ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 266

บทที่ 266 ศาสตร์ปรุงยา

“ถ้าอย่างนั้นเราก็หาซื้อยาเสริมกระดูกในถาวเป่ากันเถอะ!” ฉิงเทียนพูดอย่างตื่นเต้น ต่อจากนี้เขาจะได้กลายเป็นเทพคนเดียวที่อยู่บนโลก เวลานี้โลกเซียนได้ถูกแยกออกจากกันกับโลกและไม่สามารถที่จะไปมาหาสู่กันได้เลย เหล่าเซียนจึงได้พากันส่งต่อวิชาของตัวเองไว้ในโลกมนุษย์ แต่เมื่อเวลาผ่านไปพวกเขาก็ไม่ได้โผล่มาอีกเลย

ทำให้ความเชื่อของผู้คนนั้นลดต่ำลงมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ผู้คนส่วนใหญ่บนโลกนั้นกลายเป็นคนไร้ศาสนาไป

แต่ในเวลานี้มันไม่เหมือนกับแต่ก่อนแล้ว ฉิงเทียนนั้นเป็นถึงเทพเจ้าที่ในลำดับที่ 28 ของสวรรค์ ซึ่งสามารถเรียกได้ว่าเทพจริงๆเพียงคนเดียวในโลกนี้นั้นก็คือฉิงเทียน ในขณะที่ผู้บำเพ็ญตนนั้นอื่นๆถึงจะสามารถเป็นเซียนได้ แต่ก็ไม่สามารถที่จะกลายเป็นเทพจริงๆได้ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะคุณงามความดีเอาไว้มากก็ตามที เพราะพวกเขานั้นไม่ได้มีตำแหน่งอยู่บนสวรรค์

“แล้วทำไมพวกเราถึงต้องหาซื้อด้วยล่ะเจ้าคะ?” เพ่าฝูยิ้มอย่างมีเลศนัยแล้วถามฉิงเทียน

อุ๊ เมื่อถูกจ้องโดยเพ่าฝูเช่นนั้นแล้ว ฉิงเทียนก็ได้รู้สึกได้ถึงแผนการบางอย่างที่ออกมาจากเธอ แล้วถามอย่างสงสัย “ก็ถ้าไม่หาซื้อจากถาวเป่า แล้วพวกเราจะไปหายาเสริมกระดูกมาจากไหน?”

“ก็มีนายท่านอยู่แล้วไม่ใช่รึเจ้าคะ?” เพ่าฝูชี้มาที่ฉิงเทียนแล้วกล่าว

ฉิงเทียนชี้มาที่ตัวเขาเองอย่างสงสัยแล้วกล่าว “ผะ ผมไม่รู้วิธีปรุงยาหรอกนะ ดังนั้นมีผมไปก็คงไม่ช่วยอะไร?” อย่าว่าแต่จะปรุงยาเลย เขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับศาสตร์ปรุงยาเลยด้วยซ้ำ

เพ่าฝูก็ได้มองไปที่ฉิงเทียนที่ทำสีหน้าสงสัย แล้วก็พูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม “ไม่ใช่ว่าอาจารย์ของนายท่านได้มอบม้วนคัมภีร์หยกมาให้หรอกเหรอเจ้าคะ?”

เมื่อถูกเตือนโดยเพ่าฝู ฉิงเทียนจึงนึกขึ้นมาได้ว่า วันนี้เขาเพิ่งไปคำนับเป็นศิษย์อาจารย์ขี้เหนียวมา บอกจะรับเขาเป็นศิษย์แต่กลับไม่สอนอะไรให้เขาสักอย่างนอกจากโยนม้วนคัมภีร์หยกมาให้ หรือว่าอาจารย์ท่านนั้นจะไม่ได้ขี้เหนียวซะทีเดียว

หงจวินเหล่าจู่ที่อยู่พระราชวังเมฆม่วงนั้น ขณะที่เขากำลังหลับตาเพื่อพักผ่อนอยู่นั้น จู่ๆก็จามขึ้นมาเสียงกับ “ฮัดชิ่ว” แล้วหงจวินเหล่าจู่ก็ได้ลืมตาขึ้นมาแล้วลูบจมูกของเขา “สงสัยเจ้าหนูนั่นคงจะพูดอะไรไม่ดีลับหลังข้าอยู่แน่ๆ”

กลับมาบนโลก ฉิงเทียนก็ได้หยิบเอาม้วนคัมภีร์หยกซึ่งมีความกว้างถึง 15 ซม.และหนา 1 ซม.ออกมาจากในแหวนเก็บของ แล้วลงบนมือของเขา

แต่แล้วเขาก็รู้สึกเขินๆขึ้นมา และสงสัยว่ามัวนคัมภีร์หยกนั้นอ่านยังไง? ฉิงเทียนลองใช้จิตศักดิ์สิทธิ์เขาไปดูในม้วนหยกแล้ว แต่ทันทีที่เขาแตะไปที่ม้วนหยกเขาก็ได้กระเด้งออกมาทันที ราวกับน้ำกระแทกใส่แผ่นเหล็กแล้วสะท้อนกลับมา

ในทะเลความรู้ เพ่าฝูมองดูนายท่านของเธอที่ถูกกระแทกเข้ากับกำแพงจึงได้หัวเราะและอธิบาย “นายท่านเจ้าคะ ก่อนอื่นท่านหยดเลือดลงไปบนม้วนหยกก่อนสิเจ้าคะ แล้วจากนั้นค่อยใช้จิตศักดิ์สิทธิ์เจ้าค่ะ”

“เข้าใจแล้ว” จากวิธีการที่เพ่าฝูว่ามา ฉิงเทียนจึงได้หยดเลือดลงไปบนม้วนหยกจากนิ้วกลางขวา

เมื่อเลือดที่หยดลงไปกระทบกับม้วนหยกก็ได้หายไปทันที แล้วม้วนหยกนั้นก็ได้เรืองแสงสีเขียวขึ้นมา ฉิงเทียนจึงได้รีบใช้จิตศักดิ์สิทธิ์ใส่ไปที่ม้วนหยกทันที

“ว้าว มีมากขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย?” ฉิงเทียนรู้สึกตกใจ ทันทีที่จิตศักดิ์สิทธิ์เข้าไปที่ม้วนหยก ฉิงเทียนก็รู้สึกเหมือนตนเองยืนอยู่ท่ามกลางทะเลตัวหนังสือ เขาถูกล้อมรอบด้วยตัวหนังสือที่อยู่กันอย่างหนาแน่น

แล้วฉิงเทียนก็ได้จับจ้องสายตาของเขาไปที่ตัวหนังสือตัวใหญ่ 3 คำที่อยู่ตรงหน้าแล้ว และยังมีตัวหนังสือตัวเล็กๆที่อัดกันอยู่อย่างหนาแน่นอยู่ด้านหลังคำว่า “ยาจิตวิญญาณ” จนไม่สามารถอ่านได้

ฉิงเทียนที่สงสัยว่าเขาจะทำให้ตัวหนังสือพวกนั้นขยายใหญ่ขึ้นมาได้หรือไม่นั้น ในขณะที่ฉิงเทียนกำลังใช้ความคิดอยู่ ตัวหนังสือที่อยู่ด้านหลังยาจิตวิญญาณก็ได้ขยายใหญ่ขึ้นมา แล้วเบียดตัวหนังสืออื่นๆที่อยู่ข้างๆออกไปหมด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน