ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 299

บทที่ 299 ร่างกายแบบหยางบริสุทธิ์

ฉิงเทียนหลับตาแล้วยิ้มราวกับรอคำพูดเช่นนี้อยู่ เขาได้อุตส่าห์ช่วยให้เขา ศิษย์-อาจารย์ได้พบกันทั้งที จะให้เขาไม่ได้อะไรตอบแทนเลยงั้นเหรอ?

แล้วฉิงเทียนก็ได้แสยะยิ้มแล้วพูดขึ้น “ผมอยากได้อะไรงั้นเหรอ? ขอเงินให้ผม 1,800,000 หินเซียนให้ผมก็พอแล้วผมจะทำเป็นไม่สนเรื่องนี้!”

“1.8 ล้านหินเซียนเลยเหรอ? นี่คิดจะปล้นกันรึยังไง?” ไป๋กงหยางนั้นคำรามออกมาพร้อมกับสีหน้าที่มืดมน ลำพังเงินเก็บของเขาทั้งหมดมีอยู่แค่ล้านกว่าๆเท่านั้น

ส่วนในโทรศัพท์ สีหน้าของหลี่ว์ตงปิน ก็ได้มืดมนเช่นเดียวกัน เงิน 1.8 ล้านหินเซียนสำหรับเขานั้นถือว่าขูดรีดขูดเนื้อมาก แล้วจากนั้นก็ได้หันไปมองที่นางฟ้าโบตั๋นที่อยู่ข้างๆเขา เงินของเขานั้นอยู่ในมือของนางหมดแล้ว!

นางฟ้าโบตั๋นที่อยู่ข้างๆหลี่ว์ตงปิน เองก็ได้ยินที่ฉิงเทียนเรียกร้องมา และมองไปที่หลี่ว์ตงปิน ที่หันหน้ามาหานาง นางก็ได้ยักไหล่แล้วตอบ “ที่รักคะ ครอบครัวของเรามีหินเซียนอยู่ไม่มากนักหรอก เจ้าก็รู้ว่าข้าน่ะจำเป็นต้องดูแลผิวพรรณ ดูแลร่างกายและเสื้อผ้าทุกวัน ไม่อย่างนั้นเจ้าจะมีภรรยาที่งดงามเช่นข้าได้อย่างไร” จากนั้นนางก็ได้ลุกขึ้นยืนโชว์ตัวของนางด้วยความภาคภูมิใจ

“อ๊ะ มีรอยตีนกาด้วย ขาต้องรีบไปนอนเพื่อความงามแล้ว” นางพูดเสร็จก็ได้ตรงดิ่งเดินกลับเข้าบ้าน

แล้วสีหน้าของฉิงเทียนก็ได้มืดขึ้นมา เซียนน่ะเป็นอมตะกันไม่ใช่รึไง? แล้วทำไมถึงยังมีรอยตีนกาและต้องนอนเพื่อรักษาความงามด้วย นี่มันอะไรกันโว้ย!

หลี่ว์ตงปิน ที่อยู่บนจอก็ได้ยิ้มมาที่ฉิงเทียนด้วยสีหน้าอายๆแล้วพูดขึ้น “สหายฉิง เจ้าก็คงจะเห็นแล้วว่าข้าไม่มีเงินมากนัก ทำไมเจ้าไม่เปลี่ยนข้อแลกเปลี่ยนของเจ้าสักหน่อยล่ะ?”

“ก็ได้ ถ้าอย่างนั้นผมจะขออย่างอื่นละกัน?” ฉิงเทียนนั้นพูดอย่างตั้งใจเอาไว้ก่อนแล้ว “คราวนี้ไม่มีเปลี่ยนแล้วนะ”

“ได้ คราวนี้ข้าตกลงที่จะให้ตามคำขอ ขอเพียงเจ้าไม่เอาหินเซียนก็พอ” หลี่ว์ตงปิน พูดสัญญา แล้วตบหน้าอกของเขา

“คุณพูดแล้วนะ แล้วก็ผมเองก็ไม่ใช่คนต้องการอะไรมากด้วย ผมขอแค่ให้คุณรับศิษย์คนหนึ่งเท่านั้น!” ฉิงเทียนกล่าว เป้าหมายเดิมของเขานั้นคือให้ไป๋กงหยางยอมรับฉิงหยูเป็นลูกศิษย์ แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนความคิดแล้ว

ถ้าให้ฉิงหยูไปเป็นลูกศิษย์หลี่ว์ตงปินแล้ว ความเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องก็จะไม่ด้อยไปกว่าไป๋กงหยางมากนัก แล้วผู้เฒ่าคนนี้ก็จะได้ไม่วุ่นวายมากนัก ถึงแม้ว่าไป๋กงหยางนั้นจะเป็นถึงจินเซียน แต่หลี่ว์ตงปิน นั้นเป็นถึงจินเซียนในระดับไท่อี่ แน่นอนว่าให้ฉิงหยูไปเป็นศิษย์ของหลี่ว์ตงปิน ดีกว่าเป็นศิษย์ของศิษย์เขา

เมื่อเห็นว่าฉิงเทียนขอให้ตัวเขารับศิษย์ หลี่ว์ตงปิน ก็ได้เปลี่ยนสีหน้าและพูดอย่างจริงจัง “สหายฉิง ข้าไม่สามารถรับศิษย์ได้ตามต้องการนักหรอกนะ ถ้าจะเข้าเป็นศิษย์ของสำนักหยางพิสุทธิ์ก็จะเป็นที่จะต้องมีร่างกายที่เป็นหยางบริสุทธิ์ ซึ่งถ้าเจ้าจะให้ข้าเป็นอาจารย์ ข้าก็จะเก็บกลับไปคิดดู แต่ถ้าเป็นคนอื่นก็ต้องดูก่อนว่าผ่านเงื่อนไขไหม?”

ไป๋กงหยางที่อยู่ข้างๆเองก็เห็นด้วย “มันไม่ใช่เรื่องง่ายนักหรอกที่จะเข้าสำนักหยางพิสุทธิ์ของเราได้ หรืออาจารย์อาฉิงสนใจที่จะเข้าเหรอ?” ในเวลานี้ไป๋กงหยางนั้นยินดีมาก ใจหนึ่งนั้นเขานั้นทึ่งกับความสามารถของฉิงเทียนมาก และอีกใจหนึ่ง ถ้าฉิงเทียนคำนับอาจารย์ของเขาเป็นอาจารย์ ฉิงเทียนก็จะเป็นศิษย์น้องของเขา แล้วเขาก็จะได้ไม่ต้องเรียกอาจารย์อาฉิงอีก!

โธ่สวรรค์ ให้คนที่เป็นเซียนที่ใช้ชีวิตมานับพันปีอย่างข้าต้องมาเรียกมนุษย์ที่อายุไม่กี่สิบปีว่าอาจารย์อา ไป๋กงหยางรู้สึกต่อต้านขึ้นมาในใจของเขา

แน่นอนว่าฉิงเทียนนั้นไม่รู้เรื่องนี้ เขานั้นกำลังมองไปที่สีหน้าที่จริงจังของหลี่ว์ตงปิน บนจอ ซึ่งพอเห็นแบบนี้แล้วเขาก็คิด ดูเหมือนว่าขึ้นอยู่กับความสามารถของเสี่ยวหยูแล้ว

ฉิงเทียนที่รู้สึกกลัวๆ ก็ได้ตบไหล่ของไป๋กงหยางแล้วถอนหายใจ “หลานศิษย์ไป๋ ไม่ต้องคิดมากนะ ยังไงๆผมก็ยังเป็นอาจารย์อาของคุณอยู่” ด้วยประโยคนี้ทำเอาไป๋กงหยางถึงกับฝันสลาย

จากนั้นเขาก็ได้หันไปพูดจริงจังกับหลี่ว์ตงปิน ที่จอโทรศัพท์ “ผมไม่รู้หรอกนะว่าที่คุณบอกว่าร่างกายแบบหยางบริสุทธิ์คืออะไร แต่ผมจำได้ว่าหลานศิษย์ไป๋บอกว่าผมมีร่างกายแบบหยางบริสุทธิ์”

“ใช่แล้ว” ไป๋กงหยางผงกหัว

ฉิงเทียนมองไปที่ไป๋กงหยางที่ช่วยยืนยันแล้วจึงได้พูดต่อ “และคนที่ผมจะแนะนำก็คือน้องชายของผมนั่นเอง ผมคิดว่าเขาเองก็น่าจะมีร่างกายแบบหยางบริสุทธิ์เช่นกัน”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน