ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 267

บทที่ 267 สายฟ้าไฟ

“นี่นายท่าน, ที่ข้าบอกไปน่ะคือนักปรุงยาทั่วๆไปน่ะ ซึ่งจริงๆแล้วยังมีนักปรุงยาที่มีพลังธาตุไฟฟ้าอยู่ด้วยนะเจ้าคะ” เพ่าฝูอธิบาย

“ว่าไงนะ? แต่ธาตุสายฟ้าไม่มีความสามารถควบคุมไฟนะ แล้วจะทำได้อย่างไร?” ฉิงเทียนถามกลับขณะที่ลองใช้พลัง ในมือของเขานั้นปรากฏสายฟ้าสีเงินขึ้นที่วิ่งไปมาราวกับงูตัวน้อย! สายฟ้าของผู้ใช้ธาตุสายฟ้านั้นจะสามารถปรุงยาได้ มันจะเป็นไปได้อย่างไร?

เมื่อเห็นใบหน้าที่ไม่เชื่อของนายท่านของเธอแล้ว เพ่าฝูจึงได้พูดพร้อมกับยิ้ม “นายท่านเจ้าคะ ธาตุสายฟ้าก็ใช้ผลิตไฟได้เจ้าค่ะ นายท่านลองรู้สึกที่ต่างไปจากเดิมของสายฟ้าของท่านดูสิเจ้าคะ

ฉิงเทียนจึงได้หลับตาลงและมองดูสายฟ้าในมือของเขาตามที่เพ่าฝูว่ามา

มีพลังที่พลุ่งพล่านออกมาปรากฏเต็มในหัวของฉิงเทียน ซึ่งพลังที่รุนแรงมากที่สุดในโลกที่เขาเห็นในทีวีก็คือฟ้าผ่านั้นเอง และก็ทรงพลังมากที่สุดเช่นกัน

ดังนั้นแล้วหายนะของเหล่าผู้บำเพ็ญตนเองก็คือฟ้าผ่านี่แหละ มีเพียงพลังที่ทรงพลังเช่นนั้นถึงจะเหมาะแก่การเป็นการลงทัณฑ์จากสวรรค์สำหรับเหล่าผู้บำเพ็ญตน

ขณะที่ฉิงเทียนกำลังค่อยๆจับความรู้สึกของพลังสายฟ้าที่รุนแรงอยู่นั้น ฉิงเทียนก็รู้สึกเหมือนมีเรือใบไม้ลำหนึ่งลอยอยู่ท่ามกลางทะเลสายฟ้า

“แล้วไฟล่ะ?” ร่างจิตของฉิงเทียนก็ได้กำลังพยายามมองหาไฟที่อยู่ท่ามกลางสายฟ้านั้น แต่สายตาของฉิงเทียนนั้นเต็มไปด้วยสายฟ้า และสายฟ้าเองก็ได้ตกลงมาจากฟ้าอยู่รอบๆตัวเขาผ่าลงที่พื้น

เดินอยู่ท่ามกลางโลกของสายฟ้า ฉิงเทียนก็ได้ค่อยๆมองดูรอบๆตัวเขาอย่างช้าๆเพื่อมองหาไฟ แต่ก็ไม่พบร่องรอยของไฟที่อยู่รอบตัวเข้าเลยแม้แต่น้อย

แต่ในเวลานั้นเองที่จู่ๆสายฟ้าก็ได้เรืองแสงขึ้นมาอยู่หน้าร่างจิตของฉิงเทียน และพบสายฟ้าสีเงินที่กำลังลุกไหม้อยู่ที่ดอกบัว

ฉิงเทียนก็รู้สึกตื่นเต้นและตกใจ “พบแล้ว ผมพบแล้ว”

แล้วเสียงของเพ่าฝูก็ได้ดังออกมาจากทะเลความรู้ “นายท่าน ลองจับมันดูสิเจ้าคะ”

“ได้” ฉิงเทียนสงบอารมณ์ตื่นเต้นของตัวเองเอาไว้ แล้วพยายามเดินเข้าไปใกล้ๆอย่างระมัดระวัง แล้วร่างจิตของฉิงเทียนก็ได้เข้าใกล้สายฟ้าสีเงินนั้นเรื่อยๆ

ในตอนนั้นเองที่ไฟสีเงินที่ดอกบัวนั้นก็ได้เรืองแสงขึ้นมา แล้วจู่ๆก็มีสายฟ้าพุ่งมายังร่างจิตของฉิงเทียน

ตูม! แล้วฉิงเทียนก็รู้สึกได้ว่าร่างจิตของเขานั้นได้แตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ แล้วเขาก็ได้ลืมตาขึ้นมาแล้วพูดขึ้น “เจ้าไฟดวงนี้มันทำร้ายผม!”

“แน่นอนสิเจ้าคะ สายฟ้านั้นถือเป็นราชาของไฟ และมันจะไม่ยอมอยู่ภายใต้การปกครองของคนอื่นง่ายๆ ดูเหมือนว่านายท่านคงจะต้องยุ่งสักหน่อยแล้วล่ะเจ้าค่ะ” เพ่าฝูอธิบายด้วยรอยยิ้ม “นายท่านจะต้องจัดการกับไฟให้ได้เสียก่อน ถ้านายท่านควบคุมมันได้เมื่อไรถึงค่อยไปมองหาอย่างอื่นต่อได้! ตอนนี้ขอข้าไปจัดการกับพลังศรัทธาก่อนนะเจ้าคะ” หลังจากที่พูดส่งท้ายเสร็จ ฉิงเทียนก็รู้สึกได้ว่าเพ่าฝูในทะเลความรู้นั้นได้หายไปแล้ว

แล้วฉิงเทียนก็ได้กัดฟันแน่นแล้วพูดอย่างไม่พอใจ “ฉันไม่เชื่อหรอกว่าฉันจะไม่สามารถจัดการกับแกได้” หลังจากที่พูดจบ เขาก็ลุกขึ้นมาแล้วทำสีหน้าแบบเอาเป็นเอาตาย แล้วหลับตาลงอีกครั้ง

ในครั้งนี้ฉิงเทียนฉลาดขึ้นมาบ้างเขาได้ปลดปล่อยจิตศักดิ์สิทธิ์ออกไปท่ามกลางสายฟ้า แล้วไปตามเส้นทางเมื่อสักครู่นี้ และค่อยๆเข้าไปหาดอกบัวสายฟ้าอย่างระมัดระวัง

“คงไม่คิดว่าเราจะกลับมาหาอีกแน่ๆ!” ในเวลานี้ฉิงเทียนได้เข้าหาอย่างช้าๆด้วยร่างจิตที่เล็กมาก

ด้วยเสียงดัง “ตูม” ร่างจิตของฉิงเทียนก็ได้กระจัดกระจายไปอีกครั้งด้วยฝีมือของดอกบัวสายฟ้า

ฉิงเทียนลืมตาขึ้นมาอีกครั้งแล้วพูดขึ้น “บ้าจริง แตกสลายอีกแล้ว เจ้าสายฟ้านั่นมันมีตารึยังไงนะ?” ฉิงเทียนรู้สึกหดหู่ขึ้นมาเมื่อคิดว่าจิตศักดิ์สิทธิ์ที่เข้าใช้เมื่อครู่นั้นมีพลังของเขาอยู่น้อยมาก เรียกได้ว่าถ้าอยู่ตรงหน้าก็คิดว่าเป็นแค่คนธรรมดา แต่ทำไมถึงถูกพบได้นะ

“ในเมื่อแอบเข้าไปเงียบๆไม่ได้ผล ก็ไปแบบซึ่งๆหน้านี่แหละ” ฉิงเทียนตั้งมั่นในใจ ในเมื่อเขาไม่สามารถที่จะใช้วิธีย่องเบาไปขโมยของได้ ถ้าอย่างนั้นก็จะใช้วิถีโจรปล้นล่ะ

แล้วฉิงเทียนก็ได้ส่งร่างจิตศักดิ์สิทธิ์เข้าไปในสายฟ้าอีกครั้ง จิตศักดิ์สิทธิ์ที่เข้าไปในสายฟ้าคราวนี้นั้นได้ก่อร่างเป็นฉิงเทียนขนาดใหญ่ ซึ่งเมื่อเทียบกับดอกบัวแล้ว ฉิงเทียนนั้นเป็นยักษ์เลยก็ว่าได้

“ฮ่าๆ จับไม่ได้ก็ให้มันรู้ไป” ฉิงเทียนพูดอย่างภูมิใจ

เดินเข้าไปหาที่ดอกบัวสายฟ้าด้วยก้าวที่ใหญ่ยักษ์ ทุกก้าวของเขานั้นทำให้เหล่าสายฟ้าที่อยู่ข้างในนั้นแล้วรู้สึกหวาดกลัว

แล้วดอกบัวสายฟ้าเองก็รับรู้ได้ถึงอันตราย แล้วสายฟ้าขนาดหนาเท้าถังน้ำก็ได้พุ่งเข้าผ่าร่างจิตฉิงเทียน!

“ฮ่าๆ ไม่รู้เจ็บเลย” ฉิงเทียนพูดอย่างภาคภูมิใจ ถึงแม้ว่าสายฟ้าเส้นเมื่อสักครู่นั้นจะหนามากก็ตามที แล้วมันก็ยังเล็กพอๆกับมดในสายตาของฉิงเทียน

แล้วมือใหญ่ๆของฉิงเทียนก็ได้จับไปดอกบัวสายฟ้า ซึ่งในขณะที่มือของฉิงเทียนกำลังจะคว้าดอกบัวสายฟ้าอยู่นั้นเอง เจ้าสายฟ้านั้นก็ได้คิดที่จะรีบหนีจากมือของฉิงเทียนทันที

“พอสู้ไม่ได้ก็จะหนีงั้นรึ?” ฉิงเทียนพูดอย่างดูถูก เขานั้นคิดว่าเจ้าดอกบัวสายฟ้านั้นจะอยู่นิ่งๆเสียอีก แต่เขาไม่คิดว่าสายฟ้าอันนั้นจะเคลื่อนที่ได้ด้วย “คิดว่าหนีแล้วฉันจะจับไม่ได้งั้นเหรอ?”

ฉิงเทียนได้แกว่งมือใหญ่ๆของเขาคว้าเอาดอกบัวสายฟ้าเอาไว้ และอย่างที่คิดเจ้าดอกบัวสายฟ้านั่นก็ได้คิดที่จะหนีอีก

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน