ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 292

บทที่ 292 ชายลึกลับ

ฉิงเทียนนั้นเต็มไปด้วยความตื่นเต้น จนไม่สามารถสงบสติอารมณ์ลงได้อยู่พักใหญ่ๆ ในทุ่งแห่งนี้มีสมุนไพรจีนมากมายให้เขาใช้ได้พักใหญ่ๆ นอกจากดียังมีกระต๊อบเล็กๆที่อยู่ตรงหน้าเขานี้ แม้จะดูซอมซ่อมาก แต่ฉิงเทียนก็เชื่อว่าจะต้องมีอะไรดีๆอยู่ข้างในนั้นแน่

ฉิงเทียนที่กำลังตื่นเต้นก็ได้มุ่งหน้าไปยังกระต๊อบหลังนั้น สถานการณ์ของเขาที่ประสบอยู่ในตอนนี้ค่อนข้างจะคล้ายกับพระเอกจอมยุทธ์ในหนังหรือนิยาย ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ตกเขา หรือบาดเจ็บสาหัสเกือบตายก็เถอะ

แต่เมื่อสักครู่เขาก็อ่อนแรงมาก และเขาก็บังเอิญมากเจอกับเกาะนี้เข้าพอดี และเป็นสถานที่ที่มีกระต๊อบกับทุ่งสมุนไพรอยู่ด้วย ซึ่งคล้ายกับการผจญภัยของพวกพระเอกจอมยุทธ์จริงๆ

จะต้องมีสมบัติกำลังรอเขาอยู่แน่ๆ! ฉิงเทียนพูดอย่างตื่นเต้นและผลักประตูกระต๊อบที่อยู่ตรงหน้าเขาเข้าไป และพบว่าไม่มีแม้แต่ฝุ่นหรือหยากไย่อยู่ในกระต๊อบหลังนั้นเลยถึงจะร้างเป็นเวลานานแล้วก็ตาม กระต๊อบนั้นดูสะอาดมากและยังมีการจัดแต่งอย่างเรียบง่ายมากอีกด้วย มีเพียงแค่เตียงไม้ เบาะรองนั่งเก่าๆ เท่านั้นและไม่มีอะไรอีกเลย!

มองดูกระต๊อบที่โล่งๆไม่มีอะไรเลย ซึ่งเป็นภาพที่ผิดจากที่เขาวาดเอาไว้ในหัว ซึ่งจะต้องพบศพโครงกระดูกนั่งอยู่ที่มุมห้อง

“ทำไมถึงไม่มีอะไรอยู่ที่นี่เลยล่ะ?” ฉิงเทียนมองดูห้องและพบว่าไม่มีอะไรอยู่เลยจริงๆ ไม่ต้องพูดถึงของชั้นเลิศที่เขาคิดเอาไว้ในหัวเลย ยาชั้นเลิศ อาวุธวิเศษชั้นเลิศ และอื่นๆ!

“นายท่านเจ้าคะ เมื่อใดที่นายท่านได้เป็นผู้บำเพ็ญตนเต็มตัว ท่านก็เอาข้าวของของนายท่านประดับเอาไว้ก็แล้วกันนะเจ้าคะ!” เพ่าฝูที่อยู่ในทะเลความรู้ก็ได้บ่นขึ้นมา

“จริงด้วยสิ ผู้บำเพ็ญตนส่วนใหญ่จะมีถุงเก็บของนี่นา พวกเขาก็คงจะเก็บของเอาไว้ในนั้นหมดแล้ว จะไปเหมือนกับหนังจอมยุทธ์ในทีวีได้อย่างไร” ฉิงเทียนพูดพร้อมกับเอามือตบหน้าผากของเขา “เราควรจะมองหาของอย่างถุงเก็บของมากกว่า!” เมื่อเขาพูดจบ ฉิงเทียนก็ได้เริ่มมองหาสิ่งของในกระต๊อบอีกครั้งเผื่อเจอของล้ำค่า แต่สุดท้ายก็ยังไม่พบอะไร

“หรือเราจะคิดมากเกินไป บางทีเจ้าของเกาะคนเก่าคงจะเอาข้าวของออกไปหมดแล้วแน่ๆ” ฉิงเทียนพูดอย่างผิดหวัง เขาคิดว่าจะได้พบอะไรน่าตื่นเต้นบ้าง แต่เขาก็ยังอารมณ์ดีอยู่ดี

ฉิงเทียนเองก็เป็นคนหนึ่งที่พึงพอใจอะไรง่ายๆ เขาที่หดหู่อยู่เมื่อสักครู่นั้น ชั่วประเดี๋ยวเดียว ฉิงเทียนก็ได้พูดอย่างมีความสุข “ทั้งเกาะแห่งนี้ก็ดี และยังมีสมุนไพรมากมายอยู่ตั้งมากมายอีกก็ถือได้ว่าเป็นของที่ล้ำค่ามากแล้ว เหมาะแก่การลงหลักปักฐานจริงๆ

ในขณะที่ฉิงเทียนกำลังคิดอยู่นั้นเอง จู่ๆเขาก็รู้สึกได้ว่าสติของเขานั้นถูกลากไปยังอีกห้วงมิติหนึ่ง

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น เพ่าฝู เพ่าฝู?” ฉิงเทียนตะโกนเรียกเพ่าฝูอยู่หลายหนอย่างตกใจ แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา

และในตอนนั้นเองก็มีเสียงของชายชราดังขึ้นมาในหูของฉิงเทียน “ตาเฒ่าผู้นี้รอคอยมานานนับพันปีแล้ว ในที่สุดก็มีคนมาที่นี่เสียที!”

ฉิงเทียนตกใจเมื่อเขาได้ยินเสียงอยู่ในหูของเขา “ใครน่ะ?” เขาระวังตัวสุดขีด ในตอนนี้ฉิงเทียนก็ได้เข้าใจว่าสติของเขานั้นได้ถูกดึงมาโดยเจ้าของเสียงนี้

จิตศักดิ์สิทธิ์ของเขานั้นอยู่ในระดับตู้จี๋แล้ว แต่กลับถูกดึงมายังจิตศักดิ์สิทธิ์ของคนอื่นได้ ก็แสดงว่าเจ้าของเสียงนี้น่าจะอยู่ในระดับไม่ต่ำกว่าต้าเฉิง

“ฮ่าๆ เจ้าหนู ไม่ต้องกลัวไปข้าไม่ได้คิดร้ายกับเจ้าหรอก!” เสียงของชายชราดังขึ้นมาอีกครั้ง

ฉิงเทียนจึงถามอีกครั้งด้วยความระแวดระวัง “แล้วคุณเป็นใครกันแน่? คุณมีเหตุผลอะไรที่ดึงจิตของผมมายังที่นี่”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน