ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 280

บทที่ 280 จับตัวเฉินหยาง (3)

“พี่ครับอย่ามัวเสียเวลาพูดกับเขาเลยครับ เราจับพวกเขาแล้วเค้นถามเรื่องเมื่อ 10 ปีก่อนกันดีกว่าครับ” ฉิงหยูจ้องไปที่เฉินหยางด้วยความเคียดแค้น แล้วพร้อมที่จะลงมือตลอดเวลา

เมื่อเห็นสีหน้าที่ดุดันของฉิงหยูแล้ว เซียะเกาเทียนก็อดไม่ได้ที่จะตกใจแล้วรีบหลบหลังของเฉินหยางอย่างไม่อาย ร่างกายของเขาสั่นเทาขึ้นมาและกลัวที่จะถูกสองพี่น้องตระกูลฉิงทำร้าย เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่ถูกทำร้ายเมื่อคืนแล้ว หน้าของเขายังบวมเป็นหัวหมูอยู่เลย

เฉินหยางนั้นไม่คิดว่าน้องเขยที่เคยเต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจนั้น กลับถูกสองพี่น้องคู่นี้กำราบเสียจนอยู่หมัดเช่นนี้ เขานั้นมีสภาพที่หวาดกลัวราวกับหนูเจอกับแมว ซึ่งทำให้เขาเสียหน้าอย่างมาก เฉินหยางนั้นรู้สึกเหมือนเขาถูกตบหน้า และใบหน้าของเขาก็ร้อนด้วยความเจ็บปวด

“ออกไปเดี๋ยวนี้ ดูสภาพของแกตอนนี้ซิ?” เฉินหยางพูดดุเซียะเกาเทียนที่ซ่อนอยู่ข้างหลังเขาด้วยความโมโห

“คือว่ามัน คือว่า….” เซียะเกาเทียนมองมาที่สายตาที่เกรี้ยวกราดของเฉินหยาง สายตาของเขานั้นร้อนเป็นไฟราวกับอยากจะถลกหนังของเขาออกเป็นๆ เซียะเกาเทียนจึงไม่มีทางเลือกนอกจากออกจากข้างหลังของเฉินหยาง

“ฮึ่ม ในตอนนี้เรามีเรื่องที่ต้องสะสางก่อน ข้ายังไม่ว่างที่จะมาสอนเจ้าในตอนนี้” เฉินหยางพูดด้วยสีหน้าที่โกรธ น้องเขยของเขานั้นกลายเป็นคนที่ไม่มั่นใจมากไปแล้ว แต่ตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลาที่จะมาดุสั่งสอนเขา เพราะศัตรูตัวฉกาจของเขาอย่างพี่น้องตระกูลฉิงที่อยู่ตรงหน้าพวกเขากำลังมองดูอยู่

แน่นอนว่าฉิงเทียนเองก็มองมาดูเฉินหยางตลอดตั้งแต่ที่เขาเข้ามาในห้องนี้ “คุณคือเฉินหยาง พี่เขยของเซียะเกาเทียนที่คอยหนุนหลังเขาอยู่สินะ!” ฉิงเทียนนั้นยังไม่ลงมือทำอะไร ยังเอาแต่นั่งอยู่ที่โซฟา

“ใช่แล้ว, ส่วนแกก็คือฉิงเทียนสินะ” แล้วเฉินหยางก็เดินไปนั่งที่เตียงทำเป็นไม่สนใจฉิงเทียน แม้ใบหน้าของเขาจะยังสงบเยือกเย็นอยู่ แต่ใจของเขานั้นกลับไม่สงบเหมือนกับใบหน้า

เขาได้ลองตรวจสอบพลังที่แท้จริงของฉิงเทียนทันทีที่ฉิงเทียนได้โผล่เข้ามา แล้วเขาก็พบว่าฉิงหยูนั้นแข็งแกร่งอยู่ในระดับ B ซึ่งคนหนุ่มเช่นนี้แต่กลับแข็งแกร่งในระดับ B และดูเหมือนว่าเขาน่าจะอายุแค่ 20 ต้นๆเท่านั้น แต่กลับแข็งแกร่งในระดับ B ที่ปกติจะเป็นคนที่อายุใกล้ 50

โลกนี้รู้กันว่าคนหนุ่มที่แข็งแกร่งระดับ B เช่นนี้นั้นไม่มีใครอื่นนอกจากทายาทอัจฉริยะของตระกูลกู่อู่ แม้สำนักอัคคีที่เกี่ยวข้องกับตระกูลของเขานั้น ก็ยังแข็งแกร่งแค่ระดับ A

“หรือว่าจะมีขุมอำนาจที่แข็งแกร่งหนุนหลังเขาอยู่กันแน่นะ?” เฉินหยางคิดอย่างลังเลในใจ “ไม่น่าจะเป็นไปได้ เราได้ตรวจสอบประวัติของพ่อแม่พวกเขาที่เสียไปตั้งแต่ตอนยังเด็กมาโดยละเอียดแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จะได้รับสืบทอดต่อมาจากพวกเขาแน่”

“หึ บางทีเจ้าหนูนี่อาจจะเป็นจิ้งจอกที่ห่มหนังเสืออยู่ก็ได้” เฉินหยางพูดปลุกใจตัวเองขึ้นมา เขาที่เป็นถึงคนในตระกูลเฉิน จะมามัวกลัวเจ้าเด็กเปรตสองตัวนี้ได้อย่างไร

“พี่ครับ ขอผมพูดอะไรกับเขาหน่อยได้ไหม?” ฉิงหยูรู้สึกกะเหี้ยนกะหือขึ้นมาอีกครั้ง

เป็นอีกครั้งที่เฉินหยางพบว่าฉิงหยูนั้นเมินเฉยต่อความน่าเกรงขามของเขาอย่างมาก เขานั้นไม่เคยรู้สึกโดนดูถูกเช่นนี้มานานหลายปีแล้ว ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนทุกคนก็จะเรียกเขาว่า นายท่านเฉิน

“หึ ไอ้หนูจะพูดกับข้ามันยากหน่อยนะ?” เฉินหยางพูดอย่างโมโห แล้วก็เดินไปหาฉิงเทียนอย่างไร้ปรานี

เมื่อเห็นว่าเฉินหยางเดินไปหาฉิงเทียน สายตาของฉิงหยูก็สว่างวาบขึ้นมาแล้วพูดขึ้น “คิดจะสู้กับพี่ของฉันงั้นเหรอ? แกยังไม่คู่ควรหรอก ฉันจะเป็นคู่ต่อสู้ให้แกเอง”

หลังจากที่พูดจบ ฉิงหยูก็ได้มาประสานหมัดกับเฉินหยาง ฉิงเทียนนั้นมองออกว่าเฉินหยางนั้นน่าจะเป็นผู้ใช้วิทยายุทธโบราณ และระดับของเขาน่าจะอยู่ในราวๆระดับจู้จีเช่นกัน ฉิงเทียนจึงได้ไม่ห้ามฉิงหยู เพราะนี่เป็นโอกาสดีที่จะให้ฉิงหยูได้เจอกับคนที่ฝีมือพอๆกัน

ส่วนเซียะเกาเทียนก็มองไปที่ทั้งสองคนนั้นพลางขยับมือ เขาที่มีสีหน้าซีดเซียวก็ได้เดินไปที่เตียง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน