ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 277

บทที่ 277 สาวกอีกคน

จ้าวเอี้ยงจึงคุกเข่าลงอย่างช่วยไม่ได้ และภรรยาของเขาจางชุ่ยฉิงก็ได้ช่วยประคองเขากราบไหว้เทพเจ้าที่

ตรงหน้ารูปของเทพเจ้าที่ จิตเทพของฉิงเทียนก็ได้มองไปที่การก้มหัวลงคุกเข่าของทั้งสองคน แล้วพลังศรัทธาสีขาวที่คนธรรมดาๆมองไม่เห็นก็ได้ลอยขึ้นมาจากจางชุ่ยฉิงอย่างช้าๆแล้วลอยเข้ามาในรูป แต่กลับไม่มีพลังศรัทธาลอยออกมาจากร่างของจ้าวเอี้ยงเลยแม้แต่น้อย ฉิงเทียนจึงรู้ว่าจ้าวเอี้ยงนั้นยังไม่เชื่อว่าเขานั้นมีตัวตนจริงๆ

ก็คงจะมีแต่จะต้องคุยกับเขา แล้วก็มีเสียงที่ดูน่าเกรงขามดังขึ้นมาในหัวของจ้าวเอี้ยง!

“จ้าวเอี้ยง เจ้าไม่เชื่อในตัวตนของข้าเช่นนั้นรึ?”

จ้าวเอี้ยงรู้สึกตกใจขึ้นมาที่จู่ๆเขาก็ได้ยินเสียง แล้วก็ตะโกนออกไปทุกทิศทุกทางด้วยสีหน้าที่ไม่อยากเชื่อ “ใครกัน ใครที่คุยกับผมน่ะ?”

จางชุ่ยฉิงที่อยู่ข้างๆนั้น จู่ๆก็เห็นจ้าวเอี้ยงตะโกนขึ้นมาและทำสีหน้าตกใจ เธอจึงได้ถามอย่างตื่นเต้น “จ้าวเอี้ยง คุณได้ยินเสียงของท่านแล้วใช่ไหม?”

มองไปที่ภรรยาของเขาที่มีสีหน้าคาดหวัง จ้าวเอี้ยงจึงได้คิดว่าเขานั้นได้ยินเสียงจริงๆจึงได้ผงกหัวแล้วถามอย่างสงสัย “ฉิงจื่อ เธอไม่ได้ยินเสียงเหรอ?”

“ท่านเทพเจ้าที่กำลังคุยกับคุณอยู่น่ะสิ!” จางชุ่ยฉิงจึงได้มีสีหน้าตื่นเต้นขึ้นมา เธอไม่คิดว่าท่านเทพเจ้าที่นั้นจะปรากฏตัวต่อหน้าสามีของเธอด้วย หรือว่าท่านจะช่วยรักษาขาของเขาให้แล้ว

“ท่านเทพเจ้าที่กำลังคุยกับผมอยู่จริงๆเหรอ? ยังมีเซียนอยู่ในโลกนี้จริงๆเหรอ?” นี่เป็นครั้งแรกที่จ้าวเอี้ยงรู้สึกได้ว่าโลกที่เขาเชื่อมาตั้งแต่ยังเด็กนั้นได้พังทลายลงไป เขานั้นได้รับการศึกษามาบ้างตอนที่ยังเป็นเด็ก และสอนเขาว่าไม่มีเทพหรือเซียนบนโลกใบนี้ ทุกอย่างล้วนเป็นเรื่องที่แต่งขึ้นมาโดยคนยุคโบราณ แต่เมื่อสักครู่จ้าวเอี้ยงเพิ่งได้ยินเสียงเทพเจ้าที่อย่างชัดเจน

จ้าวเอี้ยงจึงได้มองดูรอบๆ คงไม่ใช่ว่ามีใครจะมาล้อเขาเล่นแน่ๆ

มองดูจ้าวเอี้ยงที่กำลังดูสับสน ฉิงเทียนจึงได้หัวเราะแล้วพูดขึ้น “ฮ่าๆ เจ้าไม่ต้องมองหาใครที่ไหนหรอกจ้าวเอี้ยง ท่านเทพเจ้าที่คนนี้ก็อยู่ตรงหน้าเจ้านี่แหละ”

“อะไรนะ ท่านคือรูปภาพนี้อย่างนั้นเหรอ?” จ้าวเอี้ยงอ้าปากค้างและมองไปที่รูปภาพขาดๆที่อยู่ตรงหน้าเขา มีเทพอยู่จริงๆด้วย และเทพเจ้าที่คนนั้นกำลังคุยกับเขาอยู่เป็นการเฉพาะตัว จ้าวเอี้ยงรู้สึกราวกับว่าโลกนี้กำลังเป็นบ้าไปแล้ว นี่เขากำลังฝันไปอยู่งั้นเหรอ?”

อีกทางด้านหนึ่ง จางชุ่ยฉิงก็ได้คำนับอย่างเลื่อมใสลงแล้วพูดขึ้น “ท่านเทพเจ้าที่ ท่านสามารถรักษาขาของสามีของลูกได้หรือไม่เจ้าคะ?”

และในเวลานี้เองจ้าวเยี่ยงที่ตอนแรกกำลังตกตะลึง ก็ได้ฟื้นคืนสติอย่างช้าๆ

มีพระเจ้าอยู่ในโลกนี้จริงๆด้วย! และยังจะช่วยรักษาขาของเขาให้ด้วย! จ้าวเอี้ยงคิดอย่างตื่นเต้นในใจของเขา หัวใจที่ตายไปแล้วของเขาถูกชุบชีวิตขึ้นมากอีกครั้ง ถ้าเทพเซียนมีอยู่จริง ขาของเขาก็ต้องรักษาหายแน่ แล้วจ้าวเอี้ยงก็ได้คุกเข่าเอาหัวโขกกับพื้นโดยไม่สนใจความเจ็บปวดต่อหน้ารูปภาพ “ข้าน้อยจ้าวเอี้ยงขอให้ท่านเทพเจ้าที่ช่วยลูกด้วย ขาหวังให้ท่านช่วยรักษาขาของลูกด้วย!”

มองไปท่าทีจ้าวเอี้ยงจากที่เคยไม่เชื่อเขา ฉิงเทียนก็ผงกหัวอย่างพึงพอใจ นี่คือสิ่งที่เขาต้องการทำให้เขาตกใจจากก้นบึ้งของหัวใจ

“คราวนี้เจ้าเชื่อว่าข้ามีตัวตนจริงๆแล้วหรือยัง?” ฉิงเทียนพูดล้อเล่น

แต่การพูดล้อเล่นของฉิงเทียนนี้กลับเหมือนคำเตือนสำหรับจ้าวเอี้ยงมากกว่า เมื่อเขาคิดว่าเขาได้ทำการลบหลู่เทพเจ้าที่ในศาลเมื่อสักครู่บอกว่าเทพเซียนไม่มีจริง แต่เทพเซียนกลับมามีตัวตนให้เห็นอยู่ตรงหน้าเขา จ้าวเอี้ยงจึงได้รู้สึกใบหน้าร้อนผ่าว แล้วก้มหัวคำนับอย่างต่อเนื่องโดยไม่พูดอะไร

ทางด้านของจางชุ่ยฉิงก็คิดว่าฉิงเทียนนั้นกำลังโกรธจึงได้คุกเข่าคำนับรัวๆ “ท่านเทพเจ้าที่ เมื่อสักครู่สามีของลูกไม่รู้ว่าท่านมีตัวตนอยู่จริงๆ แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเขาผิดไปแล้ว ใช่ไหมจ้าวเอี้ยง?” หลังจากที่พูดจบเธอก็ได้ทำหน้าบึ้งตึงใส่จ้าวเอี้ยง

จ้าวเอี้ยงที่เข้าใจได้ทันทีก็พูดขึ้น “ใช่แล้ว ลูกผิดไปแล้วขอให้ท่านเทพเจ้าที่ได้โปรดให้อภัยด้วย”

เมื่อเห็นสองสามีภรรยาก้มหัวขอโทษขอโพย โดยเฉพาะจ้าวเอี้ยงที่เมื่อสักครู่ยังไม่มีพลังศรัทธาออกมา ตอนนี้ก็มีพลังศรัทธาสีขาวลอยออกมาจากร่างกายของเขาแล้ววิ่งเข้าไปในรูปของเทพเจ้าที่

ถึงแม้ว่าพลังศรัทธาส่วนใหญ่นั้นจะถูกเพ่าฝูเอาไป แต่ฉิงเทียนก็ยังรู้สึกได้ถึงการมาของพลังความเชื่อของทั้งสองคนนั้นอยู่ดี!

“ดี ตอนนี้เราก็ได้พลังศรัทธาเพิ่มขึ้นมาเป็นสองคนแล้ว” ฉิงเทียนคิดอย่างยินดีในใจของเขา และกระตือรือร้นที่จะหาสาวกมากขึ้นเรื่อยๆ

และถ้าเขาอยากที่จะมีสาวกมากขึ้น เข้าก็จะต้องทำงานครั้งแรกนี้ให้ดีๆ ไม่อย่างนั้นเกิดมีชื่อเสียงแย่ๆออกไปก็จะไม่มีใครมาเชื่อเขาอีกแน่ๆ ซึ่งมันก็เหมือนกับงานด้านบริการ ขอเพียงคุณบริการอย่างดีเยี่ยมแล้วมันก็จะแพร่กระจายแบบปากต่อปากไปยังร้อยคนพันคน แล้วก็จะมีคนมาหามากขึ้นเรื่อยๆ

“ข้าก็แค่ล้อพวกเจ้าเล่นเท่านั้น!” ฉิงเทียนหัวเราะเบาๆแล้วกล่าวต่อ “จ้าวเอี้ยงข้าจะไม่อยากที่จะยุ่งกับเรื่องของเจ้า แต่ข้าจะรักษาขาของเจ้าให้สักครั้งเห็นแก่ความศรัทธาของภรรยาเจ้า”

จางชุ่ยฉิงที่ยังคงคุกเข่าอยู่บนเบาะ เมื่อได้ยินเช่นนี้ก็ได้รีบกล่าวด้วยความดีใจ “ขอบพระคุณท่านเทพเจ้าที่ที่เมตตา, ขอบพระคุณท่านเทพเจ้าที่ที่เมตตา”

และมองไปที่จ้าวเอี้ยงที่ยังคงอ้ำอึ้งอยู่ จางชุ่ยฉิงก็ได้จับหัวของเขาก้มลงคำนับอีกครั้ง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน