจ เธอไม่ได้คิดไปถึงขั้นนั้น

“แล้วเจ้าพอจะรู้ไหมว่า เมื่อก่อนเทพเจ้าที่นั้นปรากฏตัวกันอย่างไร?” ฉิงเทียนพูดถามขึ้นมา นี่เป็นครั้งแรกที่ฉิงเทียนรู้สึกได้ว่าการเป็นเทพนั้นมันไม่ง่ายเลยจริงๆ และเขาเองก็ต้องหลบซ่อนตัวด้วยถ้าเขาอยากที่จะช่วยคน

เพ่าฝูขมวดคิ้วที่น่ารักของเธอ แล้วแกว่งเท้าน้อยๆของเธอไปมาขณะที่กำลังใช้ความคิด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน